Þjóðviljinn - 30.03.1960, Blaðsíða 6

>3) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 30. marz 196,0
¥iUIHH
Útgefandl: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflpkkurinn. —
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.)f Magnús Torfi Ólafsson, Sig-
urður Guðmundsson. — Fréttaritstjórar: í.var H. Jónsson, Jón
Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgeir Magnússon. — Ritstjórn,
afgreiðsla auglýsingar, prentsmiÖJa: Skólavörðustíg 19. — Sími
17-50C (5 línur). — Áskriftarverð kr. 35 á mán. — Lausasöluv. kr. 2.
Prentsmiðja ÞJóðviljans.
30. marz
nc
Sólskin og fagurt veður var líka útmánaða-
dagana 1949, þegar þrír stjórnmálaflokkar sam-
þykktu á Alþingi að ísland skyldi gerast aðili að
hernaðarbandalagi Bandaríkjanna, Bretlands,
Frakklands og annarra auðvaldsríkja Vestur-
landa. Fyrir réttum ellefu árum, 30. rnarz 1949,
urðu lokaátökin á Alþingi um þá örlagaríku
ákvörðun, þingmenn Sósalistaflokksins stóðu þar
einir uppi gegn þingmannaliði Sjálfstæðisflokks-
ins, Framsóknar og Alþýðuflokksins, sem létu
erlent vald og eigin skammsýni koma sér til að
vinna eitt versta og níðingslegasta verk íslands-
sögunnar. Og foringjar þriggia stjórnmála-
flokka kvöddu Reykvíkinga niður að alþingis-
húsi 30. marz, auk þeirra þúsunda er þangað
komu ótilkvaddir að mótmæla óhæfunni og
heimta þjóðaratkvæðagreiðslu um örlagamálið,
inngöngu vopnlausrar og friðsamrar þjóðar í
hernaðarbandalag stríðsóðra stórvelda, grárra
fyrir járnum. Síðan fyrirskipuðu þessir sömu
stjórnmálaforingjar þriggja flokka lögreglu og
hvítliðaskríl, er hóað hafði verið saman og vopn-
aðir kylfum og táragasi, að ráðast á varnarlaus-
an mannfjöldann á Austurvelli, misþyrma mönn-
um og fangelsa þá sem báru hönd fyrir höfuð
sér. Dagana á eftir hófust skipulegar tilraunir að
klekkja á Sósíalistaflokknum með réttarofsókn-
um í sambandi við atburðina, en málin snérust
í höndum ofsóknarmannanna gegn þeim sjálf-
um. En þeim tókst það sem af þeim var heimt-
að, að fleka íslendinga inn í eitt ótútlegasta
hernaðarbandalag, sem um getur, Atlanzhafs-
bandalagið, til tjóns og svívirðu og hættu fyrir
íslenzku þjóðina.

mt
un
Í3T.
JȒ
jíi:
KIÍ
m
i’il
3IH
s;t
23
jií,i
'Un
íis
rp
SS
zsr
ctt
TX
Hvað er orðið eftir af röksemdum Bjarna Bene-
diktssonar, Eysteins Jónssonar og Stefáns Jó-
hanns Stefánssonar frá þessum örlagadögum?
Hver getur framar hlustað á smjaðurræður um
lýðræðisást og friðarvilja, frelsislöngun og vernd
smáþjóða í sambandi við Aalanzhafsbandalag-
ið? Sjálfir ábyrgðarmenn Atlanzhafsbandalags-
ins og herstöðva hér á landi eru að mestu hætt-
ir að þora að flíka sínum gömlu og gatslitnu
áróðursformúlum. Hafa þessar dyggðir ekki
ljómað af Atlanzhafsbandalaginu og aðildarríkj-
um þess í Alsír, í Kenýa, í Egyptalandi 1956, í
hernaðarárás bandalagsríkisins Bretlands á ís-
lenzka landhelgi? Og „vernd“ • íslands af erlend-
um herstöðvum? Hver er sá íslendingur sem
ekki veit nú orðið að erlendu herstöðvarnar á
íslandi hafa aldrei verið ætlaðar sem vernd fyr-
ir íslenzku þjóðina heldur sem radarstöðvar í
fremstu víglínu til aðvörunar Bandaríkjunum
í ófriði og til árása á meginland Evrópu.
★
Megi 30. marz minna okkúr á að spilaborg
áróðursblekkinga þríflo'kkanna, sem flekuðu Is-
land inn í Atlanzhafsbandalagið er hrunin til
grunna. Megi dagurinn minna okkur á að enn
eiga íslendingar óunnið það þjóðþrifaverk að
losa sig vð erlendar herstöðvar og binda endi
á þá smánarlegu staðreynd, að íslenzka þjóðin
eigi að heita í hernaðarbandalagi við árásarrík-
ið Bretland, og við Bandaríkin sem nú eru enn
að reyna að reka rýtinginn í bak íslendingum
í Genf. Sjálft Atlanzhafsbandalagið virðist á
góðri leið með að liðast í sundur, og það varðar
sóma íslenzku þjóðarinnar að loaa ísland sem
fyrst úr þeim óþrifalega félagsskap. —— s.

nn*
rrri:
m
czz
iSI

Miðvikudagur 30. marz 1960 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Tveir fulltrúar Islaiuls á fyrri hafréttarráðséefnunni í Genf. Lengst til vinstri er Hans G.
Andersen og við lilið hans Lúðvík Jósepsson, þáverandi sjávarúvegsmálaráðherra.
svæði gömlu flotaveldanna,
sem eru kröfuhhörðust í hópi
12 mílna þjóðanna.
Aug'jóst er að þróunin er
með þessum ríkjum, en á
mcti göm’-u f.otaveldunum.
Deilai? um þ.að hvfcrt hin
almeiina regla um (andhelgi á
að vera sex niílur eða tóíf
mílur er því stórpólitísks eðl-
is.
Og áhætt er að segja, að
núverandi Genfarráðstefna
um lög á hafinu, snúist 90%
um stærð hinnar almennu
landhe’gi, en var’a meir en
10%. um fiskveiðilandhelgina.
Fiskveiðilandhelgin.
Augljóst er að þær þjóðir
eru miklu fleiri sem berjast
af fullum krafti fyrir tólf
mílna fiskveiðilandhelgi, en
fyrir tólf mílna almennri
landhelgi. Þær þjóðir sem
berjast fyrir tólf mílna al-
HafréitarráSsfefnan í Genf
Bandaríkin eru hœttu-
iegasti fjandi
Fyrsta vikan er liðin á
hafréttarráðstefnunni í Genf.
Litið hefur enn gerst. Fjórar
tillögur hafa þó verið fluttai
•og allmargar ræður haldnar.
Tillögurnar eru frá Sovétríkj-
unum, Mexíkó, Bandaríkjun-
um og Kanada.
Þessari ráðstefnu er ætlað
að fjalla um aðeins tvö atriði
varðandi alþjóðareglur á haf-
inu. Þau eru: stærð hinnar al-
mennu landhelgi, og stærð
fiskveiðilandhelginnar.
Áhugi íslendinga hefur fyrst
og fremst beinzt að síðara
atriðinu, stærð fiskveiðiland-
helgi. Og það lætur nærri
að segja, að flestir Islending-
ar hafi litið evo á, að haf-
réttarráðstefnan i Genf 1958
hafi aðallega snúizt um stærð
fiskveiðilandhelginnar bg að
ráðstefnan nú snúizt enn
fyrst og fremst um það at-
riðið.
En þessu var ekki svona
háttað 1958 og er heldur
ekki nú. Óhætt er að full-
yrða að hitt aðalverkefni
þessarar ráðstefnu að reyna
að skapa almenna reglu um
stærð hinnar almennu land-
helgi sé miklu veigameira í
augum flevtra fulltrúanna á
ráðstefnunni.
Deilan um almennu
landhelgina
Og um hvað deilá þjóðirn-
ar varðandi hina almennu
landhelgi? Gömlu flotaveldin
standa fast gegn allri stækk-
un hinnar almennu landhelgi.
Rök þeirra eru ,,frelsið“ á
hafinu. En það „frelsi" er
þeirra yfirráð. Þau flotaveldi,
sem ákafast berjast gegn
allri stækkun á landhelgi eru
þessi: Bretland, Bahdaríkin,
Japan, Þýzkaland, Holland,
Belgía og Frakkland. Þau
ríki, sem sterklegast hafa
barizt gegn gömlu þröngu
landhelgisreglunni eru: Sov-
étríkin, Arabarikin, Suður-
Ameríkuríkin og ýmis Asíu-
ríki.
Gömlu flotaveldin vilja
hafa sem rúmastan rétt sér
til harda að sigla herskipum
sínum sem næst ströndum
annarra ríkja. Þau hafa
lengst af átt stærsta her-
skipaflotann og í krafti hans
hafa þau ráðið á hinu „frjálsa
hafi“. I krafti herflota síns
hafa þau einnig ráðið reglum
hins almenna far- og flutn-
ingaskipastóls. Þau hafa
raunverulega sett reglur á
ýmsum stærri flóum og inn-
höfum og sundum.
Þessi flotaveldi hafa barizt
af ótrúlegum krafti fyrir 3ja
mílna landhelgisreglunni allt
.ram að Genfarráðstefnunm
1958. En þá fékk sú regla
sitt endanlega rothögg eins
og sagt hefur verið. Eftir
ráðstefnuna 1958 var öllum
orð'ð ljóst, að gömlu flota-
veldin gátu ekki lengur talið
heiminum trú um að 3ja
mílna reglan væri alþjóðalog
eða nyti viðurkenningar
þjóða heimsins. En þá hop-
uðu þessi gömlu flotaveldi
aðeins í næsta vígi, eða í sex
mílna regluna.
Þær þjóðir sem berjast fyr-
ir 12 múna a’mennri land-
helgi, sækja mál sitt einnig
af miklu kappi. Þær telja 12
mílna belti nauðsynlegt hverri
þjóð til þess að geta með
eðlilegum hætti tryggt örj ggi
sitt fyrír utanaðkomandi
flcta. Það eru einkum ,,nýju“
rík:n, þau sem fyrir stuttu
voru nýlendur eða áhrifa-
Islands
mennri landhelgi styðja auð-
vitað allar einnig kröfuna um
tólf mílna fiskveiðilandhelgi.
Það eru gömlu flotaveldin,
sem eru einnig hörðustu and-
stæðingar tólf mílna fisk-
veiðilandhelginnar. Hörðustu
andstæðingar þeirrar reglu
eru Bretar, Japan’r, Þjóðverj-
ar og Frakkar. En nokkrar
þjóðir styðja ákveðið tólf
mílna fiskveiðiregluna, þó að
þær séu annars algjöriega á
móti tó’f mílna almennri
landhelgi. — Þar á meðal er
Kanada.
Afstaða Bandaríkjanna
markast mjög áberandi af
því að koma fram sex mílna
regiunni um almenna land-
helgi, en breyta hins vegar
til reglum um fiskveiðiland-
helgi eins og þarf til þess að
tryggja þe'm það sem er
þeirra aða’atriði, en það er
sex mOna almenn larídhe’gi.
Iljá Bandaríkjunum er fisk-
veiffilandhelgin aðeins verzl-
unarvara til þess að koma
fram se.v mílna almennri
landhelgi.
Staða íslands
Við Islendingar liöfum
hingað til lagt einhliða á-
herzlu á fiskveiðilandhe’.gi.
Þegar við sáum það eftir
Genfarráðstefnuna 1958 að
yfirgnæfandi meirililuti þjcð-
# r
anna í he’minum studdi raun-
verulega tólf mílna fiskveiði-
landhelgi og um 25 þjóðir
liöfðu þá tekið sér slíka land-
helgi, þá ákváðum við að
bíða ekki lengur heldur taka
okkur sama rétt og aðrir
höfðu tekið sér.
Nú eru 30 þjóðir með tólf
mílna fiskveiðilandlielgi, og
sumar þeirra hafa mik’u
stærri fiskveiðilandhe’gi en
það.
Á ráðstefnunni í Genf eru
nú mættir fulltrúar frá 87
þjóðum. Þær þjóðir, sem þeg-
ar hafa tólf mílna fiskveiði-
landhelgi eða stærri ættu því
að géta ráðið því, að engar
reglur verði settar, sem
skerði rétt þeirra frá því sein
nú er. En til þess verða þær
að halda hópinn.
ísland hefur hingað til ekki
skipt sér af deilum þjóðanna
um stærð hinnar almennu
landhelgi. Það hefur talið
annað meir aðkallandi. En
þessa afstöðu verður að
endurskoða. Fullkomið öryggi
fyrir einkayfirráðiun landsins
á tólf mílna beltinu fæst
ekki, nema sjálf landhelgin
nái einnig yfir það. Þá væri
erler.dum herskipum algjör-
lega óheimilt að koma inn
fyrir tólf mílna mörkin, nema
með sérstöku rikisstjórnar-
leyfi.
Hættan írá
Bandaríkjunum.
Mest hætta stafar Islend-
ingum af tillögu Bandaríkj-
anna og samningamakki
þeirra við aðrar þjóðir.
Samkvæmt tillögu Banda-
ríkjanna á aðeins að gilda
sex mílna landhelgi og fisk-
veiðilandhelgi án uiulantekn-
ingar.
Það sex mílna viðbótarbelti,
sem Bandaríkin ræða um, sem
v’ðbótar fiskveiðilandhelgi, er
óraunhæft og í flestum tilfell—
uni alls ekki til nema í orði,
eða á blaði. Gagnvart tslandi
lítur málið t.d. þannig út: Á
þessu ytra sex mílna belti
megi allar þær þjóðir veiða
áfram, sem þar hafa veitt
siðustu fimm árin.
Það þýðir, að allar hel/.tu
fiskveiðiþjóðir Norður-Atlanz-
hafejns mega sækja á þetta
svæði áfram eins og þær hafa
gert.
I tillögu Bandarikjanna er
sagt, að þessar þjóðir megi
að vísu ekki veiða meir á
þessu svæði af hverri fisk-
tegund, en þær veiddu að
meðaltali síðustu fimm árin.
Slík ákvæði eru algjörlega
út í b’áinn, Enginn veit hvað
þær þjóðir, sem veitt hafa við
Island hafa veitt mikið fisk-
magii á þessu sérstaka belti
á milli sex og tólf mílna,
enda er alit eftirlit í slíkum
efnum algjörlega óhugsandi.
Tillaga Bandaríkjanna er
einfaldlega um, að við meguin
ekki hafa meir en sex mílna
fiskveiðilandhelgi. Öll~ ákvæð-
in um reglur á ytri sex
mílunum er hreint kjaftæði,
sett fram til þess að láta
svo líta út, sem gert sé ráð
fyrir meiru, en raunverulega
á að virða.
Bandaríkin reyna eins og
fyrri daginn með öllum
hugsanlegum ráðum að fá
þjóðir til þess að styðja sína
tillögu. Þau munu jafnvel
gera sér vonir um ísland, og
í þeim tilgangi eru orð látin
liggja að því að einstaka
lönd kunni að þurfa sérstök
ákvæði.
En það sem öllum má vera
ljóst er það, að Bandaríkin
eru okkar hættulegasti fjandi
á ráðstefnunni í Genf. Bret-
land er ekki eins hættulegt.
Það hefur þrátt fyrir allt
hreinni framkomu og virð-
ist ekki hafa eins áhrifamikil
vopn til þess að þvinga smá-
þjóðir til fylgis við sig og
Bándarikin.
Það kemur sannarlega úr
hörðustu átt, að Bandaríkin
skulu vera íslandi hættuleg-
asti fjandinn á þessari ráð-
stefnu; þau sem þykist þó
vera 'sérstakur verndari Is-
lands.
En auðvitað er Bandaríkj-
unum sama um lífshagsmuni
Islendinga eins og þeim hefur
verið og er sama um líf Is-
lendinga sbr. herbækistöðvar
þeirra rétt í nánd við Reykja-
vík.
Jakobína Sigurðardóttir
| Loddaramessa
| (sálmur no. 60)
= Hjárómur:
E Suður á Velli
E seppi dillar skotti.
E Hagfræðingar heimskunnar
E hræra í potti.
E Hvað má bjóða seppa á
E Suðurnesjum?
= Sóló: (flaðurslega með gelt-
= hreimi).
= Senn er grauturinn sotTinn.
= Ó, seppi, lít til vor í náð
= og dillaðu dálítið skotti.
E það er dýrðin, sem vér höfum
= þráð.
E að krjúpa við stallann þinn
E kæra
E og kjassa þitt mildasta skott.
E Þú dollara háborni hundur,
= ó, hljótum vér þakklætisvott?
E Kór:
E Lít oss í náð!
E Ó, yfirgef oss ekkþ.
E Hvað má bjóða seppa á
E Suðurnesjum?
= Sóló: (gjammandi, vinalega).
= Ó dýrlegi dollaraseppi,
= vér dýrkum þitt amríska snið.
= Að líkjast þér útvortis einnig
s er óskin. Ó, veit þú oss lið
= því ennþá er útlitið mennska
= vor erfðasynd, rótföst og sterk.
= oss gengur nú betur með geltið
= þótt gróin sé mannsrödd í
= kverk.
E (smjaðrandj)
E Dindil má græða á gumpinn,
E ef geðjast þér betur slíkt skart,
E svo getum vér gengið á fjórum.
c Ó, guð, hvað vér yrðum þá
C smart,
s ef hengd værí dollarahringla
= um hálsinn! Vor sál er ókei,
s vér hugsum á hundsmáli þínu,
= í hjartanu erum vér_ grey.
Kór:
Halelúja!
»
I hjarta voffvoífvoff.
Hvað má bjóða seppa . á •
Suðurnesjum?
Sóló: (sárlega ýlfrandi).
Ó, yfirgef þú oss ekki!
Það yrði vor sárasta neyð.
því þú ert vort einasta athvarf
á afturhalds þróunarleið.
Vér kunnum að skríða á
kvjðnum.
já, kunnum margt hunds-
listufn í,
en ganga svo uppréttir aftur.
nei, aldrei! Ó, vernda oss i'rá
því.
Kór:
Voff — voff — í náð,
ó, yfirgef oss ekki!
Ilvað má bjóða seppa á
Suðurnesjum?,
Sóló: (hvellt, spangólandi).
Já, þjóð vor slcal heyra og
hlýða,
því hegningarlög skulu sett,
sem harðbanna hundsníð og
hvefsnf
en heimta þig tilbeðinn rétt
af öllum. ó, voff, þá má vera
þú vitjir af einskærri náð
vorra dætra að fullkomnast fái
vor framtíðarhugsjónin þráð.
Kór:
Voff — voff — voff,
yfirgef oss ekki!
Hvað má bjóða —
Iljárómur: (ógnandi og rukk-
aralega).
Skyrtuna i pottinn!
Skinnið er þér nóg.
(smjattandi)
Nam, nam, nammanamm,
o, það held ég þó.
(flírulega)
Hvað má bjóða seppa á
Suðurnesj.um?
Kór:
Voff-voff-voi'í-voff-vooooff —
(geltinu lýkur með langdregnú
spangóli).
H111111111111 i 111111111111111 f 1111111111111111111 ■ 11111111111111111111111111111111111i 11111111i1111111111(111111111111111111i111111111111 ■ 11II! 111111 i 111111II111111111111111iIII!11111i1[1(111111111111111111111111111 ■111111111111111 [ 111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111III111111111111111111111111111111111111111111111111111 i 11111111111111111111111111111111
Söluskaltur. eyðslufjárlög, sárabœtur
Vegna þings Sósialista-
flokksins varð engin þingsjá
í vikunni sem leið, og mun ég
nú stuttlega minnast á nokk-
ur atriði frá tveim næstliðn
um vikum á Alþingi
★
Málin sem vakið hafa mest-
ar umræður þessar vikur eru
söluskatturinn sem lóks var
endanlega afgreiddur við eina
umræðu í efri deild á þriðju-
daginn var, 22. marz.
Um þennan þátt kjara-
skerðingarlöggjafar ríkis-
stjórnarinnar er svipað að
segja og um gengislækkunar-
frumvarpið, stjórnarflokkarn-
ir standa svo höllum fæti 'í
málefnalegum umræðum, að
þeir reyna lítið að beita þeim
á Alþingi. Hinsvegar hefur
stjórnarandstaðan liklega
sjaldan verið jafnsterk og
samtaka. I þessum málum
hr.fa ekki einungis þeir for-
svarsmenn flokkanna, sem
oftast er teflt fram, tekið til
máls, heldur hafa flestir þing-
menn Alþýðubandalagsins og
Framsoknar látið málin til
sín taka, og hefur þó engin
rödd heyrzt úr stjórnarliðinu
um málþóf, enda ekkert til-
efni gefizt. Vegna almennrar
þátttöku í umræðunum vekur
það enn meiri athygli hve
þögulir ráðherrar og þing-
menn stjórnarflokkanna hafa.
verið. Vörnin hefur að lang-
mestu leyti verið látin hvíla
á Gunnari Thoroddsen, og
hann hefur ekki vaxið af
þeirri viðureign
★
Þó ekki sé lengra liðið frá.
því gárungum stjórnarflokk-
anna kom það heillaráð í hug
að gera Gunnar að fjármáia-
ráðherra, hefur hinn sléttmáli
og veizluglaði borgarstjóri
mjög sett ofan, og í stað hans
er kominn lítill karl í ráð-
herrastól, flækjandi sig í
talnaröðum eins og kettlingur
í bandi, týnandi hundrað
milljónum í útreikningum,
flytjandi á Alþingi hin fárán-
legustu talnadæmi til sönnun-
ar því að alþýðuheimilin stór-
græði á efnahagsráðstöfunum
ríkisstjórnarinnar, að þeim
sé hrein kjarabót, þrátt fyrir
dýrtíðarflóðið og óbreytt
kaup. I þessu hefur Gunnar
verið látinn standa dag eftir
dag, nú síðast með söluskatt-
inn. Svo áberandi er þetta að
Sjálfstæðismenn eru farnir að
segja að Gunnar hafi verið
settur 'í fjármálaráðherraemb-
séttið til þess að hann gengi
sér og áliti sínu til húðar, af
þeim sem vilja hvorki að hann i
lendi á Bessastöðum né í for-
ystu Sjálfstæðisflokksins;
Hvort sem kaldrifjuð ætlun
kepninauta Gunnars í Sjálf-
stæðisflokknum hefur verið
þessi, virðist útkoman á ráð-
herratign hans ætla að verða
með þeim hætti sem nefnt var.
Rædd hafa verið í Þjóð-
viljanum ýmis helztu atriði
sem fram hafa komið í um-
ræðunum um söluskattinn, og
m.a. birt hin rökfasta ræða
Björns Jónssonar við 2. um-
ræðu málsins í efri deild og
nefndarálit Einars Olgeirsson-
ar, en þar er álagning skatts-
ins sett í samhengi við al-
menna þróun þjóðfélagsmála.
Bæði þau plögg ættu lesend-
ur að rifja upp fyrir sér,
ekki sízt vegna þess að al-
mennur söluskattur er nú
ekki lagður á *þannig að rík-
isstjórn lýsi honum sem illri
nauðsyn, heldur boðar nú
Gunnar Thoroddsen haxm sem
stefnu ríkisstjórnarinnar í
skattamálum, sem hina æski-
legustu skattlagningaraðferð.
★
Fjárlögin komu til 2. um-
ræðu 16. marz og fór atkvæða-
greiðsla fram við þá umræðu
á mánudaginn var, 21. marz.
Framsögumenn þriggja nefnd-
arhluta fjárveitinganefndar
voru Magnús Jónsson, Skúli
Guðmundsson og Karl Guð-
jónsson. Karl birti ýtarlegt
nefndarálit og bætti það og
jók með skýrri og greinagóðri
framsöguræðu. Karl hefur átt
sæti í f járveitinganefnd lengst
af frá því hann kom á þing og
var formaður hennar í tíð
vinstri stjómarinnar. I þvi
starfi nýtur sín vel yfir-
gripsmikil þekking Karls á at-
vinnuháttum þjóðarinnar,
hvöss athygli og óþrjótandi
vinnusemi, og er tekið vel
eftir því sem hann hefur til
málanna að leggja á Alþingi
um fjárlög og önnur fjár-
hagsmál. Tvær tilvitnanir í
nenfdarálit hans verða hér að
nægja til að sýna kjarnann i
f járlögum ríkisstjórnarinnar:
„Fjárlög ársins 1959 nema
1033 millj. kr. í tekjur og
gjöld. I frumvarpi þessa árs
er niðurstaðan 1464 millj. kr.
og á þó greinilega eftir að
hækka í meðferð þingsins.
Þessi hækkun nemur um 42%.
Það er ekki nýtt á okkar
landi, þótt fjárlög hækki frá
ári til árs. En hér er þó
hækkunarskrefið miklum mun
risalegra en venja er til, og
veldur þar um mestu gengis-
felling . sú, sem ríkisstjórnin
fékk samþykkta nú í febrúar-
mánuði. Tekna ríkissjóðs er
næstum eingöngu aflað með
sköttum á þjóðfélagsþegnana
og nú að langmestu í einlivers
konar vöruverðsálagningu.
Hækkun fjárlaga hlýtur því
að koma svo að segja öll fram
í vaxandi dýrtíð. Nú er það
ekki heldur nýlunda, þótt
vöruverð fari hér hækkandi,
En það, sem nýtt er og sér-
stakt við alla þá fjármálalög-
gjöf, sem nú er framkvæmd,
og í ríkum mæli miðar að dýr-
tíðarhækkun, er ráðstófun,
stjórnarvaldanna til þess ac(
halda kaupgjaldi öllu óbreyttu
og lögbanna verðlagsuppbæt-
ur á laun. Stjórnarráðstafan*
irnar skipa öllum þorra lands-
Þingsjá ÞjóSviljans 13.-26. marz 1960