Þjóðviljinn - 11.01.1961, Page 7

Miðvikudagur 11. janúar 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Við komumst því að þeirri
ánægjulegu niðurstöðu, að
það er vel búið að fólki þessa
vindum skekna bæjar. Þetta
er auðsjáanlega gott fólk og
hefur unniið bug á mörgum
erfiðleikum; þvi getum við
með rétti sæmt það titli og
kallað það hetjur hafsins,
eins og aðra sjómenn.
* -----------------------
Það væri sannarlega mikil
óvirðing við olíumeistara og
sérfræðinga Olíusteina undir
forustu Hadzíefs yfirverkfræð-
ings, ef ég skildi við staðinn
án þess að minnast á þau
tæknilegu vandamál, sem þeir
hafa orðið að glíma við. Þessi
sérstæða ol'íuvinnsla hér,
vandamál hennar, hafa hald-
ið vöku fyrir mörgum góðum
vísindamanni. Það þurfti að
finna góða aðferð til að sjóða
im Kaspíaliafs.
saman málma undir yfirborði
sjávar. Það þurfti að klæða
stálstólpana í traustan efna-
fræðilegan sokk til að verja
þá tæringu. Það þurfti að
smíða sérstaka krana með
myndarlegum hnallaútbúnaði
til að reka stólpana niður í
hafsbotninn, Svo mætti lengi
telja.
Hver borhola við Oliusteina
Eftir Árnð
Bergmann
gefur að visu mikla ol'íu og
góða, eins og fyrr er getið.
En það er ekki ncg, því hér
kostar hver olíuturn mikið fé.
Og eftir gömlum aðferðum
kostar hver ný borhola nýjan
turn. Það er því dýrt spaug
ef illa tekst til.
Þá var Igripið til þeirrar að-
ferðar sem nefnist skáborun,
eða runnaborun. Þá er borað
á ská niður frá turnir«ium, og
því hægt að bora nokkrar hol-
ur frá eir.ni uppistöðu. Og eft-
ir að teknir vorú í notkun
stuttir túrb'inuborar (sovézk
uppfinning) er hægt að færa
starfssvið hvers turns út
mjög verulega, eða allt að
fjögur hurdruð metra útfyrir
uppistöður Þessari aðferð
beita Olíusteinarnenn og
snjallasti- bormeistari þeirra,
vinnuhetjan- Kerímof, af mik-
illi list og spara þannig mikla
vinnu og rnikið af dýrmætu
stáli.
Framhald á 10. siðu.
Verkamaður skrifar:
Mannsæmandi kaup, mannsæmandi
vinnutími er kraía verkalýðsins
Það er eðlilegt að menn tali
um lífsafkomuna og útlitið í
þeim efnum í dag. Það eru
allir sammála um það að
kaupmáttur launþeganna sé
sl'ikur að menn muni ekki
verri daga síðam kreppan var
í algleymingi fyrir heimsstyrj-
öldina, að ógleymdum vöru-
leysisárunum fyrir og um ár-
ið 1950.
Hvernig stendur á þessari
öfugþróun hjá okkur á meðan
nágrannaþjóðir okkar, sem
mangar hverjar þurftu að
færa miklar fórnir í styrjöld-
inni síðustu hafa, á sl. 10
árum aukið kaupmátt laun-
þega sinna allt að 70% með-
an við höfum á sama timabili,
ekki einungis staðið í stað,
heldur hrapað niður, þannig
að bilið hefur breikkað allt að
100% eða meir á þessum 10
árum? Hafa 'íslenzkir launþeg-
ar verið oflaunaðir? Hafa
íslenzkir verka- og iðnaðar-
menn ,legið á liði sínu í' upp-
byggingunni og orðið þar af
leiðandi þunanr baagi á bióð-
arbúinu? Hafa ísléndingar
hætt að draga fisk? Svona
mætti lengi telja. Trevsta
atvinnurekendur og íhaldsöfl-
in i lancVnu sér til þess að
svara þessum þrem snurning-
um með beztu samvizku og
dr-engskap.
Því verður ekki neitað að
við höfðum hæstu laun, sem
tiðkuðust á tímabili, en ekki
er ástæða til þess að rifja
unp það tímabil, sökum þess
að enginn st.iórnmálaflokkur
á íslandi réði eða gat þar
um ráðið, vegna heimsatburð-
anna, gem voru okknr i vil.
Við skulum Imlda okkur við
síðustu 10 ár. Árin fyrir 1950
eru öllum launbeaum minnis-
stæð sökum vöruburrðar og
svartamarknðsbrasks. er hélzt
til árgins 1952—3. Sum þessi
ár höfðu menn sæmileg nen-
ingaráð. en gallinu var bara
sá á giöf Nia.rðnr að engin
varan var t:,I. Þettn muna
allir, og fe.l'ín, að svimð sé
nú >Tir skoll.ið, en í bett.a
skint.i gr nóg nf vörum, en
neningnna va.ntar. Hver er
í re,'nnd munurinn ?
Síðan hafa Keflav'ikurflug-
völlur og allskonar gjafir og
stvrkir aukið fjárráð þjóðar-
búsins um stundarsalcir, en
skotið á. frest alvarlegum og
raunsæium aðgerðum i at-
vinnumálum þiéðarinnar.
Hugsandi menn hafa bent í-
haldi og neningavaldi lands-
ins á það, æ ofaní æ, að
,Vetrarhiálpargiafir‘ og hern-
aðarmannvirkiagerð væri að-
eins miög tímabundinn gróði
og verið væri að sá því eitri
'i íslenzkt atvinnu- og efna-
ha.gslíf, sem við æt.tum eftir
að unpskera illt af og verða
mundi til sérstaklega mikils
tións fvrir launbova landsins.
Hefur bað og reynzt satt, því
að undangengið brask með
hermangið og íhaldsstyrkina
erlendis frá hefur runnið í
myndarlegum boga í gullhít,
þeirra stóru, hinir smærri fá
hvergi nærri að koma. Þeir
verða bara að hlusta á ræður
hinna, sem, boða tap úr öll-
um áttum, og halda áfram
að axla byrðar sívaxandi fá-
tæktar.
I daga vara þessir gullkeðju-
karlar verkalýðsins við þv'i
að ætla að voga sér að krefj-
ast mannsæmandi kjara, og
boða verkalýðnum ofurkosti
ef til slíks komi.
Þeir eru ennþá með alda-
mótakokhreystina, virðast
ekkert haifa lært, engu
gleymt. Það er auðsætt að
þeir telja siig vera búna að
endurvekja atvinnuleysis-
drauginn, sem þeir geti hrætt
með aðþrengdan verkalýðinn
til hlýðni við sig. Vita þeir
ekki hvaða ár er?
Til vara eru þessir sömu
menn að þrástaglast á því að
við getum fengið aukin fríð-
indi „með bet.ri vinnutilhögun,
vin’Tihagræðingu og svo fram-
vegis. En þrð hapa margir
tilhneigingu til þess að halda,
að þessir möguleikar hafi ver-
ið fyrír hendi um lanigan tima,
en beðið þess daas að henta
mundi atvinnurekendum að
draga þá fram í dagsiiósið,
eða eru þeir kannski nýbúnir
að uppgötva þetta heilræði,
sem nú á að biarga öllu.
I ræðu og riti unuá s'íð-
kastið hefur verið miðað við
bað að menn gætu FRAM
FI.EYTT sér, og er bá miðað
v'ð fimm manna fiölskvldu.
Hafa menn hugleitt. hua+.ökin,
,,að framflevta." og ..að lifa
manv=æmandi lífi“ ? Við skul-
um taka dæmið um bað hvern-
jg vpi-kamaðurinn framfleytir
fiölskyldu sinni (5 manna).
Það er plmennt viðurkennt
að. líií'nu veríii a.ð vinna yfir-
vi.nnu í dag. ekki sat.t? Verka-
'maðnr verður að vinna bett.a
19—12 'kist,. á dacr. no- stund-
um nm helcmr. bað hliét.a alk
ir að siá það a.ð bp|gar maður
er búinn að viuna sb'kan
viruiidao" má-T'ðnm saman,
bli éfa likpmc-kraftar veniu-
l?-gs manns að fara. minnkandi
er t'l lengdar læt.ur.
Þegar menn eru orðnir lang-
þreyttir á líkama eru þeir
mur/ verr til þess fallnir að
gegna. t.d. skyldum heimilis-
föðurins, sérlega þar sem
börn leru að vaxa upp. Það
er vitað mál, að hlutverk
föðurins ler stórt í upneldi
barna, hinu má ekki heldur
gleyma að sambúð hjóna er
h’ka hætta búin af því sama.
Þessi ógeðfelldi vinnudagur
skapar heldur engan ágóða
fvrir atvinmurekendur, starfs-
þreyta er versti óvinur þeirra
ríkja sem byggja mikið á
iðnaði. Það er margviður-
kennt hjá stórþjóðunum að
langur vinnudagur skapi óná-
kvæmni minni afköst, auki
slysahættu, haifi í för með sér
fleiri legudaga, semsagt of
lamgur vinnudagur dragi á
eftir sér stórtap á flestum
sviðum.
Ekki minnist ég þess að
islenzkir atvinnurekendur hafi
komið með þessi sjónarmið
fram neinstaðar. Þetta kalla
þeir háu herrar að framfleyta
sér og sínum.
Það mætti margt og mikið
meira um þetta segja, en
ég ætla það öðrum.
Það að lifa við mannsæm-
ardi kjör, hlýtur að verða
baráttumál verkalýðsins, en
það er að vinna 8 klst. á dag
5 daga vikunnar og eiga eðli-
legan og rúman hlut eftir af
tekjum sínum þegar nauðsynj-
ar eru frádregmr.
B. H. Verkamaður.
Anna GesfsdóHir
Fædd 9. des. 1905 -
I dag er til moldar borin
Anna Gestsdóttir. ^Lézt liún á
Landakotsspitalanum 2. þ.m.
eftir þunga legu. Hinn erfiða
sjúkdóm bar hún með þvi
æðruleysi sem henni var svo
eiginlegt. Með örfáum orðum
langar mig að þakka Önnu
margra ára samstarf í stjórn
A.S.B., samstarf sem ég á
erfitt með að gera mér grein
fyrir að sé að fullu lokið.
Hátt á annan áratug hefur
hún verið gjaldkeri félagsins
okkar og innt það starf af
hendi með hinni mestu prýði.
Anna var ein af þeim mann-
eskjum sem alltaf var hægt að
treysta, athugul og gætin og
fljót að átta sig á kjarna máls-
ins hverju sinni, enda mjög
vel gefin.
Hún var ákaflega hlédræg
að eðlisfari og ekkert fjær
henni en að láta á sér bera
á nokkurn hátt, en elskuleg
í viðkynningu, og alltaf var
það svo að maður gat sótt til
hennar öryggi og styrk hvort
heldur var um félagsmál eða
annað að ræða, því skilning-
ur hennar og samúð brázt
aldrei. Það er margs að minn-
Dáin 2. jan. 1961
ast á skilnaðarstund og
minningarnar streyma fram í
liugann, en þetta áttu aðeins
að vera fáein þakkarorð og
kveðjuorð frá okkur konun-
um í A.SB. Því flyt ég þér
góða vinkona beztu þakkir
fyrir allt það starf sem þú
hefur unnið félaginu okkar
á liðnum árum og fyrir ótal
ánægjustundir sem við höfum
átt saman. Svo bið ég þér
blessunar á hinum ókunnu
leiðum handan tjaldsins mikla.
Birgitta Guðmundsdóttir.
Kubumenn á JhérgfingH síeit stjóriunálasam-
bandi við Ivúbu hefur hernaðarviðbúnaður á eynni verið aukinn
nijög, því talið er að lið seni Bandaríkjastjórn hefur látið vopna
og þjálfa í Mið Amefíku kunni að gera innrásartilraun á hverri
stundu. Kúbustjórn hefur myndað fjölmennt landvarnarlið og
vopnað óbrejlta borgara á þeim stöðum þar sem líklegast er
talið að innrásarmenn, reyni að ganga á land. Myndin sýnir
sveit úr landvarnarliðinu j þjálfun.
#