Þjóðviljinn - 28.08.1957, Side 11

Miðvikudagur 28. ágúst 1957 — ÞJÖÐVILJINN — (11
Hér eru 10 rakblöð
með heimsins beittustu egg
10 Blá Gillette BlöS
(29 rakliliðar) í málmhylkjum kr. 17.99
Globus h/f. Hverfisgötu 50. Sími 7148
TBOÐ
Tilboð óskast í að re.isa viðbyggingu við Póst- og
símahús í Keflavik, svo og pósl-
og símahús í Gerðum.
Uppdrátta- og útboðslýsinga af húsum þessum
má vitja til verlcfræðideildar Landssímans á III.
hæð herb. nr. 312 í Landssímahúsinu Thorvalds-
sensstræti 4 og á símstöðinni í Keflavík gegn kr.
1.000.00 skilatryggingu. Tilboðin verða opnuð í
Landssímahúsinu laugardaginn 7. sept. kl. 11
íyrir hádegi.
Póst- og símamálastjórnin
Krossviður
10 mm. birkikrossviður fyrirliggjandi.
Einnig 16 mm. vatnsþéttur mótakrossviður.
Byggingarfélagið Bær hi.,
Meiavöihun v/Rauðagcrði — Sínú 33—35—60
Byggingarsamvinnufélag lögreglumanna
i Reykjavík hefur
a
a
til sölu 4ra herbergja íbúð
a
a — -
(stærð 115 ferm.) á 1. hæð að Tómasar-
haga 40. Þeir félagsmenn, sem neyta vilja
forkaupsréttar, sendi ekriflega umsókn til
stjórnarinnar, sem gefur nánari upp-
lýsingar fyrir 5. n.m. — Stjérnin
M»«>UHM>aaMfl««‘iiM4«uu««aBaaatiaaiaH8aMaaaBi
Vern Sneider;
T£WVS
AGVSTMANA
„Ég vil sjá meira af mununum þín-
um“.
„Jæja?“ Gamla andliti'ð ljómaöi.
„Já, ég held nú það“. Fisby benti á
bakkana. „Þetta er alveg afbragð. Haltu
bara áfram að búa þá til. Fyrsta blóm
mundi ekki vilja lakkmunina þína í te-
húsið ef þeir væru ekki fyrsta flokks.
Það veiztu“.
Oshiro íhugaði málið. „Kannski það
alveg rétt, húsbóndi“. Svo varð hann
alvarlegri á svip og benti á hóp gamalla
kvenna sem voru að strjúka hálfgerða
bakka með glerbrotum. „En ég veit ekki
hvort ég geta búið þá til áfram. Þessar
gömlu koriur þurfa hjálpa mér, en þær
stundum fara í fýlu. Þær segja: Hvers
.vegna eiga við að viiina — svo að þið
karlar geta setið í eha ya og drekka te?
Kannski ef ég segja þeim að þú gefa
þeim eitthvað sem þær langar í, þá þær
vinna“.
„Hvað langar þær í?“ spurði Fisby.
„Ég hugsa kannskr þær langa í gott
te eins og þú útvega fyrir cha ya.
Kannski geta þú fengiö meira, hús-
bóndi?“
Fisby varð skömmustulegur. Honum
varð ljóst, að undanfarna daga hafði
hann einkum hugsað um cha ya og
hafði vanrækt gamla fólkið. „Ég skal
tala við birgðastjórann 1 kvöld og fá
annan farm“, sagði hann í skyndi.
„Hvern þú tala við húsbóndi?”
„Manninn sem á teiö. En í þetta
skipti úthlutum við bví til allra þorps-
búa ásamt matarskammtinum".
Oshiro hikaði. „Og húsbóndi, heldurðu
þú geta útvegaö okkur dálítið tóbak í
pípurnar ckkar? Við eiga ekki mikið
eftir“.
Fisby var að því kominn að segja:
„Ég veit það ekki“. En þá sá hann öll
gömlu andlitin á veröndinni horfa á sig
og hann kinkaði kolli í flýti. „Já, já
Oshiro. Ég hlýt aö geta það“.
Hann leit aftur 4 sólina. Nú varð
hann að flýta sér. En áður en hann
fór lyfti hann fingrinum áminnandi. „Og
Oshiro, ef borgarstjórafíflið reynir að
leika á ykkur, þá láttu mig vita“.
17
Sakini beið eftir honum við dyrnar
á cha ya. „Þú ert seinn, húsbóndi",
sagði hann. Og Fisby kinkaði kolli og
horfði á tehúsiö. Það stóð þarna lágt
og fyrirferðarmikið meðal grenitríánna
og nýja strábakið glóöi í morgunsólinni.
Það samanstóð af mörgum álmurn og
framan við þær allar var verönd með
þaki. Og meðfram öllum veröndunum
bærðust pappírsljósker mjúklega í gol-
unni. í rauninni viitist þetta fremur
rammi en bygging. Sterklegar, lakkaðar
uppistöðurnar sáust greinilega en vegg-
irnir virtust vera úr ofnum tágum og
rennihurðirnar voru úr þunnum, næst-
um gegnsæjum pappír. „Er þetta til-
búið, Sakini?“ sagöi Fisby.
„Nsastum því, húsbóndi. Nema álm-
umar hinam nvegin ekki tilbúnar. Og
smiðirnir reyna að gera það sterkt áður
en fellibyljimir koma. Þeir búa til renni-
hurðir úr tré sem vio setja í raufarnar
þarna fyrir utan verandir".
Fisby sá að með því móti yrði húsi'ð'
harðlokaö eins og kassi.
„Ó, já, húsbóndi", hélt Sakini áfram.
„Allt verða tilbúið ei’tir tvær vikur, og
Fyrsta blóm segja mér aö minna þig á
að þú og læknirinn eru heiðursgestir í
stóru sukiyaki veizlu sem við halda þá“.
„Jæja?“ Fisby brosti. „Ég er öldungis
hlessa'1.
En Sakini horf'ði á sólina. „Vi'ð flýta
okkur, húsbóndi“, sagði hann. „Ég
hugsa Fyrsta blóm bíða eftir okkur“.
Hann leiddi Fisby að dyrunum og tók til
hliðar tágarnar sem héngu þar í hur-5-
ar stað. „Gerðu svo vel, húsbóndi".
Fisby gekk inn og tók ósjálfrátt af
sér hjálminn. Hér var skuggsælt og
hljótt. Hann fann hreinan, sætan ilm-
inn af nýskornu strái og andaði djúpt
Við hliðina á honuin klappaði Sakint
saman höndum og einhvers staðar að
kom þjónustusveinn, klæddur jakka úr
skotmarksdúk, og hneigöi sig djúpt. á
þrepunum fyrir ofan þá. f
„Sjáðu, húsbóndi“, sag'ði Sakini hreyk-
inn. „Við gera alveg eins og í stóru te-
húsunum í Naha. Fyrsta blóm kenna
þessum náungum aö bera fram té og:
svoleiðis“.
Þjónustusveinn rétti þeim tágailskó og'v
Fisby varð undrandi þangað til Sakíni
skýrði það fyrir honum. „Við ganga
aldrei í skónum hér inni, húsbóndi“.
„Það vissi ég ekki“. Fisby beygði sig
í skyndi og fór úr hermannastígvélun-
um. „En hvar fenguó þiö þessa tágaskó,
Sakini?“
„Þessa? Allir geta búiö þá til, hus-
bóndi. Við kalla bara á nokkra krakka
og bráöum hafa við alveg nög“.
Augu Fisbys voru nú farin að venjast
• rökkrinu. I tágaskónum hélt hann á
eftir Sakini upp þrcpin þrjú og stóð
í forsalnum. En hinir fjölmörgu gangar
sem lágu í allar áttir geröu hann ringl-
aðan, og hann vissi ekki hvað hann átti
að gera.
„Bíddu dálítið, húsbóndi", sagöi Sak-
ini þegar þeir stóðu þarna. Hann tala’ði
hratt við þjcninn á Luchumállýzku og
hann hvarf niður einn ganginn. „Ég
sende hann eftir Fyrsta blómi“, útskýrði
Sakini. „Sjáðu, þarna herbergi hennar
og Lótusblóms".
Fisby varð undrandi. „Eiga þær heima
hérna núna?“
„Já, já, húsbóndi. Þær verða að vera
hérna til að þessir náungar haldi hús-
inu hreinu og geri allt rétt“.
Þegar Fisbv leit á neðsta þrepið sá
hann röð af tréskóm. Hér og þar sá
hann þjónustupilta hraöa sér eftir göng-
unum, haldandi á bökkum með rjúk-
andi tekötlum; og hann gerði ráö fyrir
að nóg væri að gera 1 tehúsinu. Einhvers
staðar að heyrðist lágt hringl og hann
sneri sér viö meö forvitnissvip. „Hvað er
þetta, Sakini?“
„Jú, húsbóndi", útskýrði Sakini.
„Fyrxta blóar taka litla búta af bambus