Þjóðviljinn - 01.02.1959, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Sunmidagur 1. febrúar 1959
þlÓÐVILJINN
ÚtKefandl: Samelningarflokkur alþýðu — Bósíailstaílokkunnn Kitstjorax
Magnus KJartansson, Sigurð,ur Guðmundsson (áb.). Fréttarltstjóri: Jón
BJarnason. - Elaðamenn: Ásmundur SigurJónsson, Guðmundur Vigfússon.
ívar H Jónsson. Magnús Torfi Ólafsson, Sigurjón Jóhannsson. Slgurður V
FriðbJóf8son. — AuglýsingastJóri: Guðgeir Magnússon. — RitstJórn, af-
«relðsla. auglýsingar. prentsmlðJa: Skólavörðustig 19. Sími: 17-500 (Ö
línur. — Askriftarverð kr. 30 á mánuði — Lausasöluverð kr. 2.00.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
Þrír kaupránsflokkar
17'erkamenn, launþegarnir,
* eiga að bera byrðarnar,
þeir eiga að færa fórnirnar.
Þarf frekari sönnunar við að
íhaldið er aftur komið til
valda í landinu ? Með þeim
ummælum Alfreðs Gíslasonar,
í síðustu ræðu verkamanna-
fulltrúanna á Alþingi gegn
kauplæikkunarfrumvarpinu, er
sagður sá sannleikur, sem nú
fyrst er að verða ljós öllum
}x>rra a’þýðumanna. Það er
ekki stjórn hins hrösula og
óstvrka Alþýðuflokks, eða
levfa hans skreyttum láns-
fjöðrum Framscknar, ssm
landinu st.jórnar. Það er íhald-
ið, S.jálfstæðisflokkurinu, hinn
opinberi fulltrúi afturhalds
cg ofsagróðamanna, hinn yf-
irlýsti fja.ndi allrar verka-
lýðshreyfingar, fiokkurinn
sem barizt hefur gegn öllum
kjarabótum og réttindaaukn-
ingu alþýðufóiks á Islandi,
og ráðizt gegn lífskjörum
fólksins hvenær sem hann
hefur talið sér það fært, það
er hann sem kominn er til
valda á íslandi. Og svo gagn-
ger er vesalmennska forystu-
i.tanna Alþýðuflokksios orðin,
að þeir láta íhaldið bera
fl.okksræksnið fyrir sig, láta
Alþýðuflokkinn vinna í allra
augsýn skítverkin og óliappa-
verkin sem Sjáifstæðisflokk-
urinn vill að unnin séu. Þetta
varð áberandi við afgreiðslu
kauplækkunarfrumvarpsins í
efri deild. Þar biðu nokkrir
stólpakjaftar íhaldsins, Sig-
urður Bjarnason, Gunnar
Thoroddsen og fleiri efti-r hví,
að fá að láta ljós sitt skína,
biðu eftir að fá að hælast
um, að nú væri Sjá'fstæðis-
flokkurinn orðinn ráðandi í
landinu, að verið væri að
framkvæma hina einu sönnu
stefnu hans og úrræði, og þó
ekki nema fyrsta áfanga
þeirra. En þeím var skipað
að halda sér saman, að ljúka
ekki sundur hvopti við allar
þrjár umræður kauplækkun-
armálsins í deildinni. Alþýðu-
fWkkurinn skyldi fá að standa
i skítverkunum og launaárás-
inni, þar skyldu ráðherramir
svonefndu fá að engjast í
sviðljósinu allan tímann, að
þeim skyldi reiði fólksins
beint, en gróðahítir Sjálf-
stæðirflokksins fá sitt án þess
að þingmennirnir gerðu neitt
annað en að segja nei og já
á réttum stöðum í atkvæða-
greiðs'unni. Þessi feluieikur
Sjálfstæðisflokksins er hon-
um þó aiveg gagnslaus. AI-
þýðan á Íslandí þekkir fortið
Sjálfstæðisflokksins, hún veit
að úrræði hans hafa alltaf
verið þau, að láta fátæfkasta
fóQkið bera byrðamar, láta þá
landsmenn fóma, sem minnst
.hafa fyrir sig og sína að
leggja.
/ dýragarSinum
Bidstrub teiknaði;
f^að er orðin söguleg stað-
* reynd, lað Alþýðuflokkur-
inn hefur tekið að sér að
framkvæma þessa íhalds-
stefnu fyrir fjóra ráðherra-
stóla. Hitt er mjög lærdóms-
ríkt að sjá Framsóknarflokk-
inn taka á sig fyllstu sam-
ábyrgð með st.ómarflokkunum
á þeirri svívirðilegu árás1 á
launastéttir landsins, sem
kemur til framkvæmda í dág.
Framscknarflokkurinn hefur
lýst því með sterkum orðum
hvílíkt ábyrgðarleysi sé að
afgreiða efnahagsmálin með
þeim hætti sem stjórnarflokk-
arnir gera með kauplækkun-
arfmmvarpinu. Þingmenn
Framsóknar og blöð hafa
meira að segja fuilyrt að með
frumvarpinu sé hlutur bænda
gerður verri en annarra. Samt
láta þeir sig haía að gerast
samábyrgir um afgreiðslu
þess. Með sameiginlegum
meirihluta í efri deild Alþingis
hefðu Framsóknarflokkui-inn
og Alþýðubandalagið getað
liindrað afturhaldsárás Sjálf-
stæðisfloMcsins, fellt kauo-
lækkunarfrumvarpið. I stað
þess tryggja Framsóknar-
mennirnir, allir sem einn,
framgang þess með því að
sitja hjá. Sýnilega er enn
allsráðandi i flokknum sú
eindæmia þröngsýni og þursa-
háttur Eysteins Jónssonar
sem fékk því ráðið í haust,
að Framsckn setti verkalýðs-
hreyfingunni úrslitakosti um
stórárás á laun verkafólks og
aðrar afturhaldsaðgerðir og
sprensrdi á þvi stjórnarsam-
starfið.
fkg því fer fjarri að Fram-
^ sóknarfloikkurinn undir
forystu Eysteins Jónssonar
vilji missa af þeim „heiðri“
að vera og verða talinn einn
af kauplækkunarflokkunum.
Bæði Eysteinn og Hermann'
Jónasson lýstu þvi yfir, hvor
í sinni þingdeild, að Framsókn
vildi ekki bregða fæti fyrir
kauplækkunarfrumv. vegna
þess að meginatriði þess væri
að talia aftur af verkamönn-
um og öðrum kauphældtan-
irnar á s. 1. sumri! Vegna
þessa gcfuga tilgangs Sjálf-
stæðisflokksins og Alþýðu-
flokksins, að hrifsa aftur af
launþegum kjarabæturnar, sem
allir játuðu að væru sann-
gjamar, gerist Framsóknar-
flokkurínn samábyrgur! Ey-
steinn hefur hvað eftir annað
lýst yfir hvað Framsókn vildi
gera. Þegar verðhækkanimar
skullu á fyrir aðgerðir Fram-
sóknar, átti einfaldlega að
„kippa vísitölunni úr sam-
bandi“, hætta að láta verka-
menn og aðra launþega fá
bættar verðhækkaniraar að
Skáldaþáttnr
Ritsljóri: Sveinbjörn Beinteinsson
Hvatt kveða hræra Grotta
hergrimannstan ekerja
út fyr jarðar slkauti
eylúðurs níu brúðir,
þær er lungs fyr löngu,
lýðmeldur skipahlíðar
baugskerðir barði
ból Amlóða mólu.
nokkm. Þessi var hugsjón
Eystéins Jónssonar.
17’auplækkunarflokkamir, all-
IV
ir þrlr. hafa sýnt hvað
þeir vilja. Það hefur komið
skýrt fram, að einungis einn
þingflokkanna, Alþýðubanda-
lagið, vill og telur sér skylt
að leysa efnahagsmálin í
fyilsta samráði og samvinnu
við verkalýðssamtökin. Laun-
þegar munu h|fa þessa fram-
komu flokkanna í minni er
þeir ganga að kjörborði í vor.
Vel gæti þó svo farið að
kauplækkunarflokkamir þrír
fengju ráðningu fyrr. Þeir
hafa misnotað vaid sitt á Al-
þingi til ósæmilegrar árásar
á verkalýðshreyfinguna. Hitt
eiga þeir eftir að sanna, að
aiþýðan eiri fjötmm svo
blygðunarlausrar löggjafar.
Þessi fomeskjulega vísa er
eignuð Snæbimi Galta, þeim
sean fyrstur gerði tilraun að
taka sér bólfestu á Græn-
landi.
Vósan mun ort nálægt hálfri
sjöundu öld áður en Shake-
speare samdi Hamlet. Am-
lóðasagan er ævagömul, en
ein elzta heimild urn hana
er þessi vísa Snæbjamar.
1 Danasögu Saxa Gramma-
tieus era langar frásagnir af
Amlehtus sem íslendingar
nefndu Amlóða eða Ambales;
oft skrifað Ambáles.
Á 17. öld, þegar íslendingar
tóku að stunda fornmenntir
með nýjum áhuga og að til-
hlutun annarra þjóða, var
leitað hér eftir Ambalessögu,
en hún fannst engin.
En þá komu fram Ambales-
rímur og era þær taldar vera
eftir Pál Bjarnason í. Unn-
arholti i Hmnamannahrepp.
Rímumar munu ortar nálægt
1680. Saga var skrifuð og
samin eftir rímunum ■ og
reyndar fleiri en ein. Páil
virtist hafa stuðst við út-
lendar bækur þegar hann orti
rímur iþessar, og í mansöng
21. rímu segir hann;
Mig því bresta mærðarföng
að mæta skáldum góðum,
þessi er sagan þrautalöng
að þylja hana aila í ljóðum.
Hvar sem með hana höndlað
er,
haldist rétt ég kenni;
enginn meini ýkt af mér
né aukið neitt í henni.
Sjaldan hljóta lygamar lof
lítil veita gæði;
vera mun heldur vant en of
vegið mærðar sæði.
Sanna ég kann ei soddan
betur
en sýnir orðabrjálið;
sögunnar ekki sá ég letur
sett í móðurmálið.
Að sönnu téðan sagnaþátt
sá ég lítt að vana;
í þýzku máli eg hef átt
áður forðum hana.
Minn þó feili minniskraft
úr mætu efni að smíða,
lítil deili hef ég hiáft
úr henni rétt að þýða.
Þjófnaðargallinn þegna þjóð
þrálega leikur hnefcki;
í þann er fallinn sagan sjóð,
svo að ég veit hana ekki.
Bókinni hefur sem sagt veríð
stolið frá honum. Þarna
kemur ve-1 í ljós fróðleiks-
hneigð alþýðumanns, þótt í
kröppum kjömm sé.. Páll hef-
Ur ekki verið neitt stórskáld
en greindur maður og athug-
Framhald á 10.. síðu.