Þjóðviljinn - 31.10.1961, Síða 11

Budd Schulberg:
O O
(The hcnder they fall)
legt andlit hans gljáði af svita.
Alla leiðina inn geg'num svefn-
herbergið hélt hann áfram ves-
aldarlegu eintali sinu. „Það er
ekki að undra þótt ég sé með
ónýtan maga. Það eru þessir
delar, þessir bölvaðir delar. Ég
vildi óska að ég væri eins rik-
ur óg mér er illa við þessa
dela.‘‘
,,Hvað gengur að þér,
Harry?“ sagði ég. ,.Reyndu nú
bara að róa taugarnar.11 Ég benti
á flöskuna. ,,Fáðu þér sjálfur".
,,Sprútt?“ Hann hrökk aftur
á bak eins og naðra hefðj bit-
ið hann. „Eins og ég hafi ekki
nóg vandræði fyrir! Það er
áreiðanlega komið krabbamein
í magasárið á mér! Og veiztu
af hverju! Það er hann þessi
deli. Stórhöfðingi Þrumufugl
eins og hann kallar sjálfan sig.“
Vince lá í rúminu í nærföt-
unum og svaf úr sér vímu.
,,Hvað gengur á?“ sagði hann
önugur og sneri sér að okkur.
„Hvað gengur á?“
,,Það er delinn minn. hann
er alveg orðinn klikkaður í koll-
inum,“ sagði Miniff. ,,Hann seg-
ist ekki vilia liggja fyrir del-
anum ykkar. Allt í einu talar
hann eins og hann hafi alls
ekki verið laminn n.'ður þrjátíu
og átta s'nnum".
,.1-Ivernig stendur á því, finnst
honum hann ekki fá nóg fyrir
það“, sagði ég.
„Það eru ekki peningarnir,11
sagði Miniff og hikaði eins og
hann væri feiminn við að halda
áfram. „Hann segir að það sé
stolt.“
Vince settist upp í rúminu,
klóraði sér á loðinni bringunni
og fékk sér vindil. „Stolt, djöf-
ullinn sjálfur? Hvað meinarðu
með stolt?“
„Já, það er það sem hann
segir, stolt,“ sagði Min:'ff og
yppti öxlum. „Hann á elcki fyr-
ir munnbita upp í kjaftinn á
úfvarpið
Fastir liðir eins og' venjulega.
8.00 MorErunútvarp
13.00 „Við vinnuna".
15.00 giiðdesrisútvarp.
18.00 Tóniistart'mi barnanna: Jór-
unn Viðar kynnir vísnaiög
með aðstoð Þuriðar Pá’s-
dóttur.
20.00 Þjóðlög frá Júgóslay'u (Þar-
i.ondir listamenn syngja og
lnika).
20.15 Framhaldsieikrit:
aueu“ eftir Phiiin Lievene,
í þyðingu Þórðar Harðarson-
ar: IT„ þáttur: Grvfinn —
Leikstjóri Flosi Ölafsson.
, Leikendur: Róbert Arnfinns-
son, Ha.rallur Björns''on,
Helva Va.ltýsdóttir. Nína
Sveinsdóttir, Gís’i Halldórs-
sþn. Ævar R. Kvarr.n o.fl.
20.55 'Hinsöngur: Aase Nordmo
Eövberg svngur lög úr óper-
um eft.ir Wagnor.
21.15 Erindi: A meðan líkaminn
spfur (Grétar FeÚs rífh.).
21.40 Tónlaikár: „I.e Cid“ ballett-
músik eftir Massenet.
22.10 Lög unga fólksins (Jakob
Þ. Möupr).
23.00 Dagskrárlok
þegar hann er búinn í þjálfun-
inni í dag. Kannski getum við
komið vjtinu fyrir hann.“
Nokkrum klukkutímum
seinna kom Miniff aftur með
vandræðabarnið sitt. Hann leit
vissulega út eins og ósvik'nn
indíáni; hávaxinn, þrekinn mað-
ur með langle.'tt, tignarlegt höf-
uð Navajostríðsmanns. Manni
datt ósjálfrátt í hug að á an.n-
arri öld hefði hann ef til vill
verið mikill ættarhöfðingi, en
nú var hann ekki annað en
hnefaleikari á niðurleið, og
sv.'pmikið andlitið hafði verið
barið svo mjög, að það var
raæs'tumi eins og skrípamynd:
arnarnefið hafði ver'ð lamið
inn í andlitinu, eyrun voru eins
og blómkálsgratín og sokkin aug-
un voru ekki annað en sam-
ansaumuð ör. En þó gat hann
horft þessum augum á matin á
sérstakan hátt — þau voru stolt
og þunglyndisleg og' maður le't
fljótt undan.
„Hvað er að, höfðingi?" sagði
ég.
„Molin sigrar mig ekki,“ sagði
hann.
„Hver djöfullinn sjálfur
heldurðu að þú sért, lúsablesinn
þinn?“ sagði V.'nce. „Ekki þarft
þú að verja neinn vinningalista.
Hefurðu kannski aldrei lagzt í
gólfið fyrr. eða hvað£“
Indíáninn var ónæmur fyrir
fúkyrðum. Hann sagði ekkert.
sér, en stolt, hann hefur efni á
því. Þetta byrjaði allt saman,
þegar hann sá Molina æfa sig'
í gær. „Já, en hann er ekki
annað en deli eins og ég,“ seg-
ir hann hreint út. Og svo .varð
hann móðgaður. Þið vitið
hvernig þeir eru, þegar þeir
hafa verið lamdir sundur og
saman alla ævi. Hann er næst-
um því eins stór og ykkar deli
Og svo fer hann að hugsa um
hvað þetta -hefði allt getað orð-
ið öðru vísi, ef umboðsmenn
hans hefðu verið klárir í per-
unni eins og þið með Molina.
Hann fór að vorkenna sjálfum
sér þessi býsn. En ekki nóg
með það, svo kemur fjölskyld-
an hans af friðunarsvæði indi-
ána t:l borgarinnar og ætlar
að horfa á keppnina og hann
segist skammast sín fyrir að
fólkið hans skuli sjá svona ó-
nytjung eins og Molina berja
hann í gólfið í fyrstu lotu.
Ekki fyrir peninga, segir hann
og það er engu tauti v.'ð hann
komandi. Hann segist eiga sitt
stolt.‘‘
„Ég skít á þetta stolt hans.“
sagði Vince. „Þú heldur kannski
að hann sé eini boxarinn sem
ekki kann að boxa í Las Veg-
as?“
„En keppnin á að vera eft'r
tvo daga,“ sagði ég. „Og við
höfum fengið blöðin til að vinna
með okkur og það er búið að
selja f.yrir sjö þúsund og fimm
hundruð. Ef bessi tilfinninga-
næmi herramaður stendur ekki
við orð sitt þá erum við á
koppnum“.
Miniff þerraði af sér svitann.
„Það eru svei mér eilíf vand-
ræð.i með þessa lúsablesa.“
„Geturðu ekki gefið honum
deyfilyf?" lagði Vince til.
„Heyrðu mig, heldurðu að ég
sé einhver svindlari?“ sagði
Miniff. „Nú er ég bú:nn að
vera í þessum bransa í átján
ár, en svoleiðis lagað hef ég
sko aldrei laet fyrir mig. Ég
vil ekki koma nálægt neinni
deyfingu og ekki m'sþyrming-
um heldur. Ég hef sko mín
prinsípp.‘‘
„Mikið elsku krútt ertu,“
sagði Vince. „Mikið dæmalaust
krútt geturðu verið. En ef þessi
dólgur vill svo ekki standa s’na
pl kt, bá sný ég þig úr háls-
liðnum.“
iá
ýtti ’ hattinum aftur á hnakk-
ann og. svo þerraði hann sér
um ennið með snöggum rykk.
„Já, en ég er að segja
ykkur að hairn tekur þetta
ekki í mál.“ I-Iann sneri sér
að mér og skírskotað: til mín
sem hins sanngjarna. „Það er
eins og að beria höfðinu. við
stein. Heilinn er úr sambandi í
honum, rétt eins og einhver
hefði fleygt steini inn í sí-
stemið“.
„Heyrðu mig nú,“ sagði ég.
Komdu hingað með náungann,
VÁTRYGGIHGA SIGFOSAR SIG RSKf iHVA TSSO HAR h/f
Lœkjargöfu 2 (Nýja bíó) Simar 13171 og 19931 l | .I'
Annast allar tryggingar
JXJC, ** |
ÞriSja Volkswagenhappdrœtti
Krabbameinsfélags Reykjavikur
1 á þessu ári hefsf i dcg'"
: > 'athhtdl ítisrgia '
VeitiðtW^síuðning í baráttunni aean hinum válega sjúk-
dómi. — Selt úr bílnum við Útvegsbankann.
Miðarnir kosta 25 krónur. — Dregíð þ. 23. des 1981. ']
Krabbsmeinsfélsg Reykjavíkur. 1
1
fc.
Þriðjúdágur 31. óktober 1961 — ÞJÖÐVILJINN — (11!