Þjóðviljinn - 19.01.1958, Blaðsíða 7

Sunnudag'ur 19. janúar 195S — ÞJÓÐVILJINN —<-) (7
Hannibal
Valdimarsson:
Lntið
engum
tnknst
Munið
landráðabrigzlin
Munið
um
Hér eru stórgjafir gefnar
íslenzkum verkalýð! Afskipt-
um launþegasamtakanna af
þjóðhollum aðgerðum í dýrtið-
armálum er líkt við það, að
sjálfum innbrotsþjófnum sé
samlíkinguna fenginn fjársjóðurinn, sem
hann ætlaði að stela!!
Hvort mundi nú standa skap-
lyndi ísl. verkamanna og sjó-
manna nær, að láuna þessi
sjúklegu geðofsabrigzí íhalds-
foringjans með afhendingu
nokkurra verkalýðsfélaga til
íhaldsins og auknu fylgi við
Sjálfstæðisflokkinn — eða
með því að skera upp herör
stjórnarskrárbrotið gegn Þ08811111 höfuðandstæð-
ingi verkalýðshagsmunanna
bæði í stéttarbaráttu, sve'tar-
stjómarmálum og stjórnmála-
átökunum ?
Við bíðum og sjáum hvað
setur.
Ég veit raunar, að islenzkur
verkalýður trúir aldrei á
tudda náð, en tekur í hornin
á bola.
innbrotsþjófinn
Munið
ummælin
um
Munið ávallt að
íhaldið sem kallar sig
Sjálfstæðisflokk, er
höfuðandstæðingur
verkalýðssamtakanna
að sundra kroftunum
Á seinni árum hefur ihald-
íð stundum verið að hræsna
vináttu. við verkalýðssamtök-
in. Þessi fláttskapur hefur
þvi einu áorkað, að auka ó-
Ibeit verkafólks á íhaldinu.
Það er nefnilega staðreynd,
áð enginn vérkamaður hversu
vél sem hann hefur fylgzt
íneð i starfi og baráttu verka-
lýðsfélaganna getur bent á
nokkurt dæmi þess, að Sjálf-
stæðisí I okku ri n n hafi stutt
málstað veriialýðsfélaganna í
Miúttu þeirra fyrir hættum
kjörum vinnandi fólks. í hvert
skipti, sem verkalýðshreyfing-
in béitti sér fyrir einhverri
kjarabót, hvort heldur um var
:að ræða smávægilega kaup-
hækkun, aukinn hvíldartíma,
bætta vinnuaðstöðu, orlofsrétt,
atrinnuleysistmggingar eða
annað, beitti Sjálfstæðisflokk-
urinn sér ætíð og ævinleea á
íiióti með klóm og kjafti.
BTórgunblaðinu var ávallt
héitt af a.lefii genrn kian»bót-
lunum. Allri flokksvél S.iálf-
■■ stæðisfíokksins var beitt <mgn
umbótavið’eitni t ■" ’-ha 1 ýðsf«-
laganna. Og ölln fiárhegsnfli
floklcsins og atvin>>Mre>“”<1a
var beitt ve”n verkaivðsfé-
lögunnm í ki^ga^aráttunni.
Einskis v>r í Kpoc!í>i-í
hams'atjsu og trvllfu bará++'i
iha'dsins em'nurri við-
i Iftitni verkolýðains tii h'"4 t ''S
lífs’’i->ro f|" mik>”S iofnréttis
í >r- ”"oft var
s grimð iil örþrifar^ðq, svo sem
hótnnn. - fvi”nnkúcrtt”qv Og
jafnvel líkamlegs ofheldis.
Um það er ekki að villast,
sað Sjálfstæðisflokkurinn hefur
frá því fyrsta og fram á þenn-
an dag alltaf staðið \ „and-
skotaflokknum miðjum“ gegn
vferkalýðshréyfingunni, svo að
það sé sagt með oi’ðum Þor-
steins Erlingssonar.
h' Er það svo ekkí furðulegt,
að nokkur maður með fullu
viti í verkalýðsstétt, skuli
. vera svo villtur, að veita
Sjálfstæðisflokknum og hags-
munapólitík hans gegn verka-
. lýðsstéttinni, stuðning sinn ?
Og er það ekki enn furðu-
legra, að þeir verkamenn
skuli vera til, sem styðja að
, því opnum augum að staur-
Windiun íhaldsmönnum sé
. jafnvel falin forusta stórra
• og þýðingarmildlhi verkalýðs-
félaga?
Víst' er þetta furðulegt —
óskiljánlégt.
En riú hefur gríman fallið
af íhaldsfésinu. Síðan umræð-
ur tóku að harðna undir bæj-
arstjórnarkosningarnar, hefur
íhaldinu ekki tekizt að gæta
tungu sinnar og dylja hið
sanna eðli sitt. Nú hafa þau
orð verið sögð, sem sýna ber-
lega hið rétta innræti íhalds-
ins gagnvart verkamönnum og
stéttarsamtökum þeirra.
Björgvin Frederiksen heitir
sérhyggjumaður einn, sem í-
haldið hefur nú tyllt í eitt
af efstu sætum framboðslista
síns í vændum þess að verka-
lýður Reykjavíkur skuli kjósa
hann sem bæjarfulltrúa sinn
næstu 4 ár. — Þessi íhalds-
maður hefur nú fyrir fáum
dögrum kallað víðtækustu og
fómfrekustu verkfallsátök ís-
lenzkra verkamanna „land-
ráðaverkfalT*.
Gjafir eru yður gefnar,
verkamenn, og eruð þér menn
að minni, ef bér Iaúnið engu.
Þá hefur Bjami Benedikts-
son, sem nú hefur tekizt á
hendnr aðalforustu Sjálfstæðr.
isflokksins. ksl’að þá bvðing-^
srmik'ii vfirlýsinmi uúverandi
rík>sstió”nnr stiórn" rskrár-
brnt, pð fullt, sirnráð skuli
haft við verkalvðsþrevíinguna
um lausn efnahagsmá'anna.
Að dómi þessa greinda, en
ofsafengna íhaldsmanns er
það hrein goðgá af ríkisstjórn
að hafa samráð við verkalýðs-
hreyfinguna um úrlausn þýð-
ingarmikilla þjóðfélagsvanda-
mála. Áhrifaleysi, skal vera
hlutskipti vinnustéttanna og
samtaka þeirra. Það er ekki
aðeins lögbrot, heldur stjórn-
arskrárbrot — allt að því
landráð — að hafa samneyti
og samstarf við verkalýðs-
hreyfinguna, segir aðalleiðtogi
íhaldsins.
Þetta yerður ekki misskilið.
Þarna er ekki viðhöfð tæpi-
tunga. Hér er ekkert hræsn-
ishjal á ferðinni — ekki tal-
að um hug sinn þvert. Með
þessu liefur aðalritstjóri og
aðalleiðtogi íhaldsins sairt
lijartans meiningu sína. Og
hann er sá, sem mótar stefnu
Sjálfstasðisflokksins, a. m. k.
gagnvart verkalýðslireyfing-
unni.
Með hessa yfirlýs'ngu Bjarna
Benediktssonar í huga getur
envinn verkamaður veitt
Sjál fstæðisflokk inun stu ðn' n g,
nema hánn vilji, að álirifa-
levsi og útilokun á gang
þjóðmála skuli verða hlut-
skipti veriialýðssamtakanna.
Og hvaða heiðarlegur og
hugsandi verkamaður vill ætla
stéttarsamtökum sínum það
hlutskipti ?
Ofan á þetta allt saman
hefur það svo hent Bjarna
Benediktsson, eins og oft áð-
ur, þegar ti'ylltur skapofsinn
hleypur með hann í gönur,
að kasta brigzlyrðum að
verkamönnum. Hann ræddi í
Morgunblaðinu 12. þessa mán-
aðar um viðleitni verkalýðs-
samtaka og ríkisstjórnar til
að stemma stigu við vaxandi
dýrtíð. Kom þá í ljós, að
verðstöðvunarstefnan á ekki
aldeilis upp á pallborðið hjá
þessum foringja heildsala-
flokksins, þvi að í því sam-
bandi fékk verkalýðslireyfing-
in svohljóðandi blekgusu úr
pehha aðalritstjórans.
„Þa5 er eins og innbrots-
þjófnum sé fenginn fjársjóð-
urinn, pem hann brauzt inn
til a5 ná í (stela) í þeirri
von, að hann láti af innbrot-
unum“
Eg hefi að undanf"mu ótt
þess kost að sitja tvo miög
f jölmerna fundi i Verka-
mannafélaginu Dagsbrún. Það
hafa verið mjög hressandi og
ánægjulegir mannfuudir, fjöl-
mennir og þróttmiklir.
Að einu leyti varð ég þó
sorglegri reynslu ríkari á
þessum verkalýðsfundum.
Þama komu sem sé fram
verkamenn. seni börðust um
á hæl og hnakka, að hvi er
virtist ef mik’um vil.ia, en
.iafnframt augljóslesra af lítilli
þekkingu og enn getu
fyrir þeirri „hugsjón“. að
koma s+'”-sta og sterkasta
verkalvðsfé’ogi landsíns und-
ir áhrifaýald íhalds'us.
Hiulík hörirmnv! En mann-
valið, sem gef'ð hafði kost á
sér til þessarrar hjónustu,
var þá heldur ekki næsta
burðugt. — Það eru hóflítiar
ýkjur. að kalla formannsefn-
ið „hálflæsan mann“. Hann
var ólæs með ollu á vélritað
ræðuhandrit, sem hann hafði
meðferðis. — Og þessari
kemnu ætluðu fhaldið og Al-
bvðuflokkurinn að fela for-
mennskn f stærsta verka-
ma.nnafélairi landsins!! T>»ð
er naiimast hæ<rt að svna
verVolýðshrevfingunni meiri
fvririitningu og smán, en
með þessn tiltæki. Og víst
er um það að þetta fram-
boð talar enn skýrara máli
um sanna afstcðu ihaldsins til>
verkalýðssamtakanna, en jafn-
vel fáryrði Bjarna Benedikts-
sonar, þau sem vitnað var til
hér að framan. Og var þó
tæpast hægt að misskilja þau.
— Þarna var bersýnilega ver-
ið að velja forustu f.vrir
verkalýðssamtök, sem vera
skyldu vil.ialaus og áhrifalaus
með öllu. Og út frá því sjón-
armiði var sannarlega vel val-
ið formannsefni Dagsbrúnar á
B-Iistanum.
Ekkert sannar iíka be*-ur,
að hér er ekki farið roeð ýkj-
ur, heldur en það, að Dags-
brúnarstiórnin hyllt’st t’l að
láta formannsefnið ólæsa
halda lokaræðuna á seinni
fundi fvrir kosningarnar. —-
flann sk',,rli með frammis+öðu
sinni þjanna Dagsbrúnar-
mönnum enn betur saman "m
stiórn S'na. en pnarn"r v<»ðu-
maður úr p’gin liði! O" be++a
var svo sannarlega hárrétt
,,taktik“.
Af ræ*"m íhaldsk.and’<lc'+-
anna varð ekki annað ráðjð
en að þe’m væri ókunnngt
með öllu ”m allt, sem ri°-zt
hefur í is’°nzkrí verka'-'ðs-
breyfinmi hín síðari ér. e>air
létu a.m.k. svo. sem þe’r v'qpu
ekkert um neinn ároogur
v'erkfa'lsins mikla 19!>,5 —
verkfallsins, °em f'okkoV^ð.
jr þeirm ■— 'hqriarfu"+r”o<'f’'-
ið — v’" láta k°"a ..'''odVðo-
verttfallið“. — Við p'!1m mo”u
befur hnv++"p«q vorið
ið um á þv' að "0!” af<íö1”?!u
sér 11% af ka”0’ sínn. +■”'-"1
a'drei brio-oia v’k"a orio+ o*q.
or'ofsfó nqf >iQrð”o;+”*U
öllum bótum a+v!”"”'o<’'”'s-
frvggin.o'i'm. bó rð boi”
mohverntVn r'rvir ógæfu at-
vinríulevs’s’”0!1
En æt'i bað "ó uok'o" v.a>4-+'i
á, að svooa "i’+or r-ó”
áv"xt.’ioum af fórnum fé'aga
sinoa ?
Þyí síðlir vi+.P V'r OPÍ+1
Vð, að félav beirro, D,’rrs-
bvún. m' ’imrn C'T’IAy^
T>oP’sbn^^r. ^tt
Tiq.tt í vnn’i'foric--
j 70 q 395^5._rr fqq ’V.o’y*
að mun,q bað. iEtli bo!r ’"'fl
Framhald á 10 síðu.

Ilmur daganna
★ Fyrir nokkrum árum
skoraði ein af forustukonum
íhaldsins á Reykvíkinga að
kjósa D-listann vegna þess hve
sólarlagið væri fagurt í vestur-
bænum. f gær birtir önnur
Hvatarkona, Gróa Pétursdóttir,
söniu röksemd, fegurð vestur-
bæjar, til framdráttar Sjálí-
stæðisflokknum. Ekki kemst
hún þó hjá því að minnast á
framlag íhaldsins til þeirrar
fegurðar, sorphaugana miklu
þaðan sem ruslið feykist oft
yfir vesturbæinn ásamt ólýsan-
legum fnyk af úrgangi bæjar-
búa.
~k Greininni fylgir mynd af
frú Gróu, og er hún næsta
harðneskjuleg á svipinn. Er
auðséð að á langri æfi í vestur-
bænum hefur hinum sérkenni-
lega ilmi Sjálfstæðisflokksins
oft slegið fyrir vit henni.
Bágstaddir
’ii *'
milljonarar
★ Vísir segir frá því að út-
reikningar hafi sýnt að stór-
eignaskatturinn. jnyndj ekki
verða 80 mllljónir eins og á-
ætlað var, heldur 360 milljónir
króna. Þennan skatt á sem
kunnugt er ekki að leggja á
lægri eign en eina milljón
skuldlausa. Sé útreikningur
Vísis réttur táknar hann aðeins
að milljónaramir eru margfalt
ríkari en talið var.
★ Það er ekki að furða þótt
heildsalamir hafi kveinkað sér
að undanförnu og vilji nú fá
verkamenn í Dagsbrún til að
bjarga milljónörunum undan
skattinum.
Finnst verka-
menn máttlausir!
★ Morgunblaðið segir í gær
að atvinnurekendur ráðist nú
að Dagsbrún vegná þess að
„kommúnistar hafa gert þetta
stærsta verkalýðsfélag Iandsins
máttlaust í kjarabaráttunni“.
★ Máttlaust? Hvemig væri
að íhaldið teldi á.sér örin?
Það fer
hrollur um mann
★ Þótt margt sé látið fjúka
í kosningum fer sem betur fer
lítið fyrir því að menn beri
upp á andstæðinga sína að þeir
séu haldnir fárlegustu sjúk-
dómum. Þó bregður svö við í
gær að Alþýðublaðið ber rit-
stjórn Þjóðvi'jans á brýn að
hún sé heltekin af meinsemd
sem er ömurlegri en fiestir þeir
siúkdómar sem marinkindin
hefur ástæðu til að óttast af
langri reynslu.
★ Blaðið seg'ir að ritstjóm
Þjóðviljans „haíi Áka á heil-
anum“.
Þetta hefur
íhaldið líka alltaf sagt
★ Eitt af dagblöðum bæjar-
ins segir í gær að Hannibal
Valdimarsson féla'ísmálaráð-
herra sé „mesti svikari og ó-
heillafugl íslenzk’a st.iórnmáia
og mesti óþurftarrnaður ís-
lenzkrar verklýðshreyfingar
fyrr og síðar.“
★ Nei, það er ekki Morgun-
blaðið. Það er Albýðublaðið
sem þannig kveður fyrrverandi
ritstjóra sinn, einn helzta. leið-
toga Aiþýðuflokksins frá upp-
haíi vega og fyrrverahdi ; for*
mann hans,