Þjóðviljinn - 03.07.1958, Blaðsíða 11

‘ gSSBX
'AV
DOUGLAS RUTHERFORD:
Fimmtudagur 3. júli 1958 — ÞJÓÐVILJINN
^riðlýst land
(ii
1Ð DÁUÐXNN
syndi. Hann gekk eftir mjóu, hvítu bandi seni teyg'Öiét
út í ómælisvíðattu tíma og rúms. Sál hans var óendan-
lega alein og í ískaldri þögninni kvaö viö ærandi, sker-
andi, nístandi vein ....
Þegar morgunsólin skein inn í herbergi hans í dögun,
vaknaöi hann og brauzt aftur til meövitundar. Ófreskj-
urnar, ógnarsýnirnar fjarlægðust. Hugur hans leitaöi
og fann einkenni óbrjálaös, daglegs lífs; dinglandi
Ijósaperu, gluggatjöld sem bærðust í morgungolunni,
bækur á náttborðinu, sígarettur, eldspýtur.
SJÖUNDI KAFLI
Martin átti sjaldan erfitt með að sofa, en þessa nótt
lá hann klukkustundum saman og horfði upp í loftiö.
Skær ljósin á strandveginum vörpuöu skuggum trjá-
laufa á hvíta kalkmálninguna. Viö hvern andvara færð-
ust þeir til og breyttust í ný andlit og myndir. Ef hann
lokaði augunum sá hann sjálfan sig á strandveginum
og framundan óendanlega röð afturljósa eins og rauöa,
glóandi orma. Þegar hann opnaði augun og horfði upp
í loftið, sá hann andlit Susan. Hann rifjaði upp hvert
einasta átriði í samtali þeirra og þegar hann sá hana
fyrir hugskotsjónum sínum, varð svefnihn fjarlægari en
nokkru sinni fyrr. Hann viöurkenndi fyrir sjálfum sér
að hann þráði hana óendanlega mikið, og nú þegar
hún var svo nærri, var næstum ómögulegt að hvílast.
Um fjögurleytið blundaði hann. Síöustu andartökin
áður en svefninn sigraði hann, fanst honum hann sjá
andlit morðingjans í iðandi skuggunum yfir höfði. sér.
Þarna var hann og í hvert sinn sem Martin var að
því kominn að þekkja hann, hörfaði hann aftur inn
í skuggana. Nú barðist hann við svefninn en ekki vök-
una. Hann þóttist viss um að svárið væri þarna, aug-
ljóst og auölesið, ef hann gæti aðeins beitt augunum
eðlilega ....
Barsmíðin fyrir eyrum hans varð ærandi. Hann gal-
opnaöi augun. Skuggarnir vora horfnir og loftið yfir
höfði hans var baðað sólskini. Helzt virtist sem einhver
væri að reyna að brjóta niður hurðina að herberginu
hans.
,,Hver er það?“
48. dagur.
vár mjög grannt og blóöiö þaut um æðar hans við
snertinguna. Hann kyssti hana. Að því loknu sagði
hann óstýrkri röddu:
„Hamingjan góða, Susan!“
„Eg veit það; þetta virðist vera dálítið alvarlegt,
finnst þér ekki?“
Spenna þessara fyrstu mínútna hlaut aö taka enda.
Hún horföi á hann meðan hann fór inn í baðherberg-
ið til að þvo akstursrykið af kinnunum og enninu.
„Hvað er langt síöan þú komst?“
„Ekki nema fjóröungur eða svo. Veiztu að það eru
ekki nema tveir dagar síðan ég fór?“
„Það er eins og heif'eilífð. Að vissu leyti var ég fég-
inn því að þú varst ekki hérna“.
Það kom áhyggjusvipur á andlit hennár.
„Þú ert þó ekki leiður yfir því að ég er komin aftur?“
„Þú hefur þá ekki frétt hvað kom fyrir?“
„Nei. Eg hef ekki hitt neinn“.
Hann sagöi henni frá Tucker með eins mildum orð-
um og hann gat en lagöi áherzlu á það að hann virt-
ist hafa verið rændur. Það var ástæðulaust að hræða
Susan að óþörfu.
Hún sagði: „Tucker var svo indæll. Það virðast vera
einhver ill álög á þessu liði“.
„Þaö lítur helzt út fyrir það”.
„Martin, þú ferð varlega, er það ekki?“
Hún sá af augnaráði hans, aö hann var ,hræddur um
að. hún ætlaði að biðja hann um að hætta að aka.
„Haföu engar áhyggjur, elskan, Eg ætla ekki að
byrja aftur á því. Eg sætti mig alveg viö þína skil-
mála. Eg hugsaði mikið um það á leiðinni. Enda er
þetta augljóst mál, þegar farið er að hugsa um það.
Eg elska þig vegna þess aö þú ert þú. Og .ef þér finnst
þú verða að aka, þá verð ég a-ð taka því um leið og
hinu. Heimskulegast af öllu væri að reyna áð breyta
þér. Eg lofa þér því, að ég skal aldrei framar gera aðra
eins vitleysu“.
Martin varð var við breytingu úti í nóttihni utanvið
opna gluggana. Fyrst í stað gat hann ekki áttað sig
á í hverju hún var fólgin. Svo skildi hann aö í fyrsta
skipti í tólf tíma heyrðist ekki stööugur niöur í bílvél-
um. Kappakstrinum var lokið. Hitt fólkið kæmi bráð-
lega.
„Verðurðu í grófinni á morgun?" ......
„Hvort ég verð. Eg skal hafa tímakortið þitt“. :
„Þáð veröur mér til heilla" m. .. .i
Húh sat í gluggakistunni, sneri; baki að strandveg*
inum sem enn var upplýstur. “■
Eg verð að segja Vyvian frá þesSú. Eg gét ekkilátið
hahn halda —“ "{ r"; 1
„Má það ekki bíöa? Fram yfir kappaksturinn? Þá
förum við öll sitt í hverja áttina“ .
„Nei, ég held ekki. Hann vill sjálfsagt kyssa mig, og
.eftir —“
„Jæjá þá. En segöu honum það í fyrramálið".
Þegar hann fylgdi henni til herbergis hennar gegn-
um hvíta gangana með nafnlausum lokuðum dynim,
var gistihúsið algerlega þögult og fótatak þeirra heyrð-
ist ekki á þykkum dreglunum.
„Þú læsir hjá þér dyrunum, er það ekki? Það hafa
verið framdir fájeinir minniháttar þjófnaðir hérna
nýlega“.
Hann bauð góða nótt og beið fyrir utan þar til
hann heyrði að hún sneri lyklinum. Hann gerði ekki
í alvöru ráð fyrir að hún væri í neinni hættu, en það
var ástæðulaust að eiga neitt á hættu, þegar hann
vissi að morðingi Richards og Tuckers svæfi í sama
gistihúsinu um nóttina.
Og morðinginn var í gistihúsinu um nóttina, en hann
lá vakandi í margar klukkustundir og hafði logandi á
veggljósinu fyrir ofan rúmið. Hann barðist gegn svefn-
inum, vegna þess að hann óttaðist það sem honum
fylgdi. Hann læddist að honum, miskunnarlaus eins
og flóð sem hækkar stööugt og bar hann loks með
sér í sti-áumsogi sínu. Svo kom skelfingin og martröðin
— ekki fyrst og fremst óttinn við áþreifanlega hættu, úr dálítið grófu temvLllaretm.
heldúf ógnir hugans. Svartir, gljúpir vfeggir þrýstust |Hann er vitund víðari en poka-
að honum. Hann sökk og sökk niður í botnlaust kvik- kjólar yfirleitt, enda þarf að
Framhald af ÍÓ. síðu.
laust hernám, við sém finnum
til þess með ógn og skelfingu
að við skulum vera þátttak-
endur í þeirn styrjaldarundir-
búningi, sem nístir veröldina
ótta og kvíða, við getum ekki
— jáfnvel þó að sjónarmið
okkar kunni að hafa í öðrum
pólitískum efnum átt samleið
með vissum mönnum, við get-
um ekki stutt að völdum þeirra
í iandinu, þegar þeir ýmist
svíkja eða fótum troða þau
mál sem okkur eru heilögust.
Erlend tíðindi
Framhald af 6. síðu
hefja smíði kjarnorkuvopna.
Japan, Indland, Sviss og
Italía verða brátt 'komin í
sömu aðstöðu. Á hæla þeim
koma; svó ísrael, Egyptaland
og sum ríki Suður-Ameríku.
Fullvíst er að sum þessara
ríkja kæra sig ekkert um að
gerast kjarnorkuveldi, en
ekki þurfa mörg að hugsa sér
til hrcyfings til þess að af
'hljótist stjórnlaust kja.rn-
orkukappLlaup. Afleiðingarn-
ar hljóta að verða skelfilegar.
Tilraunir hvers nýs umsækj-
anda um upptöku í kjam-
orkuklúbbinn með vopji sín
munu bæta ríflegum skammti
við helrykið í andrúmsloftinu
og magna skaðleg áhrif þess
á heilbrigði alls sem lifir.
Viðleitni til að stöðva tilraun-
ir með kjarnorkuvopn og
framleiðslu þeirra verða ef-tir
þvi torveldari sem kjarnorku-
Barsmíðin hætti og hinum megin við dymar heyrði i veldunum fjölgar. Jafnframt
hann Nick segja: „Guði sé lof! “
í fyrsta skipti hafði Martin læst herbergisdyrunum
sínum. Hann fór fram úr og sneri lyklinum. Óttasleginn
kom Nick inn fyrir og starði á hann þyrstum augum,
eins og hann væri langtýndur bróöir kominn heim úr
auðnum Alaska.
„Hvaö er að, Nick?“
„Eg hef verið að reyna aö komast inn 1 finmi mín-
jÆ. _ ______
51Tmilisþáttu31 lílllé
Léttor og þægileg-
ur sumarkjóll
Dálítill sumarkjóll með hóf-
legu pokasniði er auðsaumað-
ur.
Fallegastur verður kjóllinn
vera auðvelt að hreyfa sig í
honum, innanhúss og utan.
Kjólllinn er sniðinn í einu
lagi og lítill brjóstsaumur er
fyrir neðan hvorn handveg.
Strompkraginn, vasarnir og
uppslögin á ermunum eru snið-
in á ská. Vasarnir haldast fal-
legri, ef þeir eru styrktir með
vliselíni.
Að aftan er rennilás í kjóln-
um og vilji maður fylgjast með
tízkunni er gerð rauf upp í
hvom hliðarsaum að neðan.
I stærð 40 þarf 3.25 metra
af 90 cm breiðu efni.
Ef teygjan á
aS endast
Teygja á tvo óvini: steyka
birtu og olíu, segir í dönsku
blaði.
Þess vegna þarf að þurrka
sokka i skugga ef á þeim er
teygjuofin brún. Sama er að
segja um undirfatnað með
teygju í.
Ennfremur hefur krem, sól-
arolía og önnur oliu áhrif á
teygjuna og ætti því helzt ekki
að komost í snertingu vúð
hana.
Loks ber að Varast að bera
. heit.t strokjárn á tevgju.
margfaldast hættan á að
kjaraorkustyrjöld skelli á af
slysni eða sökum brjálsemt
eins hershöfðingja eða stjóm-
málamanns í valdastöðu.
Fyrirætlanir de Gaulle um að
kjarnorkuhervæða Frakkland
sýna enn einu sinni, að eina
ráðið til að stöðva kjarnorku-
kapphlaupið og afstýra hætt-
unni á að siðmenningin og
jafnvel allt mannkynið farist
í eldi kjarnorkustyrjaldar, er
að banna kjarnorkuvopn og
útrvma þeim úr vopnabúnaði
þjcðanna. 3I.T.Ó.
F-amhald af 12. síðu.
barizt grimmilega framan a£
deei. Siðdegis var p'ert hlé á bar-
dögum, þegar setidiboðar frá
uppreisnarmönnum komu t il
bækistöðva stjórnarhersins und-
ir griðafána og lögðu til að
báðir aðilar hælttu að beita
öðru en handvopnum. Hafði
stórskotahríð valdið töluverðu
mannfalli meðal óbreyttra borg-
ara. Foringi stjórnarhersins
féllst á tillöguna og síðan hafa
sprengjuvörpur uppreisnar-
manna og fallbyssur stjórnar-
hersins ekki látið til sín heyra.
Nasser er koniimi
til Júgóslavíu
Nasser Egyptalandsforseti
kom til Dubrovnik í Júgóslaviu
í gær ásamt konu sinni og
fimm börnum. Tító forseti og
aðrir .forustumenn Júgóslava
tóku á móti gestunum.