Þjóðviljinn - 30.03.1960, Blaðsíða 4

4) — ÞJÓÐ.VILJINN — Miðvikudagur 30. marz 1960
Blóðið og Vottar jehóva
Kjarnorkusprengjan eprakk
yfir Hiroshima kl. 8.30 hinn
6. ágúst 1945. Hitinn við
sprenginguna komst upp í
50 millj. gráður, 400 þús.
manns létu lífið þennan dag
og næstu fimm árin af
völdum sprengingarinnar,
um 158 þús. særðust, um
það bil 282 þús. lifðu
sprenginguna af. Fórnar-
lömb þessarar bandarísku
sprengju eru enn að deyja
-— tærast smám saman upp
af völdum geislunarveiki.
Þessar staðreyndir eru
rifjaðar hér upp vegna þess
að í þættinum í dag verður
lítillega vikið að nýrri
franskri kvikmynd „Hiro-
shima — ástin mín“ — því
að það er nauðsynlegt að
hafa minni, eins og segir á
einum stað í myndinni.
Þriðjungi stundar af sýn-
ingartíma kvikmyndarinnar
er varið til að sýna borg-
ina Hiroshima, baksvið
þeirra atburða sem lýst er,
. þegar tvær mannverur karl
og kona hittast af tilviljun
og fella hug saman í borg
dauðans. Hún er frönsk og
komin þangað til að eiga
hlut að töku kvikmyndar.
Hann er japanskur, áhuga-
maður um stjórnmál, og
1 spyr hana: — Kvikmynd um
hvað? — Mynd um friðinn,
um hvað annað ætti kvik-
mynd, sem tekin er í Hiro-
1 shima að fjalla? Og hann
bætir við: I Hiroshima er
ekki hlegið að kvikmynd,
seni f'jallar um friðinn?
Bæjarpóstinum hefur borizt
eftirfarandi bréf:
„Á ekki að fara að biðja?
sagði kunningi minn, er ég
mætti honum á götu hér
um daginn.
Fara að biðja sagði ég
og leit spyrjandi á hann og
hef sennilega ekki verið mjög
gáfulegur í framan.
Hann brosti og sagði: Já,
veiztu ekki, að biskupinn
fyrirskipar prestum sínum að
biðja fyrir meðbræðrum vor-
um, þegar þeir eru misrétti
beittir, eins og nú á sér stað
í Suður-Afríku.
Já, þú átt við það, sem er
að gerast þarna í Afríku, en
eru þetta ekki bara negrar
og ekki einu sinni víst, að
þeir séu kristnir. Nei veiztu
hvað. Biskupinn okkar er
gáfaður maður og fer víst
ekki að gera sig hlægilegan
með slíku.
Hlægilegan? sagði kunningi
minn. Nei óttinn við hlátur-
inn hefur ekki þjáð klerka
I Hiroshima lifir konan
aftur fortíð sína, þegar hún
var 18 ára gömul, felldi ást-
arhug til hermanns úr óvina-
liðinu, tímann þegar hann
var fallinn og hún krúnu-
rökuð sem ástandspía. Hún
opnar hug sinn Japananum
og þá liða liðnir atburðir í
vora til þessa, honum eru
þeir þaulvanir. En það er
annar ótti, sem hefur þjáð
þá því meir, að mínum dómi,
og það er óttinn við ráðandi
menn á hverjum tíma. Já
það mætti segja mér, að ein-
mitt í þessu kjarkleysi þeirra
iægi skýringin á þvi
leysi alþýðu manna, sem ríkir
um kirkju og kierka, því að
það sýnir kirkjusókn okkar,
að áhugi manna er vægast
sagt ákaflega lítill. Hvað
veldur? Finnst mönnum, að
málefni, sem þar eru rædd
séu ekki þess virði, að á þau
sé hlýtt?
Kannske er það skýringin,
sagði ég. Hvað heldur þú ?
Nei, sagði hann. Eg held,
að skýringin sé önnur, hún
sé .sú, að fólk finnur ekki
þá hreinskilni, sem það vænt-
ir á þeim stað. Ef prestarnir
fordæmdu óréttlætið, í hvaða
mynd sem það birtist og
hverjir sem það fremja, og
létu sig meira skipta lífs-
Nevers í Frakklandi fyrir
hugskotssjónir hennar.
Þetta þykir góð kvik-
mynd, leikstjórinn A'ain
Resnais er sagður hafa skap-
að hér persónulegustu mynd
ina sem lengi hafi verið
sýnd. Mikið lof er borið á
aðalleikendurna Emmanu-
ella Riva og Eiji Okada
fyrir leik þeirra i myndinni,
og myndatökumennirnir Sa-
eha Vierni og Takahashi
Mishio fá einróma hrós fyr-
ir sitt starf.
Á myndinni hér að ofan
sjást báðir aðalleikendurnir
í kvikmyndinni „Hiroshima
— ástin mín“: franska leik-
lonan Emmanuella Riva og
Japaninn Eiji Okada.
held ég, að þeir þyrftu ekkiE
að kvarta yfir áhugaleysi=
þess. Og ég held meira að=
segja, að kristindómurinn=
tapaði engu á því“. SíðanE
kvaddi kunningi minn mig ég=
gekk á burt. 5
Ég stóð eftir á götunni.E
horfði á eftir honum, klóraðiE
mér í hnakkanum og hugsaði:=
Skyldi eitthvað vera til í=
þessu? — B.“ =
LÖGFRÆÐI-
STÖRF
endurskoðun og
fasteignasala
Ragnar Ólafsson
hæstaréttarlögmaður og
löggiltur endurskoðandi
Sími 2-22-93.
• AUGLÍSIÐ I
ÞJÖÐVILJANUM
P.ióðvil.iamim hefur
eftirfarandi greinargerð
Siifnuði votta jehóva hér í
Reykjavík. Þar er gerð grein
fyrir afstiiðu trúflokks þessa til
blóðs og blóðgjafa.
Tlerra ritstjóri!
í tilefni af þeirrí frásögn,
sem birtist í blaði yðar þann
27. febrúar undir fyrirsögninni:
„Ofsatrúarfólk bannar blóð-
gjöf, -— og því dó barnið“, og
sem gæti valdið 'misskilningi,
leyfum vjð okkur hér með að
biðja yður að birta eftirfarandi
athugasemdir, sem munu út-
skýra sjónarmið votta Jehóva
varðandi blóðgjöf eða notkun
blóðs yfirleitt.
f fréttagrein yðar er sagt
lrá dæmi, þar sem ung hjón í
Kaliforníu höfðu neitað að láta
barn sitt fá blóðgjöf, vegna
þess að þau voru vottar Je-
hóva, og síðan dó barnið. Nú
kann að sjálfsögðu nokkuð að
vera mishermt eða rangfært í
þessari frásögn, ejns og líka
má sjá af mismunandi útgáfum
.díkra frétta, og eitt er víst,
að vottar Jehóva telja það
ekki vilja Guðs, ef börn
þeirra eða annarra deyja, —
síður en svo.
Skoðun votta Jehóva á vilja
Guðs, bæði í sambandi við
blóðgjöf og önnur málefni,
byggist á Biblíunni, sem við
álítum vera orð Guðs og hefur
innj að halda lífsreglur handa
öllu mannkyninu. í því orði er
fyrir löngu skráður vilji Guðs
viðvíkjandi blóðinu, sem þar ei
talið heilagt og notað sem tákn
lífsins, svo að jafnvel er tek-
ið svo til orða, að lífið eða
sálin sé í blóðinu. Skaparinn,
Guð sjálfur, gaf forföður alls
niannkynsins, Nóa, skipanir á
fessa leið, er. hann rétt eftir
heimsflóðið mikla gerði eilífan
sáttmála við hann um heilag-
leika blóðsins: „Aðeins hold,
sem sálin, það er blóðið, er í,
skuluð þér ekki eta. En yðar
eigin blóðs mun eg hins vegar
krefjast; af hverri skepnu muti
eg þess krefjast, og af mann-
inum, af bróður hans, mun eg
krefjast lífs mannsins. Hver,
sem út hellir mannsblóði, hans
blóði skal af manni úthellt
verða. því að eftir Guðs mynd
gjörði hann manninn“. (1.
Mósebók 9:4—6). Skipun þessi
var ítrekuð síðar meir í laga-
sáttmála Gyðinganna, þar tem
reglur voru settar um það, að
blóði af slátruðum dýrum ætti
að „hella niður og hylja það
moldu“. (3. Mósebók 17:13).
Einnig er það sýnt í fimmt-
ánda kafla í Postulasögunni, að
þessi fyrirskipun er í gildi fyr-
ir kristna menn, því að á þingi
leiðtoga frumsafnaðarins í
Jeiúsalem var úrskurðað þann-
ig: „Því að heilögum anda og
oss hefir litist, að leggja eigi
frekari byrðar á yður en þetta,
sem nauðsynlegt er, að þér
haldið yður frá skurðgoða-
fórnum og frá blóði og frá
köfnuðu og frá saurlifnaði
Þessi skipun um heilagleika
blóðsins er því i gildi enn í
dag fyrir kristna menn, og
þess vegna trúa vottar Jehóva
,að það sé rétt að lifa sam-
kvæmt þessari skipun, Sam-
vizka þeirra er bundin, af því
að Guð sjálfur hefur gefið til
kynna, að vilji hans er þann-
ig. Þegar hér er komið, er
samkv. Biblíunni alveg sama,
hvort menn brjóta lög Guðs
með því að drepa aðra menn
og þannig úthella mannsblóði,
eða drekka eða borða blóðið,
annaðhvort gegnum munninn
eða sem eins konar matgjöf í
■æð, (intrávénous feéding) eða
svokölluð blóðgjöf, eða hvern-
ig þeir fara að því, það er
samt sem áður brot á lögum
Guðs. Nú er blóðgjöf að sjálf-
sögðu ekki tilgreind sérstak- .
lega í Biblíunni, því að þettá
nútíma fyrirbrigði þekktisf:
ekki á þeim tímum; það ek
heldur ekki tekið sérstaklega
fram, að það má ekki varpa
kíarnorkusprengjum á aðra
menn — slíkt þekktist vitaskuld
ekki þá; en orð Guðs segir í
stuttu máli: „Þú skalt ekki
morð fremja“. Þannig er orð
skaparans nógi? víðtækt oS
fullnægjandi á öllum tímum
fyrir kristnum mönnum sem
vilja hlýðnast honum.
Vottar Jehóva vilja þes9
vegna ekki taka á móti blóð-
gjöf, og þeir telja þetta vera
samvizkuspurningu, sem þeir
ekki leyfa öðrum mönnum að
ákveða fyr;r sig. Þeir vita1
mætavel. hvaða hætta getur
verið fólgin í að missa mikið
blóð, en þeir vita llka að það
er langtum hættulegra að
brjóta lög Guðs vísvitandL
Þeir vita, þar að auki. að blóð-
gjöf er nútíma fyrirbrigðí
læknavísindanna, sem margir
læknar eru andvígir ennþá, ogl
að oft stafar mikil hætta af
blóðgjöf vegna óhreinleika,
sýkla. o.s.frv. í blóðinu, eða
ef blóð af röngum blóðflokkT
er gefið. Það mætti lengi telja
upp dæmi um menn, sem hafa
dáið af slíkum orsökum, eins
og þegar sex sjúklingar létusti
samtímis í sjúkrahúsi í Dan-
mörku vorið 1958, vegna blóð*
gjafar, eða begar sex börn dóií
á einum sólarhring í spítala f
Arezzo á Ítalíu vorið 1959 af
slíkum ástæðum. Hér skal
einnig tilgreina orð alkunns
brezks læknis: „Framfarir
læknavísindanna er saga til-
rauna og mistaka. rangra leiðai
heilla k.ynslóða undir áhrifum
rangra hugmynda og þar afl
leiðandi rangra læknismeð-*
ferða, og aðeins Guð veit hvai
margir hafa dáið þess vegna —*
og gamla sagan endurtekur sig
ennþá. Einn vinur minn sagðf
við mig um daginn: „Á átjándu’
öld dóu menn svo hundruðum’
skioti, veena þess að blóð var
tekið úr beim að óþörfu; í dag
eru menn dreunir með því af!
blóð er gefið þeim að óþörfu“.
Og ég sem einmitt þamí
sama morgun hafði séð lílc
ungs manns, sem hafði dáið
veena ósamrýmanlees blóðs,
gefið fyrir hentugleika sakih
eftir uppskurð — és gat aðeina
verið honum sammála. þó dap-
urlegt sé“. (J. H. Dible, pró!
fessor í sjúkdómafræði við
Postgraduate Sehool í Lundún-
um).
Látum betta duga, þó aff
margt fleira mætti nefna, endai
er það ekki aðalatriðið fyrih
kristna menn, hvort þessi eðai
hinn læknir er á öndverðum'
meið varðandi þetta mál eðá
ekki, heldur mun orð Guða
vísa á hina öruggu leið, eins
og þegar befur verið tilsreint.
Vottar Jehóva hafa kosið bessa
stefnu og ætla að framfy'eia’
henni samvizkusamlega. og fyr-
ir þeim gilda orð , postulans:
„Framar ber að hlýða Guði ert
mönnum“. (Postulasagan 5:29V.
Við vonum að betta munf
duga til þess að útskýra sjón-
armið okkar í sambandi við
málefnið, þó að stuttlega haff
verið skrifað, oS að lokum
þökkum við fyrir birtingur.a.
Fyrir hönd votta Jehóva
á íslandi,
virðingarfyllst, Laurits Rendboe.
Atriði úr nýrri sovézkri kvikmynd, sem nefnist „Söngnrinn
um fyrstu ástina“ og látin er gerast } Armeníu.
iimiimiiiiiiiiiiimiimiiiiiimmimmiiiiimmiiimiiiimi iimiiimmiimiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiimiimmiiiu _
kjör fólksins i landinu, pa;
BÆJARPOSTURIN
sinnu-4>-
borizt
frá