Þjóðviljinn - 07.05.1958, Blaðsíða 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 7. maí 1958
Brigiíte Bördot, Mylene Demongeot
Hin árlega kvikmyndahátíð íCannes
Brigitte Bardot, franska kvikmynda-
leikkonan, á frægð sína einni mynd
öðrum fremur að þakka, það er kvik-
myndinni Og guð skapaði konu (Et
Dieu créa la femme), sem fullgerð
var á árinu 1956 í Frakklandi. Nu
herma fréttir frá Bandaríkjunum, að
þessi mynd njóti þar fádæma vin-
sælda og sé á góðri leið með að verða
sú erlenda kvikmyndin, sem mestar
sýningatekjur hafi gefið .af sér þar
í landi, fyrr og síðar. Myndin, sem
rómversk-kaþólska velsæmisráðið í
Bandaríkjunum hefur fordæmt opin-
berlega, hafði fyrir skömmu afiað
1.500.000 dollara sýningartekna vestra,
en búizt var við að heildarupphæðin
kæmist áður en lyki upp í 4 millj.
dollara.
Fimm aðrar kvikmyndir með Brig-
itte Bardot í aðalhlutverkum eru nú
sýndar við mikla aðsókn í Bandaríkj-
unum, enda er hún tvímælalaust tal-
in vinsælasta evrópska leikkonan
þessa stundina þar í landi.
Á sama tíma og Brigitte Bardot
gerir mesta iukku í Bandaríkjunum
er ný kvikmyndastjama að ná sí-
aukinni hylli í Frakklandi. Myléne
Demongeot heitir hún og ættu lesend-
ur að leggja nafnið á minni, því að
fróðir menn fullyrða að það eigi eftir
að verða jafn víðfrægt og Bardot.
Eigi alls fyrir iöngu var lokið við
töku nýrrar kvikmyndar í Billancourt-
kvikmyndaverinu í nágrenni Parísar.
Aðalhlutverkin í myndinni leika Henri
Vidal og Mylene Demongeot. Leikur
hún 18 ára gamla stúlkú, sem dválízt y' »* deiglunni , en eins og áður hefur
hefur á margskonar síóíQúhUfíi r«giíi<veri® skFrt ffá hé? í þættinum fara
vistheimilum frá 12 ára aldri. Henni . Yve.s Montand og Sunone Signoret
hefur tekizt að flýja einn' staðinn af . með aðalhlutverkin í þeirri kvikmynd.
öðrum, oft á næsta ævintýralegan' Ein af næstu kvikmyndunúm, Sem
um lögreglufulltrúa, sem leikinn er af
Henri Vidal. Ætlun hennar er þó ekki
sú að láta a£ uppteknum hætti og
hefja nýtt og rólegra líf í hjónaband-
inu, heldur hyggst hún notfæra sér
brúðkaupsnóttina til undankomu frá
heimilinu. En áform hennar fara út
um þúfur, þvi að nú segir ástin svo
til • sín að stúlkan tekur það ráð að
dveljast áfram hjá eiginmanni sínum.
Mylene Demongeot hefur áður leikið
með Henri Vidal í kvikmyndinni „Une
manche et Ia belle“ og farið með eitt
af meiriháttar hlutverkunum í mynd-
inni sem gerð var fyrir nokkru
eftir skáldsögunni „Bonjour Trist-
esse“ eftir Francoise Sagan. Leik í
kvikmyndum hóf hún fyrst á árinu
1953 og hefur síðan, auk framan-
greindra hlutverka, farið með auka-
hlutverk í fjórum kvikmyndum, m.a.
eitt af minniháttar hlutverkum í
myndinni, sem gerð hefur verið eftir
hinu fræga lekriti Arthurs Millers
hátt. en loks er hún vistuð á uppeld-
isheimili einu. Þar giftist hún ung-
Næturiestin
Róm —
ís, Ji.in vcl
gerða kvik-
mynd Vittor
io de Sica
var ekki
sýnd í Aus-
urbæjarhíói
nema fáein
skipti og
lengn búið
að taka aðvr
mynd til sýr
inga. Allt a .
einu birtum
vér hér myn
af einu at
riði kvik-
myndarinn- (
ar: Mont-
gomery Clift ber fram mótmæíi við Iögregluþjónana á braut-
arstöðinni í Róm, en án árangurs.
Mylene Demongeot leikur í, verður
gerð undir stjóm hins kunna fransk-
bandaríska leikstjóra Jules Dassin eft-
ir skáldsögu Roger Vailland.
„Tunglið, íunglið íaktu mig" — Ósamhljóða dóm-
ar um revíuna —
ÞAÐ VANTAR mikið á að all-
ir séu á sama máíi um reví-
una, sem nú er sýnd í Sjálf-
stæðishúsinu. Eins og lesend-
úm þessa blaðs er kunnugt,
var Ásgeir Hjartarson iítið
hrifinn af henni í leikdómi
sínum, og síðan hafa margir
tekið í sarna streng. er ég
•hef spurt þá um revíuna. Síð-
ast í gærkvöJd hringdi til
mín kunningi rninn einn, sem
hafði séð revíuna á sumar-
daginn fyrsta (minnir mig)
og orðið fyrir miklum von-
brigðum; kvað hann verkið
nauðacmerkilegt óg varla
nokkursstaðar bitastætt í því.
En þessi maður hefur, held
ég, gott vit á svona löguðu.
Hjá öðrurn kveður við ailt
annan tón, og fer hér á eftir
bréf frá eini.m áhorfenda að
revíunni, og er greiniJegt að
hann hefur skemmt sér kon-
unglega. Pósturinn hefur enn
ekki séð revíuna, en er stað-
ráðinn í að sjá hana við tæki-
I færi, og áskilur sér þá rétt
Hin árlega kvikmyndahátíð í Cannes
í Frakklandi hófst nú fyrir helgina.
Fyrsta kvikmyndin, sem sýnd var á
hátíðinni, var „Frumskógasaga“ Arne
Sucksdorffs, lrins fræga sænska kvik-
niyndagerðarmanns. Vakti myndin
geysilega athygli og telja margir að
hún muni hljóta æðstu verðlaun á
hátíðinni. Eins og ýmsir munu minn-
ast, sýndi Stjörnubíó fyrir einu eða
tveimur árum eina af beztu kvik-
Arne Sucksdorffs, „Ævinlýr-
, við skammarlega litla að-
sókn.
Auk sænsku myndarinnar hefur ver-
ið sýnd sovézk ástarkvikmynd á há-
tíðinni, „Þegar storkuvinn flýgur fram-
hjá“. og mynd Norðmannsins Arne
Skouens um andspyrnuhreyfinguna,
„Níu líf“. Af öðrum kvikmyndum, sem
sýndar verða á Cannes-liátíðinni í ár
má geta bandarískrar myndar sem
gérð er eftir einu af leikritum Eugene
O’Neill og með Sophiu Loren í aðal-
hlutverki, „Gistihúsið í Spessart“,
j>..; .rUi,, RTr.-lof ffil vinstri.) í einu
Hýjasta kvikmyndahlutverki sínu. Með
hexuu á myndinni er franska Ieikkon-
an Isabelle Corey.
rómantíska, vesturþýzka ævintýra-
mynd með Liselotte Fulver í aðalhlut-
verki, sænsku myndina „Nára livet“
eftir Ingmar Bergman.
Sovétríkin og Bandaríkin eru nú
að hefja samskipti á sviði kvikmynda
í fyrsta skipti eftir hejmsstyrjöldina
síðari. Bandaríkjamenn munu senda
austur myndir eins og t.d. „Skógar-
ferðina“ (Picnjc) og „Oklahcma“, en
fá í staðinn „Svanavatnið“, „Othello“
og „Don> Quixote“.
til að segja sitt álit.
ÞAKKLÁTUR ÁHORFANDI
skrifar: ..Kæri Bæjarpóstur.
ÍJg er nýbúinn að sjá revíuna
þeirra félaga, Guðmundar Sig
og Haralds Á. — Ég fór á
sýninguna með því hugarfari
sem var undirfcúið af dómi
Ásg. Hjartarsonar hér í blað-
inu. Og ég fann ekki betur
en ég væri örugglega reiðubú-
inn til réttra viðbragða: að
sjá í gegnum tilgerðina, heyra
tómahljóðið, hefja mig því
hærra upp í hæðir hinnar al-
skyggnu dómgreindar, sem nær
því lægi að ég léti blekkj-
ast, standa svellkaldur og
samanbitinn með kipruð augu
gagnvart auðvirðilegum að-
hlátursefnum þeirra, sem eng-
in mannagrein er að og ungs
fólks, sem ekki kann. að
skammast sín, en flissar í ó-
tírna þegar gert er berlegt
spé að alvarlegum hlutum og
þeim standspersónum, sem
eiga þó mikið undir sér.
Sem sagt: ég gerði ekki ráð
fyrir að ég léti ginnast til
nokkurrar óviðurkvæmilegrar
skemmtunar á þeirra fundi og
ég fann til þess með vissu
stolti að ég hafði kjörið mér
sæti þar uppi sem ræður and-
leg spekin. — Síðan byrjaði
sýningin og allur lýðurinn í
kringum mig tók að skemmta
sér eins og vitlaus væri. Æru-
verðir borgarar bæjarins og
virðulegar frúr, glaðir, hraust-^.
legir strákar og ungar, falleg-
ar stúlkui hlógu, klöppuðii
saman lófunum og göluðu af
kæti. — Hver fjandinn er
þetta, hugsaði ég, — eru hér
allir heimskir og smekklausir
nema ég einn, eða hefur fólk-
ið ekki lesið dóminn han's Ás-
geirs ? — og ég tók hryggi-
lega að efast um g;?eind mína
og skaperðarstaðfestu, jú, og
það verður að segjast, því
miður, að ]iar kom að ég
gleymdj hvorutveggja. Kæri
póstur, ég verð að gera játn-
ingu: ég datt í það, eins og
menrt' segjh, -ég" > vár áður fen
ég vissi og þvert ofan í góð-
an ásetning, farinn að
skemmta mér af öllurn kröft-
um, klappa saman lófunum og
hlægja méð öllum hinum að
því sem' fyrir augu og eyru
bar þarna uppi á pallinum,
dást að ágætum söng og hag-
lega kveðnum brögum og —
ég má víst skammast mín
fyrr að segja það: ég fann ekki
betur en brandararnir hittu
flestir í markið.
Og þegar ég gekk mig út að
lokinni sýningu, einn af hin-
um mörgu þakklátu áheyr-
endum, þá vissi ég það, sem
ég hafði áður varla þorað að
gera mér ljóst, að dómar
spakra manna, kveðnir upp í
efra, hafa ekkert að segja, en
falla dauðir og ómerkir eins-
og dæmd illmæli, þegar fólk-
ið sjálft segir annað.
Og er nokkur furða þó fólk-
ið sé sem leyst úr álögum
þá sjaldan því gefst tækifæri
að gera grín að alvörunni,
þessari sem búin er til í á-
róðurshituðum útungarvélum,
til þess að lialda því í póli-
tiskri ánauð og flokkslegum
þrældómi. Það er gott að
sameinast í hlátri.
— Þakklátur áheyrandi
ENSK PILS
MARKAÐURINN
Haínarstræti 5 og
Laugavegi 89