Þjóðviljinn - 05.08.1959, Qupperneq 4

Þjóðviljinn - 05.08.1959, Qupperneq 4
4) - ÞJÓÐVILJINN — miðvikudagur 5. ágúst 1959 Dagbók Onnu Frank og framhald hennar í iveini útgáfum kvikmynda Þess hefur áður verið getið hér í kvikmyndaþætti Þjóðviljans, að Bandaríkja- menn hafi fyrir fáeinum mánuðum lokið við kvik- mynd eftir hinní frægu og víðlesnu „Dagbók Önnu I'rank“. Frá því hefur einn- ig .verið skýrt hér á þessum .stað, að Austur-Þjóðverjar hafi gert heimildarkvikmynd, sem byggð væri á örlögum Önnu Frank, gyðingastúik- unnar sem lét lífið í ger- eyðingarbúðum þýzku naz- istanna á styrjaldarárun- um. ★ Þeir sem séð hafa segja að kvikmyndir þessar séu jafn ólíkar og dagur og nótt. Bandariska myndin styðst við frásögn Önnu Frank, eins og hún er skráð í dagbókinni, og lýsir ein- göngu því er gerðist þau tvö ár, sem Anna leyndist ásamt fjölskyldu sinni og fleiri gyðingum á pakkhús- lofti einu í Amsterdam. Óttinn setur svip sinn fyrst og fremst á þessa dvöl í fe’ustaðnum, en þar gætir þó einnig bjartari stunda stöku sinnum. ★ á Austurþýzka kvikmyndin hefst, þar sem Dagbók Önnu Frank og bandarísku mynd- inni lýkur, í ágústbyrjun 1944, er lögreglumenn og sporhur.dar nazista fundu felustaðinn, ruddust inn í hann, tóku' "alla sem þar dvöldust ' 'höndufn ' og: fi'ultu í fangabúðir í Þýzkalandi eða Hollandi. Énginn þeirra átti afturkvæmt nema Frank, faðir Önnu. Hún lézt í fanga- búðunum Bergen — Belsen í marzmánuði 1945, tveimur mánuðum áður en Holland losnaði úr áþján og viðjum nazistaherjanna. ★ Kvikmynd Austur-Þjóð- verjanna er sem sagt eins- konar framhald dagbókar- innar; reynt er að draga upp mynd af dvöl Önnu í fanga- og gereyðingarbúðun- um Auschvvitz og Bergen- Belsen, en fyrst og fremst lögð áherzla á að sýna sam- hengi atburða sem þá gerð- ust og nú eru að gerast, at- hygli áhorfandans er beint að. þeirri. sþaðreynd, að ýmsir þeirra manna, sem beint og óbeint báru*ábyrgð á morðinu á Önnu Frank og sex milljónum annarra gyð- inga, eru í miklum metum og áhrifamenn í Vestur- Þýzkalandi, Sambandslýð- veldinu Þýzkalandi öðru nafni, í dag. Það geríst fátt spaugi- legt í austur-þýzku kvik- myndinhi, nakinn sannleikur^ inn er einn látinn tala sínu máli. Notaðár eru m.a. ýms- ar gamlar fréttamynldir sem þýzku nazistarnir tóku á velmektardögum sínum; er brugðið upp svipmj'ndum af allmörgum þeirra sem á- byrgð báru á grimmdar- verkunum í fangabúðunum. T. id. er fléttað saman göml- um upptökum af SS-foringj- anum Karl Wolf, sem var persónulegur samstarfsmað- ur Himlers, hins alræmda böðuls, um nokkurt skeið, og nýjum myndum sem teknar voru á s.l. ári við skrauthýsi hans hjá Starnberger-vatni í V-Þýzkalandi. Á sama hátt er t.d. fortíð Max Faust verkfræðings dregin fram í þar síðustu stríðsárin. Nýjar myndir eru sýndar af Faust, teknar í fyrirtæki hans í Ru- bensstrasse 32 í Ludwigs- hafen og er ekki sjáanlegt af þeim að hann líði á nokkurn hátt skort. ★ Myndirnar frá fangabúð- unum eru sagðar einhverjar þær óhugnanlegustu, sem á léreft hafa komið. T. d. sést það á einum stað, hvernig jarðýtur eru látnar ryðja stórum haugum af líkum fanga í einum fangabúðanna saman og þjappa þeim ofan í fjöldagrafir. Einn þeirra kvikmyndagagnrýnenda sem skrifað hafa um myndina segir að þessar aðfarir er þar sjáist séu svo dýrslegar og óskiljanlegar að skilning- arvit venjulegra manna neiti að fylgjast með og því séu öllu áhrifameiri svipmyndir sem sýni hópa gyðinga flutta til gereyðingarbúðanna. Austur-þýzka kvikmyndin felur í sér mikla gagnrýni á stjórnarvöld Vestur-Þýzka- lands, sem halda verndar- hendi sinni yfir fjöímörgum manna þar í landi, því að sýningar á henni í Vestur- þýzkum kvikmyndahúsum hafa algerlega verið bannað- ar. Kemur sú ákvörðun víst fáum á óvart, en hitt þykir ýmsum furðulegt að sýning- ar á kvikmyndinni hafa einnig verið bannaðar í Hol- landi, landinu þar sem Anna Frank aldist upp. ★ Svo kunn er Dagbók Önnu Frank orðin hér á landi, bæði vegna útgáfu hennar í þýðingu Sveins Víkings og sýninga Þjóðleikhússins á leikritinu sem gert var eftir henni, að vafalaust má telja að bandaríska kvikmyndin verði einhvern tíma á næstu árum sýnd í íslenzkum bíó- um. Hinsvegar-eru víst litlar líkur til að hin almennu kvikmyndahús leiti eftir austur-þýzku kvikmyndinni, en vonandi verða þá aðrir aðilar til að sýna hana hér, því að erlendum gagnrýnend- um ber saman um að gilldi hennar sé ekki aðeins póli- tískt heldur og menningar- sögulegt og kvikmyndasögu- legt. Anna Frank ritar í dagbók síiia. dagsljósið, en hann var sér- fangabúðamorðingjum. Mynd- stakur fulltrúi auðhringsins in virðist líka hafa komið IG Farben í Aúschwitz og við viðkvæm kaun ráða- hafði; jdirstjórn :.'»000 fangá BÆJARPÓSTURINN <■ Um íþróttir — Ummæli póstsins gagnrýnd — Athugasemdir Bæjarpóstsins — BÆJARPOSTURINN minntist á íþróttaíréttirnar í blöðum og útvarpi um daginn, og fannst fuUmikið af svo góðu. Sunnu- daginn 1,9. f. m. skrifar. Guð- mundur Böðvarsson athuga- semdir við þennan ,,póst“ hér í blaðið. Vil ég ræða þær lítið eitt nánar. Guðm. finnst fáar fréttir betri eða skemmtilegri en íþróttafréttir, og skiist mér, að honum finnist sízt of mikið af þeim í útvarpi og blöðum. Nú er það að miklu leyti smekksatriði, hvaða fréttir mönnum finnst skemmtilegar og hverjar ekki, einum finnst gaman að þessu, öðrum að hinu, og er varla neitt við því að segja. Hitt er annað mál, að mér finnst óþarfi að blöð og útvarp séu sumar eftir sumar undirlögð af svo til ná- kvæmiega sömu afrekaskrán- um í einstökum íþróttagrein- um. ÍMeð því er ég alls ekki að mótmæla gildi íþrótta fyrir heilbrigði mannslíkamans, en afrekaskrárnar, sem dembt er yfir okkur segja ákaflega lítið til um það gildi, þetta eru nöfn tiltölulega fárra einstaklinga (og þeirra sömu ár eftir ár) ásamt ákveðinni metra eða sentimetratölu aftan við nafn. Ég held, að heilbrigði líkam- ans, að ég nú ekki tali um innra stolt þjóðarinnar, verði ekki mælt í metrum og senti- metrum, mínútum og sekúnd- um. Um lýsingar Sigurðar Sig- urðssonar á íþróttakeppni erum við Guðmundur sammála, mér finnst eins og honum alltaf gaman að hlusta á Sigúrð, enda má ég segja, að ég léti þess getið í umræddum pósti. Guð- • mundur telur, að afrek 's- j lenzkra íþrótta- og listamanna séu mikils virði „á þá lund, sem snýr að sjálfum okkur inn á við.“ Þetta er vafalaust rétt, 4 og þó get ég ekki að því gert, ] að mér finnst íslenzk íþrótta- ! hreyfing hafa látið furðu lítið -til sín taka í þá átt að efla ! innra stolt þjóðarinnar, fram i yfir það að hampa afrekum ör- fárra einstaklinga. Ég er hjart-" anlega sammála Guðmundi um L‘ það að gildi útileikja og í- þrótta sé mikið, eða geti a. 3m. k. verið það. En ég held, að það sé ekki fyrst og fremst g þetta almenna gildi, sem 1- jjj þróttaáhugi fólks byggist á. Sá sem ekki nær ákveðnum metra- fjölda í stökkum og köstum, ákveðnu mínútumarki í hlaup- um, hann er aldrei .nefndur í íþróttafréttum, þótt hann hafi stupdað íþróttir allt sitt líf, sjálfum sér til ómetanlegrar hollustu. Og ef maður ætlar að fara að æfa íþróttir með ein- hverju íþróttafélagi, þá er ég hreint ekki viss um, að maður fái að „vera með,“ ef maður er ekki nokkuð lfklegur til að ná árangri, sem frásagnarverð- ur sé í blöðum og útvarpi. Ég held sem sé að íþróttaáhuginn beinist miklu meira að afreki einstaklingsins en hollustu heild arinnar, verði einskonar stjörnudýrkun. Guðmundur seg- ist ekki skilja afstöðu þeirra manna, „sem sí og æ fyllast upp með arg og leiðinlegheit, stráx og minnst er á þessi mál,“ og spyr, hvort slíkir menn vilji heidur ala bÖrn sín upp á kaífihúsum eða hangandi á bíóum, jórtrandi seiga gúmmídrullu. Pósturinn mun eiga að taka þetta til sín, svo skemmtilegt sem bað er. En þvi miður, Guðmundur minn, er viðhorf æði margra til þessara mála slíkt, að sá, sem stekkur eða kastar ákveðinn metra- fjölda er þjóðhetja, þótt hann hangi kvöld eftir kvöld yfir mannskemmandi glæpamynd á bíó, jórtrandi seiga gúmmí- drullu; sá, sem hleypur á- kveðna vegalengd á stytztum tíma, er aðdáunarverð hetja hvort sem hann stundar knæp- ur meira eða minna. Því fer víðsfjarri, að ég sé hér að drótta því að íslenzku afreks- fólki á sviði íþróttanna, að Framhald a 11. sjðu.

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.