Þjóðviljinn - 26.10.1957, Qupperneq 4

4)
ÞJÓÐVILJINN — Laugardagm- 26. október 1957
Málíríður Einarsdóttir;
* 1®* #
gor syniiig i
Ljótleikur virðist vera álög
á þessari borg, við vöknum
til hans á morgnana þegar
blöðin koma, hin ljótu blöð,
upp úr rismálinu hefst ljótur
hávaði og varir daglangt, út-
gönguversin koma úr hóteli
einu hér í giendinni, og hvar
sem tveir eða þrír eru saman-
komnir (í nafni ljótleikans)
eru tekin upp Ijót umtalsefni,
eru ekki fémunir sem vant-
ai', hcldur skiiningur.
Að vísu vantar á að nóg
sé til af fögrum listiðnaði hér
á landi. Islendingar hafa dreg-
ist aftur úr hinum Norður-
landaþjóðunum. Úr þessu á
Handíðaskólinn að bæta.
Það var fjarri því að ég
gerði það með hálfum huga
að skoða sýningu Ilandíða-
Tónleikar sovétlistamanna
Diirer: „Aldrei á ævi minni
hef ég séð neitt sem mér hef-
ur þótt jafngaman að. Ég
hef skoðað þessi ágætu lista-
verk og undrast hinn yfir-
gengilega hagleik þessara
manna í fjarlægum löndum.
Ég get ekki lýst því, hvernig
þetta fékk á mig“. — Það er
varasamt að líkja eftir því
sem fullkomið er in sui geu-
eris.
— Annar sýnist hafa Jón
Stefánsson að fyrix-mynd, og
svona mætti telja. Þó hefur
hver nokkurt ágæti af sjálf-
um sér.
En svo ólík sem vei-k lista-
mannanna, sem það nafn eiga
skilið, eru sín á milli, er þó
öllu '.inkennilegra að sjá, hví-
líkir gripir hafa slæðzt með,
líklega í þeim tilgangi að sýna
mun á hlutum, sem ætlaðir
eru mennskum mönnum til
augnayndis, stórhöfðingjum
til að skiptast á gjöfum. Til
slíkra öndvegisgripa nefni ég
hnífana tvo úr slifri, og
. mundi vega vætt hvor, og ekki
íellandi neinu smámenni að
hefja, og nægtahornin mörgu
og fögru, skorin í tré og ei-
lífðarvinna borin í hvert
þeirra. Ekki hæfir sá gripur
öðru en konungshöll eða for-
setabústað.
Þó að sýningin sé hjá lið-
in og horfin, hæfir að geta
ýmissa hluta sem hana
Framhald á 8. síðu.
Listamannasendinefnd sú,
sem hingað er komin á vegum
MÍR er skipuð með svipuðum
hætti og sendinefndir þær, er
félagið hefur boðið hingað
undanfarin haust: einleikari,
söngvarar tveir, undirleikari
og tveir dansendur. Öll er
sendinefndin að þessu sjnni frá
borginni Kænugarði í Úkraínu.
Dmitri Gnatsjúk
Iíljómlistarfólkið hélt fyrstu
tónleilca sína í fyrrakvöld og
fóru þe;'r fram í Austurbæjar-
biói. Fyrst kom fram ungur
fiðluleikari, Valerí Klímoíf,
nemandi sjálfs Davíðs- Oistr-
aks, að þvi er frá ér greint í
efnisskránni, og-lék þrjú lög á
fiðlu sína. Hann hóf leik'sinn
á annarri af tveim fiðluróm-
önsurn Beethovens, þeirri í F-
dúr. Þetta var mjög fallegur
og í alla staði ágætur leikur,
og sérstaklega eftlrtektarverð-
ur var tónn fiðlarans, silki-
mjúkur, tær og ljós. Beethoven
samdi hljómsveitarundirleik
við fiðlurómönsur sínar, en
hér var að sjálfsögðu leikið

Fagurt kvöld á haustin -
Kyrrlátri st
— Rómantízkar grillur
und fagnað.
undir á píanó. Það- gerði, AH
eksandra Visjnévitsj, 6g var
hennar hlutverk kunnáttusam-
lega af hendi leyst í hvívétna,
jafnt í þessu sem öðrum verk-
efnum tónleikanna. — Hinum
lögunum tveimur, ,,Etýðu“ eft-
ir Skrjabín og lagi úr leikdans-
inurn „Gajane“ eftir Katsjat-
úrían, gerði Klímoff ekki síðri
skil.
Dmitrí Gnatsjúk söng sex
lög samkvæmt efnisskránni og
eitt aukalag. Hann hefur ein-
staklega fallega baritónrödd og
ósvikna sönggáfu. Minnjsstæð
verður til dæmis næmgeðja og
inni.leg meðferð hans á hinu
fallega lagi „Hvar ertu?“ eftir
Solovéff — Sedoj, svo og
glæsilegur söngur hans í tveim
ópérulögum, ,jPrologus“ ..úr óp-
.erunni ,,Pagliacci“ eftir Leon-
cavallo og aríu úr „Rakaranum
í Sevillu“ eftir Rossini,
Elísaveta Tsjavdar
Elísaveta Tsjavdar söng að
síðustu 8 lög, og voru nokkur
þeirra eftir rússnesk tónskáJd.
Þetta er feikimikil og há sópr-
anrödd, reyndar nokkuð skörp,
þar sem á réynir, en með af-
br’gðum glæsileg. Sckigtækni
hennar er ei.nnig, með ágætum,
eins og vel kom fram í óperu-
lögum eftir Glinka, Majboroda,
Me.yerbeer og Verdi.'Hún söng
einnig tvö aukalög'.
Salurinn -var nær fullskipað-
ur áheyrendum, og var lista-
fólkinu öllu maetavel tekið. :
B. F.
„Vor er indælt, ég það veit, að leika séi’. Þau tuskuðust
þá ástar- kvcður -raustin, og veltu sér á grasflötinni og 1
eri ekkert í'egra á fold ég fóru í rísaleik og stórfiska-
leit leik milli aspar- og birlú-1 £ 4”
en fagurt kvöld á liaustin. hríslanna, sem groðursettar - ‘‘“O'
voru í vor;. og þau gættu; þéss | Framhalc
um þúsundlitan skóginn hlaununum. Ég held að böx n | hvarvetna
hoiium,
agu
hið
ems og
bekki Ég held meir
ðan ur bæ , og v
logn
neyziu, eins og ailcu
því er góðs fordæ
manna brýn börf.
sál hefur borið, var sýning
r.okkur á handavinnu skóla-.
barna, og þó að hinar veg-
legu sýningar sem vcrið er
að hafa á vorin i kvenna-
sltólum og húsmæðraskólum
jiálgist þessa, epgánveginn að
ljótleik; sá ég þar aldroi votta
fyrir neinu, sern gaman væi’i
■ að. .
Þetta gerist á þeirri ö’d,
• er engum er bannað að njóta
1 fagurra hluta, Ixeldur er slík
mergð af þeim fullkomnum
■ að logun og litum liverjum
1 sinu lagi, og eklii þarf ann-
; að en rétta út hondnrnar, það
sjá þoss vott. Þeir hafa sótt
sér íyrimyndir hiíígað og
þangc.ð að, einn likir eftir
leirkerum sem fundizt. hafa
í raold.í Mexíkó, af þeim og
öðxum gripum Azteka er slík
margð í moldinni, að ekki
þarf aiinað en að stinga niður
skcflu. Raunar er ég ekki
nlvag ánægð með frammistöðu
þossa listamanns, slík undur-
samleg Mstaverk sem fyrir-
rrivndirnar voru. Um gullsmíði
A.ztekanna segrá Albi’echt
*) Hcr á höf. við Afmælissýn-
ingn Lúðvxks Guðmundssonar
skólastjóra, er haldin var í
júlí-ágúst í sumar.
ao segja að „astarraustm
láti að ýmsu leyti fuilt eins
mikið að sár kveða á fögru
haustkvöldi eins og á vorin.
Þegar ég sat við gluggann
minn síðari hluta dags í fyrra-
dag og horfði út, fann ég
að rómantízkar grillur og há-
tíðlegar stemningar settust
að mér, og ég setti slíkt í
samband við fegurð haustsins
xitan við gluggann. Það var
stafalogn og sjórínn spegil-
sléttur, það lítið ég sá af
honum út um gluggann. Mað-
ur sá húsin speglast í sjón-
um, og það léði þessari kyrru
og lognværu eftirmiðdags-
stund dálítinn ævintýrablæ.
Og úti á blettinum kringum
Iiúsið voru nokkrír krakkar
andkalt. Eg valdi leið um fá-
farnar götur, til þess að njóta
sem bezt liinnár djupú kyrrð-
ar þessa kvölds, svo kyrrlátar
stundir eru því miður allt
of sjaldgæfar hér í „boi’g-
inni“. Langoftast er maður
umleikinn skarkala og há-
værum þysi, sem gefur manni
ekki tóm til að liugsa nokk-
urt efni niður í kjölinn, né
njóta nokkurrar lxugsunar til
hlítar. Vera má, að dálæti
mitt á fögrum. og kyrrlátum
haustkvöldum sé þannig ekki
„fagurfræðilegs" eðlis, lield-
ur stafi það af því, að mér
er svo fjarskalega lítið gefið
um flestan þann hávaða, sem
glymur liér daglangt í eyr-
um manns.
Öllum þoxra landsms.nna
mun bafa fallið vel í gerð sú
ráðstöfun ríkisstjórnarínnar 17.
júní sl. að veita ekki áfengi í
gestaboði því, er hún efndi til
þann dag. Þetta nýmæli vakti
athygli, og var um það rset.t og
ritað. Komst eitt dagblaðanna
m.a. svo að orði í tilefni þess:
„Það, sem þjóðin væntir af
forustumönuum sínum, er ekki
ízt forganga um nýja og betri
siði. Rétt spor var stigið í
þessa átt af hálfu ríkisstjórn-
arinnai' 17. júní. Nú er það
hennar og forseta Islands að
íylgja þessu máli enn betur
fram og fara helzt alveg að
dæmi Tryggva Þórhallssonar."
Að því er stefnt með flutn-
Ingi þessarar tillögu."