Þjóðviljinn - 24.11.1961, Side 11

L
Budd Schulberg:
TT
Jll
oo
(The harder fhey fall)
Hann las það yfir eins og
hann væri einhver Hemingway
á verði um bókmenntaheiður
sinn. Hann hélt blýantinum á
lofti yfir hverju einasta orði,
hristi höfuðið öðru hverju og
las setningu upp aftur.
„Heyrðu mig,“ nöldraði hann.
,,Hérna stendur ,,Gleymið ekki
Goiíat,“ það er hálfkjánalegt.
Það vita kannski ekki allir hver
Golíat er.“
„Þeir sem lesa Journal og vita
ekki hver Goliat er,“ sagði ég,
„þeir eiga ekki betrg skilið en
lesa Journal“.
,,Ef þú ætlar að verða al-
mennilegur rithöfundur,“ stað-
hæfði Gus, „þá verðurðu að
skrifa þannig að allir geti skil-
ið þig.“
„ Já, en þegar Toro er borinn
saman við Golíat, þá hljóta all-
ir að vita hver hann er“.
„Fjandinn hafi það, þarf að
rífast um alla hluti,“ sagði Gus
gramur. „Nafnið mitt á að
standa undir þessu, ^svo að ég
ætti að mega ráða hvernig það
er.‘‘
Hann tók handritið og fór að
leiðrétta það. Hann strikaði ým-
islegt út. „Gerðu svo vel“, sagði
hann loks. „Nú er það betra.“
Ég leit á handritið og sagði
ekki neitt. Það sem hann hafði
skrifað var: Gleymið ekki hvern-
ig Davíð sigraði Golíat. Svo las
hann hitt yfir. gerði smásmugu-
legar breytingar og rétti mér
það síðan aftur án þess ,að líta
á mig.
,,Hana,“ sagði hann. „Allt
verður maður sko að gera
sjálfur.“
Ég steinþagði. En ég gat ekki
skilið hvers vegna hann var
svona taugaveiklaður út af
keppni, sem hafði verið fyrir-
fram skipulögð fyrir hann.
Hann reis á fætur, neri gagn-
aug'un aftur og gekk að dyrun-
um. „Hvernig gengur miðasal-
an?“
„Mike Jacobs þarf ekki einu
sinni að kvarta. Allt er uppselt
nema nokkur sæti á 3.30 og þau
fljúga út í kvöld. Það verða
húndrað og fimmtíu- þúsund“.
„Ef það væru ekki bölvaðir
skattarnir, þá hefði maður eitt-
hvað fyrir snúð sinnsagði Gus.
,,Ég vildi það væri ég sem
borgaði þá skatta,“ sagði ég.
„Jæja, Gus, við sjáumst aftur
Taktu það rólega.“
„Nú vona ég að ekkert komi
fyrir,‘‘ sagði Gus. „Nú verður
þú að sjá um að þessi stóri
drjóli boxi almennilega, svo að
keppnin líti heiðarlega út. Það
væri þokkalegt ef dómnefndin
kæmist að öllu saman og gerði
kassann upptækan.“
„Vertu alveg rólegur,“ sagði
ég. „Það kemur ekkert fyrir.
Peningarnir þínir eru alveg
tryggir. Þú þarft engar áhyggj-
ur að hafa“.
Þegar dyrnar lokuðust á eft-
ir mér, heyrði ég aftur hávaða
í börnum Lennerts í eldhúsinu.
..Geturðu ekki þaggað niður í
þessum krÖkkum for helvíti.“
hrópaði Gus. „Hvað á ég oft að
segja þér að ég er með höfuð-
verk.“
útvarpið
Faftir liðir eiris og venjulega.
13.25 Við vinnuna: Tónleikar.
17.40 FrambUrða.rkenns’a
í esperantó og spænsku.
18.00 Þá riðu hettjur um hérUð:
Guðmundur M. Þorláksson
talar öðru sinni um Gretti
Ásmundarson.
18.30 Þingfréttir. — Tónieikar.
20.00 Daglegt mál (Bjarni Ein-
arsson ca.nd. mag.).
20.05 Efst á baugi.
20.35 Frægir söngvarar; V: Fjo-
dor Sjaljapin svngur.
21.00 Uppiestur: Helgi Trvggva-
son kennari les kvæði eftir
Bólu-Hjá’mar.
21.10 Tónleikar: Strengjiakvartett
í D-dúr od. 20 nr. 4 eftir
Haydn (Erber-kvartettinn
leikur).
2i.3t)'t:*u-jH*t>ssh.ú4r)'iy*“ fliiiuojcrilBrt:
Gyðian og uxinn.
22.10 HugleiðingHT ínfi béraðs- í:
Ijóðaföfn (Björn Daníelsson
fkóíástjóri).
22.30 Á siðkvöldi: Détt-klassísitl!
tónlist: á) Frántisek Raucfi
Veikur á pianó þætti úr
Skáldlegum stemnin'rum op.
85 eftir Dvorák og Pólonesu
nr. 2 í E-dúr 'eftir Liszt. b)
Einsöngvarar. kór og hljóm-
sveit San Orlo ónerulnnar
i Napoli flvtja atriði úr ó-
perunni I.inda di Cham-
ounix eftir Donizettí; TuUio
Serafin stjórnar. c) Sinfón-
íuhljómsveit be’giska út-
varpsins ieikur ba.Uettsvít-
una, Sylviu eftir Delibes;
Franz André stjórnar.
23.15 Dágskrárlok.
Toro hafði ekið til New York
með Pepe og Fernando. Hann
vildi ekkert með okkur hafa.
Fernando fór með hann upp í
íbúðina á Waldorf og við sáum
hann ekki fyrr en hann var
viktaður síðdegis.
„Hvernig gengur það?“ sagði
ég.
Toro leit í aðra átt. Hann vildi
ekki tala við neinn okkar.
„Gleymdu þessu nú ekki: Góð-
an hádegisverð um þrjúleytið,"
sagði Doxi, „en ekkert feitmeti,
enga sósu og enga sæta ábætis-
rétti.“
En Toro vildi ekki viðurkenna
Doxa heldur. Fernando klapp-
aði kumpánlesn á bakið á Toro
þesar hann sté niður af vog-
-Við
hans,“ sagði Fernanáo sanníær-
aridi.
, Gus steig udd á vogina. Um
.mittið ,*Wir ðban,Q meðie gamalt
hándklæðé-i- sein á vari þrykkt
með máðum stöfum Hotel Manx.
,,Já, Gus, eftir þessa keppni
ættirðu áð hafa efni á að kaupa
þér handklæði sjálfur,“ sagði
Vince, þegar Gus steig aftur nið-
ur.
Næstum allir viðstaddir hlógu.
e.n Gus var ekki í skapi {il að
spauga, sízt í dag.
„Ég læt að minnsta kosti við
það sitja að hnupla handklæð-
um,“ sagði hann. Það var ekki
beinlinis athugasemdin sjálf,
heldur hvernig hún var sögð,
sem hafði áhrif á allt andrúms-
loftið. .
Toro stóð og beið þess að
Gus stigi riiður af voginni. Þéssi
stund er mjög mikilvæg i öllum
boxkeppnum. Blaðamennirnir
hafa nárnar gætur á andlitum
keppinaútanna■- til að athuga
hvort annarhvor láti i Ijós kvíða,
og þeir skima eftir yfirlæti eða
einhv.erri tilbúinni geðshrær-
ingu í taugastríði hnefaleikar-
anna tveggja, eða þeir gera sér
vonir um að koma auga á fjand-
skap. sem er alltaf góður frétta-
matur, eða bros og góðar óskir
sem ganga alltaf í tilfinninga-
sjúka áhorfendur.
En milli Toros. og Gus gerðist
alls ekki neitt. Gus steig bara
niður af voginni og gekk leiðar
sinnar, kærulaus eins og maður
á leið í daglega vinnu sína. Það
var engin ókurteisi af honum
að skipta sér ekki af Toro. En
þegar Gus fór, stóð Toro kyrr
og horfði á eftir honum. Blaða-
mennirnir sem vissu að sjálf-
sögðu ekki hvað dunið hafði yf-
ir Toro síðustu fjörutíu og átta
tímana, hafa trúlega lesið hat-
ur úr augnaráði Torös, en sem
einstaklingur skipti Gus engu
máli fyrir Toro. Gus var aðeins
nærtækasta markið fyrir hann að
skeyta skapi sínu .á, reiði Tor-
os gagnvart framandi heimi sem
hafði gabbað hann og haft hann
að leiksoppi.
Klukkqtíma áður en köþpn-
in skyldi byrja, var^, áucSfúridið
hve eftirvæntingin fór‘' vaxandi
í anddyrinu að Madison Garden.
Síðustu áhorfendur í miðaleit,
miðaokrarar með haukfrán augu,
fólk sem var að veðja á síðustu
stundu. átta gegn fimm á Toro.
fimm gegn tíu á Lennert.
Um níuleytið kom Toro frá
Waldorf ásamt Pepe og Fern-
ando. Dannj vildi helzt fleygja
þeim út, hann varð alltaf tauga-
óstyrkur þegar óviðkomandi
menn voru í búningsherberginu,
en Toro krafðist þess að þeir
fengju að vera. „Þeir eru vinir
mínir,“ sagði hann. „Ef þeir
fara, þá fer ég líka.“
Danni hafði aldrei tekið mik-
ið mark á því sem Toro sagði.
en í þetta sinn talaði Toro þann-
ig að andmæli komu ekki til
greina. Nú var Toro í stríðs-
ham.
Áður hafði Toro verið vanur
að bíða þolinmóður og ljúfur
eins og verðlaunakýr eftir því
að komasþ inn í hringinn. En í
þetta skipti spurði hann hvað
eftir annað, hvort tíminn væri
ekki að vprða kominn. Og þeg-
ar Doxi .aagði honum Voks að
hita sig udp með dálitlu skugga-
boxi, hjó Toro eftir hinum
ímyndaða andstæðingi með ofsa
sem enginn okkar hafði séð hjá
honum fyrr.
Lennert fór fyrst inn í hring-
inn. Meðan hann stóð í harpix-
kassanum og bar á skósólana,
svaraði hann hyllingu áhangenda
sinna með stirðlegu. gleðisnauðu
brosi. í sterku ljósinu var and-
lit hans nábleikt.
Hvítur silkisloppur Toros með
argentínska fánanum á bakinu
fékk ge.vsilegt klapp. Hann klof-
ahí ekki y'fir efsta kaðalinn
eins og ég'' hafði kennt honum
við •: fyrri keppnir. og þessi
gleymska gerði mér óróít. Það
.voruosmávægileg en þó ótvíræð
andnrtæli gegn þessum skrípaleik
sem við höfðum sett á svið fyr-
ir hann. Mér var ekki alveg ljóst
Seinasta kvikmynd Laterna Film í Danmörku
„Hvíti hesturinn" og eru aðalhlutvcrkin lcikin af 13 ára
dreng, Stig W. Ilansen og hvítum reiðhcsti sem varð að
fá iánaðan í spánska reiðskólanum í Vínarborg þar sent
enginn hæfur hcstur í hlutverkið fyrirfannst í Danmörku.
1 myndinni bera þeir nöfnin Óli og Sputnik.

■' 'æm

Fallhlífastökk er ekki aðeins tíðkað í hernaðii, heldur cr það Vin-
sæl íþrótt víða um lönd og stunduð jafnt af konum sem körlum.
Iþróttin krcfst dirfsku og þróttar, cn þeir sem iðka hana segja að
ekkcrt sé eins skcmmtilcgt og fallhlifastökk.
Mcðfram
landslag
Linkiang-fljótinu í
og töfrafagurt. Listamenn
...
Suður-Kína
hvað gæti gerzt, en ég lagði við
hlustirnar með tortryggni eins og',
leikritshöfundur, sem heyrir allt
í einu að leikararnir mæla fram
sfetningar, sem standa ekki í
handritinu.
Kynnirinn, þlarrý Ealeugh. *. „. •..«>, . ....
kynnti hinn venjulega hóp áf ‘‘Undarar þarna akjósanlegar fyrirmyndir. Þessi ljosmynd cr tckin
er víða ævintýralegt
sækjast eftir að finna þar
fjcirmyndir fyrir kés(kttrð*,ögiivatijslitamyndir. Einnig finna ljós-
ínyndarar þarna ákjósanlegar fyrirmyndir. Þessi ljósmynd er tekin
frægu fólkl sem þama var til ý'* 11 r KvanKyen-helJunum pg sjá|t Kvelin-fjöIl út urn hellismunnaim
Föstúdagur 24.' nóvember 1961 — ÞJÓÐVILJINN — Jj'