Þjóðviljinn - 07.11.1961, Blaðsíða 11

Budd Schuíberg:
(The harder íhey
Rautt ljós kviknaði í heilanum
á mér og einhver skeli'ing gagn-
tók mig, hótt ég gæti ekki fyrir
mitt lilla líf gert mér í hugar-
lund hvað komið gæti fyrir
hann. Rauða hættumerkið, var
það í rauninni í kollinum á mér,
eða var bað bara neonauglýsing-
in fyrir utan barinn?
Síminn hringdi, ég fór þang-
að og tók tólið hægt upp. Jú,
þetta var herra Lewis, sagði ég,
var sambandið nú komið í lag?
Þegar ég lokaði á eftir mér,
gat ég varla dregið andann inni
í klefanum. Þar var svo loft-
þungt, að mig svimaði og vegg-
irnir snerust fyrir augunum á
mér.
„Halló, halló, elskan mín“.
„Halló, Eddie. Hvar hefurðu
alið manninn?“
„Ég veit það vel, ég veit það,
ég ætlaði að skrifa þér. . . en
þetta hefur verið skelfilegt
rottuveðhlaup. . . ég byrjaði
á iöngu bréfi til þín í Los
Angeles. . . “
Ég þurfti ekkert sjónvarp til
að sjá Betu hrlsta höfuðið við
hinn enda þráðarins, hálfvegis
brosandi, hálfvegis í uppgjöf.
„Eddie, stundum held ég í
alvöru að þú vildir gjarnan taka
þig á ef þú gæt:r“.
„Hvernig gengur það, Beta?
Þú hefðir nú líka getað skrif-
að mér“.
..Það hefur verið svo rólegt
hérna, Eddie. hér skeður næst-
um ekki neitt. Ég hef bara unn-
ið og farið snemma heim. Ég
hef lesið mik;ð“.
„Þú varst að minnsta kosti
ekkj heima að lesa ISúgardag-
inn sem ég hringdi til þín klukk-
útvarpið
Eastir iiðir eins og venjulega.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
18.00 Tónlistartími barnanna.
18.30 Þingfréttir. Tónleikar.
20.00 Tónleikar: Divertimento nr.
1 eftir Pál Kadosa (Sinfón-
íuhljómsveit ungverska út-
varpsins lcikur; Tamás
Blum stjórnar).
20.15 Pramhaldsleikritið Hulin
augu eftir Philip Levene,
í þýðingu Þórðar Harðar-
sonar; 3. þáttur: Fréttir frá
Ameríku. Leikstjóri: Plosi
ólafsson. Leikendur: Róbert
Arnfinnsson Haraldur
Björnsson, Helga Valtýs-
dóttir, Indriði Waage, Nína
Sveinsdóttir, Gestur Páls-
son Jón Aðils, Erlingur
Gislason, Rúrik Haraldsson
og Baldvin Halldórsson.
20.50 Einsöngur: Ma-rian Ander-
son syngur negrasáima.
21.10 Erindi frá Almennimi
kirkjufundi: Kirkja og ríki
(Árni Árnaso.n læknir).
21.40 Tónleikar: Tokkatá og fijga
!i d-moli eftir Bach.
(Karl Riehter leikur á o
orgel).
21.50 Formáli að fimmtudagstón-
leikum Sinfóniuhliómsveit-
ar Islands (Dr. Hallgrímur
Heigason).
22.10 Lög unga. fólksins (Guðrún
Ásmundsdóttir).
23.00 Dagskrárlok.
an tvö að nóttu“.
,,Ég hef sjálfsagt verið í helg-
arfríi. Ég hef oft farið út til
Mörtu“.
Marta var gömul skólasystir
Betu, sem vakið hafði mikla at-
hygli sem tízkuteiknari. Marta
hafði aldrei reynt mikið til að
dyl-ja andúð 'sína á mér og mér
var Ijóst að bað bætti ekki bein-
línis málstað minn að Beta um-
gekkst hana svo mjög.
„Marta er loksins búin að á-
kveða að hætta að vinna og
gifta sig. Kærastinn hennar ér
ljómandi geðugur náungi, hann
býr i Brooklyn. Þú þekk'r hann
ekki. Já, nú er hún sem sagt-
ákveðin í að setjast í helgan'
stein og stofna heimili“.
..Heyrðu mig. til hvers fjand-
ans stöndum við hér og tölum
um Mörtu? Hvað um okkur
tvö? Við höfum ekki sézt í háa
herrans tíð, og samt erum við
ekki enn farin að tala um þ:g
og mig“.
..Er nokkuð nýtt að segja
um okkur, Eddie?“
„Ég hef saknað þín svo skelfi-
lega, en þetta er auðvitað rétt
hjá þér, það er víst fátt nýtt um
okkur að segja“.
„Ég' hef líka saknað þín,
Eddie. Það er alveg satt. En ég
vildi óska að svo væri ekki, mér
finnst það vera veikle'ki — að
sakna þín“.
„Heyrðu mig nú, Beta. af
hverju þurfum við að gera þetta
að vandamáli? Við tvö getum
ekki án hvors annars verið. Og
því þá ekki að viðurkenna það?“
..Þú virðist skelfilega allsgáð-
úr. Ertu allsgáður í kvöld,
Eddie?“
Meira en allsgáður, elskan. Ég
er búinn að hugsa urn þetta allt
saman. Eftir keppnina hjá okk-
ur í kvöld er ég búinn að fá
nóg, og nú fer ég frá Nick við
fyrsta tækifæri. Hann verður að
ná sér í einhvern annan“.
„Við fyrsta tækifæri, Eddie?
Eddie, verður bað aldrei núna?“
„Jú. ég er tilbúinn, en þú veizt
hvernig Nick er. Það er ekki
hægt að fara til hans og segja
ég er farinn. Maður verður að
gera þetta með lempn;'“.
„Mér finnst þú hafa verið að
þvi, Eddie. síðan ég kynntist
þér fvrst“.
,.Já. en bíddu hæg, Betar ég
skat sýna þér að mér er alvara
núna. Eftir tvo mánuði 'ég
aftur til Nevv York. Biddu bara
þangað ti!“.
„Þú átt við að ég eigi að bíða
eftir Nick. Ed.d.e, gerðu þáð nú
fyrir mig að taka dótið þitt
og fara. Heyrirðu það. Þ.að er
auðvelt. trúðu mér“.
„Það geri ég líka, ég' geri það,
en það verður að gerast með
gát. Þú ‘skilur það ekki. én ég
hef þörf fyrir hvern einasta
eyri sem ég get haft útúr þeim
hérna.. En á eftir. . . “
„Já„ já, Eddié.. skrapaðu bára
saman alla þá skiidinga sem þú
getur. Haltú bara áfram að
blekkja sjálfan þig“-
„Skollinn hafi það, Beta, hvað
á ég annað að gera? Bíddu bara
og ija'ðtt hvað setur“.
„Nei. hvað ættirðu annars að
gerá? — það veit ég svei mér
ekki. En þú lætur míg v.'ta þeg-
ar þú ert búinn að fá nóg. Vertu
sæll, Eddie“.
Hún lagði tólið á meðan ég
kvaddi. Ég opnaði dyrnar og
gekk fram í kliðinn á Horninu
hjá Harry. Við barinn bað ég
um whiskyglas í viðbót. Ef til
vill hefði ég ekki átt að hr'ngja
í Betu. Ef til vill hefði ég átt
að fara beint til Nicks, skila ein-
kennisbúningnum og flýta mér
t;l New York. Ef til vill hefði
ég átt að taka ákvörðun mína
einn og í eitt skipti fyrir öll.
Jæja, ég gæti enn bætt úr þeirri
vanrækslu, sagt Nick álit mitt,
gert hreint fyrir mínum dyrum
og horf'ð síðan.
Láflaus, en falleg
■
^0
\\
■'y jtpL,
|
:■ %
Veizlan í íbúð Nicks minnti
á Cecil de Mille kvikfnynd um
skemmtanalíf ræningjakónga nú-
tímans. Ég kom þarna kaklur
og aumur úr einmanalegri göngu
minni, og fvrir augum mér
urðu stórvax'n, auðug, hörunds-
þykk spendýr sem hlógu hátt
með mikinn kvið. konur sem
táknuðu afródítur snyrtitösk-
unnar, eintómur aug'nabrúnalit-
ur, aúgnskuggi, varálitur, hár-
greiðslur og ilmvötn sem vöktu
-hjá m'anni ' leiðinlegar ástríður.
St'llilég 'og hefðarkonúleg kom
-'R'úbJ' svífandí tiHmots við mig.
Hún vár í svörtum, þunnum
kvöldkjól og í hárinu bar hún
spænskan kamb. Á sinn kalda,
virðulega hátt virtist hún mjög
lostafull. Það var annarlegur
glampi í augum hennar og hún
reikaði vitundarögn, en þe’r
sem þekktu hana ekki urðu þess
ekki varir.
„Það var gaman að sjá þig
loks, Eddie,“ sagði hún og
kysstj mig innilega á kinnina.
„Komdu með mér. ég skal út-
vega þér drykk.“
Þegar ég horfði á Ruby og
heyrði hana síðan tala, varð ég
alltaf undrandi. Hún minnti á
hversdagslega dansmey sem
kemur inn á sviðið í glæsilegu
og íburðarm klu hlutverki,( sem
höfundurinn hefur því miður
gleymt að skrifa orðin við.
„Við vorum öll að vona að þú
kæmir með Toro með þér,“ sagði
Ruby.
„Toro er sveitapiltur," sagði
ég. „Hann þarf mikinn svefn
og þetta er ekki gott fyrir hann,
Ruby. Hann er nógu ringlaður
fyrir.“
Hún horfði upp til mm, en ég
var ekki viss um að hún skildi
hvað ég var að fara. Það var
líka einkennandi fyrir Rúby —
hún gat horft á mann róíegum
augum með alltof stórum, svört-
um Ijósopum. og sýnzt mjög
gáfuleg, en í rauninni var þetta
allt leikur.
„Hann er svo indæll,“ sagði
hún. „Hann tekur trúna svo
afskaplega alvarlega, og mér
þykir svo gaman að fara með
honum í kirkiu á sunnudögum.
Og ef satt skal segja. þá getum
við öll lært mikið af fólki með
innilega, barnslega trú e:ns og
hann“.
„Það er og.“ sagði ég og tók
glasið mitt. „Það er víst alveg
rétt. Segðu mér hvar Nick er?
Ég þyrfti að tala dálítið við
hahn.“
„Hann: er þarna,“ sagði hún
og kastaði til höfðnu. „Hann'
er að tala við þennan þarna
'í'horninu.‘‘ '
Nick var Hka með glas i
hendinni, en hann hafði sjálfsagt
verið með sama gl^sið. allt kvöld-
•ið, því .að hann. vlir «of. klókur
óg of vel skipulagður t.T að
\Wm.
|W ^plllt
:
■
l'ikM'þíár
L
I l* W* ■
í
Dragt úr svörtu flaueli frá íízkuhúsinu Enzo í Mílanó. Takið cftir
7/8 siddinni á jakkanum. Hún virðist ætla að veröa í tízku þetta
áriðlíka.
pent
fotstignar
lokunarvélar
fyrir polethylene komnar
Verð aðeins
kr. 1195.—
Fyrirliggjaiidi pfastpokar í öllu mstærðum.
Áprentun 1—3 litiy með stu'tum fyrirvara.
PLASTPRENT S.F.
5g iaMðGfa nna go anis ia ðBq
Skipholti 35 — Sími 14160'þl Ai*. 'rf
v^iÍATÞÓQ. ÓmUNDSSöN
/7 ,1Íuti Símí 23970 - -

mjNNHEiMTA wmm—*
wmmm LöaFRÆVisröKr '
" ..1

Þriðjudagui-7. növemhev ÍWl — ÞJÓBVILJINN ^ f