Þjóðviljinn - 17.06.1960, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 17.06.1960, Blaðsíða 4
4) — ÞJÖÐVILJINN — Föstudagur 17. júní 1960 ui’Tí ar tilraunir og reyna að ná góðum árangri. Það var erfitt og ég varð að vera til sjós á milli. Ég skildi við þá í Funa og liélt sýningu í salarkynn- um Regnbogans. iByrjaði síð- an 5 Glit með Ragnari í Regn- boganum og Pétri Sæmund- sen. Kynntist þá Díter og við fórum að vinna saman. Talið barst síðan að sjálfu efninu og meðferð íþess. — Við liöfum mjög góðan mann, þar sem Hermann er, það er mjög erfitt að halda litunum aðgreindum — það er sambærilegt við að vinna á skurðstofu, það þarf mikla nákvæmni og verklagni. Lit- irnir eru unnir úr ýmsum málmum og keyptir til lands- ins. Aftur á móti notum við íslenzkan leir; hann er gróf- ur, en við blöndum hann með Þáttaskil í íslenzkri leirkerasmíði nema síður sé. Flestar ná- grannaþjóðir okkar flytja inn leir frá Asíu og Miðjarðar- hafslöndum. — En hvað um útflutning á keramik? — Við höfum þegar flutt út til Kanada. Við sendum þangað sýnishorn af vinnu okkar og það kom strax pönt- un. Við höfðum sent sýnis- horn til margra landa, allt til Hawai. — Ætlið þið þá að hefja framleiðslu í stórum stílí — Það get ég e!kki sagt um. Kannske, ef við fáum lán hjá Verzlunarbankanum (Ragnar hló). Annars er okkur það ekki kappsmál — Við erum bjartsýnir á framtíðina, Við hugsum um það eitt að gera sem bezta keramik og vonum að við séum á réttri leið. Fréttamaðurinn snéri sér að Díter Rot. — Þetta er ekki mitt fag, sagði hann, en ég hef unnið við þetta mér til skemmtun- ar og hvíldar frá öðru. Ragn- ar er á réttri leið. Hann er duglegur og uppfinningasam- ur. Díter Rot er Svisslending- verður á staðnum til að hjá'pa fólki og leiðbeina því i notkun litanna. A þv; cr cnginn vafi, að j---: cA-ing mr.rkar tímamót í ssyu ínlonzkrar leirkerasmíði, því að margt er þarna stór- vel gert, listrænt og f jölbreytt í formi og skreytingu. Fréttamaður Þjóðviljans spjallaði við Ragnar og Díter um sýninguna og leirkera- sm'iði almennt. — Hvar lærðir þú Ragnar? — Hjá Guðmundi frá Mið- dal. Hóf nám 1939, þá 15 ára gamall. — Hvernig stóð á því að þú lærðir leirkerasmiði ? — Faðir minn og Guðmund- ur voru kunningjar. Ég hafði gaman af að teikna sem strákur og Guðmundur sendi mér stundum leir til að vinna úr Það var umtalað að ég færi til hans þegar ég væri kominn á legg. Ég fór síðan til Gautaborgar á skóla og fór s'íðan að vinna í Funa. 1 fyrstu gekk allt vel, en síðan Við erum búin að vinna myrkranna á milli um þriggja mánaða skeið, sagði Ragnar Kjartansson, leirkerasmiður, er fréttamenn litu inn í sýningarsal Ásmundar við Freyjugötu. 1 sýningarsalnum var verið að setja upp sýningu á kera- mik frá Glit h.f., leirbrennslu, sem starfað he.fur í tvö ár að Óðinsgötu 13 b. Ragnar Kjartansson veitir henni for- stöðu, auk hans starfa þar Díter Rot, þekktur listamað- ur frá Sviss, Hermann Guð- jónsson, efna- og glerjungs- maður, Hedy Brkie, er starfar við rennslu, Brynja Árna- dóttir teiknari og Ragnheiður Jónsdóttir, teiknari. Á sýningunni eru 500 mun- ir; handunnir keramikmunir ; úr áslenzkum leir, stórir og smáir, skrautmunir, kaffi- og tesett. ávaxtasett og vín- sett. Engir tveir hlutir eru eins. Það eru Ragnar og Dit- er, sem hafa formað munina og skreytt, mattir glerjungar eftir Ragnar, myndhöggvara- verk eftir Diter. fíýningin er á báðum hæð- um. Á sýningunni igetur fólk fengið að lita á litla diska, ef það vill eiga persónulegt listaverk og fara diskarnir í brennslu jafnóðum. Stúlka .................................................................. þrengdist markaðurinn, við réðum ekki við þetta, náðum ekki nógu góðum árangri. T.d. lituðum við allt með leir — nú notum við glerjung. Ég fór síðan aftur til Sví- þjóðar 1953 og þá til Upp- sala.. Lærði þá gríðarmikið. 1 f jögur ár var ég að gera ýms- ýmsum plastískum efnum. Leirinn tökum við að mestu hér inn við Elliðaár. Allir munirnir hér eru með glerj- ung, því það verður að húða leirinn, Islenzki leirinn er sterkur þegar búið er að vinna hann, en hefur enga kosti fram yfir annan leir, ur, giftur íslezkri konu, og hefur búið hér undanfarin fjögur ár. Hann talar góða islenzku. Hann vinnur geo- metrískt, en Ragnar er lita- glaður; Vetk þeirra mynda skemmtilega heild. S. J. G LIT hefur sent sýnishorn víða — Konegdamenn hofa þegar pa nfað Sjálfstæði íslands og Keflavíkur- gangan í dag höldum við fslendingar þjóðhátíð. Þennan dag fyrir 16 á.rum stofnuðum við lýðveldi á Þingvöllum eftir skilnaðinn við Dani og þótti þá mörgum, sem ioks hefði rætzt sú ósk þjóð- arinnar að verða aifrjáis og óháð öðrum þjóðum. Því miður hafa vonimar glæstu frá 1944 brugðizt að ýmsu leyti. Þegar lýðveldið var stofnað var. Iand- ið hersetið en þess var vænzt, að herinn færi héðan burt strax og styrjöldinni lyki. Síð- an friður komst á eru nú 15 ár en þrátt fyrir það situr bandarískur her enn sem fast- ast í landinu og hefur hreiðrað hér um sig til frambúðardvalar. Þegar lýðveldið var stofnað, lýsti þjóðin yfir ævarandi hlut- leysi sínu og skyldi það vera aðall hennar að byggja sambúð sína við aðrar þjóðir á vopn- leysi og friði. Nú hafa misvitr- ir forustumenn þjóðarinnar látið hafa sig til þess að láta hlutleysið fyrir róða og þjóð- in hefur verið neydd til inn- göngu í hernaðarbandalag. Framlag hennar til þeirra sam- taka verður að vísu ekki ílokkur stríðsmanna heldur land undir víghreiður. Með þessari afstöðu erum við fs- lendingar að kalla yfir okkur dauða og tortímingu, ef til styrjaldar kemur. Vonandi verður styrjöld afstýrt, svo að við þurfum ekki að gjalda glópsku forvígismanna okkar með lífinu, en þrátt fyrir það erum við illa á vegi staddir. Við, erum ekki lengur raun- verulegir herrar í landi okk- ar. Sjálfstæði þjóðarinnar hef- ur verið skert og hernámsþjóð- in sækist stöðugt eftir meiri og meiri ítökum bæði efna- hagslegum og pólitískum. Haldi svo fram sem nú horfir er ekki aðeins sjálfstæði okkar heldur og menning okkar og sjálf þjóðarsálin í hættu. Á sunnudaginn kemur efna hernámsandstæðingar til mik- illar mótmælagöngu frá Kefla- vík til Reykjavíkur. Með þeirri göngu vilja þeir ekki aðeins mótmæla setu erlends hers í landinu heldur þefur hún einn- ig og ekki síður það markmið að vekja þjóðina til umhugsun- ar um sjálfstæði sitt og það, hvar hún er nú á vegi stödd. Þeim, sem kann að óa við því, hve þessi ganga er löng og erfið, er hollt að minnast þess, að frelsisganga þjóðarinnar á umliðnum öldum var ekki síður löng og erfið. Allir, sem hafa nokkurn metnað fyrir hönd þjóðar sinnar og kjósa landi sínu betra hlutskipti en það að vera hjálenda erlends stór- veldis, ættu að taka þátt í þess- ari göngu um lengri eða skemmri veg. Ætlunin er ekki að þreyta neina þolgöngu, hver getur bætzt þar í hópinn, sem hann kýs og treystir sér til. Með því sýna menn hug sinn í verki og leggjd fram skerf sinn til þeirrar þjóðarvakningar, sem þessari göngu er ætlað að verða upphaf að.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.