Þjóðviljinn - 24.12.1957, Blaðsíða 11

Þriójudagur 24. deseaiber 1957 — ÞJÖÐVILJINIM — (23
Leck Fischer:
Þaö var ekki fyrr en inni í salnum að ég varð vör
við líf. Þrjár konur sátu prjónandi og masandi um-
hverfis kringlótta borðið og þær þögnuðu allar og sökktu
sér af kappi niður í prjónaskapinn þegar ég kom. Ein
þeirra reis fasmikil á fætur og fór út 'úr stofunni. Litla —
frú Sewald missti hnykilinn og teygði sig ringluð eftir
honum. Úti í ganginum gekk ungfrú Schwartz fram-
hjá mér eins og ísklumpur. Eg var lítilfjörlegri en
gólfið sem hún gekk á. Eg var alls ekki til. Þetta fannst
mér ganga of langt. Eg fór í rannsóknarleiðangur og
hitti engan heima, hvorki á skrifstofunni 'eöa í her-
bergi Ebbu. Ein stúlknanna sagði mér frá því, að hún
hefði farið til bæjarins. Enginn vissi hvar frú Baden -
var. Hún hafð víst farið í gönguferð.
En Ejlersen var í kompunni sinni. Þetta var í fyrsta
skipti sem ég kom inn til hans, í lítið herbergi með
lágu rúmi og gamalli hillu. Yfir hillunni hékk Ruth meö
bundinið og leit ásakandi á mig. Ejlersen tók dótið af
eina stólnum sínum og roðnaði. Hann var uppábúinn
og vantaði aðeins jakkann:
— Nei, eruö þaö þér .... Hann varð glaður á falleg-
an og hrífandi hátt. Og hann bætti við: — Eg sagði
líka.........og svo þagnaði hann. Hann minnti á
gamla ömmu sem hefur verið trufluð meöan hún var
aö klæða sig. Bindið hékk laust um hálsinn á honum.
Hann reyndi að herða það í vandræöum sínum.
— Eg hélt líka........Eg hélt líka alltaf . . . Þaö
var auöséð aö hann hafði ekki vonazt eftir mér. Hann _
langaði til aö gefa mér skýringar, en hann gat ekki
byrjaS. Hann varð að tylla sér á rúmiö.
Og smám saman fékk ég að heyra furðulega sögu. Frú
Thermansen hafði í morgun fengið símskeyti frá nýgiftri
dótturinni um að eiginmaðurinn sýndi henni ruddaskap,
og frúin varð því að fara, í tilefni af því bað hún Elísu
blessaða um fjögur hundruð krónur, sem hún hafði fengið
henni til geymslu þegar hún kom. Því miður gat Elísa ekki
borgað út peningana. Hún hafði þá alls ekki. Hún hafði
lánað mér þá, því að ég þurfti bráðnauðsynlega að komast
til bróður míns en hún skyldi géi’a það sem hún gæti til að
útvega upphæðina. Þetta var um tíuleytið. Síðan hafði eng-
inn séð hana,. Frú Thermansen hafði farið og siegið um
sig með hótunum. Ef hún fengi ekki peningana þegar í
stað, myndi hún taka til sinna ráða. Ungfní Schwartz hafði
lánað henni hundrað krónur. Annars hefði hún ekki kom-
izt af stað.
Og þá var röðin komin að mér að gapa af undrun, og
Ejlersen sat gráti nær og sló tánurn í gólfið og sagði loks
að ég væri ekki búin að heyra hið allr’a versta. Það gengi
orðrómur um það meðal kvennanna að ég hefði fengið elsku
fxú Baden til að afhenda peninga og síðan hefði ég stungið
af fi’á tómri ferðatösku. Frú Sewald hafði gefið þetta í
skyn. í tilefni af því hafði Ebba farið til bæjarins til að
útvega peninga. Hann var líka sjálfur á leiðinni þangað.
— Já, en hélduð þið í alvöru .... Eg var alltof lömuð
til að geta orðið reið. Þetta var reglulegt ævintýri. Eg
hafði aldrei . ...
— Eg hélt ekkert, hreint ekki neitt, en mér hefur liðið
svo illa. Yjð vissum ekki hvar þér voruð. Ebba. varð í’eið
við mig, vegna þess að ég hafði hlustað á frú Sewald. Hún
fór sjálf til Meldals læknis og ég á bankabók hér. Ejlei’sen
kraup á kné og fór að leita í hillunni og kom fram með
fituga, gráa bankabók: — Það er aðvísu ekki mikið í henni,
en dálítið er það, og ég læt peningana með glöðu geði vegna
Elísu. Ejlersen opnaði þókina með titrandi fingrum. Hann
leit á uppþæðina með lotningu. Hún vai’ geyrnd þar fyi'ir
útförinni.
— Hélduð þér .... Eg gat ekki gleymt. því að hann
hafði Hka. tortryggt mig. Það var ekki við öðru að búast
en kvenfólkið byggi til sögur, það hafði ekki annað að gera.
Og ég fór smám sarnan að skilja allt. Eg skildi hvernig
Elísa- hafði getáð áent peninga upp í húsaleiguna og hvernig
stóð á því að við fengum allt í einu hátíðarmat. Hún hafði
notað peningana.
— Eg vil ekki ætla öðrum illt, en eitthvað vei'ðum við
að gera. Við verðum líka að finna Elísu. Ef til vill hefur
Ebbu tekizt að ná í það sem á vantar.
— Kannski. Eg rétti Ejlersen bókina hans aftur. Þetta
var fulllangt gengið. Ef til vill er mannorð mitt ekki m'ik-
ils virði, en samt sem áður. Þetta síðasta uppátæki var
skemmfeilegxa en góðu hófi gegndi.
Gleðileg jól.
Verriunin Hafblik
Gleðileg jól.
Gúmmíiðjan, Veltusuntli 1
Gleðileg jól.
Verzlunin Ingólfur
Grettisgötu 74
Gleðileg jól.
Rafvii’kinn s.f.
Gleðileg jól.
Edda h.f. umboðs- og' heildv.
Gleðileg jól.
Verzlunin Brekka
Ásvallagötu I
Gleðileg jól.
EEl
umboðið á Islandi
Gleðileg jól.
Einar J. Skúlason,
skrifstoi'uvélaverzlun
Gleðileg jól.
Húsgagnavinnustofan Birki
Laugaveg 7
Gleðileg jól. !
Lampinn, raflækjaverzlim
Gleðileg jól.
Herrabúðin
Skólavörðustíg 1, Vesturveri
■wjgmr
'wm:
Gleðileg jól.
Borgarprenl h.f.
Gleðiley fól!
£ ♦
Bítamarkaðurinn H. Jónsson & Co.
Bi’autarlxolti 22
Gleðiletf fol! *
Iðnó og Ingólfscafé
Gleðiletf fól!
Vei’zlunin Edinborg og
Asgeir Sigurðsson, heildverzlun h.f.
Gleðileg fól!
Rjónxaísgerðin, Laugarnesvegi 78 a
Gleðiletf fól!
TOLEÐO
GleðiltHf fól!
Verzlunin Aldan, Öldugötu 23
Gleðiletf fól!
Sig. Þ. Skjaldberg h.f.
Gleðiletf fól!
Verzlunin Pfaff, Skólavörðustíg I
Gleðiletf fóí!
Kjartan Ásnxundsson, gullsmiður
Aðalstræti 8
. Gleðiletf fóí!
Árni Jónsson, vmiboðs- og lieildverzhm
Gleðiletf ftU!
Matbarinn, Lækjargötu ö
Gleðiletf fól!
Þvottahúsið Lín h.f.
<