Þjóðviljinn - 24.11.1957, Qupperneq 9

Sunnudagur 24. nóvcmber 1957 — ÞJOÐVILJINN— (9
# ÍÞRÓTTIR
filTSTJOlU: FRtMANN HELCASOM
Rabb um knaHspyrnumál
í síðasta rabi hér um knatt-
spyrnu var vikið að kennslu-
málum knattspymumanna, og
komizt að þeirri niðurstöðu að
þau væru í mjög slæmu ásig-
komulagi, sem raunar er ekki
nein ný saga því þarna kreppir
skórinn að alla daga og vikur
drsins að kalla, alls staðar þar
sem knatlspyrna er iðkuð. Það
alvarle'ga er þó það að þetta
undirstöðuatriði íslenzkrar
knattspymu skul.i ekki vera
tekið fyrir af forráðamönnum
og gerðar tilraunir til að Jeysa
mál þetta, með ákveðnum á-
ætlunum, sem miða að því að
fá knattspyrnumennina sjálfa
til þess að hjálpa sjálfum sér.
Það gelur verið gott að fá við
og við erlcnda þjálfara ef vel
til tekst, en með tilliti til þess
hve knattspymumenn eru yfir-
leitt félitlir þá verðum við að
búa að okkar mönnum eins og
við getum og fá þá til að taka
að sér leiðsögn að meira eða
minna leyti, og þann jarðveg
á knattspyrnuforustan að
plægja og þar á stjórn KSÍ að
hafa forustu.
Arlega fer nokkurt fé úr op-
inberum sjóðum til KSÍ sem
ætlað er til kennslu, og í flest-
um tilfellum fér það fé til ein-
stakra félaga sem ráða svo,
um lengri eða skemmri tíma,
til sín þjálfara ef þeir eru þá
íáanlegir, og oftast eru þeir
það ,;ekki.
Vafalaust myndi fást mikið
meira út úr þessu fé ef því
væri varið eftir fyrirfram-
gerðri óætlun til þess .að koma
á t:l að byrja með, stuttum-
námskeiðum hér og þar um
landið þar sem reyndustu-
knattspyrnumönnum staðanna
væri kennt að kenna og leið-
beina. Síðar mætti koma á
lengri námskeiðum. Þetta gæti
líka örðið skref í þá átt að
hvert liérað eignaðist sinn
héraðsleiðbeinanda í knatt-^
spyrnu.
Eins og áður hefur verið að
vikið, hlýtur þetia .að vera mál
málanna á komandi árum.
KEPPNI CM
HELGAR
Hér hefur áður oft 'verið á
það minnzt að mótafyrirkómu-
lagi hér væri þannig fyrirkom-
ið að það truflaði eðlilega
þjálfun knattspyrnumannanna.
Eins og þessu hefur verið.fyr-
ir kömið undanfarið, er eins
og leikirn’r séu gerðir að. að-
alatriði en minna. hugsað um
þá þjálfun sem þarf og á að
vera á bak við leikina, og er
þá haft í huga hið íþróttalega
og ekki síður að það er skað-.
legt að taka þátt í leikjum
jlla æfður, og geiur ógnað
heilsu manna. Við þetta bætist
svo það, að þeir leikmenn sem
sýna lélega knattspyrnu, vegna
þess að þeir hafa ekki æft
forsvaranlega, svíkja áhorf-
endur sem hafa borgað að-
gangseyri til þess að horfa á
þá.
En það er sem sagt ekki
næði tjl að æfa hér í Reykja-
m
SKÁKIN
Ritstjóri:
Sveinn Kristinsson
vik eftir að komið er fram í
miðjan mai, fyrir leikjum sem
settir eru á daga í miðri viku.
Það bindur lið þau sem leika
þannig að þau æfa ekki dag-
inn fyrir og eftir og þau æfa
yfirleitt ekki um helgar. Við
þetta bætist að leikmenn horfa
á leiki annarra félaga svo ým-
ist truflast æfingin nokkuð hjá
sumum og alveg hjá öðrum.
Til þess að bre'yta þessu
er eina ráðið að nota vikuna
betúr á okkar stútta sumri.
Er þá fyrst fyr’r, að fara að
dæmi nágrannalanda okkar og
raimar flestra knattspyrnu-
landa ,nð flýtja flestalla leiki
yfir á heigamár, Við það vinn-
ast clagar sem hingað til hafa
ekki verið notaðir nema að
l tlu leyti, og það sem bezt
er. að menn hafa næði til þess
að æfa alla vikuna ótruflaðir
af leikjum á sjálfum æfinga-
kvöldunum. (Kepptii i sam-
bandi við erlendar heimsókn-
ir er að sjálfsögðu ekki hægt
að binda við helgar.)
Með þessu móti er fyrst
hægt að koma á skipulagðri
þjálfun meðal knattspyrnu-
mannanna, þar sein ekki.. er
hægt að koma við afsökunum
sem hingað til hafa verið not-
aðar í tíma og ótima til ó-
þurftar knattspyrnunnj og leið-
incla þeim, sem hefur haft
þjálfunina með höndum.
. Því er.ekkj að neita að leik-
ir um helgar krefjast þess að
leikmenn sem eru svo heppnir
að leika i meistaraflokki verða
að .fórna nokkuð meiru af
tima ,en 'þeir hafa gert hingað
til. Það er ekkj óeðlilegt að
þeir geri það þegar litjð er á
það að þeir vinna að hugðar-
efn’, taka þátt i skemmtilegum
leik ýmist fyrir félag sitt,
byggðarlag eða land.
Framh. á l1 síðu
Skákþingið í Wageningen
Skákþinginu í Wageningen
er nú að verða lokið. Szabo
heldur forustunni ósigraður
og má teljast orðinn nokkuð
öruggur með.efsta sætið.
Friðrik kemur næstur hon-
um hálfum vinningi fyrir of-
an Larsen, þegar þetta er
ritað og í fjórða til fimmta
sæti cru þeir Stáhlberg og
Donner hálfum vinningi neð-
ar en Larsen.
Aðrir en þessir fimm menn
hafa naumast möguieika á að
komast í þrjú efstu sætin, o,
liklegt er að þeir Fiáðrik og
Larsen verði í öðru og þriðja
sæti, þótt engan veginn sé það
tryg'gt.
Friðrik hcfur fram að þessu
aðeins tapað fyrir Larsen, en
Larsen hefur aftur á móti
tapað tveimur skákum, fyrir
Bretanum Clarke og Hollend-
ingnnm Donner og vakti sú
slcák mikla athygli fyrir
gke'siloga taflinennsku af
liendi Donners. Þykir mér því
ástæða til að birta þessa skák
og fer hún hér á eftir.
Hvitt: Donner
Svart: Larsen
Kóngsindversk vörn
Kf6
g6
Bg7
0—0
d6
1. d.4
2. c4
3- g3
4. Bg2
5. Kc3
6. Bf3
10. Dc2 Hb8
11. b3
(11. a4 mundi ekki liindra
b5 til lengdar. Svartur mundi
þá undirbúa leikinn betur
með Bd7 o.s.frv.).
11. — b5
12. cxb5
(Eftir 12. Bb2 bxc4. 13.
bxc4 fengi svartur spil á liinni
opnu b-línu í sambandi við
veikt jieð hvíts á c4).
12. — axb5
13. Bb2 b4
14. Bdl Ba6
15. Hel Bh6
(Lai’sen vill hindra að
hvítur leggi undir sig reitinn
c4. eftir Re3 o.s.frv. Hins
vegar er það tvíeggjað að
láta kóngsbiskupinn af hendi
eins og brátt kemur í Ijós).
16. e4 Bxd2
17. Dxil2 c4
Svart: Larsen
ABCD EFGH
C3c :
bxc3
fG
■ ■ m *......
jlM W W/im
m mxm m
mmm r
ÍWwrmm
b 'mm i
m
é
Rc6
(Þetta afbrigði kóngsind'
versku varnarinnar er nú
mjög í tízku og er kennt við
argentínska skákmeistarann
Panno. Fnimliugmyndin mun
sú að lokka hvítan til að
loka miðborðinu með d5 og
hefja síðan liliðarárás á það
frá drottningarvæng. Kerfið
hefur oft gefizt vel).
7. 0—0 a6
8. d5 Ka5
9. Kd2 c5
llvítt Donner
18. e5!
(Glæsileg mannsfórn byggð
á hinni veiktu kóngsstöðu
svarts eftir fall kóngsbiskups-
ins. Eftir 18. — c3. 19. Rxc3,
bxc3. 20. Dxc3, dxe5. 21.
Dxe5 er svarta staðan næsta
erfið, þar sem hvítur liótar
peðinu á e7 og eins að leika
d6).
18. — Rc8
19. Dd4
(19. bxc4, Rxc4 væri að
sjálfsöðu ekki eftirsóknarvert
fyrir hvítan).
19. —
20. Kxc3!
21. Bxc3
(Virðist eini leikurinn).
22. Da7
Nú er úr vöndu aci ráða
íyrir Larsen. 22.— Ha8 geng-
ur ekki vegna 23. Bxa5 og
biskupinu á a6 má sig hvergi
hræra vegna riddarans á a5.
Larsen á ):ví ekki annars úr-
kosta en að gagnfórna
manni).
22. — Kxb3
23. axb3 HaS
24. Ba5!
(Erm einn snjail leikur.
Svarta drottningin er bund-
in við völdun e-peðsins og
La i'sen er því neyddur
drottningarkaup, en eftir það
fer biskupapar Donners að
láta verulega til sín taka),
24. — Hxa7
25. Bxd8 fxe5
(Ekki 25. — dxeo vegna
26, Bb6 og síðan d6).
26. f4!
(Donner lætur nú skammt
stórra högga í miíli. Eftir
26. — exf4 kæmi 27. Bxe7,
Hf7. 28. Bg5 t.d.).
26. — Rg7
27. Bb6 Ha-aS
28. fxeð Rf5
29. exdö exdö
30. Bf2
(Kemur í veg fyrir mögu-
Iegt peðstap eftir Hf-b8 og
undirbýr að hrekja rkldarami
frá f5).
30. — .HfS-bS
31. g4 Rhtí
32. He7
(Lúmskur lpikur! Ef 32, —
Hxb3. 33. Bd4, Rf7. 34. Hxa6!
og mátar í borðinu ef hrók-
urinn drepur aftur).
32, — Rxg;4
33. Bd4 Hb4
Framhald á 10.
nú hefur bókaútgáfan'Setberg
gefið þennan gamla kunningja
út' aftur. Og án efa verður
bókin mörgum strákum til ó-
svikinnar skemmtunar, ekki
síður en hún varð mér fyrir
mér röngum falibeygíngum al-
gengra nafnorða fara sífjölg-
andi. Þá er það og áberandi,
hve mikið er um það, áð
rangt sé farið með gömul
orðatiltæki, ýmist slengt sam-
„Strákarnir sem struku” —Málvillur — Vísubotnar.
meira en tuttugu árum. Þetta . an slitnim úr tveímur eða
FYRIR nálega aldarf jórðuhgi
síðan var þcstinum, ásamt
öðrum strák, komið fyrir um
nokkurra vikna skeið hjá
frænku sinni einni; og áttu
þeir að vera þar „í læri“.
•Þetta var á allafskekktum bæ,
og talsvert langt frá kaup-
túninu, þar sem við strák-
er viðburðarík og hressileg
, , . strákasaga, ef ég man rétt.
.skeljar. Strax og við komumst
í hvarf frá bænum, tókum við KUNNINGI póstsins einn vék
til fótanna í áttina heim. Fór-
um við mjög kíákindalega að,
gerðum meðal annars stóra
lykkju á leið okkar fram hjá
næsta bæ; og þegar við urð-
um varir við að ríðandi maður
veitti okkur eftirför, földum
arnir áttum beima. Ekki þarf 'við okkur undir brú yfir ræsi
að taka það fram, að okkur
■var tekið ágæta vel hjá
frænku okkar, og vel að okk-
ur búið í alla staði, og áreið-
anlega hefði þessi námsdvöl
gcgnum veginn. Auðvitað vissi
öl! sveitin samt um ferðir
okkar. Var svo komið á móti
okkur heiman að, og við fór-
um ekki ,,í lærið“ aftur.
getað orðið okkur til mikils NOKKRU SlÐAR fór faðir
góðs, ef við hefðum aðeins
kunnað að meía það. En okkur
ieiddist, eða við töldum okk-
ur a.m.k. trú um það, og einn
góðan veðurdag lögðum við til
minn til Reykjavíkur, og þeg-
ar hann kom aftur, færði
hann mér bók eina til að
lesa mér .til gamans. Hét hún
sér að honum á götu og
kvaðst hafa rekizt á klaufa-
lega vitleysu í fimmtudagspóst
inum. Kom í ljós, að það var
þessi setning, sem liann átti
við: tók að vísu fram, að
hann áitlaði ekki að láta ó-
átalið“ o.s.frv. Þessu ekki
taldi kunningiim algerlega of-
aukið og meira en það, það
gæfi setningunni þvcröfuga
merkingu, eftir því sem hon-
um hefði skilizt. Þetta er al-
veg rétt; orðið ekki á alls
ekki að vera þama; og senni-
lega verður pósturinn að
skrifa þessi glöp á kostnað
eigin fljótfærni fi’emur en á
kontó prentvillupúkans. Ann-
fleiri orðatiltækjum, eða þau
afbökuð á annan hátt. Þetta
er mj"g hvimleitt, það er eng'-
an veginn á allra færi
að bæta gömul orðati’-
tæki með breytingum á
þeim, og í annan stað finnst,
mér það sjálfsögð kurteisi
við tunguna að fara rétt með
gamla málshætti og orðati!-
tæki. — Þá eru hér enn tveir
botnar. Öðmm fyrripartinum
hefur raunar verið breytt lít*
ið eitt, án efa óvart.
G.S. botnar á þessa leið:
(Fyrripartur:
Nú skal orðum raða rétt,
rím í skorður fella)
Kmmlur Norðra kiipa þétt,
klakastorðu hrella.
Og: (Fyrripartur:
Skyldi guði geðjast vel
Strákarnir sem struku,
stroks; laumuðumst út undir dreugjabók eftir Böðvar frá ars eni villur af þessu tagi gervihnattasmíðin?).
því yfirskini að við værum að Hnífsdal. Þetta rifjaðist upp orðnar ískvggilega tíðar í Að hans vilja allt ég tel
fara niður í fjöru að tína fynr mér, þegar ég sá, að blöðunum; scmuleiðis finnst ef það göfgar lýðinn.