Þjóðviljinn - 02.09.1958, Blaðsíða 6

Þjóðviljinn - 02.09.1958, Blaðsíða 6
í>) — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 2. september 1958 IMÓIÍVIUIN ÚtKefandl: Bamelnlncarflokknr albýBa - Bðstallstaflokkurlnn. - Ritstjðrar: Maanús KJartansson (áb.), SigurSur Guðmundsson. - Préttaritstjðri: Jðn BJarnason. — BlaSamenn: Asmundur Sigurjónsson, Guðmundur Vigíússon. Ivar H, Jðnsson, jvíagnús Torfi Olafsson, Sigurjón Jóhannsson, Slgurður V. V’-'ðbJðfsson. - Auglýsingastjóri: Guðgeir Magnússon. — Ritstjórn, aí- ereiSsla, augiýsingar. prentsmiðja: Skóla.orðustíg 19. — Bíml: 17-500 (8 Hhúr). — AskrlftarverS kr. 30 á mán. í Reykjavík og nágrennl; kr. 27 ann- arsstaSar. — Lausasöluverð kr. 2.00. — BrentsmiðJa ÞJóðvilJana. Sigurinn er vís agurinn í gær varð sigur- helgin er orðin staðreynd dagur fyrir íslendinga. kringum allt land. Allar þjóð- Ljóst. var þegar leið að k\röldi, ir sem við íslamd fiska, nema að Ilíii nýja fiskveiðaland- Bretar, hafa ýmist viðurkennt helgi íslendinga var orðin algerlega rétt okkar til staðreynd, sem ekki verður stækkunarinnar eða virt hana haggað. Islendingar hafa unn- í framkvæmd. Togarar frá ið úrslitasigur í þessum mik- Belgíu og Þýzkalandi, sem ilvæga kafla Jíjóðfrelsisbar- áttu og lífsbaráttu sinnar. Engu breytár um þá stað- reynd, að enn skuli brezldr veiðiþjófar halda uppi skæru- hernaðí gegn íslenzkri lánd- helgi, undir vernd brezkra herskipa. í því stríði hlýtur ofbeldið að tapa en réttur íslendinga að sigra. Það er einungis tímaspursmál hve- nær aiger sigur vinnst og liin hrezku herskip neyðast til að liætta stigamennsku sinni og veiðlþjófarnir sjá þann kost vænstan að hypja sig út fyrir 12 mílna línuna. Að kvöldi 1. september 1958 er þegar aug- ljóst að íslendingar hafa sigr- að í landhelgismálinu. etta eru mikil tíðimdi og fagnaðarrík. Sú staðreynd að brezku veiðiþjófarnir standa einangraðir, engin önnur ríkisstjórn lætur sér til hugar koma að níðast á Is- lendingum með ofurvaldi vopna sinna, er ákaflega mik- ilvæg. Það hefði eins vel ver- ið hugsanlegt, eftir mótmæl- um og áróðri i mestallt sum- ar, að íslendingar ættu við enn meiri örðugleika að etja við hina örlagaríku stækkun landhelginnar. Hver tilraunin eftir aðra hefur verið gerð á þessu sumri til að fylkja saman gegn Islendingum öll- um þjóðum Vestur-Evrópu. Við þá þokkaiðju hefur sjálf- sagt margt gerzt bak við tjöldin, sem síðar mun koma fram. En opinskáasta og ó- svífnasta tilraunin var ráð- stefna togaraeigenda frá ýms- um ríkjum Vestur-Evrópu, sem setti sér það mark að lemja saman einlita kúgun- arfylkingu, er sendi herskipa- flota margra ríkja á íslands- mið 1. september, til „vernd- ar“ togurum frá allri Vestur- Evrópu, er þjófnýttu hina nýju íslenzku landhelgi. Það hefur skýrzt fyrir mörgum þessa dagana hvaðan íslenzk- um hagsmunum er hætta bú- in: Úrslitaatriði um viður- kenningu nýju landhelginnar er hin eindregna viðurkenn- ing Sovétríkjanna og Austur- Þýzkalands. En annað aðal- ríki Atlanzhafsbandalagsins, Bretland, sendir herskipaflota til árásar á Islendinga! ITótanir hafa dunið á Is- -■■■*- lendingum í allt sumar, fast var haldið við ákvörð- unina er tekin var. Fiskveiða- landhelgin skyldi færð út 1. september. Það varð, og að kvöldi hins 1. september er svo ástatt, að 12 mílna land- bæði höfðu mótmælt, sigla út fyrir 12 mílna línuna fyrir miðnætti aðfaranótt 1. sept- ember. Aðeins á tveimur stöð um, við Vestfjarðakjálkann, eru samtals ellefu brezkir togarar að burðast við að veiða í landhelgi. Islenzkum varðskipum er meinað af er- lendum herskipum að taka þessa veiðiþjófa á venjulegan hátt, en þau gera nákvæmar staðarákvarðanir, afla sér vitneskju um nöfn togaranna og heimilisföng, og verða þeir að sjálfsögðu lögsóttir og teknir hvar og hvenær sem 'þeir nálgast land eða hittast. T ærdómsríkt er það fyrir Islendinga og raunar allar þjóðir, að vita hversu lágt brezka íhaldsstjórnin leggst, að leggja heiður sinn og brezka flotans við þjóf- nýtingu íslenzkra landhelgis- miða, leggja heiður sinn við morðtilraunir við íslenzka lögsögumenn að starfi, leggja heiður sinn og álit við atferli sem jafngildir. herskipaárás á vopnlausa fámenna grann- þjóð. Ekkert gat brezka í- haldsstjómin gert aulalegra og óhyggilegra. I stað þess að kúga íslendinga, verður framkvæmd hinna fáránlegu ofbeldishótana til þess eins að þjappa allri íslenzku þjóð- inni enn þéttar saman um 12 mílna landhelgina. I stað þess að auðvelda þeim Islending- um sem kynnu að hafa gugn- að . fyrir áróðursþrýstingi Breta að leita undanhalds- leiða í landhelgismálinu, er nú svo komið, eftir ofbeldis- framferði brezkra herskipa í íslenzkri landhelgi að um allt Island blossar nú heitur og miskunnarlaus logi óvildar og fyrirlitningar á hinum brezku ofbeldismönnum, eldur sem enginn slenzkur stjórnmála- maður gæti lægt þó hann vildi. Hvar eru þeir menn sem eftir 1. september 1958 vildu hleypa brezkum ofbeld- ismönnum og sjóræningjunum með samningum inn í 12 mílna landhelgina? Hvar eru þeir menn sem eftir 1. sept- ember 1958 vildu setjast að samningaborði með brezkumv" ofbeldismönnunum, sömu mönnunum sem ákveðið hafa hið svívirðilega framferði brezku herskipanna á Islands- miðum? Eru þeir í Sjálf- stæðisflokknum ? Eru þeir í Alþýðuflokknum? Finnast þeir í Framsóknarflokknum ? Islendingar munu heimta skýr svör og horfa fast á Hennar hátign - þjófurinn Vér íslendingar erum vanir ofbeldi og níðingsskap af brezk- um yfirgangsseggjum. — Alla þessa öld hafa Bretaj; sýnt oss það hvað eftir annað að þeir vilja fá að stela og ræna og beita ofbeldi, ef þeir ekki fá að gera það í friði. ísland man eiin ofbeldisverk þeirra gegn Hannesi Hafstein, þá sýslumanni. Það er og enn í minni, er þessir brezku ofbeldismenn rændu Snæbirni hreppstjóra í Hergilsey og Guðmundi sýslu- manni Björnssyni og fluttu þá nauðuga til Engiands. Samfara veiðiþjófnaði og of- beldi stundaði svo brezk yfir- stétt arðrán sitt gagnvart ís- lendingum, meðan hún mátti. Sultur og atvinnuleysi var það hlutskipti, er ensk yfirgangs- stefna bjó oss á árabilinu 1930 —’40 og slíkt ætlaði hún oss aftur með löndunarbanninu 1952. Það var engu Atlanzhafs- bandalagi að þakka að það níð- ingsverk er brezkt auðvald hugðist fremja þá, tókst ekki. Það var það viðskiptabandalag, sem meira að segja hin íhalds- sama ríkisstjórn íslands hafði hugrekki til að mynda þá við Sovétríkin, sem hratt fyrirhug- aðri hungurárás brezka auð- valdsins af höndum oss. Og brezkt auðvald hefur sýnt oss það á stríðstímum að það skirrist einskis og brýtur öll sín loforð og yfirlýsingar; her- nemur land, rænir fólki, brýtur mannréttindi á bak aftur. ★----- Og nú hefur sjálf brezka rík- isstjórnin í nafni hennar há- tignar sýnt að það sem veiði- þjófar annars stelast til að gera og skammast sín fyrir, — það láta nú brezkir ráðherrar, brezkir „herramenn" drýgja — og kunna enn ekki að skamm- ast sín. — En þeir munu læra það seinna. Vér íslendingar skulum að lokum kenna þeim það. Vér íslendingar erum lýð- veldissinnar og fyrir oss eru mennirnir allir jafnir, vér met- um þá eftir verkum þeirra, ekki titlum. Sú svokallaða drottning, í hverrar nafni veiðiþjófnaður og ofbeldisverk nú eru framin á fslendingum, stendur að voru áliti miklu neðar en sú kona í kjörbúð í Lundúnum, sem hnuplar sér sokkum. Og hve himinhátt stendur ekki yfir því konungaþýi, sem þolir slík níðingsverk, sú brezka námu- mannskona, sem berst við hlið manns síns fyrir brauðinu sem hetja í stríði fátæktarinnar gegn ofurvaldi ensks aðals og auðs. Þeir herramenn Macmillan og Co., sem vilja láta líta á sig sem ráðherra eða fína þá stjórnmálaforingja hátt setta og lágt setta sem mesta æfingu hafa i þtþ að linast upp fyrir erlendum hótunum og krjúpa lágt fyrir útlend- um ,,bandamönnum“. Eftir aðfarir Breta 1. september verður kjörorð allrar ís- lenzku þjóðarinnar: Eigi víkja. Stephan G. Stephansson til Breta þegar þeir frömdu annan glæp „Herinar liátign" Forsætisráðh. „Hennar hátignar" ,,0g sneypstu — hættu að hæla þér aí herfrægð þinni, blóð og merg. Því bleyðiverk það kallar hver þó kúgi jötunn lítinn dverg — Og hver þín sprungna vítisvél er vaskleik þínum skömm ei frægð. Að kappinn hatast — veiztu vel, við villidýrsins höggorms-slægð og hún er svipuð, söm og jöfn, — en svo sprakk Main' í Kúbu höfn”. ,,Þín trú er sú, að sölsa upp grund, þín siðmenning er sterlings pund.” Úr „Transvaal" 1899. menn, hafa nú gerzt skipuleggj- endur þjófnaðar og verndarar rána. Vér íslendingar berum ekki virðingu fyrir amerískum bankaþjófum þegar vér sjáum þá á kvikmynd, heldur ekki, þó þeir hafi skammbyssur. Öll þjóð vor sér nú hvað þeir herramenn, er stjórna Bret- landi eru. Þeir vaða hingað með blóð- ugar hendurnar, frá að myrða Kýpurbúa, með pískana sunn- an úr Kenya, með ránsslóðina úr öllum álfum heims á eftir sér, með bölbænir allra fá- tækra þjóða veraldarinnar yf- ir höfðum sér, — og með hrun heimsveldisins — makleg mála- gjöld gamla ræningjans — íramundan. — Og þeir héldu, þessir hræsnarar með „fair play“ á vörunum, að hér væri þó hægt að stela og ræna og drepa menn, án þess að æmt- að yrði né skræmtað. Þeir héldu það að íslenzka þjóðin mundi glúpna, er hún sæi framan í byssukjafta Bret- ans, og gefast upp. Nei! þjóð vor mun ekki víkja, þó hún láti ekki brezka morðingja drepa menn fyrir sér til þess er íslenzkt mannslíf of dýrt. Þjóð vor veit að hennar er sigurinn, því hennar er rétt- urinn og framtíðin. En brezka fordæðan forn og grá, heims- veldi auðsins, og ránsins, ber feigðina í brjósti sér. Og þó hún geti níðst nokkra daga á þeim mönnum, er bjargað hafa brezkum sjómönnum frá líftjóni og hætti lífi sínu til að flytja brezkum neytendum björg í bú, þá hjálpar það ekki, — „það varð til einskis, veldur stuttri töf, það vinnur aldrei neinn sitt dauðastríð". En það er hægt að deyja á mismunandi hátt. Brezka heimsveldið hefur reynt að lifa sem ljón, en það kýs auð- sjáanlega að deyja sem hund- ur.. ★----- Fullur amerískur hermaður sýnir þó þá háttvísi á Keflávík- urflugvelli, er hann hefur hót- að að skjóta íslenzkan lög- reglumann að skyldustörfum og sá neitar að víkja, að slíðra vopn sitt og hlýða. En bullur hennar hátignar vaða að íslenzkum löggæzlu- mönnum í starfi sínu, til að drepa þá. — Það kalla Bretar nð vera bandamenn! Þeir, sem hafa haldið að Atlanzhafsbandalag Bretanna, Framhald á 8. síðu.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.