Þjóðviljinn - 11.10.1957, Síða 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 11. október 1957
Það dugir ekki að
Framhald af 7. síðu.
niarka. — En einhver hefði
kannski getað vænzt þess, að
hinn eiðsvarni formaður nið-
urjöfnunarnefndar hefði bætt
við: Mitt álit, kynnj þó að vera
dregið í efa, þar sem mér er
málið nokkuð skylt. Það er
^ðlilegra að lögmæti þessa úr-
skurðar verði lagt fyrir dóm-
stólana.
En það sagði hann ekki, sá
góði rnaður — ekki orð í þá
átt, svo að vitað sé. — Það
kvað vera svo óþolandi tíma-
frekt að ieita til dómstólanna!
Og þá kom fram á sviðið
sá, sem kunni. — Sá sjálfsagð-
asti á svona fundi, sjálfur leið-
togi íhaldsins, Ólafur Thors.
Hann tók það strax fram,
að hann væri ekki þar kom-
inn tii, „að bæta málefnalega“
við ágæta ræðu borgarstjór-
ans, heldur til að lýsa því
yfir, að hann væri „í einu og
öllu samþykkur gerðum horg-
arstjórans, bæjai-stjórnarmeiri-
hlutans og niðurjöfnunarnefnd-
ar l útsvarsmálunum“.
- r«jF
Jæja, þá vantar það ekki, að
að útsvarshneykslið í Reykja-
vík hefur fengið uppáskrift
Sjálfstæðisflokksins. Sú stað-
festing gæti verið á þessa leið:
Amalíenborgarhöll — nei
Sjálfstæðishúsinu
á Varðarfundi
Undir vor (konungl.) áreiðanlega
hönd og innsigli
Ólafur Thors.
— Pennastrikjn hans Ólafs
Thors eru ekki alltaf einskis
virði.
En Ólafur Thors átti meira
erindi, en þetta á Varðarfund-
inn. I-Iann var samþykkur öllu,
sem gerzt hafði í þessu máli.
Og e:nnig því, , að nú dygði
ekki að stappa — hér yrði að
arga.
Eftir það fórust honum orð
á þessa leið: (Heimild: Morg-
unblaðið miðvikudaginn 18.
september 1957). ,,Eigi aðeins
ég heldur og allir þeir mörgu
Sjálfstæðismenn, sem við mig
hafa rætt um hin furðulegu
fyrirbæri siðustu daga á sviði
islenzkra stjórnmáia eru í einu
og öllu samþykkir fordæmingu
þeirra o" blaða Sjálfstæðis-
manna og raunar flestra viti-
borinna og sanngjarnra manna
(líka) á gerræði hins flaumósa
ráðherra, sem án stoðar í lög-
um og auk þess, algerlega
gegn eðli máísins og heilbrigðri
skyrsemi, hefur í ofmetnaði og
fullkomnum oflátungshætti,
dirfzt að reyna að taka völd-
jn af réttkjörnum ráðamönnum
Reykjavíkur, og það þrátt fyr-
ir það, að honum hlaut að vera
ijóst, að með því færði hann
mikla hættu yfir borgara bæj-
arins og þó mesta yfir þá,
sem honum bar helzt að
vernda. Er þetta athæfi fyrir
það enn vítaverðara, að aug-
Ijóst er, að ekkert nema rang-
sleiíni stýrir gjörðum hans,
og að hann á sér engar máls-
bætur aðrar en þær að skorta
þá yfirsýn, sem virðulegt emb-
ætti hans þarfnast og a.m.k.
það Iágmark forsjálni að
kunna að leita ráða sér vitrari
mapna“.
Þannig argaði Ólafur Thors
fyrrverandi forsætisráðherra á
Varðarfundinum um útsvars-
hneyksli íhaldsins.
Geri aðrir betur í hans stöðu
■— og á hans aldri!!
Árás á
Reykvíkinga
íhaldið hefur talað mikið um
árás á Reykvíkinga í sambandi
við útsvarsmálið. Félagsmála-
ráðuneytið kvað upp úrskurð,
eins cg því var skylt, eftir að
kæra hafði borizt frá 5 bæj-
arfulltrúum í Reykjavík. Sú
kæra hefur síðan fengið stuðn-
jng tveggja bæjarfulltrúa í við-
bót. — Félagsmálaráðherra
hafði heimilað þá útsvarsupp-
hæð, sem bæjarstjóm Reykja-
víkur hafði beðið um. — Samt
á hann að vera árásarmaður á
Reykvíkinga, fjandmaður bæj-
arfélagsins, — En hinir, sem
ætluðu sér í fullkomnu rétt-
leysi ræningjans að taka ná-
lega 7 milljónir króna af reyk-
vískum gjaldendum, telja sig
. vemdara Reykvíkinga í þessu
máli.
' I 7
Finnst engum svona mál-
flutningur minna á Göbbels
sálaða eða .hvernig er hægt
að snúa hlutunum kyrfilegar
við, en íhaldsblöðin, og yfir-
borðsá)éttur borgarstjórinn í
Reykjavík hafa verið að bis-
ast við að gera í þessu hneyksl-
ismáli?
Hvað um stöðv-
un verklegra
framkvæmda ?
Þá er það stöðvun fram-
kvæmdanna, sem sífellt hefur
verið klif að á. Þetta tefur okkur
við að útrýma lierskáliuium og
öðru lieilsuspillandi húsnæði,
það tefur skólabyggingarnar,
Miklubrauíarmannvirkin, bæj-
arsjúkrahúsið og meira að
segja úthlutun lóða!
Mikið er að heyra þetta. En
annað hefur þó meira taf-
ið þessar og aðrar fram-
kvæmdir Reykjavíkurbæjar
hingað til, en andstaða félags-
málaráðuneytisins við, að þeim
væri hraðað.
Nú hefur reynslan auðvitað
sýnt, að engin framkvæmd
bæjarins hefur tafizt svo mik-
ið sem eina dagstund, vegna
úrskurðar félagsmálaráðuneyt-
isins í útsvarsmálinu.
En ef útsvarsmálið hefði nú
samt sem áður tafið innheimtu
útsivara, hverjum hefði það
þá verjð að kenna? Auðvitað
engum öðrum en þeim, sem
ætluðu að taka hærri útsvör
af Reykvíkingum, en lög
leyfðu — Göbbelsrök Gunn-
ars Thoroddsen megna ekki að
snúa þeirri staðreynd við fyr-
ir nokkrum skynbærum manni.
Var komin hefð
á útsvarsránið ?
Þá vil ég víkja örfáum orð-
um að þeirri fáránlegu rök-
semd, að það hafi verið rang-
látt að banna of háa útsvars-
álagningu nú, því að þetta hafi
þessir herrar, veradarar Rcyk-
víkinga, verjð búnir að leika
þrjú síðastliðin ár, án þess að
komast í bölvun fyrir það.
Árið 1954 játa þeir nú að
hafa tekið eina milljón, sjö
hundruð tuttugu og fimm þús-
'stappa
und og þrjú hundruð krónum
af reykvískum útsvarsgjald-
endum umfram upphæð fjár-
hagsáætlunar að vjðbættum
10%.
Næsta ár, 1955 urðu það svo
2.112.000 krónur, sem þannig
voru fengnar úr vösum gjald-
endanna.
Árið 1956 sluppu þeir svo
með 3.380.570 krónur, án þess
að verða „nappaðir".
Og nú var áformað að reyna
að drýgja mjöðinn með litlum
sex milljónum, níu hundruð
þrjátíu og átta þúsundum, átta
liundruð og fimmtíu krónum.
Allt er þetta í samræmi við
málsháttinn: „Á mjóum
þvengjum.—“
En þá sást til þeirra. —
Bæjarfulltrúarnir fimm sendu
kæru. Og Hannibal gerði „á-
rásina á Reykvíkinga," með því
að leggja ekki blessun sína
yfir þetta furðulega framferði.^
Fyrsta árið var það sem sé
ein milljón, svo tvær, þá þrjár
og nú 6 og þó næstum 7
milijó'nir. ■— Jivað' skyldi það
hafa orðið næsta ár og síðar
mejr, þegar þeir hefðu talið
sig algerlega sloppna við all-,
ar hömlur frá ráðuneytisins
hendi?
Nei, það var sannarlega
kominn tími til að stöðva
þennan ófögnuð. — En hvers
vegna nú, kynnu þeir að
spyrjb, þegar við vorum bún-
ir að þessu þrisvar sjnnum
áður?
Hver heíur heyrt að lög-
brot verði að iöglegri athöfn,
þótt lögbrjóturinn hafi sloppið
nokkrum sinnum „óstraffað'
frá athæfi sínu? Skyidu þeir
hafa haldið, að það væri kom-
in hefð á ólöglega útsvarsá-
lagningu í höfuðborg íslands?
Og hvað skyldi það svo hafa
verið kallað í Göbbelsfræðum
borgarstjórans, ef félagsmála-
ráðuneytið hefði fengið vitn-
eskju um þetta og úrskurðað
það ólögmætt, fyrst úrskurð-
ur samkvæmt kæru, heitir „á-
rás á Reykvíkinga, ofbeldi og
rangsleiíni?“
;
,,Það dugir ekki
að stappa“ — og
ekki heldur að
þeirra málalok verða. Þá heíur
það líka verið tryggt, að þeir,
sem ekki telja sig ná rétti sín-
um hjá niðurjöfnunamefnd
Reykjavíkur, geta nú, ef þeir
vilja fylgja máli sínu eftir,
til þrautar, skotið máli sínu
til yfirskattanefndar eða ríkis-
skattanefndar.
Ég hefi nú um sinn, ekki
svarað persónulegum brigzlum
og blaðaskömmum í minn garð.
En i þessu máli taldi ég rétt
að gera undantekningu. Enda
hefur stóryrðavaðall íhaldsins
sjaldan komizt á hærra stig,
eða árásir þess á embættis-
mann að starfi verið heiftúð-
legri eða ofstækisfyllri. Læt ég
nú hér með staðar numið um
hið furðulega útsvarshneyksli
íhaldsins í Reykjavík. Er það
auðvitað á valdi Reykvíkinga
að meta, hver hafi á þá ráð-
izt í þessu máli, og eins hitt
að ákveða, hvort þetta mál sé
þairnig vaxið, að það mæli sér-
staklega með áframbaldandi
meirihlutavaldi íhaldsins yfir
málefnum Reykvíkinga.
Það hefur viljað við brenna,
að langvarandi meirjhlutavöld
eins flokks gætu stundum
sljógvað siðferðiskennd vald-
hafanna. Svo virðist vera kom-
ið hér. Framkoma íhaldsins f
útsvarsmálinu, er með öllu ó-
skiljanleg nema út frá því,
að meirihlutinn í Reykjavík sé
svo sterkur, að hér þurfi
hvorki að taka tillit til laga
né réttar. Hann sé í engri
hættu, hvernig sem traðkað sé
á rétti borgaranna.
En hvað sem öðru líður,
ætla ég að það sé ijóst í þessu
máli,'að ópin og öskrin í stað
raka, hafa ekki dugað íhald-
inu í þetta sinn.
Því hefur ekki dugað að
stappa. — Og því mun heldur
ekki duga að arga, þó að
þeirra fyrsti og færasti maður
á því sviði sé til hlutverksins
valinn.
Auglýsin
Athygli söluskattskyldra aðila í Reykjavík skal
vakin á því, að frestur til að skila framtaíi til skatt-
stofunnar um söluskatt og útflutningssjóðsgjald,
svo og farmiðagjald og iðgjaldaskatt samkv. 20.—
22. gr. laga nr. 86 frá 1956, fyrir 3. ársfjórðung
1957 rennur út 15. þ.m.
Fyrir þann tíma ber gjaldendum að skila skatt-
inum fyrir ársfjórðunginn til tollstjóraskrifstof-
unna og afhenda afírit af framtali.
Reykjavík, 8. október 1957.
Skattstjórinn í Reykjavík.
Toilstjórinn í Reykjavík.
(r. fítfLGÆyO/V &‘ fiÍE'&ÆT&D íf.f!
Frá 15. október gengur í gildi vetraráætlun okkar og
gefst viðskiptavinum okkar þá gott tækifæri til að ferð-
ast ódýrt til Bandaríkjanna.
Ennfremur getum við boðið viðskiptavinum okkar
beinar ferðir til Osló, Stokkhólms og Helsinki í hinum
stóru og þægilegu Douglas DC-6B flugvélum.
Allar frekari upplýsingar varðandi hin ódýru fargjöld
til Bandaríkjanna og flugferðir til Norðurlanda veitir
skrifstofa vor, Hofnaiistræti 19, sími 10275.
arga
Það, sem mestu máli sk.iptir
í þessu máli, er Það, að slíkt
útsvarsrán, sem hér hefur átt
sér stað, hefur nú verið stöðv-
að, og mun ekki endurtaka
sig. — Auðvitað átti að mín-
um dómi að lækka útsvör
allra útsvarsgjaldenda í
Reykjavík frá því, sem þeim
var tilkynnt með útsvarsseðli
í sumar, eftir álagningu, sem
miðaðist við 206 milljóna
heimildarlausa útsvarsupphæð.
— En það, hvemig útsvörin
skiptast á gjaldendur er mál,
sem hinir eiðsvörnu niðurjöfn-
unarnefndarmenn eiga að
bera ábyrgð á gagnvart hús-
bónda sínum, Bæjarstjórn
Reykjavíkur. Þó hefur það
þegar áunnizt, að rúmlega
þrjú þúsund gjaldendur hafa
fengið lækkun á útsvari sínu,
og mikill fjöldi manna hefur
þegar leitað rétíar síns um
lækkun, áður en hinum síðari
kærufresti lauk. Hver sero
IIBBIIM
Kvenbomsur
Herrabomsur
■
i
■ ___
i
■
j HECT0R’ Laugavegi 11.
ÚRVAL AF PÍPUM
Verð frá kr. 21.00 til kr. 75.00
SENDUM í PÓSTKRÖFU
SÖLUTNRNÍNN vi8 Arnarhól j