Þjóðviljinn - 18.02.1960, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 18.02.1960, Blaðsíða 4
4) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 18. fébruár 1960 Hundalógík og staðreyndaíalsanir Var Bernard Shaw nupphafsmaSur kommúnismans"? Skjótt skiptast veður í lofti. Á síðu ungra íhaldsmanna i Mbl. 4. febrúar sl. sæmdi Bjarni Beinteinsson mig heið- úrsheitinu „hálærður marx- isti“. 12. febrúar segir B.B, hnífjöfn laun, en spyr svo að lokum eins og einfeldn- ingur, livort stefnan: hníf- jöfn laun sé „enn yfirlýst stefna kommúnista ?“! I miðri liringiðu þessa hjá- fáfræði F.A.G. um sós'í- • kátlega eintals sálarinnar • skýtur svo upp hjá B.B. þess- ari kynlegu athugasemd: „Héklu menn að þessi aldar- garnla kenning kommúnista væri löngu dauð og: úrelt“! Vonandi ekki sömu menn og segja að hún sé enn með fullu lífi, opinber stefna þeirra o.s. frv.?! Mætti ég fara þess á leit, að minni „marxísk-hálærðu fá- fræði um sósíalismann“ yrði framvegis hlíft við að brjóta til mergjar slíka speki! Staðreyndafalsanirnar Síðari ritsmíð B.B. birtist sem svar við fyrirspurn minni hér á síðunni í síðustu viku um hvar og af hverjum titt- nefnd kenning um „hnífjöfn laun, án tillits til sérstakra aðstæðna", hefði verið sett fram. Hyggst B.B. nú rök- styðja þá fullyrðingu sína, að „upphafsmenn kommúnism- ans“ hafi sett þessa kenningu fram „fyrir um það bil 100 árum“. Vitnar hann í tvær enskar bækur, þá eldri út- gefna 1890 og eitt flokksblað, einnig enskt, útgefið 1911. Orðalagið „fyrir um það bil 100 árum“ virðist þannig nokk- uð teygjanlegt hjá B.B. En látum það nú vera. Sömuleiðis þá hroðvirkni í vinnubrögð- um að nefna hvorki höfund né útgefanda að bókum þeim, sem hann vitnar til og gerir það að verkum að ég treysti mér ekki til að ræða um nema aðra þeirra. Öllu alvarlegra þykir mér það. er B.B. grípur til þess ráðs að þykjast gleyma því að orðatiltæki eins og „upp- hafsmenn kommúnismans" og „höfuðrit sós'íalismans“ hafi nokkra ákveðna merkingu og falsar þannig þær staðreyndir, er hann hyggst rökstyðja mál sitt með Sannleikurinn er sá að B.B hefði allt eins getað vitnað í Martein Lúther eða Jónas frá Hriflu, sagt þá vera ,upphafsmenn kommúnismans' og verk þeirra „höfuðrit sósíalismans"! Ekki er að efa, að þegar B. B. vitnar til rits eins og „Fa- bian Essays" sem „eins höf- uðrits sósíalismans". þykist hann geta skákað i skjóli lít- ils kunnugleika alþýðu manna á þvi og aðstandendum þess, sem hann forðast að nefna með nöfnum. Og einmitt þess- vegna þykir mér hlýða að gera í örstuttu máli grein fyrir því, sem hér er um að ræða. Árið 1884 var stofnað í London félag, sem nefndi sig Fabian-félagið (Fabian Soci- ety, dregið af nafni Róm- verjans Fabius Maximus). Fé- lag þetta varð eitt af mörgum félögum og flokksbrotum enskra jafnaðarmanna fyrir síðustu aldamót. Þar á meðal var Óháði verklýðsflokkurinn (Independent Labour Party), en blaðið „Labour Leader", sem B.B. vitnar í, var ein- mitt málgagn hans. Einn helzti leiðtogj Fabian-félags- ins var Bernard Shavv, en af öðrum má nefna Sidney Webb og H. G. Wells. Fabian-menn settu skoðanir sínar fram í fyrrnefndu riti: „Fabian Essays". Meginatriði þeirra voru á þá leið, að ef kenn- ingar og skoðanir jafnaðar- manna væru prédikaðar nægi- lega lengi og nægilega víða myndu þær smámsaman „gegnsýra" allt þjóðfélagið og að lokum leiða til sósíalískrar umbyltingar þess fyrir kraft rökræðna og áróðurs, en án stéttarátaka og illv'ígra deilna. Fyrir Fabian-mönnum helgaði tilgangurinn algjörlega með- alið. Þeir voru t.d. reiðubún- ir til að styðja íhaldsmann i þingkosningum, ef þeir héldu að hann myndi verða málstað jafnaðarmanna að einhverju liði þó í smáu væri. Með öðrum orðum þeir ráku sósíaldemó- kratíska hentistefnu, sem okkur íslendingum er því mið- ur allt of kunn af dapurri reynslu! Svipuðu máli gegndi um Ö« háða verkalýðsflokkinn. For« ingi hans var Keir Hardy* sem var kristilega sinnaðuC siðabótamaður, en ekki bylt’* ingarsinnaður sósíalisti. Mðt- aði hann stefnu flokks síns i samræmi við þetta. Nafnið á einu flugrita hans gefur ef til vill Ijósari hugmynd um stefnuna, en hægt væri að gefa í löngu máli. Það hétí „Getur maður með eitt ster« lingspund á viku verið krísf« inn?“ ‘ („Can a Man be a Christian on £1 a week“). Bæði Fabian-félagið og ð’- háði verklýðsflokkurinn að- hylltust þannig svinaða stefnu og þá, er siðar átti eftir að móta stefnu sósíaldemókrata- flokkanna. Einkenni hennár var lítt skilgreindur hug- sjónavaðall, blandaður trúar- rugli og óljósum hugmyndum um hið kapitalíska þjóðfélag. Á hinn bóginn liöfnuðu þau hiniim vísindalega sósíalisma Marx o.g Engels sem tæki S Framhald á 10. síðu. Bréf sent æskulýðssíðunni: ublaðíð alismann er furðuleg . .. . “ Gaman væri að heyra hvernig þessi verðandi lög- fræðingur hyggst samræma þessar tvær fullyrðingar. Sjálfsagt kemur þekking hans á námsgrein sinni honum þar að góðu haldi. Þó hygg ég að ég ráði honum heilt, er ég beini því til hans, að hann baiti gáfum s'ínum framvegis af örlítið meiri varkárni og ögn meiri sannleiksást en hgnn gerir í þessu síðasta skrifi sínu, sem ber fyrir- sögnina „Marxisti uppfrædd- ur“ og birtist í Mbl. 12. febrúar sl. eins og fyrr segir. Hundalógikin B.B segir, að ég hafi vik- mér undan að svara fyrir- spurn sinni ,.um það hvort það væri enn yfirlýst stefna kómmúnista, að laun allra þjóðfélagsþegna skyldu vera hnífjöfn, án tillits til sér- stakra aðstæðna". Því er til að svara, að ég taldi ástæðulaust að svara þessari fyrirspurn, þar sem B, B. svaraði henni rækilega sjálfur, tvisvar frekar en einu sinni í því sama skrifi, sem hann setti hana fram í. 1 hið fyrra sinn svaraði hann þannig sjálfum sér, er hann sagði um hinn „þekkta ung- kommúnista", er þátt tók i útvarpsþættinum „Spurt og spjallað í útvarpssal": ............ túlkaði hann .... hina opin- beru stefnu þess flokks í launamálum, sem sé, að laun allra þjóðfélagsþegna skuli<millMIII!llllMIIIIIII!llllllilllllllllllllllllllUlllllllllllllllllllllllllllHllllillllllllll!lllliiiiiiiiMiiiiililiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiii|i||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||nili vera hnífjöfn, án tillits til sérstakra aðstæðna" (Letur- Það var fróðlegt að leea í æskulýðssíðu blaðsins 28. janúar grein Harðar Berg- mann um hina nýju blaða- mennsku Alþýðublaðsins. Eitt var það, sem fyrst og, fremst vakti athygli mína: ljósmynd- in af hálfsjötuga ameríska auðkýfingnum og hinni bráð- ungu konu hans. Réttara sagt: ekki ljósmyndin sjálf, heldur athugasemdir blaðsins. Þar er sagt um hina ungu brúður, sem er 45 árum yngri en eiginmaðurinn og „var þjónustustúlka þegar þau kynntust", að hún „viti hvað hún syngur". — Og um Sorayu fyrrverandi persa- drottningu eegir — „Hún velur þá ekki af verri endan- um, hún Soraya" — en þar er þessi kona sýnd með fall- byssukónginum Krupp. Þetta eru gífurlega merkilegar at- hugasemdir. Þær lýsa nefni- lega alveg prýðilega sálarlífi sósíaldemókrata. Við skulum tala um brúð- kaupið. Vissulega er þetta merki- legur atburður: hálfsjötugur karlskröggur giftist tvítugri stúlku. Hér er auðvitað ekki um sérlega merkilega ást að ræða af stúlkunnar hálfu, enda er það skýrt tekið fram, að hún hafi „ekki kært sig um giftingarhring", heldur kosið hlutabréf í símafyrir- tæki. Þetta er tiltölulega ein- Framhald á 10. síðu. br. mín). Strax í næstu setn- ingu leggur hann frekari á- herzlu á svar sitt: „.... hafa kommúnistaflokkarnir eigi íallið frá því opinberlega. að þe.tta sé það mark, sem keppa beri að“. (Leturbr. m'ín). ,-Burtséð frá því, að fullyrð- ingar þær, sem ummæli þessi fela í sér. eru tilhæfulaust rugl og þvættingur, fæ ég ekki annað séð en að fyrir- spurn sú, er B.B. setur fram í lok greinarinnar, sé algjör- lega út í hött og vart bæt- an'di á hundalógik höfundar hennar með því að ég svari héfmi. Eg sagði hundalógib, en svp er nefnt það fyrribrigði, er.menn í málflutningi sínum fara kringum sjálfa sig, t.d. eins og Bjarni, sem byrjar á þvl að fullyrða, að opinbcr stéfna kommúnista sc: hr'"- jöfn laun, ítrekr.r l'r.ð því að;fullyrða, að kmm'"- istaflokbarnir hafi eigi fa’Iið opinberlega frá slicfnunni: -.. © Erfitt að hugsa Það mun vera öllum í fersku minni, að í vetur, þeg- ar Alþingi var nýkomið sam- an lét stjórnarliðið fresta fundum þess um meira en mánuð, svo að ríkisstjórnin og sérfræðingar hennar í efna- hagsmálum gætu lagzt undir feld til þess að hugsa upp þær tillögur, sem nú liggja fyr<r Alþingi. Þetta áttj að sjálfsögðu að vera trygging fvrir því. að þær væru ekki vanhugsaðar, en einhvern veginn hefur nú samt tekizt svo illa til við samningu þeirra, að fáa kosti er á þeim að sjá en marga og stóra lestj. Svo mikil missmíði virð- ist vera á þessum tillögum, að jafnvel áköfustu fylgjend- ur þeirra treysta sér ekki til þess að verja þær. Ekki nema þeir fái a.m.k, mánaðartíma B/ÉJÁRPOSTURiNN til þess að hugsa um vörn- ina. Þannig skoraði t.d. Æsku- lýðsfylkingin á Heimdall nú nýverið og bauð til kapp- ræðna um efnahagsmálafrum- varp ríkisstjórnarinnar. Eftir miklar vangaveltur gáfu Heimdellingar það svar, að málin lægju ekki nógu ljóst fyrir ennþá til þess að hægt væri að ræða um þau á slík- um fundi, en gáfu hins vegar í skyn nð ver® mætti að, eftir mánuð eða svo yrðu þeir bún- ir að ..hnesa" upp einhverja vörn. Þetta sýnir bezt, hve málstaðurinn er slæraur, því að allir vita, að ekki vantar Heimdellinga viljann til þess að verja gerðir r’íkisstiórnar- innar. Alkunnugt er líka, að engir eru því vanari að ver.ia rangan málstað. Engu að síður treysta þeir sér ekki til þess að verja efnhagsmálafrumvarp ríkis- stjórnarinnar, nema fá til þess a.m.k mánaðarundirbún- ingstíma, Hætt er hins vegar við því, að þeim reynist mán- aðarumhugsunart'ími jafn- haldlítill eins og ríkisstjórn- inni sjálfri og sérfræðingun- um hennar, þegar þau voru að berja saman frumvarpið á sínum tíma ® Hani og kvíga Þá kemur hér vísa, sem póstinum hefur verið send. Tilefni hennar er það, að sagt er, að þeim Ólafi Thórs forsætisráðherra o g Gylfa Þ. Gíslasyni mennta- málaráðherra hafi lent mjög- harkalega saman eitt sinn á samningafundi með íhaldi og krötum, jafnvel komið til 4« taka með þeim. „Ógurleg var odidaþrá, ákaft sunug stálin blá, höklar skelfilir hrukku frá, hani og kvíga flugust á“. .

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.