Þjóðviljinn - 24.10.1959, Blaðsíða 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 24. október 1959
Frá þeim5 sem
Framhald af 6. síðu
Sjálfstæðismenn áð‘‘''þ'ótt':stefii‘
an -Sé sú sama muni þeir fram-
'kvæma hana ennþá, betur, en
Alþýðuflokkurinn. Um það er
ég ekki dómbær.
Er þá ekki gott fyrir okkur
launþega að losna við að
greiða beinu skattana? Sannar-
lega væri það gleðiefni ef við
með því móti iosnuðum við
600—700 milljóna króna skatta-
byrði, en málið er því miður
ekki svo auðvelt, enda ekki við
því að búast. Sannarlega eigum
við að halda áfram að borga
okkar 600—700 milljónir, það
á bara að breyta svolítið inn-
heimtuaðferðinni. Gerum ráð
fyrir að beinu skattarnir sem
'"TT- ætti að „leggja niður“ næmu
650 milljónum króna. Það svar-
aði til tæplega 4000 króna á
hvert mannsbarn í landinu. Til-
lögur Alþýðuflokksins um að
leggja niður beinu skattana
þýða það, að hann vill ekki að
þessi upphæð sé borguð eftir
efnum og ástæðum. Hann vill
að allir borgi sem næst jafnt,
að hvert mannsbarn borgi sín-
ar 4000 krónur án tillits til
efna og ástæðna. Ilann vill láta
bæta þessari lítilfjörlegu upp-
hæð við verð neyzluvara okk-
ar. Hann vill að vörurnar, sem
keyptar eru til íslenzkra heim-
ila og ýmis þjónusta sem látin
er í té hækki um 650 milljónir
frá því sem nú er, áður en
hækkanir vegna fyrirhugaðrar
gengisfellingar bætast við. Með
þessu móti slyppi t. d. meðal
krataforstjóri með konu og tvö
börn á skólaskyldualdri með
að borga 16 þúsund krónur í
nýja tolla nema þau árin, sem
hann fengi sér nýjan bíl eða
ísskáp í stað þess að þurfa
,r,: nú að greiða árlega kannske
50—100 þúsund krónur í beina
skatta. Verkamaður með konu
og 6 börn á skólaskyldualdri
þyrfti að borga allt að 32 þús-
und krónur í nýja tolla. Þar
með væri réttlætinu fullnægt.
Að vísu er venja að telja verka-
menn og aðra launþega þeirrar
náttúru að þurfa minni hátolla-
vörur heldur en forstjórar til
að lifa mannsæmandi lífi, en
ég verð að telja þá skoðun
litla sanngirni.
Ekki verður gengið framhjá
þeirri staðreynd að verkamaður
þarf næstum því eins mikið til
fæðis og klæðis og forstjóri.
Hins vegar gæti forstjórinn
sparað sér mörg útgjöld sem
verkamaðurinn gæti ekki losn-
að við. Forstjórinn gæti t. d.
oftast keypt sparifötin sín er-
lendis og þannig losnað við háa
tollinn á þeim. Kannske gæti
hann keypt ísskápinn þar líka
og jafnvel bílinn. Hann gæti
meira að segja búið einhvern
hluta ársins í einhverju ,,ódýru“
suðrænu landi með fjölskyldu
sinni og losnað við alla neyzlu-
skatta heima á meðan. Hinir sem
hefðu ekki efni á því að taka
sig upp og fara suður í lönd
þyrftu bara að borga ofurlítið
meira.
Þegar þessi skipan væri kom-
in á mundi það verða feykileg-
ur lúxus að eignast hús, slíkt
mundi engin verkamannafjöl-
skylda láta síg dreyma um
fremur en að eignast ísskáp eða
bíl. Verkamenn og flestir aðrir
ekki heíui:,,, v
,. *C/ (TH:
launþegar og smábæn(jypí;q
mundu verða. að neita sér um
: allt nema frpmstæðusfu þarfir.
Stéttamunurinn, sem hefur far-
ið ört minnkandi úndanfarið
þar til nú allra síðustu árin;
mundi óðum vaxa. " Margur
bjargálná maður yrði fátækur
og fátækir menn blásnauðir.
Örbirgðin héldi innreið sína á
fjölmörg íslenzk heimili, þaðan
sem hún um skeið var að verða
útlæg.
Nú vaknar spurningin: Hvers-
vegna vilja mennirnir vera að
níðast á efnalitlu fólki á þenn-
an hátt?
Hvað Alþýðuflokkinn snertir
kann svarið einfaldlega að vera
það, að stefnu hans móta aðal-
lega hálaunaembættismenn eða
forstjórar. Sumir þeirra verða
trúlega iað gefa megnið af
tekjum sínum upp til skatts
og má vera að þeim blæði
hversu stórt skarð er höggvið
í launafúlgu þeirra. Þó mun or-
sakarinnar ekki síður að leita
í þeirri kenningu sem Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur ávallt
verið aðalfulltrúi fyrir hér á
landi og vissulega er einnig
sprottin af hagsmunahyggju
peningamanna; sem sé: laun-
þegar fá of mikið. Látið fjár-
málamennina fá nokkuð af
þeirra hlut því þeír kunna bet-
ur að ráðstafa honum. Þetta
er kenningin. Einhvers staðar
stendur: Sérhverjum sem hefir,
mun verða gefið, en frá þeim
sem ekki hefir, mun jafnvel
það, sem hann hefir, tekið
verða.
Það er þessi skoðun sem
ávallt liggur til grundvallar
kröfum um gengislækkun og
það er þessi skoðun sem liggur
til grundvallar tillögunni um
afnám beinu skattanna.
Verkamenn og aðrir launþeg-
ar, við öll sem höfum fram-
færslu okkar af fastákveðnu
kaupi, það er sótt að okkur á
tvennum vígstöðvum. Það á að
lækka gengið til þess að hver
matarbiti og hver flík sem auð-
mennirnir flytja inn kosti okkur
fleiri vinnustundir, og svo á að
jafna því sem auðmennirnir
hafa til þessa greitt til hins
opinbera fram yfir okkur niður
á okkur og börn okkar, ná-
kvæmlega jafnt á alla.
Alþýðuflokksmennirnir og
Sjálfstæðismennirnir koma og
segja við okkur: Þið borgið of
litla skatta. Þið berið of mik-
ið úr býtum, börn ykkar þurfa
ekki svona mikinn mat og þau
eru of vel klædd. Afhendið
forstjórunum okkar og fram-^_
kvæmdamönnum svo sem þriðj-
unginn af því sem þið nú haf-
ið svo börnin þeirra geti
skemmt sér, svo þeir geti siglt
oftar, svo þeir geti reist ís-
sjoppur í öðruhver'ju húsi, ann-
azt framkvæmdir á Keflavíkur-
flugvelli, sýnt leikni sína í að
reka útgerð á Patreksfirði, eða
Akureyri, verzlað með olíu;
unnið fyrir krossum.
Eigum við, launþegar góðir,
að sjá eftir svo sem þriðjungn-
um af launum okkar til þess-
ara manna? Finnst ykkur þeir
ekki vel að þeim komnir eða
veit nokkur til að þeir verji
fjármunum okkar öðru vísi en
með allra hag fyrir augum?
Ég segi já. Þótt þejr hafi fæðzt
með hundruð þúsunda eða
milljónir milli handanna eða
tengzt áhrifamiklum mönnum
og á þann hátt komizt til auðs
og .metorða, eða séu spila- eða
drykkjufélagar éinhverra mátt-
arstólpá óg hafi þar af leið-
andi komizt í góð ,,sambönd“,
eða jafnvel þótt þeir hafi hafizt
fyrir eigin dugnað og hörku,
þá gefur það þeim ekki rétt
til að hrifsa af okkur, sem ekki
erum fæddir til auðs, eða
tengdir áhrifamönnum og ekki
erum drykkjufélagar höfðingja,
krónuna okkar og bæta henni
við þúsundið eða milljónina
sína. Við svörum beiðni þeirra
um að við gefum þeim hluta
af lífsviðurværi okkar með því
að kjósa ekki gengislækkun í
stað framfara, ekki neyzlu-
skatta í stað stighækkandi
skatta. Við kjósum ekki Al-
þýðuflokkinn eða Sjálfstæðis-
flokkinn.
Kjósandi.
P. S.
Sunnudaginn 18. október
hrópar Alþýðublaðið: í Sovét-
ríkjunum borga menn næstum
enga beina skatta, þeir nema
aðeins 7,8% af tekjum ríkis-
ins. Þetta finnst Alþýðublaðs-
mönnum mjög merkilegt og
er það að vonum þar sem varla
má ætlast til, að þeir geri sér
grein fyrir því að munur sé
á sósíalistískri stjórn — þar
sem þjóðarbúskapurinn er
skipulagður og framleiðslutæk-
in þjóðnýtt — og íhalds-krata-
stjórn með skipulagsleysi og
rán ríkiseigna. En því er sem
sagt svo varið — og reynið nú
að skerpa skilning ykkar Al-
þýðublaðsmenn — að Rússar
þjóðnýta framleiðslutækin, ekki
aðeins þau sem voru vanhugs-
uð og bera sig ekki eða þau
sem slyngum fjárplógsmönnum
tekst að láta tapa á pappírun-
um til að fá ríkisstyrk eða rétt-
læta gengislækkun, heldur og
þau sem mestan arð gefa, og
ekki aðeins framleiðslutækin,
heldur líka bankana, samgöngu-
tækin, utanríkisverzlunina, allt
þetta er þjóðnýtt. Fyrst svo
virðist sem Alþýðublaðsmenn-
irnir vilji fara sömu leið og
Rússar til að afla ríki og
bæjarfélögum tekna, hvernig
væri þá að þeir bættu þegar i
stað inn í stefnuskrá sína kröf-
um um álíka víðtæka þjóðnýt-
ingu hér og í Rússlandi? Þeg-
ar þær kröfur næðu fram að
ganga gætum við líklega lækk-
að beinu skattana ekki aðeins
niður í 7,8% ríkistekna, heldur
niður í ekki neitt og það án
þess að auka óbeina skatta um
eyri. Kjósandl.
Umboðssalan
(SMÁSALA)
selur ódýrt.
• — — '
Kvensbór nieð uppfyllt-
um- og kvarthælum.
(kostuðu kr. 197.00 kosta
nú kr. 50.00 til 75.00)
• '----
Umboðssalan
LAUGAVEGI 81.
(smásala).
MinníngarorS
Framhald af 4. síðu.
fógeti í Neskaupstað frá 1.
jan. 1929 til 1. okt. 1937'.
Fluttist þá. aftur til Vest-
mannaeyja og vann við bæjar-
fógetaembættið og stundaði
málflutningsstörf. Til Hafn-
arfjarðar fluttist hann 1. 10.
1943 og gerðist fulltrúi bæjar-
fógetans og starfaði hér til
dauðadags.
Kristinn var maður fríður
sýnum, fremur lágvaxinn en
herðabreiður og karlmannleg-
ur, þróttmikill og fjaður-
magnaður í hreyfingum og
bar þess merki að hann hafði
ungur stundað íþróttir, en
sund ið'kaði hann til æviloka.
Hann virtist hraustur maður
og með sinni kjarkmiklu og
lífsglöðu skapgerð tókst hon-
um að dylja sjúkleika sinn
þar til yfir lauk. Kom því
fráfall hans flestum á óvart.
Lögfræðistörf urðu eins og
áður segir lífsstarf Kristins
Ölafssonar. Embættisverk sín
vann hann af glöggskyggni,
samvizkusemi og réttlætis-
kennd og naut virðingar
jafnt starfsbræðra sinna sem
hins almenna manns. Embætt-
ishroki var fjarri skapgerð
hans, en hann skóp sér virð-
ingu með einlægni og alúð-
legri framkomu jafnhliða ein-
beitni og festu er hann hafði
fengið yfirsýn yfir mál. Það
var hans æra að halla aldrei
réttu máli hver sem í hlut
átti. Þrátt fyrir það að hann
vann lögfræðistörf með þeim
ágætum er hann gerði, er ég
þess fullviss af nánum kynn-
um við Kristin, að hugur
hans stóð til annars en lög-
fræðistarfa. Kristinn var fjöl-
hæfur gáfumaður, listhneigð-
ur og tilfinningaríkur. Á titil-
blaði af fyrstu útgáfu Illgres-
is eftir Magnús Stefánsson
sést að útgefandi er Kristinn
Öíafsson. Kristinn var þá ung-
ur maður í Vestmannaeyjum,
samtíða Magnúsi. Magnús
var þá óþekktur sem skáld og
fór mjög dult með kvæði sín
en fyrir áeggjan Kristins
heimilaði Magnús honum að
gefa út sína fyrstu Ijóðabók.
Fyrir Kristni vakti ekki fjár-
■hagsleg hagnaðarvon, því þá
var ekki gróðavon af útgáfu
nokkurra kvæða óþékkts
skálds. Títgáfan vitnar um að
Kristinn hefur þá þegar
þroskaðan bókmenntasmekk.
Alla ævina viðaði Kristinn að
sér bókum bæði innlendum
og erlendum og las mikið.
Hann unni og mjög tónlist
og myndlist. Yndi var að
hlýða á Kristin ræða þessi
áhugamál sín. Hann réði yf-
ir lifandi frásagnargáfu og
fágætri kímni enda var hann
hrókur alls fagnaðar í kunn-
ingjahópi. En Kristinn var
ekki aðeins faguúkeri sem
unnj fögrum listum heldur
var hann líka raunsær bar-
áttumaður sem fann til með
þjóð sinni í sorg hennar og
gleði.
1 Sósíalistafélagi Hafnar-
fjarðar var hann virkur fé-
lagi frá því hann kom til
bæjarins og eru óteljandi hin
fjölmörgu störf er hann
vann og sá tími er hann fórn-
aði fyrir flokkinn og mál-
efnið, Öbilandi trú hans á
framfarir mannkynsins og
vissa hans að sós'íalisminn
væri- leiðin að ' því marki,
gerði hann að einum bezfa
málsvara samtaka okkar. Fyir-
ir nokkrum árum auðaaðipt
honum að ferðast um Sovátf
ríkin og sjá uppbyggingu sós-
íalismans í verki. Áður hafði
hann ferðazt um flest lönd
Vestur-Evrópu og átti því
hægt um samanburð. Glaður
'kom hann heim úr þeirri ferð,
vissari en nokkru sinni fyrr
um yfirburði hins sósíalist-
íska skipulags. Hamingju-
samur yfir að sjá þær hug-
sjónir er hann barðist fyrir-
verða að veruleika stig af'
stigi.
Sósíalistaflokkurinn hefur
orðið fyrir miklu áfalli við
fráfall okkar góða félaga
Kristins Ólafssonar, megi
æviferill hans verða okkur-
félögum hans hvöt til enn
meiri þrautseigju og baráttu
fyrir hugsjónum okkar.
Kristinn Ólafsson vár gift-
ur hinni ágætustu konu Jónu
Jóhönnu Jónsdóttur og eign-
uðust þau fimm mannvæn-
leg börn. Hamingja þeirra
hjóna var rík pg inniieg og
bar heimili þeirra þess ijós-
an vott. Fjöls'kyldu hans og
öðrum ættingjum votta ég
mina innilegustu samúð I
hinni miklu sorg þeirra.
K.A.
★ -
„Það syrtir að er sumir
kveðja“ verður mér og mörg-
um öðrum vinum Kristins Ól-
afssonar í huga, þegar hann
hverfur héðan fyrir aldur
fram, fullur af starfsfjöri og
áhuga. Fátt varpar meiri
birtu á brautir en gott og
göfugt samferðafólk á lífs-
leiðinni. Kristinn var einn
þeirra manna, sem alltaf
mátti leita til, honum mátti
treysta til þess bezta, enda
réttsýnn maður svo af bar,
grandvar og prúðmenni í
hvívetna. Og hann skipaði sér
þar í fylkingu, sem hann
hugði bezt unnið að sigri hins
sanna og rétta og fyrir hönd
hins smáa og smáða, án þess
að líta á eigin hag og ver-
aldargengi.
Það er ekki ætlun mín með
þessum fátæklegu kveðjuorð-
um að rekja fjölþætt ævi-
starf og lífsferil Kristins
Ólafssonar, það verður gert
af öðrum. Eg vil aðeins votta
honum látnum þakklæti mitt
og samstarfsmanna minna
fyrir hið óeigingjarna starf
hans og allar leiðbeiningar,
sem haan veitti okkur,
s'kemmtilegur í viðræðu, hug-
kvæmur i orði og athöfn.
Þannig er mér Ijúft að hugsa
um þennan góða vin okkar
allra nú þegar ævi hans er
öll og fela framtíð Islands
óskir hans og vonir.
Innilega samúð votta ég
konu hans, börnum og ást-
vinum öllum.
Þorbergur Ólafsson.
Kjésið G-Eistann !