Þjóðviljinn - 30.12.1958, Síða 11

ÞriðjUdagur 30. desember 1958 — ÞJÖÐVILJINN — (11
Ern es t K. G a n n :
Loítpóstarnir
13. dagur.
„Nei. Nei.“
„Vætt lúmið á næturnar?“
„Ha?“ Colin hnsti höfuð’ið’ og roönaði.
„Það var og,“ sagði hún. Hún lagöi frá sér penn-
ann og tók þunna, svarta bók upp úr skrifborðsskúff-
unni. Hún stillti bókinni á rönd á boröið og opnaöi
hana, þannig aö hún sneri aö Colin. Bókin náði upp
aö höku á henni.
„Þetta er Ishiharas prófun. Á sumum síðunum sjáiö
þér tölur. Gerið svo vel aö lesa þær fyrir mig jafn-
óöum og ég fletti.“
Colin horíði á fyrstu síöuna. Á henni voru ótelj-
andi mislitir dílar. Fyi'st sá hann ekki annaö en díl-
ana, en svo greindi hann stóra tölu sem sumir dílarn-
ir mynduöu.
„Fimmtán."
Hún flettx blf('ði.
„Tuttugu og níu.“
Hún fletti blaöi í viðbót, en Colin fylgdist ekki með.
„Gerið svo vel að horfa í bókina herra MacDonald.“
Colin var að horfa í augu hennar, en nú leit hann
aftur í bókina.
„Sextíu og fjórir.“
Hún fletti enn. Colin þagði.
„Jæja?“
„Nú sé ég enga tölu.“
„Það er rétt. Það er engin tala.“ Hún skellti bók-
inni aftur og áður en hann vissi af, var hún búin aö
stinga upp í hann hitamæli og var lögð af stað til
dyra.
„Hafiö hann í munninum í fimm mínútur og svo
ætlar læknirinn að tala viö yður. Þér verðiö þá kannski
rólegri en bræður yöar.“ Hún hvarf út um dyrnar áð-
ur en hann náði að mótmæla.
Hitamælirinn fékk Colin til að halda sér á mott-
unni eins og hitamælir einn getur gert. Þama sat
hann og var tilneyddur að þegja meö tækið í munn-
inum. Honum fannst hann vera kiánalegur og sér væri
ofaukið. Andartak fiögraði að honum aö allt þetta
tilstand væri misskilningur. Þaö virtist vera ýmis-
legt sem hann hafði ekki gert ráð fyrir.
Það voru til dæmis þessi leyfi. Bræöurnir héldu aö
allt væri klapnaö og klárt ef maður gæti flogið flug-
vél án þess að fara sér að voða. En nýja flugmála-
ráðuneytiö hafði aörar hugmvndir. Þaö heimtaði levfi
og vottorö og læknisrannsóknir á öllum flugmönnum.
Fyrsta skipun Gaffertys til bræðranna var sú, að þeir
ættu að kippa lagahlið málsins 1 lag, annars gætu
þeir farið til fjandans eins og hann komst aö orði.
Fyrsta likamsskoöunin, sem Roland staðhæfði að væri
hiö sama og aö kasta tíu dollurum í vatnssalemi, var
óþægileg reynsla fyrir flugmenn um alla Ameríku. Þeir
komu hver af öörum frá litlu flugvöllunum sem hurfu
milli hæöanna frá fyrrverandi hveitilöndum í Ohio
og Iowa, frá rvkugum sléttunum í Texas. Þeir komu,
auðmjúkir og taugaóstyrkir af hræðslu, og þaö var
danglað í þá, þuklað á þeim og horft á þá eins og
þræl á upoboði.
Það” virtist líöa löng stund áður en dvrnar opn-
uðust og stúlkan kom aftur. Hún tók hi'camælinn
út úr Colin, leit á hann og síðan á Colin.
„Læknirínn vill tala við yður húna.“
Colin gekk á eftir henni inn í hitt herbergið. Lækn-
irinn var lítill bústinn maður með augabrúnir sem
mynduðu svo hvasst horn í endana. aö það var eins
og þær voru í þann veginn að flýja út úr andliti hans.
Dálítií' flasa var á kraganum á bláum jakkanum.
„Fáið yður sæti. unai maður.“ Læknirinn benti stutt-
um, feitum fingri á skemil upp viö vegginn. „Ungfrú
Stewart, viljið þér gera þetta venjulega?“ Jæja, svo aö
það hét hún. Colin hevröi nafnið og greíp næstum
dauðahaldi í það. Stewart. Sjáum nú til, þekkti hann
nokkurn sem hét Stewart — einhvem sem hann gæti
spurt hana um? Það var náunginn sem rak fimm-
aurabúðirnar á útimarkaði Pringles. En hanri hét
Hubert. Það var ekki nógu líkt. Colin mundi ekki
eftir nemum sem hét Stewart.
„Haldið fyrir annað eyrað og endurtakið tölumar
sem þér heyriö mig segja.“
Hún stóö næstum í myrkri í fjarlægasta homi
herbergisins. Colin hélt fyrir annaö eyraö og óskaði
þess aö hann sæi hana betur.
„Fimmtán,“ hvíslaöi hún.
„Fimmtán," sagði Colin.
„Áttatíu og átta.“
„Áttatíu og átta.“
„Níu ' g tveir.“
„Níu °g tveir “ Colin kunni vel uö'það lnernig hún
hvíslaði.
„Reyn .Ö svo hitt eyraö''
„Eg held að ég sé að minnsta kosti ekki he\rnar'aus,“
sagði hann þegar þessu var lokið.
„Nei, þér eruð ekki heyrnarlaus."
Þaö var eitthvaö í rödd hennar yem gaf í skyn aö
hann gæti verið eitthvaö annaö — óþægilegt, Colin
hélt aö hann vissi hvers ve°na. Hann sá allt ‘ einu
fyrir sér Roland og Tad mpöan á mnnsókmnni stóö.
Það var það — pað hlaut að vera það. Hann gat næst-
um heyrt athugasemdir þeirra — einkum Ro.'anús.
Hún kveikti á lampa yfir töliu sem hékn á veggn-
um og gekk svo afturfyrir Colir>. Honum til undrun-
ar lagöi bún höndina á ennið á honum og setti pappa-
spjald fyrir vinstra auga hans Htin1 hennar var njúk
og hlý.
„Lesið minnstu línuna sem þér getið greint.“
„D, E, F, P, O, T, C.“
„Getið þér ekki gert þaö betur?“
„Er þetta ekki í lagi? Kortið er langt í burtu.“
„Eg hélt karmski að þér gætuö þaö betur.“
„Jæja'' Hvers vegna stóö aenm rkki öldungis á sama
um hvort hann gæti þaö betur cöa ekki? Jæja, Colin
brosti í kampinn. Hann langaði til aö spyrja hana
hvers vegna hún héldi aö rann gæti það betur, en hlý
hönd hennar la enn á enm ha^s og oröin sprungu í
höföi hans eins og popkorn sem verið er að steikja.
Svo fór bann aö lesa minnstu ííriina sem hann sá.
„L.... E.... F.... P.... O.... R.... S.... “ og hann
þagnaði. Hann langaöi til að gc’a þetta vel, en staf-
irnir vovu svo smáir.
„Haldi? áfram. Lesiö síöustu rtafina. Gefiö yöur
tíma.“
Colin deplaði augunum. Hann xann aö hann roön-
aði og svitnaði af áreynslu. Svo dió hann djúpt and-
ann.
„T.... E.... R.... V.... Z.. “
„Þér bafið góð augu,“ sagöi hún
„Það bafið þér líka.“ Þegar hún stóö bakviö hann
gat Colin ekki séö framaní hána, og þaö kom út á
WFDY styður ’
Islendkga f
Framhald af 4. síðu
W. R. D. Bandaranaike heií;:-
aði fundinn með komu sinni á
öðrum degi,- og flutti ræðu uhi
nauðsyn friðsamlegrar sambúf-
ar manna og ríkja í milli og l á
ekki sizt æskufólks.
Margvísieg önnur vinsemd cg
sómi var fundarmönnum sýrd
af yfirvöldum og æskuiýð á
Ceylon.
Byggðasafn
Borgarfjarðar í
Framhald af 6. siðu.
mundur Illugason, sakaskrárr't-
ari, ritari Þorgeir Sveinbjams>
son, sundhallarstjóri, og féhirðx
Þórarinn Magnússon, skósmíði-
meistari. Aðrir í stjórn eri:
Björg Bjarnadóttir, Guðni Þór
arson, Jón Brynjólfsson, Kláus
Eggertsson, Klemenz Jónssoa,
Lára Jóhannsdóttir,. Númi Þcr-
bergsson, Páll Bergþórssoa,
Ragnheiður Magnúsdóttir, SiJ-
urður Halldórsson, Sigurður
Jónsson og Stefán Jónsson.
í vetur er ákveðið að félags-
starfið verði rekið með líkurr
hætti og undanfarið. Spilakvöid
verða cinu sinni i mánuði í
Skátaheimilinu. Auk þess verða
kynningarkvöld, þar sem sýndar
verða kvikmyndir úr héraðinu,
sagðar sögur, sungið, kveðib.
vísur bótnaðar, o. s. frv. Fyrsta
kynningarkvöldið verður í Breii.
firðingabúð. Árshátíð íélagsins
verður lialdin fyrir eldra fólkidi
úr héraðinu. Ákveðið er að gera
tilraun með töku kvikmyndar af
bæjum og fólki í héraðinu á
skipulagðan hátt og er ákveðiö
að byrja þar á Hvítársíðu cg
kvikmynda þar hvera bæ cg
fólkið allt að sínum daglegu
störfum.