Þjóðviljinn - 15.01.1959, Blaðsíða 11

Þjóðviljinn - 15.01.1959, Blaðsíða 11
 Fimmtudagur 15., janúar 1959 — ÞJÓÍ>VTLJI?JN — (II r n e s t K G a n n Loftpóstarnir 24. dagur. aftra sér. En vöruflutningaleiö e'ða póstleið er ekki gerð með blýantsstrikum einum, hversu vel sem þau eru strikuð. Þaö er ekki hægt að byggja upp leiö meö dollurum, ekki með ráöstefnum við hádegisveröarborð, ekki heldur með því að reikna á bor'ðdúkana eöa sitja einn í skrífstofu á nætumar og stara á landakoi't. ÞaÖ höföu alltaf verið menn eins og Keith Mac Donald sem bvggðu upp leiðina yfir hafið eða landið. Þessi leið var ekki til enn sem komið var. Hún var aöeins loftnim, ósýnileg, stiórnlaus lofttegund sem var sífelldum breytingum háð. Rauðu blýantsstrikin hans Gaffertvs táknuðu aðeins að þar vrði flogiö gegnrnn það loft, sem var af hendingu þar á ákveðn- um tíma. Þess vegna var leiöin. aðeins til í hugum fólks — hugum ungra manna. eins og Keiths Mac Donalds og Tads og Colin og Fleska Scott og allra hinna. Nerw York Central jámbrautarlínan bugðaðist með- fi'am Hudsonfliótinu til Albanv. Það var raunveruleg leið, hugsaði Gaffertv. Þaö va.r hægt að ganga með- fram henni ef svo bar undir, í sólskini og rigningu, og hún yröi alltaf söm; það var hægt að bevgia sig niður og snerta á henni. Gafferty viðurkenndi að bar hefðu sjálfsagt líka verið byrjunarerfiðleikar. Sennilega hafði jarðvegurinn skoiast burt. snms staðar og sums stað- ar þurfti aö snrengja burt fiöll eða gera göng gegn- um þau. Og eftir að jámbrautin hafði hokazt. í vest- 'urátt frá Albanv höfðu sjálfsagt oröiö árekstrar viö indíána. Gafferty revndi að rifia unp sögu Ameríku. En þótt þeir hefðu mætt erfiðleikum, var þetta nátt- úi’leg leið, því a.ð dalurinn við Moha“wk var eina veru- lega skarðiö í Appalachiafjöllunum. Jafnvel áður en^ járnbrautirnar uppgötvuðu styrk sinn var þetta verzl- unarleiðin — niður eftir Kudson að Atla.nzhafinu. Nú varð a'ð byria allt upn á nýtt og það var ekki ljóst í fljótu bragði hvers vegna lína Gaffertys hafði orðiö fyrir valinu. Einhver í póstmálaráðxxneytinu hafði beinlínis dregið fáeinar línur og tengt þær öðrum lín- um sem lágu þvert yfir Ameríku., Fljúgið eftir þessum línum herrar mínir. En í Catskinfjöllunum voru þmmu- veöur á sumrin og á veturna komu hríðarbyliir frá Kanada. í norðurhluta New York fylkis og í E1 Paso voi'u sandbvljir og þoka í Oregon. Hugsuðu þeir ekki um það þegar þeir drógu þessar línur. eða vissu þeir ekki e'ða var þeim öldungis sama? Þaö var margt að varast — ísing í skýjunum, þykk snjólög á völlunum, vindar sem þeyttúst yfir sléttumar og átu upp benzín- birgðir flugvélanna. Gafferty mundi alltof vel eft.ir fyrstu tilrauninni til að gera þessar línur að veruleika: Chicago til New York x desember 1918. Það tókst. ekki. Ekki ein einasta flugvél komst á leiðax-enda. Það var kornið fram á árið 1919 áður en rexmt var við leiðina 1 alvöru og þá kostaði tuttugu og fjögur sent að senda bréf þá leiö. Engir nema flugmennirnh* serft stýrðu De Ha.villand vélum sínum vfir Aneghapvfiönin höfðxi miklar áhyggj- ur af henni. Og árið 19°1 létu Nutter, Eton og Frank Yeager og loks Jauk Knight nríkið ganga sin á milli eins og hlaunarar í boðhlauni og, þeir fhxgu meö póstinn alla leiðina frá San Francisco t.il New Yoi'k. Þejr flugu bæði nótt. og dag — og hað var svo at- .hyglisvex't, afrek aö þingið mildaöist og hækkaði fiár- veitinguna. lítið eitt.. En sama. áriö: fómst tólf flug- menn meðfram þessum blýantsstrikum. Gaffertv mundi þa'ð líka. :.v>t ÁriÖ 1922 og 1923 vom komnir nokkrir vitar með- fi'am loftleiðunum og 00x^1 hverju var onnaður nýr nauðlendingarvöllur, en þeir vom sialdnast, undir vængj- um vélanna þegar á þurfti að halda. Áhöld og tæki sem gengið höfðu af úr stríðinu, De Havillandvélarnai', sem gerðar voru til njósna á stríöstímum; höfðu veriö endurbættar að einhveriu levti, en þær. hentuðu illa. Þær voru of þungar; þær áttu erfitt með að taka sig upp af litlum völlum. Oft var þeiín stýrt af ættingja einhvers stjómmálamanns. Póstmálastjómin gerði það sem unnt var, en þegar Kelleylögin voru samþýkkt áriö 1925 og all-t fyrirtaskiö látið laust í hendur einstaklinga, mótmælti enginn í Washington sem hafði einhver afskipti af flugpósti. Þá var það að kaupsýslumennirnir komu til skjal- anna og Gafferty og fyrir tilstilli hans menn eins og Roland og Keith og Colin, Stubbur Baker og Johnny Dycer. Gafferty og Mei’cury flugfélag hans var ekki eitt xim hituna. Það var Southem Air Transport, Rob- ertson í St. Louis, N.A.T., Westem Air Expi’ess og Vamey Speed Lines, og hvei't félag fyi'ir sig var inn- an sinna takmax'ka í'eiðubúið meö landakort og skrif- stofur og jafnvel flugvélar. Eftir var aðeins aö sarma hæfileika þeirra til að fljúga þessum vélum dagirm út og dagirrn inn. Þar.lá hunduimn grafinn, ábei'andi eins og rifa í væng — hugsáði Gaffei'ty. Eins og stór, gulur fingur hi'eyföist ljósgeislinn frá flugvallarvitanum gegnum þokuna. Hann snerist hvem hiinginn af öðnim, varð daufari og svo allt í einu sterkari, þegar hann í'akst á skýiaþykkni sem hékk ógnandi yfir mýmnum. Tad og Keith stóðu og horfðu á hann, andlit þeiri'a vom vot og gljáandi af í-aka. Þegar Keith hafði drukki'ð eins mikið öl og hann hafði löngun til o<r Tad alls ekki neitt, höfðu þeir skil- ið við hina, einmitt þegar brúðkaupsveizlan var að ná hámarki. Þaö var eihn þáttur í samkomulaginu og frú A hafði lagt ríka áhei'zlu á bað. HeimiÚ hennar tilheyrði Colin og Lucille þessa nótt. Hinir gátu bjax'g- azt eins og bezt gekk. Hún hafði gi'átið dálítið og atað út au°nsvertuna sína. þegar hún sagði þáö. Svo hafði Roland farið meö Fleska, Johnnv Dycer og Stubb Baker til aö halda di’vkkiunni áfi'am. Aö vissu'levti öfunduöú Tad og Keith bá. Mai'gra hluta vegna var þetta góöur dagur til að drekka sig fullan. Það var ekki á hverium degi sem þeir.misstu bi’óður, og þann- ig lit'i i'>eir á hjónaband Colins. Ef til vill gengi.það vel, ef til vill ekki. Ef til vill gæti Lucille komið og orðið ein úr hónnum. ef til vill ekki. Hvað Tad og Keith viðvék, ætluðu þeir að hafa í heiðri eins konar vopna- hlé, þar til beir bvrjuðu aö fljúga. Síðan ætluðu þeir að sjá til. Upptaka Lucille í hinn þrönga hóp. hafði þegai' haft sín áhi-if: Colin var viöutan sem ekki var að undra, og þar sem Roland hafði sem forinai þeirra, haldið sig ögn frá þeim, varð sambandið milli Tads og Keiths enn nánara, þi'átt fyrir aldursmuninn. Mikojan Auglýsið í Þjóðviljpnum Lausar og frjálsar línur Lausar og frjálslegar línur einkenna tízkuna í dag. Þegar bezt lætur er hún falleg, ungleg og skemmtileg. Tízkan er hvorki of ströng né of frá- leit þessa stundina. Hún getur verið sportleg og hæfir vel dag- legu lífi og athöfnum venjulegs fólks. Kjólamir þrír á teikningunni enx með sumarsvip. Til vinstri j belti. er skyrtukjóll með lausum lín- um að framaix og lausu baki. I miðið er peysukjóll með blouson og til hægri snotur serkkjóll. í kjólnum með mitt- inu á 6Ínum stað eru pilsin með ýmsu móti, slétt pils, klukku- pils eða þá við, útstæð pils. Líka, er hann enn í fullu gildi gamli skyrtukjóllinn með rúm- góðri blúesu, víðu pilsi og mjóu Framhald af 12. siðu. þá skiptast á skoðunum um brýnustu vandamáiin og reyna að koma sér saman um, hvaða mál væru líklegust til að verða að samkomulagi. Þá kvað forsetinn Bandaríkja-, stjóm vera reiðubúna að veita Sovétstjóminni tryggingu fyrir þvi að Þýzkaland risi ckki upp sem árásarveldi á ný. Þó taldi Eisenhower eðlilegt að jafn stór þjóð og Þjóðverjar • vígbyggjust af alefli. Ekki gat hann um þa3 hvernig Bandaríkjamenn ætluðu sér að tryggja það að Vestur- Þjóðverjar beittu ekki herstyrk sínum i árásarskyr.j. FélagsUi Sunddeild KR Æfingar eru hafr;ax aftur að nýju eftir jólahléjð , Þær éru á kvöldin í Sundhpllinni .-serrv hér scgir: — Þijðjudaga og fimmtudaga, börn kl. 7—7.40 .-og fullorðnir kl. 7.30—8,30. „.^Töstudaga fulloronir kl. 7— 7.45. Mánudaga og. miðvikudaga, sundknattleikur k; ..'.50—10.40 Síjórnin. Sundfélagr Hafnarfjarðax Æí'ingar eru nú þegar hafnar og verða í Sundhöll Hafnar- fjarðar á komancá vetri eins og hér segir: Mánudaga kL. 6.3ý— 7.1-5 7, 8, 9 og 10 ára. Mánudaga kl. 7.15—8 11 og 12 ára. Mánudaga kl. 8—9 13 ára og eldri. Mánudaga kl. 9—9,30 sund- knattleikur. Miðvikudaga kl. 7—8 11 og 12 ára. ',J Miðvikudaga ft). 8—9 13 ára og eldri. v- Fimmtudaga kl. 7—3 13 ára og eldri. Föst.udaga kl. 7—8 13 ára og eldri. (Útiæfing mæta hlý- lega klædd). : Nýir félagar eru alltaf vel- komnir og geta iátið skrá sig á ófánritúðúlfi'sæíingadögum. Þjálfari. Æfing í kvöld kl. 8,30 í leikfimisal Austurbæjarbarna- skólans. Þjóðdarseiélag Bðy'kjaviifens:. Áskriftajcsírni Albvðublaðsins 14-900 Albýðublaðið Trúlofunarhringir, Steinhringi», Hóismem 14 og 18 kt. gulli

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.