Þjóðviljinn - 02.09.1958, Blaðsíða 11

Þjóðviljinn - 02.09.1958, Blaðsíða 11
Þriðjudagiir 2. september 1958 — ÞJÖÐVTLJINN — (11 ans Scherfig: Fulltrúinn sem hvarf En í næsta skipti gekk það' betur. Og þá fæddist dóttir sem lifð'i og erfði afa sinn. En konan jló sem sé eftir fæðinguna. Og hún hafði svo sem sínar góðu hliðar, það mátti hún eiga. En veikíuð var hún. Móð- ursjúk og þess háttar. Hún var ekki eðlileg kona. Og svo dó dóttirin úr stífkrampa. Það var rétt áður en hún ætlaði að gifta sig. Og Hagehoim fékk pen- ingana þrátt fyrir allt! Það hefði sá gamli bara átt aö vita! hihihi! — Og Hageholm hnippir 1 herra John- son. / En svo man hann aftur eftir sorg sinni og stynur þungan. Og hvað púnóinu viðkemur, þá skal aldrei nein hönd snerta það framar. Því að liendurnar sem léku á það eru kaldar og stirðar. — — XXXII Herbert Johnson kom farangurslaus. En það er margt sem hann getur ekki án verið og ekki er hægt að fá i kaupmannsbúðinni í plássinu. Til dæmis skóhlífar og regnhlíf og hlýjar peysur. Hann hefur aldrei fyrr búið uppi í sveit að vetrarlagi og hefur ekki fyrr gert sér Ijóst hvað þar getur verið kalt. Það er því nauðsynlegt að leggja upp í kaupstaðar- ferð. Það er ekki löng leið og Herbert Johnson hefur komið þar áður. Hann dokaði þar við á leiðinni, þegar hann kom. Meðal annars fór hann til rakara og lét raka af sér litla yfirskeggið. Þaö var ekki skynsamlegt eða þaulhugsað. Vilji maður losna við yfirskegg, ef til vill vegna þess að æskilegt er einhverra hluta vegna að breyta útlitinu, er ekki ráðlegt að gera það í litlum bæ, þar sm tekiö er eftir sérkennilegum viðskiptavini og óvenjulegum manni. Enda kom það honum í koll. Og nú fer herra Herbert Johnson aftur til kaupstað- arins að gera innkauo. Það er járnbraut milli fiskiþorpsins og kaupstaðarins. Litla lestin þokast áfram gegnum landslagið og stóra skóginn. Á sumrin er þarna stærri lest með mörgum vögnum. En á veturna er þarna aðeins ein mótoi'lest. Undarlega snubbóttur vagn. Allir þekkja lestarstjórann og fólk heilsast þegar það kemur upp í lestina og spyr hvert annaþ hvort það sé að fara í ferðalag. Þarna er kona með lítinn dreng og drengurinn þarf að Ikomast á afvikinn stað. — Er ekkert klósett hérna? — spyr konan. — Nei, eklci í þessum vagni. En við getum stansað hérna — segir lestarstjórinn og hægir ferðina. — En hér er víst of berangurslegt? Þá förum við að runnunum þarna. —t Og þar fer konan niöur úr vagninum og heldur barninu og svo er farið upp í vagninn aftur og hraðlestin heldur áfram. Þetta er notaleg lítil braut. En það var enn notalegra meöan vagnarnir gengu fyrir gufu og mó var brennt í litlum einvögnum. En nú gengur allt hraöar fyrir sig og það er svo ágætt. Lestarstjórinn saknar eimvagn- anna. — Það var nú betra í þá daga, — segir hann. — Eimvagnar voru nú allt öðruvísi en svona mótor- vagnar. — — Af hverju voru þeir betri? — — Jú, eimvagn er nú einu sinni eimvagn! — Og því er að sjálfsögðu ekki hægt að mótmæla. Móðir okkar og fóstuinióðir TORFHILDUR GUDNADÓTTIR, fyrmm húsfreyja að Sfeimun AustmTEyjafjöllum, sem andaðist 26. ágúst sl. verður jarðsett frá Ey- vindarliólakirkju Austur-Eyjafjölluin föstudaginn 5. septemiber n.k. Athöfnin hefst með húskveðju að heimili hennar Steinum kl. 1 eftir hádegi. Fyrir hönd okkar eystkmaima, Ragnar Eyjólfsson. Og svo er það áætlunarbíllinn. Það er líka hægt | aö nota hann til að komast i kaupstaðinn. Og ef til vill er hárin bezta farartækið. Hann ekur gegnum þorpin og stansa fyrir utan húsin. Hér þekkist allt fólk. — Góðan daginn, Emma! Ætlarðu nu að fara að heimsækja krakkana? — segir bílstjórinn. — Og sælinú Níels! Hvernig gengur í hreppsnefndinm? — Og þama stendur maður og veifar og stöövar bíl- inn. — Heyrðu, Haraldur, — segir hann viö bílstjórann. — Geturöu ekki tekið þessa marmaratöflu með? Þú þarft bara að lyfta henni yfir kirkjugarðsmúrinn á móti búðinni. — Jú, það er í lagi. — Taflan er tekin inn í bílinn og við kirkjugarðinn stanzar áætlunar- bíllinn og Haraldur lyftir legsteininum yfir múrinn og leggur hann varlega frá sér. Á fimmtudögum og sunnudögum eru sérlega margir með áætlunarbílnum. Það er fólk sem ætlar til grasa- konunnar. Hún tekur annars á móti á hverjum degi, en fimmtudagur og sunnudagur eru armars taldir beztu dagaxnir. Þá er afstaða stjarnanna bezt. Þetta þart' alit að vera dálítið dularfullt. En annars er hún ágæt þessi grasakona. Fólk þjáist af gikt og iskías og taugaþreytu og verkjum og þrautum í liðunum og hún veit hvað við á. Það trúir á hana allt þetta tortryggna fólk sem annars er fullt grunsemda. — Þesssir læknar eiga að vera svo voðalega lærðir, en samt ber fólk meira traust %ú grasakonunnar og smyrsla hennar. Og það eru ekki hinir fáfróðu sem leita til herinar. Það em yfirmenn sveitarinnar. Hreppsnefndarmenn og aðr- ir sem hafa vit í kollinum. Jens Jensen fer líka til grasakonunnar þegar eitthvað er að honum. Og hann er reyndar formaður sjúkrasamlagsins. í áætlunarbílnum er talað um stjórnmál. Svona getur þetta ekki gengið til lengdar! Þetta fer allt til fjandans og hvar á að taka peningana? Þeir halda að þeir geti haldið áfram að styrkja og styrkja. En þegar búið er að venja fólk af því aö gera nokkurn Bifretðaeigendur Við sólum og sjóðum í flestar stserðir at' hjói- börðum. Bætum slöngur. Cíóð bílastæði. — GÖMBARÐIN hi. Brautarliolti 8. — Sími 17984. Þvagskálar, Þvagstæði Vaggfiísar fyrirliggjandi. SIGHVATUR EINARSSON & CO , Skipholti 15. — Simi 24-133 og 24-137. Bæjarpóstiirinn Framhald af 4. síðu. gegn. mótmælum sömu aðila, var þeim síður en svo til tjóns, þegar allt kom til alls. Enn furðulegra verður þetta, þegar þess er gætt, að þessar sömu þjóðir eiga að heita bandamenn okkar í Atlanz- bandalaginu og hafa á þeira vettvangi heitið að vernda okkur fyrir ofbeldi og árás- um annarra þjóða. REYNDIN varð hins vegar sú að undir forustu Breta, þess- ara margrómuðu verndara smáþjóðanna, frelsisins og lýðræðisins í heiminum, reyndu þessir ,,handamenn“ okkar allt sem þeir gátu til þess að kúga af okkur rétt okkar og knýja okkur til upp- gjafar í málinu. Og þeir not- uðu einmitt Atlanzbandalagið sem tfeki til þess að beygja okkur til hlýðni. En tilræðið tókst ekki. Þrátt fyrir hvers kyns hótanir um ofbeldisað- gerðir gegn okkur og ýmis gyUiboð :okkur til handa, ef við semdum af okkur réttinn, gáfumst við ekki upp en færð- um ú' fiskveiðalögsögu okkar á áður ákveðnum tíma. Sig- urinn var okkar í fyrstu lot- unni. OG NÚ, þegar stækkun land- helginnar hefur tekið gildi, kemur það í ljós, að það er aðeins ein þjóð, sem ekki virð- ir hana í framkvæmd. Þessi þjóð er Bretar. Þeir láta sér sæma að beita flota sinum til þess að hindra íslenzku varðskipin í að taka brezku togarana, sem þeir standa að veiðiþjófnaði. Veiðiskip allra annarra þjóða hafa siglt út fyrir tólf mílna takmörkin. Það er létt verk fyrir her- veldi eins og Breta að heita vopnlausa smáþjóð ofbeldi, en. engu að síður eru þeir dæmd- ir til að híða ósigur í þeirri baráttu sem nú er að hefjast. Þótt við íslendingar séum fá- mennir og lítilsmegnugir, eig- um við ií fórum okkar það vopn, er sterkast mun reynast í þessari deilu og færa okkur ful'an sigur að lokum. Okkar er rétturinn og honum mun- um við aldrei afsala okkur. Otbeldisaðgerðir Breta verða f'Tunsris til þess að þjappa í-denzku þjóðinni hetur saman en áður, svo að hún mun stenda sem einn maður í bar- átt”-mi, þav til sigur er feng- inn. í hlut Breta mun aldrei falla neitt. annað 1 því stríði en nokkrir stolnir fiskuggar og ærulevsi. ágætt úrval af gúmmískófatnaði Gúmmístígvél á böm og unglinga Kvenbomsur — Karlmannaskóhlííar — Karlmannabomsur Skédeild Skólavörðustíg 12 — Sími 1-27-23

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.