Þjóðviljinn - 24.09.1957, Qupperneq 11

Þriðjudagur 24. septembcr 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (11 i;
89.
„Þið hafið kavíar?“
„Já, ofursti. Við erum að byrja að búa
hann til. Sjáið þér til, þeir nota hrognin úr
gráum mullet og hann kemur upp að strönd-
inni á haustin. Frú Kamakura kenndi sonum
sínum aðferðina. Fyrst eru hrognin söltuð og
þurrkuð, síðan pressuð — “
„Er nokkuð varið í þetta?“
>,Tja, ég hef nú ekki mikið vit á kaviar,
ofursti. En læknirinn segir, að hann sé af-
bragðó góður.“
Ofurstinn hallaði sér áfram. „Og þarna eru
þrjú vagnhlöss. Hve þung eru þessi tréker?"
„Um það bil sextíu pund amerísk.“
Puvdy ofursti blístraði lágt og var auðsjá-
anlega að hugsa um matslað yfirmannanna.
,’Hvað ætlið þið að gera við þetta?“
„Gera kaup við önnur þorp. Fyrst selja
piltarnir kaupmönrmnum liér og svo tökum
við aíganginn hjá þeim. Ég geri ráð fyrir að
allir séu vel birgir í þorpinu.“
Ofurstinn gat varla litið af kavíarnum. „Og
þið hafið líka saltaðar rækjar?.
„Já, Kamakura bræðurnir eiga sannarlega
hrós skilið, ofursti. Þeir eru miklir athafna-
menn Vitið þér livað þeir hafa gert? Þeir
komust yfir fimm ekrur af mýrlendi niður við
sjóinn. Við héldum að það væri ónýtt land.
Og þeir breyttu því í fiskiræktárstöð.“
„Hvað er það?“
„Staður þar sem ræktaður er fislcur og
s’kelfiskur, ofursti. Til dæmis ostrur. Þeir ætla
að hafa tvær ekrur af þeim. Þeir taka bamb-
usstaura og reka þá niður, þcir þurfa um það
bil 20.000 staura á ekru. Svo fest þeir gamlar
ostruskeljar við þá. Og þegur ostrulirfurnar
koma inn með flóðinu þá festast þær í gömlu
skeljunum. Og ostrurnar stækka mjög fljótt
í góðu umhverfi og eftir fjóra eða fimm mán-
uði segja piltarnir að varla sjáist í staurana
fyrir ostrum.
Purdy ofursti var vantrúaður. „Eigið þér
við að þeir rækti ostrur á bambusstaurum?“
Já. ofursti. Þeir segja að þyngd ostranna,
sem hanga við hvern staur sé frá 1 1/2 og
upp í 2 1/2 pund. Svo að við ættum að geta
fengið 60 til 100 þúsund pund af ostrum. Og
auðv.tað rækta þeir líka humra og krabba og
sabaiúi. Það er mjólkurfiskur. Hann er mikið
sælgæti framreiddur á kínverskan máta.“
„Hvað ætlið þið að gera við allar þessar
ostrur?“ spurði Purðy ofursti.
„Piltarnir vilja súrsa þær til að nota í vet-
ur. En ég veit ekki hvort ég get útvegað
hrísgrjón til að súrsa með þeim.“
Ofurstinn leit aftur á kerin með rækjum
og kavíar. „Fisby, þér sögðust ætla að gera
kaup við önnur þorp. Hvað fáið þér fyrir
þetta?“
Fisby tók upp vasabók og flétti henni. „Mig
vantar ýmislegt, ofursti. Til d.æmis hefur
Minobe verzlunarfélagið hér í þorpinu gert
pöntún hjá innflutnigs- og útflutningsféláginu
á 1000 punöum af geitarhári, 500 puudum af
furusóti og einni smálest af rauðsteihi."
Purdy ofursti galopnaði niuhrimn. „Eigið
þér við að þér ætlio að skipta á kavíar og
rækjum og þessu drasli?“
„En okkur vantar það, ofursti," sagði
Fisby. „Minobe býr til pensla úr geitarhárinu,
blek úr sótinu og fægðar bíekbyttur úr rauð-
steininum. Þettá sélzt'' vel' 'á'erjéndum mark-
aði. Ég get ’fengið hrísgrjón fyrir það. Og
mig vantar hrísgrjón."
„Góði maður,“ sagði Purdy ófursti. „Þér
eruð ekki með réttu ráði að sleppa frá yður
rækjunúm og kavíarnum."
„En við getum ekki notað það, ofursti. Við
höfum miklu mena en nóg. Og læknirinn
gerði athugun á matarræðinu hér i þorpihu.
Þótt fólkinu þyki góour fiskur, þá er hann
aðeins fimmti hluti af fæðu þess. Okkur vant-
ar korntagundirnar fimm — einku.m hrís*
grjón, svo hveiti, hirsi, hafra og þess háttar.
Án þess sjáum við va'rla fram úr því að fram-
leiða sykurtöflur í staðinn. Um tíma áleit
læknirinn að við kæmumst af án kornteguhd-
anna, en við riáriári rarihsðkn 'íann hann að
svo var ékki. Og við hcfum ékki nóg land-
rými til að rækta þær.“
Purdy ofursti liristi höfuð'ð. „Ég held nú
samt að þið séuð ekki með réttu ráði. Þetta
virðist skelfileg sóúri á l:avíar.“
„En mig vantar5 líka tinibur/' hclt Fisbv
áfram í skyndi. „Og mig vantar tágar í Pari-
amahatta. Þeir selja'öt vél á erlendum mark-
aði. Og mig v'antar leir í glóðakcr, bruggker
og tígulsteina. Líka viðarkol og —
En Purdy ofursti var með hugann við ann-
að. Hann lyfti lokinu af einu kerinu og virti \
fyrir sér söltuðu rækjurnar. „G-ott og vel.
Fisby,“ sagði hann. „Ég held ég ætti að senda
nokkur ker af þessu upp í aðalstöðvarnar.
Seljið það ekki.“
Fisby reyndi að leyna ótta sínum, því ao ;
hópur brosandi eyjarskeggja virti þá fyrir
sér. Hann leit á ofurstann, leit á Ken son
frú Kamakura og Kamamoto forstjórarm.j
Hönd hans titraði þegar liann stakk vasabók-
inni aftur í vasar.n. Hann varð að selja þetta,
því að fyrir það fékk hann korntegundir. Og.
lieilsa fólksins var undir því komin að það
fengi þessar korntegundir i fæðunni.
Ofurstinn kyngdi rækju, þurkaði sér síðan
um hendurnar á vasaklút sínum. „Við skulum
koma, Fisby. Ég ætla að líta í kringum mig.“
„Já, ofursti." Fisby sneri sér að Keno.
„Ken. Miöa. Cha ya. Chekki."
Pilturinn brosti út að yrum. „Allt í lagi,
húsbóndi. Allt í lagi.“
„Hvað sögðuð þér honum?“ spurði Purdy
ofursti þegar þeir gengu af ctað upp bláa leir-
götuna.
„Ég sagði honum að þegar formlðrinnn
væri búirin að végg.nVÖruBaaúa^Igúdi haan
koma upp í skrifstofuna mina i tehúsinu óg
ég skyldi skrifa handa lionum ávísuri.“
„Hvers konar ávísun?“
„Venjulega ávísun, herra ofursti. Sjáið þér
til, þessi fjármál voru flóknari en við læknir-
inn gerðum ráð fyrir. Við fundum eyjar-
skeggja i Maebaru-sem vann áður við Specie
Bankann í Yokohama. Og við báðum hariri* a8
flytja hingað og setja á stofn þorpsbanka
fyrir okkur. Hann kann sitt verk, ofureti.
Hann kom á ávísanakerfi, hlaupareikningum:
og öllu þess háttar. Og hann er meiip;
segja búinn áð koma upp innlánsdeild ■öf'oit-
lánadeild.“
„Hvað notið þið fyrir peninga?" spufoi
ofuretinn.
. - ,,Hernámsyenin, herra ofursti.“
Blóðið þaut fram í kinnarnar á Purdy
ofursta. „Fisby, þér hafið enga heimild til
þess.“'
„En við þurftum traustan gjaldmiðil. Auk
þess þu.'fti Seiko að byggja sér hús og — “
^rii*
★ SÚXKULAÐI-
BÚÐINGUR:
y2 lítri af mjólk látinn í pott
og suðan látin koma upp. Síðan
er gerður jafningur úr 100 g
hrísmjöli, 5 matsk. kakó, 5
matsk. sykri, og jA 1 mjólk og
honum hellt út í. Buðingurinn
soðinn í stundarfjórðung og
hrært í á meðan, en honum síð-
an hellt upp í glerskál. Borðað-
ur kaldur með kremsósu eðs
rjóma.
* SÚKKULAÐI-
GIÍAUTIR:
50 g kakó, 150 g sykur og
125 g maizenamjöl blandað
saman og hrært út í/LVÁ 1 mjólk
og 2 dl. rjóma, suðan síðan
látin koma upp og hrært vel í n
meðan. Grautnum síðan helt
upp í glerskál og hann kældur
Borðaður með mjólk eða rjóma-
blandi út á.
'•* SÚKKULAÐI-
RÖNB:
50 g l^ikó og 100 g sykur
blandað sair.an og hrært út í %
1 mjólk og suðunni hleypt upp
á því og látið sjóða stutta
stund. 7 blöð matarlím leyst
upp í heita kakóinu, dálitlum
vanillusykri bætt í og hlönd-
unrii hellt í randform sem smurt
er með olíu og látiö standa í
kulda, helzt til næsta dags.
Röndinni snúið á disk eða fat
og borin fram með kremsósu
eða þeýttum rjóma.
Nýlökkuð gólf endast betur
ef þau eru þvegin úr ediks-
vatni áður en gengið er á þeim.
Látið aldrei karklúta og gólf-
1:1 úta liggja samanvöðlaða og
blaúta. Þeir endast ver og af
þeiiri kemur ógeðfelldur þefur.
Eklliúshnífar verða oft ljótir
með tímanum ef þeir erU ekki
rvðfríir. Þeir verðá aftur fal-
legir og gljáandi, ef þeir eru
núnir vel með hrárri kartöflu.
Blöðin af sólberjarunnum eru
mjög auðug af c-vítamini eina.
og berin. Safna má blöðunum
þegar búið er að tína berin,
þurrka þau og nota sem te.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir tengdafaðir og afi
GnSmimdúr Mágnússon
fyrrverandi ujnsjónarmaður í Verkaniannaskýlinu,
éverður “jarðsungian frá aðventkirkjunni miðvikudag-
inn 25. september kl. 2 e. h. Athöfninni verður útvarp-
að. Blóm vinsamlegast afþökkuð..
Sigríður Helgadóttir,
börn, téngdaböm o.g bannabörn.
Á myndinni er sýnd-
ur verklegur prjóna-
jakki frá Skotlandi og
hann er hentugur þeg-
ar fer að kólna í
veðri. Hann er prjón-
aður úr ýróttu garni
sem minnir á tvíd.
Prjónið er tvr'falt
perluprjón og i mittið
er haft stroff og
SSkozk-
sömuleiðis er lín-
ing framan á erm-
unum og kring-
um alla peysuna.
Til að jakkinn af-
lagist eldri, hefur
unga stúlkan frá
Skotlandi saumað
kantband með-
fram allri líning-
unni.