Þjóðviljinn - 17.06.1960, Blaðsíða 2

2) — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 17. júní 1960
Kaupl hreinar
prjónatuskur
á Baldursgötn 30.
ÖLL
RAFVERK
Vigfús Einarsson
Nýlondugötu 19 B.
SÍMI 18393.
Þórður
sjóari
Þessar dyr voru á baklilið hallarinnar. Þorður léit
allt í kringum sig og sá engan lifandi mann. Aftur
á móti sá hann tvo asna með ölliun reiðtygjum.
„Viltu hætta á það?“ „Auðvitað", svaraði, Janina.
Kastari var í prýðisskapi, Allt hafði gengið sam-
kvæmt óskum. Qamli Sjeikixm var færður í fangelsi,
eri þá' jfóm gamla konan sem hafði gert sér tíðhugs-
að um Janinu. Hún féll á kné fyrir .framan Kastari,
sem leit hasðnislega á hana; En brátt lagði hann við
hlustiy —. hvað var gamla konan að tauta ym konu
<>g sjómann? Það gat tæpast verið . ;... . Og þó, það
gat ygrla verið um annað fólk að ræða.
Stemgrímur Jónsson rafmagnsstjóri
,sjötugurármorgpn ... ,,Í;M
Steingrímur Jónsson hefur
af hendi innt fleiri störf en
svo, að upp verði talið í
stuttri grein, þó skal drepið
á nokkur þeirra. Eftir stúd-
entspróf, árið 1910, lagði
hana stund á verkfræðinám
og lauk prófi ifrá f jöllistaskól-
anum i Höfn árið 1917.
Dvaldi síðan við verkfræði-
störf erlendis þar til hann
kom heim 1920 og tók við
störfum hjá Reykjavíkurbæ,
en þar hefur hann unnið síð-
an Sem rafmagnsstjóri frá
árinu 1921.
Framkvæmdastjóri Sogs-
virkjunarinnar hefur hann
verið frá upphafi og hefur
haft veg og vanda af orkuver-
iinum þar, bæði að því er
varðaði undirbúnihg mann-
virkianna, er reist hafa verið
undir hans umsjón, og rekst-
ur þéirrá’
Formaður Sambandg ís-
lenzkra rafveitna hefur hann
verið frá stofnun þess 1943
og fplltrúi þess í landsnefnd
Alþjóða orkumálaráðstefn-
unnar.
Formaður Raforkuráðs var
hann frá stofnun þess 1946
til 1954.
Hann var frumkvöðull að
því að Ljóstæknifslag Is-
lands var stofnað og hefur
verið formaður þess s'íðan.
I stjórn Verkfræðingafé-
lags Islan'ds hefur hann setið
um margra ára skeið og for-
maður þess hefur hann verið
þrisvar sinnum.
Ri+stióri Tímarits Verk-
fræðingafélags íslands var
hann um árabil, en auk þess
liggia eftir hann mikil rit-
störf urn hin margvíslegustu
efni. þó oð mést gæti í þeim
ýmis fróðleiks, er veit að
rafma gnsmálum þjóðarinnar
og v^rkfræðiiegum efnum.
Hann hefur, auk fram-
kvæmda í rafmagnsmálum,
látið hagnýtingu jarðhitans
mi.kið t'l sín taka. Hefur
hann átti sæti í Hitaveitu-
nefnd Reykjavíkurbæjar frá
stofnun hennar og hann sit-
ur ’í stjórn þeirri, er fer með
mál gufubors þess, er ríki og
Reykjavíkurbær reka í sam-
einingu.
Verður hér hætt við frek-
ari upptalningu, en heita má,
eins og upptalningin ber með
sér, að starfs- og æviferill
Steingríms sé svo tengdur
rafmagnsmálum þjóðarinnar
óg þróun þeirra, að hvorugt
verði rakið nema hins sé get-
ið.
Steingrímur Jónsson hefur
verið gæfusamuj- maður.
Starfsþrek hans hefur verið
ótrúlega mikið og gáfur hans
' éru mlklár og-farsælar. Verk-
efnin, sem hann hefur feng-
izt við hafa verið mörg og
margvísleg, því þó að- hann
háfi verið vakiijn og sofihn í
s.tarfi sínu og hafi áft því
láni að fagna, að verkfræði-
störfin hafi legið vel fyrir
honum og verið lionum hug-
stæð alla tíð, þá er hann
þannig gerður, að honum er
fátt óviðkomandi og áhugi
hans hefur beinzt langt út
fyrir þær brautir, sem skyldu-
störfin afmörkuðu.
Hans hefur bvi notið við
miklu víðar. Á hann hafa
lilaðizt margvísleg önnur
störf. sem hann hefur leyst
af hcndi með árvekni og á-
huga. enda er hann tillögu-
og úrræðagóður. Samnings-
linur er hann í bezta lagi og
gott að ræða við hann um
hvaðeina. Þar mætir manni
hafsiór af fróðleik. ágætt
viðmót að ógleymdri blessaðri
kýTnn’nni græskulausri og
igóðlátlegri.
Gæfan hefnr brosrð við
Steingrími v'ðan en í starfi
hans. ITann á hina ágætustu
konu, Láru Árnadóttur, og
raeð henni fimm mannvænieg
hörn. Lára hefur búið þeim
liið bezta heimili, þar sem
gestrisni og gleðskaour hafa
setið í fvrirrúmi. Bæði eru
þau gleðimanneskjur, vinsæl
og eftirsótt, og hefur Lárá
ekki síður verið Steingrími’
samlient út á við. því ékki
hefur farið hiá því að marg-
Vislegar skyldur hafa kallað
að utan heimilisins.
Þeim sé árnað allra heilla.
S. T.
Haiin fiét fullu nafni Jón
Vídalín Markússon, og fædd-
ist 4. marz 1917. Foreldrar
fians voru Markús Jónsson og
Jóhanna Jónsdóttir. Jón ólst
að mestu upp á Svartagili í
Þingvallasveit, vann alla al-
genga vinnu, sigldi á norskum
skipum á stríðsárunum en
vann lengst sem sjómaður,
ýmist matsveinn eða háseti,
á íslenzkum fiskiskipum.
Seinni ár ævinnar gat hann
lítt fylgt sér að erfiðisvinnu
vegna slyss er hálfónýtti
handlegg hans. Jón kvæntist
ekki en á eina dóttur barna.
Hann andaðist 11. þ.m. og
verður jarðaður á morgun,
laugardag.
Rósir
aískomar.
(qróðrarstöðin við
Miklatorg).
SÍMAR 1-97-75 og 22-822.
Hér skal minnzt atviks,
sem lýsir Jóni Markússyni
vel, þó það sé einungis svip-
mynd úr ævi hans.
Það bar til á stríðsárunum
að bandarísk hernaðarflugvél
var að flugi j'fir Svartagili og
virtust flugmennirnir vera að
leika sér.. I lágflugi með
jörðu var sem þeim sæist yf-
ir að brekka var framund-
an. Rakst flugvélin í hfiðina
og hentist tugi metra upp
eftir henni. Kviknaði þegar
í vélinni og heyrðust stöðugir
hvellir úr logunum er vél-
byssuskothylki sprungu af
hitanum. Þegar Svartagils-
fólkið kom að, hrfði einum af
þriggia manna áhöfn flug-
vélarinna.r tekizt að komast
út, en vein annars lieyrðust
gegnum gnýinn úr brennandi
flakinu. Þó hitinn væri of-
hoðslegur og sprengingar-
hættan tókst, Jóni Markússyni
að brjótast inn til mannsins
í eldslogunum. Var sá
spenntur fastur með ólum, og
kunni Jón ekki tök á þeim en
tókst að slíta manninn laus-
an og koma honum út úr
brennandi flugvélarflakinu,
nokkuð meiddum, en liann
náði sér alveg á skömm-
um tíma. Þriðji maður-
inn fórst hegar er flugvélin
rakst á hlíðina.
Bandarískur liðsforingi sem
kom að Svartagili vegna
þessa máls viðhafði þau orð,
að enginn hefði gert þetta

Jarðarför sonar okkar og bróður
JÓNS V. MARKtSSONAR
er lézt 11. þ.m. fer fram iaugardaginn 18. þ.m. — kl.
10.30 f.h. frá Fossvogskirkju.
* 'i ■ 7 -if ' ....y '>1 al
Jóhanna Jónsdóttir, Márkus Jonsson og systkini
sem vitað hefði hve spreng-
ingarhættan var óskapleg.
Félagar Jóns Markússonar
skipsfélagar og aðrir vinnu-
félagar, allir þeir sem þekktu
hann bezt, hefðu hins vegar
fulltreyst honum til ; þessa
björgunarafreks, að ganga
móti eldi og sprengingarhættu
og ofsahita sem öðrum
fannst óþolandi til að biarga
meðbróður sínum frá því að
brenna lifandi að honum á-
sjáandi. Jón Markússon vissi
hvað hann var að gera. Og
hugrskki lians og afl þá cr-
lagastund nægði hinum er-
lenda manni til lífs. ,0g fjörs.
En ekki mátti segja. frá af-
reki Islendingsins vegna
hernaðarleyndar og hann
fékk aldrei neina opinbera
viðurkenningu frá herstjórn
Bandaríkjanna. Skipsfélagar
hans frá ungum, árum kunna
að segia frá h.iálpsemi hans
og hróðurþeii, hann var þeim
sannur og góður félagi. Orð-
lagt var hve Jóni þótti vænt
um dýr, var þeim góöur og
lasði sig .jafnvel í hættu til
að tojarga þeim.
En við hin? Hvernig ferst
okkur er við horfum á hæfi-
leika manna og lífsgleði og
l'fstoor brenna til ösku í eim-
yriu skeytingalevsis og af-
skiptalevsís samferðamanna
oa þióðfélags? Mættum við
ekki oft óska okkur dirfsku
og bróðurtoels Jóns Markússon
ar. sem leiftrar við olékur I
biörgunarafrekinu við Svarta-
gil. getur nokkur lagt meira
í hættu en líf sitt til að
bjarga toróður í nauð?
Jón varð bráðkvaddur á
Ai'narhóli aðfaránótt 11. þ.
XX X
aNKIN