Þjóðviljinn - 04.06.1961, Blaðsíða 11

Simnudagur 4. júní 1961 — ÞJÓÐVILJINN- — (11
1 dají er suunudagurinn 4. júnó
— 154; dágUi-1 'ársittsí — Qiiirinus
—'É’jói-ÍSí "Tungl
liásuðri ki. 5.14. Árdegisháflí^jSi
iií. Jí.i 8. SiCdeaýjsjfráflœBi kl. 21.1 y,
Xætuiiarria vikuna 4.—10. júní
er í L.yfjabúðinni Iðimni, sími
17911.
Biysavarðstofan er opin aiian sól-
arhringinn. — Lœknavörður L.R
<ar á sama stað kl. 18 til 8, símí
l-BO-30
Bókasafn Dagsbrúnar Freyjugötu
27 er opið föstudaga kl. 8—10 e.h.
og laugardaga og sunnudaga kl.
e.h.
CTVARPIÐ
1
DAG:
8.30 Ræs!: Lífleg sjómannalög'
ieikin og sungin. 9.10 Morguntón-
leikar: a) Ládautt haf og leiði
gott, forleikur op. 27 eftir Men-
•delssohn. b) Þrjár rapsódíur eftir
Brahms. c) Gianni Poggi syng-
ur ítölsk lög. d) Píanókonsert
nr. 5 : Es.-dúr op. 73. 11.00 Messa
í Neskirkju. 14.00 Frá útisam-
komu sjómannadagsins við Aust-
urvöll: a) Minnzt drukknaðra
sjómanna (Biskup Islands, herra
Sigurbjörn Einarsson, talar; Guð-
mundur Jónsson syngur). b)
Ávörp: (Emil Jónsson, Sverrir
Júlíusson, og Karl Magnússon
skipstjóri, fulltrúi sjómanna). c)
Afhending verðlauna og heiðurs-
meykja (Einar Thoroddsen). —
Lúðrasveit Rvíkur leikur. 15.30
Sunnudagslögin. 17.30 Barnatími
(Skeggi Ásbjarnarson): a) Vel-
kominn Gullfoss, gnoðin unga:
Þpftfiöl1 ElftfiiMágn'fcsdóttfcf flytuii
frádöspþátt:.- .,ni£ð i ijsðiim .^pg
söngYUin,( .b) Eiyjólfur;, H,anji9S^on
úr Borgarfirði eystra segír sögur
frá löngu 'liðníim1 árurú'. 18;S0 Mifí-
aftantónleikar: Létt sjómannalög,
innlend og eriend. 20.00 Sjómanna-
va.ka: Dagskrá fekin saman af
Jónasi Guðmundssyni sjóðliðsfor-
ingja. a) Hrafnista: Einar Thor-
oddran segir frá heimilinu og
framtíðarhorfum. b) Sjómanns-
ko'na scgir frá: Viðtal við önnu
Pálsdóttur frá Ánanaustum. c)
Siglingar fornmanna: Sigurður
Guðjónsson skipstjóri ’ segir frá.
d) Sitt af hverju um sjómennsku:
Gils Guðmundsson flytur viðtal
við Árna Gunnlaugsson skip-
stjóra. e) Tekið i blökkina: Jón-
as Árnason !es frásöguþátt. f)
Frá liöinni tíð: Viðtal við Eirík
Kristófersson. g) Frásöguþáttur
frá skútuöld: Viðtai við vistmann 1
á Hrafnistu. h) Stjórnarróður á
Hakanum, gamanþáttur í flutn- ;
ingi Karls Guðmundssonar. 22.05
De.nslög og kveðjulög skipshafrja, j
þ.á.m. leikur hljómsveit Svavars ‘
Gests sjómannaiög. SöngVarar: |
Ragnar Bjarnaron og Sigurður
Ó afsson. — Kristin Anna Þórar-
insdóttir stjórnar danslagaflutn-
ingnum. 01.00 Dagskrárlok.
Útvarpið á morgun:
12.55 Við vinnuna. 18.30 Tónleik-
ar: Lög úr kvikmyndum. 20.00
Um daginn og veginn (Guðni
Árnason húsasmíðameistari). 20.20
Einsöngur María Markan syngur.
20.40 Frásaga: Björnstjerne Björn-
son og íslenzki sveitapilturinn
(Sigurvcig Guðmundsdóttir). 21.05
Frá tónlistarhátíðinni i Búdapest
1960: Fiðlukonsert op. posth. eftir
Bélr, Bartók. 21.30 Útvarpssagan:
Vítahringur. 22.10 Búnaðarþáttur:
Sóknarleiðin (Kristófer Grimsson
-ílújjHi .i/i: f, *.i fi U) i ’i ■*"’ g \' i fjíj a ,
ráðú'náútiíjO'. i'OÖOO-’1 KahiíÁertóhi-
iistí i;Ok(tet.t í; iF-djjr,jjoflj'! 16j6 eftif'
Schutjerti. g^lfl p^.gfjí.fláij’lok. ,,
n . - -.,••• oc
Laxá kom til Imm-
ingham í gær.
JFIucferöu^
*

Brúarfoss fer frá
Hamborg 5. þ.m. til
Reykjavíkur - Detti-
foss fór fra Rvik af
ytri höfninni kl. 24.00 í gærkvöld
til Rotterdam og Hamborgar.
Fjallfoss er í Reykjavík. Goða-
foss ,fór frá Keiflavik 31. f.m. til
Hull, Grimsby, Hamborgar, Kaup-
mannahafnar og Gautaborgar.
Gullfoss fór frá Kaupm;anna.höfn
í gær til Leith og Reykjavíkur.
Lagarfoss fór frá Vestmannaeyj-
um 31. f.m. til Hull, Grimsby,
Norsgs og Hamborgar. Réykja-
foss fór frá Egersund 2. þ.m. til
Haugesund, Bergen og íslends..
Selfoss fór frá Vestmannaeyjum
30. f.m. tij N.Y. Tröllafoss er í
Reykjavík. Tungufoss kom til
Hamborgar 1. þ.m. Fer þaðan til
Rostock, Gdynia., Mántyluoto og
Kotka.
Lkngjökull fór í gær
frá Norðfirði áleiðis
til Hamborgar.
Vatnajökull fór vænt-
anlega í gær til Amsterdhm.
Hvassafell er í On-
ega. Arnarfell er í
Archange!sk. Jökul-
fell er í Gdynia. Dís-
arfgell losar á Austfjarðahöfnum.
Littaifcll er í Reykjavík. Helga-
fell er í Reykjavík. Hamrafell er
í Hamborg.
Giftingár
-lori I i ’ i • , n, :• f",r,; -ji
Tfi 'i', f'nnifiiH 7 R5»0; <
wwwv
• tlSlg 'í jÉ
-njl ýad :-,v m- ,,:n
‘•'JÓJ, ‘ í;-'ggs<j iitimi!
wöri imi9n 'ii.fl-f jjJjis yté> iif,
Skipamiðiarai:, Eeykjavik.
Símlyklar: THE NEW BOE CODE.
Símnefni: „STEAM“.
Símar: 15950 og 11150.
m/s Katla, 2325 tonn DW.
ra/s Askja< 1060 tonn DW.
AígieiSIa: EIMSKIPAFÉLAG BEYKIAVlKUR.
Myndasýnin
Framhald af 2. síðu.
slav Grus er býsna góð mynd
í nokkuð nýtízkulegum stíl,
og ennþá nýlízkulegri er
myndiii eftir Emil Filla C38),
sem minnir á sumt eflir
Braque og hefur einnig ým-
islegl til síns ágætis. Frem-
ur lítið er hins vegar varið
í mynd eins og ,,Akt“ (63)
eftir Jan Bauch. Ekki má
gleyma tveim óvenjulega
skemmtilegum mymJum í
barnateikningastíl (43) og
(44) efar Josef Capek. —
Fleira væri ástæða til að
nefna, en hér skal láta staðar
numið.
Þess ber að geta að rnjcg
fróðleg og ítarleg ritgerð um
lékkneska málaralist fylgir
sýmngarskránni.
Enginn, sem ánægju hefur
af myndlisi, ætti að láta hjá
liða að sjá þessa ágætu
myndasýningu, en hún e'r í
sýningarsalnum Freyjugötu
41. B. F.
Margery AlUnghavi:
Vofa fellur fré
42. DAGUR “
í frú Potter... já ég sá bikar-
inn líka. Já, og þá var það
sem ég fleygði honum út í
hlómabeðið.“
„Hvað kom yður til þess?“
spurði lögreglufulltrúinn hast-
ur.
„Það gerðí ég af því að ég
vildi ekki fara aftur heim til
mín.“ Frú Lafcadio sagði mér
að bíða í vinnustofunni. Eg
vildi ekki að neinn kæmi þar
inn.“
„Hversvegna?“
„Af því að frú Potter var
dauð.“
Oates andvarpaði. Campión
lók til máls.
„Hversvegna. tókstu. bikar-
inn, Lísa?“
Gamla konan hikaði við.
Augún voru aftur farin að
kvika, það skein úr þeim ang-
ist.
„Eg sá hann þarna,“. sagði
bún mönnunum að óvörum, og
benti á borð sem stóð undir
glugganum, en á milliborðið
hafði Claire sett bikarinn þeg-
ar ungfrú Cunningiþame kom.“
Og ég tók. háíin til að þvo
hann.“
„Hví í skollanum gerðirðu
það, Lísa? Þú hlýtur að hafa
haft einhverja sérstaka á-
stæðu til að fara að rjúka í
þetta svona ótilhlýðilega?“
Gamla konan sneri sér að
hcnum.
„Já, það hafði ég,?‘ sagði hún
mjög ákveðin. ,.Eg bjóst við. að
jeitur væri í bikarnum og að
hún hefði dáið af því éitri, og
þetta yrði eitthvert vandræða-
mál. Þessvegna þvoði ég bik-
arinn svo ekki hlytist af-hon-
um meira heimilisböl.”
Lögreglufulltrúinn horfði á
hana eins og bergnuminn, en
á svip Downings lýsti sér undr-
un og kátína.
Herra Campion hélt áfram
að nauða á gömlu konunni að
segja rneira.
„Þú verður að skýra þetta.”
„Eg segi ekki eitt orð
meira.”
„En þú kemst .ekki hjá þvi.
Sko, ef þú gerir það ekki þá
halda þessir menn að það hafi
verið þú sem lézt eitrið í bik-
arinn, ef það hefur verið
gert”
„Eg?” Lísa var skelfingu
jldstin. „Það er nú líkast til!”
Oates sté fæti fram.
„Það er nú það sem við
þurfum að vita.”
Lísa för að gráta, Hún hné
niður á stól . og grét hás.töf-
um. Þetta kom illa við þá.sem
á horfðu.
Það leit út fvrir að Campion
hefði verið falið að knýja játn-
ingu út úr Lísu, og hann
reyndi aftur.
„Hver heldurðu að hafi
gefið frú Potter eitur, Lísa?”
„Enginn. Enginn lifandi
maður. Eg för bara að þvo
bikarinn af því mér fannst
þess þurfa.”
,.Æ, Lísa mín, þetta getur
ekki verið satt. Þér þótti vænt
um frú Potter . ..”
„Ekki held ég það.” Neitun-
in var alg^-. „Hún var flón.
Heimtufrek og drottnunar-
gjörn. Mesta flón.”
„Gott og vel,” Campion
þurrkaði af enninu á sér, ,,ég
held samt þér hafi þótt vænt
um hana, og þú þekktir hana
vel. Er það ekki satt?”
„Jú,“ sagði hún með tregðu.
„Jæja, segðu okkur þá hver
þú heldur að hafi sett eitrið
í bikarinn.”
„Eg held hann hafi ekki
gert það . . . ég gerði ekki ...
ég gerði ekki .. neitt nema að
þvo hann af því þess þurfti.
Þegar ég sá líkið mundi ég
eftir þvi að ég hafði séð hann
koma og ég hélt ...” nú varð
gráturinn svo beizkur að tók
fyrir mál.
Campion og Oates litu hvor
á annan og lögreglufulltrúinn
fnasaði af feginleik.
Nú hafði hann það.
„Sko, lítið þér á,” sagði
hann hálf bjánalega, og klapp-
aði henni á öxlina. „Þér skuluð
bara segja allt sem þér vitið,
það er bezt. Það gagnar ekk-
ert að vera með neinar vífi-
lengjur. Hver var það sem
kom?”
Gráturinn færðist nú í al-
gleyming.
„Eg veit það ekki. Eg sá
engan. Eg vil ekki tala um
það.”
Oates greip fastar um öxl
hennar og skók hana lítið eitt.
„Reynið þér að stilla yður.
Og látið það fara. Hver var
það sem kom inn í vinnustof-
una?”
Röddin var svo ákveðin að
konan stóðst ekki lengur mát-
ið. Samt reyndi hún að malda
í móinn.
„Æ, ég veit ekki neitt. Eg
gerði ekki annað en sjá hann
koma og fara og svo þegar ég
fann hana liðið lík, fór ég ,að
halda ...”
„Já, já, við skiljum,” lög-
reglufu.lltrúinn talaði hratt.
,.En hver mundi það hafa ver-
ið?”
Lísa leit á hann .társtokkn-
um augum.
„Herra — herra Potter,“
sagði hún. „Maðurinn hennar.
Það eru nú sex ár síðan ég
vissi hann taka hálffimm lest-
inna frá Chelmsford, vera
kominn til Liverpoól Street
rúmlega hálfsjö, og heim til
sínj kfukkan sjö, og aldrei
hefur brugðið út af þessu fyrr
en í dag að ég sá hann koma
heim klukkan fimm og fara
aftur að drykklangri stund lið-
inni, og þá þótt.ist ég vita að
eitthvað óvenjulegt hl'yti að
vera á seiði.”
Lögregluforinginn, sem
hafði verið að hripa niður í
minnisbók sína það sem hon-
um þótti mestu máli skipta,
kinkaði kolli til undirmanns
síns.. ....
„Farið til upplýsingaþjón-
ustunnar við símann, látið
finna símanúmer skólans í
Chelmsford og spyrjið hvort
herra Potter hafi farið í fyrra
lagi í dag. En munið að segja
ekki til yðar.”
Á meðan maðurinn var að
annast þetta hélt Oates á-
fram að spyrja Lísu hvað
klukkan mundi hafa verið ná-
kvæmlega. Fyrst var hún dá-
lítið þver og örðug, en Oates
sýndi henni þvílíka þolinmæði
og lipurð að nærri lá að hún
yrði . jafn róleg og hún átti
að sér.
„Eldhúsklukkuna mína vant-
aði kortér í fimrn þegar ég sá
ungfrú Cunninghame fara,“
sagði hún seinlega. „Sú
klukka er ' fimmtán mínútum
of fjjót,' svó réti klukka hefur
þá verið vhálffímm. Þá heyrði
ég aftur að hliðið var opnað
og ég leit út til að gæta að
hvort þetta gæti verið fisk-
salinn, en það var þá, herra
Potter. Þá leit- ég á klukkuna,
og hún var þá fimm. Andar-
tak hélt ég að klukkan væri
orðin sjö, og að ég hefði rugl-
azt í tímanum og litið skakkt
á klukkuna.”
„Ef klukkan hefur vísað
fimm þá hefur hana vantað
kortér í fimrn, fyrst hún er
svona fljót?” sagði Oates, og
skrifaði í bókina.,
„Nei. Hún var, fimm, því
þegar ungfrú Cunninghame
fór, vissi ég að klukkan hlaut
að vera hálffimm, svo ég setti
mína eftir þessu. Eg hélt að
ég hefði þá ruglazt í tíman-
um.”
„Einmitt það,” sagði Oates
þurrlega og breytti því sein
hann hafði skrifað.
„Hve lengi stóð herra Pott-
er við inni 'í vinnustofunni?“
„Eg veit það ekki. Eg leit
ekki' á, .klukkuna aftur, en- ég
’gizka á að það hafi verið tíu
mínútur.”
„Tíu mínútur. Hvernig var
hann þegar hann fór? Var
hann að flýta sér?”
Þá fór Lísa aftur að gráta.
Eftir litla stund kinkaði hún