Þjóðviljinn - 04.06.1961, Blaðsíða 11

Þjóðviljinn - 04.06.1961, Blaðsíða 11
Simnudagur 4. júní 1961 — ÞJÓÐVILJINN- — (11 1 dají er suunudagurinn 4. júnó — 154; dágUi-1 'ársittsí — Qiiirinus —'É’jói-ÍSí "Tungl liásuðri ki. 5.14. Árdegisháflí^jSi iií. Jí.i 8. SiCdeaýjsjfráflœBi kl. 21.1 y, Xætuiiarria vikuna 4.—10. júní er í L.yfjabúðinni Iðimni, sími 17911. Biysavarðstofan er opin aiian sól- arhringinn. — Lœknavörður L.R <ar á sama stað kl. 18 til 8, símí l-BO-30 Bókasafn Dagsbrúnar Freyjugötu 27 er opið föstudaga kl. 8—10 e.h. og laugardaga og sunnudaga kl. e.h. CTVARPIÐ 1 DAG: 8.30 Ræs!: Lífleg sjómannalög' ieikin og sungin. 9.10 Morguntón- leikar: a) Ládautt haf og leiði gott, forleikur op. 27 eftir Men- •delssohn. b) Þrjár rapsódíur eftir Brahms. c) Gianni Poggi syng- ur ítölsk lög. d) Píanókonsert nr. 5 : Es.-dúr op. 73. 11.00 Messa í Neskirkju. 14.00 Frá útisam- komu sjómannadagsins við Aust- urvöll: a) Minnzt drukknaðra sjómanna (Biskup Islands, herra Sigurbjörn Einarsson, talar; Guð- mundur Jónsson syngur). b) Ávörp: (Emil Jónsson, Sverrir Júlíusson, og Karl Magnússon skipstjóri, fulltrúi sjómanna). c) Afhending verðlauna og heiðurs- meykja (Einar Thoroddsen). — Lúðrasveit Rvíkur leikur. 15.30 Sunnudagslögin. 17.30 Barnatími (Skeggi Ásbjarnarson): a) Vel- kominn Gullfoss, gnoðin unga: Þpftfiöl1 ElftfiiMágn'fcsdóttfcf flytuii frádöspþátt:.- .,ni£ð i ijsðiim .^pg söngYUin,( .b) Eiyjólfur;, H,anji9S^on úr Borgarfirði eystra segír sögur frá löngu 'liðníim1 árurú'. 18;S0 Mifí- aftantónleikar: Létt sjómannalög, innlend og eriend. 20.00 Sjómanna- va.ka: Dagskrá fekin saman af Jónasi Guðmundssyni sjóðliðsfor- ingja. a) Hrafnista: Einar Thor- oddran segir frá heimilinu og framtíðarhorfum. b) Sjómanns- ko'na scgir frá: Viðtal við önnu Pálsdóttur frá Ánanaustum. c) Siglingar fornmanna: Sigurður Guðjónsson skipstjóri ’ segir frá. d) Sitt af hverju um sjómennsku: Gils Guðmundsson flytur viðtal við Árna Gunnlaugsson skip- stjóra. e) Tekið i blökkina: Jón- as Árnason !es frásöguþátt. f) Frá liöinni tíð: Viðtal við Eirík Kristófersson. g) Frásöguþáttur frá skútuöld: Viðtai við vistmann 1 á Hrafnistu. h) Stjórnarróður á Hakanum, gamanþáttur í flutn- ; ingi Karls Guðmundssonar. 22.05 De.nslög og kveðjulög skipshafrja, j þ.á.m. leikur hljómsveit Svavars ‘ Gests sjómannaiög. SöngVarar: | Ragnar Bjarnaron og Sigurður Ó afsson. — Kristin Anna Þórar- insdóttir stjórnar danslagaflutn- ingnum. 01.00 Dagskrárlok. Útvarpið á morgun: 12.55 Við vinnuna. 18.30 Tónleik- ar: Lög úr kvikmyndum. 20.00 Um daginn og veginn (Guðni Árnason húsasmíðameistari). 20.20 Einsöngur María Markan syngur. 20.40 Frásaga: Björnstjerne Björn- son og íslenzki sveitapilturinn (Sigurvcig Guðmundsdóttir). 21.05 Frá tónlistarhátíðinni i Búdapest 1960: Fiðlukonsert op. posth. eftir Bélr, Bartók. 21.30 Útvarpssagan: Vítahringur. 22.10 Búnaðarþáttur: Sóknarleiðin (Kristófer Grimsson -ílújjHi .i/i: f, *.i fi U) i ’i ■*"’ g \' i fjíj a , ráðú'náútiíjO'. i'OÖOO-’1 KahiíÁertóhi- iistí i;Ok(tet.t í; iF-djjr,jjoflj'! 16j6 eftif' Schutjerti. g^lfl p^.gfjí.fláij’lok. ,, n . - -.,••• oc Laxá kom til Imm- ingham í gær. JFIucferöu^ * Brúarfoss fer frá Hamborg 5. þ.m. til Reykjavíkur - Detti- foss fór fra Rvik af ytri höfninni kl. 24.00 í gærkvöld til Rotterdam og Hamborgar. Fjallfoss er í Reykjavík. Goða- foss ,fór frá Keiflavik 31. f.m. til Hull, Grimsby, Hamborgar, Kaup- mannahafnar og Gautaborgar. Gullfoss fór frá Kaupm;anna.höfn í gær til Leith og Reykjavíkur. Lagarfoss fór frá Vestmannaeyj- um 31. f.m. til Hull, Grimsby, Norsgs og Hamborgar. Réykja- foss fór frá Egersund 2. þ.m. til Haugesund, Bergen og íslends.. Selfoss fór frá Vestmannaeyjum 30. f.m. tij N.Y. Tröllafoss er í Reykjavík. Tungufoss kom til Hamborgar 1. þ.m. Fer þaðan til Rostock, Gdynia., Mántyluoto og Kotka. Lkngjökull fór í gær frá Norðfirði áleiðis til Hamborgar. Vatnajökull fór vænt- anlega í gær til Amsterdhm. Hvassafell er í On- ega. Arnarfell er í Archange!sk. Jökul- fell er í Gdynia. Dís- arfgell losar á Austfjarðahöfnum. Littaifcll er í Reykjavík. Helga- fell er í Reykjavík. Hamrafell er í Hamborg. Giftingár -lori I i ’ i • , n, :• f",r,; -ji Tfi 'i', f'nnifiiH 7 R5»0; < wwwv • tlSlg 'í jÉ -njl ýad :-,v m- ,,:n ‘•'JÓJ, ‘ í;-'ggs<j iitimi! wöri imi9n 'ii.fl-f jjJjis yté> iif, Skipamiðiarai:, Eeykjavik. Símlyklar: THE NEW BOE CODE. Símnefni: „STEAM“. Símar: 15950 og 11150. m/s Katla, 2325 tonn DW. ra/s Askja< 1060 tonn DW. AígieiSIa: EIMSKIPAFÉLAG BEYKIAVlKUR. Myndasýnin Framhald af 2. síðu. slav Grus er býsna góð mynd í nokkuð nýtízkulegum stíl, og ennþá nýlízkulegri er myndiii eftir Emil Filla C38), sem minnir á sumt eflir Braque og hefur einnig ým- islegl til síns ágætis. Frem- ur lítið er hins vegar varið í mynd eins og ,,Akt“ (63) eftir Jan Bauch. Ekki má gleyma tveim óvenjulega skemmtilegum mymJum í barnateikningastíl (43) og (44) efar Josef Capek. — Fleira væri ástæða til að nefna, en hér skal láta staðar numið. Þess ber að geta að rnjcg fróðleg og ítarleg ritgerð um lékkneska málaralist fylgir sýmngarskránni. Enginn, sem ánægju hefur af myndlisi, ætti að láta hjá liða að sjá þessa ágætu myndasýningu, en hún e'r í sýningarsalnum Freyjugötu 41. B. F. Margery AlUnghavi: Vofa fellur fré 42. DAGUR “ í frú Potter... já ég sá bikar- inn líka. Já, og þá var það sem ég fleygði honum út í hlómabeðið.“ „Hvað kom yður til þess?“ spurði lögreglufulltrúinn hast- ur. „Það gerðí ég af því að ég vildi ekki fara aftur heim til mín.“ Frú Lafcadio sagði mér að bíða í vinnustofunni. Eg vildi ekki að neinn kæmi þar inn.“ „Hversvegna?“ „Af því að frú Potter var dauð.“ Oates andvarpaði. Campión lók til máls. „Hversvegna. tókstu. bikar- inn, Lísa?“ Gamla konan hikaði við. Augún voru aftur farin að kvika, það skein úr þeim ang- ist. „Eg sá hann þarna,“. sagði bún mönnunum að óvörum, og benti á borð sem stóð undir glugganum, en á milliborðið hafði Claire sett bikarinn þeg- ar ungfrú Cunningiþame kom.“ Og ég tók. háíin til að þvo hann.“ „Hví í skollanum gerðirðu það, Lísa? Þú hlýtur að hafa haft einhverja sérstaka á- stæðu til að fara að rjúka í þetta svona ótilhlýðilega?“ Gamla konan sneri sér að hcnum. „Já, það hafði ég,?‘ sagði hún mjög ákveðin. ,.Eg bjóst við. að jeitur væri í bikarnum og að hún hefði dáið af því éitri, og þetta yrði eitthvert vandræða- mál. Þessvegna þvoði ég bik- arinn svo ekki hlytist af-hon- um meira heimilisböl.” Lögreglufulltrúinn horfði á hana eins og bergnuminn, en á svip Downings lýsti sér undr- un og kátína. Herra Campion hélt áfram að nauða á gömlu konunni að segja rneira. „Þú verður að skýra þetta.” „Eg segi ekki eitt orð meira.” „En þú kemst .ekki hjá þvi. Sko, ef þú gerir það ekki þá halda þessir menn að það hafi verið þú sem lézt eitrið í bik- arinn, ef það hefur verið gert” „Eg?” Lísa var skelfingu jldstin. „Það er nú líkast til!” Oates sté fæti fram. „Það er nú það sem við þurfum að vita.” Lísa för að gráta, Hún hné niður á stól . og grét hás.töf- um. Þetta kom illa við þá.sem á horfðu. Það leit út fvrir að Campion hefði verið falið að knýja játn- ingu út úr Lísu, og hann reyndi aftur. „Hver heldurðu að hafi gefið frú Potter eitur, Lísa?” „Enginn. Enginn lifandi maður. Eg för bara að þvo bikarinn af því mér fannst þess þurfa.” ,.Æ, Lísa mín, þetta getur ekki verið satt. Þér þótti vænt um frú Potter . ..” „Ekki held ég það.” Neitun- in var alg^-. „Hún var flón. Heimtufrek og drottnunar- gjörn. Mesta flón.” „Gott og vel,” Campion þurrkaði af enninu á sér, ,,ég held samt þér hafi þótt vænt um hana, og þú þekktir hana vel. Er það ekki satt?” „Jú,“ sagði hún með tregðu. „Jæja, segðu okkur þá hver þú heldur að hafi sett eitrið í bikarinn.” „Eg held hann hafi ekki gert það . . . ég gerði ekki ... ég gerði ekki .. neitt nema að þvo hann af því þess þurfti. Þegar ég sá líkið mundi ég eftir þvi að ég hafði séð hann koma og ég hélt ...” nú varð gráturinn svo beizkur að tók fyrir mál. Campion og Oates litu hvor á annan og lögreglufulltrúinn fnasaði af feginleik. Nú hafði hann það. „Sko, lítið þér á,” sagði hann hálf bjánalega, og klapp- aði henni á öxlina. „Þér skuluð bara segja allt sem þér vitið, það er bezt. Það gagnar ekk- ert að vera með neinar vífi- lengjur. Hver var það sem kom?” Gráturinn færðist nú í al- gleyming. „Eg veit það ekki. Eg sá engan. Eg vil ekki tala um það.” Oates greip fastar um öxl hennar og skók hana lítið eitt. „Reynið þér að stilla yður. Og látið það fara. Hver var það sem kom inn í vinnustof- una?” Röddin var svo ákveðin að konan stóðst ekki lengur mát- ið. Samt reyndi hún að malda í móinn. „Æ, ég veit ekki neitt. Eg gerði ekki annað en sjá hann koma og fara og svo þegar ég fann hana liðið lík, fór ég ,að halda ...” „Já, já, við skiljum,” lög- reglufu.lltrúinn talaði hratt. ,.En hver mundi það hafa ver- ið?” Lísa leit á hann .társtokkn- um augum. „Herra — herra Potter,“ sagði hún. „Maðurinn hennar. Það eru nú sex ár síðan ég vissi hann taka hálffimm lest- inna frá Chelmsford, vera kominn til Liverpoól Street rúmlega hálfsjö, og heim til sínj kfukkan sjö, og aldrei hefur brugðið út af þessu fyrr en í dag að ég sá hann koma heim klukkan fimm og fara aftur að drykklangri stund lið- inni, og þá þótt.ist ég vita að eitthvað óvenjulegt hl'yti að vera á seiði.” Lögregluforinginn, sem hafði verið að hripa niður í minnisbók sína það sem hon- um þótti mestu máli skipta, kinkaði kolli til undirmanns síns.. .... „Farið til upplýsingaþjón- ustunnar við símann, látið finna símanúmer skólans í Chelmsford og spyrjið hvort herra Potter hafi farið í fyrra lagi í dag. En munið að segja ekki til yðar.” Á meðan maðurinn var að annast þetta hélt Oates á- fram að spyrja Lísu hvað klukkan mundi hafa verið ná- kvæmlega. Fyrst var hún dá- lítið þver og örðug, en Oates sýndi henni þvílíka þolinmæði og lipurð að nærri lá að hún yrði . jafn róleg og hún átti að sér. „Eldhúsklukkuna mína vant- aði kortér í fimrn þegar ég sá ungfrú Cunninghame fara,“ sagði hún seinlega. „Sú klukka er ' fimmtán mínútum of fjjót,' svó réti klukka hefur þá verið vhálffímm. Þá heyrði ég aftur að hliðið var opnað og ég leit út til að gæta að hvort þetta gæti verið fisk- salinn, en það var þá, herra Potter. Þá leit- ég á klukkuna, og hún var þá fimm. Andar- tak hélt ég að klukkan væri orðin sjö, og að ég hefði rugl- azt í tímanum og litið skakkt á klukkuna.” „Ef klukkan hefur vísað fimm þá hefur hana vantað kortér í fimrn, fyrst hún er svona fljót?” sagði Oates, og skrifaði í bókina., „Nei. Hún var, fimm, því þegar ungfrú Cunninghame fór, vissi ég að klukkan hlaut að vera hálffimm, svo ég setti mína eftir þessu. Eg hélt að ég hefði þá ruglazt í tíman- um.” „Einmitt það,” sagði Oates þurrlega og breytti því sein hann hafði skrifað. „Hve lengi stóð herra Pott- er við inni 'í vinnustofunni?“ „Eg veit það ekki. Eg leit ekki' á, .klukkuna aftur, en- ég ’gizka á að það hafi verið tíu mínútur.” „Tíu mínútur. Hvernig var hann þegar hann fór? Var hann að flýta sér?” Þá fór Lísa aftur að gráta. Eftir litla stund kinkaði hún

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.