Þjóðviljinn - 10.02.1962, Blaðsíða 11

Þjóðviljinn - 10.02.1962, Blaðsíða 11
43. dagur sínu. Hann ber handarbökin upp að vöngunum um leið og dyrn- ar lokast. Fjandinn sjálfur! Hvers vegna geta kvenmenn ekki haft sómasamlega rakvél heima hjá sér...... Dyrnar opnast og hann gengur út; fer inn í aðalskrifstofuna. Hann er á slag'nu, en ýmsir eru á undan honum. Það er setið við meira en helminginn af borð- unum. „Hæ, Pési....., hæ, Sheila ....“ Hann segir þetta vélrænt um leið og hann gengur hjá. Höfð- um er snúið á eft:r honum, en hann verður þess ekki var. Hann er að svipast eftir Ruth Dunn. Einhvern veginn verður hann að skýra það sem gerðist í gær- kvöldi. Það er bréfmiði á skrifborð- jnu hans: „Finnið herra Marshall Varla hefur hún talað Um það við hann? Undrandi gengur hann yfir að vistarveru skrifstofu- stjórans, opnar dyrnar og hnepp- ir að sér jakkanum. „Góðan daginn, PIarry.“ Hann er dálítið lqðmæltur. „Hvað er á seyði?‘‘ Harry Marshall er ura fimm- tugt; fe’tlaginn, sköllóttur og vingjarnlegur. Hann las fréttina í morgunblaðinu og varð mikið um hana. Honum hafði alltaf líkað vel við Lauru: ljómandi stúlka. Hann hafði flýtt sér inn í borg:na til þess að verða fyrst- ur á skrifstofuna og hann. skrif- aði sjálfur á miðann. f stundar- fjórðung hefúr hann setið á skrifstofu sinni, án þess að vita hvort Georg Chandler muni koma eða ekk.i. En hvað sem Dagskráin í dag: Fastir liðir eins 02: venjuloga. 12.55 öskalög 'sjúklinga. 14.30 Lauaardagslögin. 15.20 Skákþáttulr (Guðmundur Arnlaipgsson). 10.00 Veðunfr. — Bridffeþáttur (Stefá.n Guðjohnsen). 16.30 Da.nskennsta (Heiðar Ást- valdsson). 17.00 Fréttir. — Þetta vil és: heyra Þórgunnur Ársælsdóttir vel- ur sér hljómplötur. 17.40 Vikan framundan: Kynning -fn'’r'B’ágígftÝárgfhr úflVíH^inér°; 18.00 Útvarpssaga barnanna: Nýja heimilið. 18.30 Tómstundaibáttur harna og unglinga (Jón Pálsson). 18.55 Sönrrvar í léttum tón. 20.00 Tónleikar: a) óperusöngkon- an Ei’een Farell syngur diasslög með hliómsveit L. Henderson. þ) Hljómsveit André Kostelanetz leikur fyrri þátt Bluesopera-svít- unnar eftir Harold Arlcn. 20.30 Leikrit: A’lah heitir hundrað nöfm^m eftir G. Eich. í þýð- ingu Brietar Héðinsdóttur. — iLeikstjóri: Helgi Skúla- son. B2.00 Fréttir og veðunfregnir. 22.10 Danslög. — 24.00 Dagskrárlok, i ■". i- '.sv mii ■ ■f.i.; ;»;i .’ íi því líður, þá langar hann til að verða að liði. „Georg'* segir hann og stend- ur upp. „Ég ...... ég þarf ekki að segja þér, hve mig tekur þetta sárt.‘‘ „Hvað?” Harry Marshall starir á hann; hikar. „Áttut Við’ 'að1"þQ '"H/ít.'r það ekki?“ Kringluleitt andlitið verður ráðvillt sem snöggvast. „Hefurðu ekki lesið blöðin? Hlustað á út- varpið?‘‘ „Nei.” „Guð minn góður!“ Georg Chandler hrukkar ennið. „Hvað er svona sérstakt, Harry?‘‘ „Hvar varstu í gærkvöld?“ í vörn: „Úti.“ „En blöðin, maður! ........ Hef- urðu ekki lesið eina einustu fyrirsö>gn?“ „Ég sagði þér það néi. Heyrðu, hættu þessum mála- lengingum, maður. Hvað er á seyði?‘‘ „Laura,” stamar Harry Mars- hall. „Laura er ........“ Siminn hring.:r Hann er feginn að geta svarað í hann. „Hver? Já, hann er hér.‘‘ Hann leggur feita hönd yfir heyrnartólið. „Það eru Flugleiðir, George. Þeir ......“ Iíann þagnar réttir máttleys- islega út handlegginn. Georg Candler gengur yf;r herbergið og hann stendur og horfir á hann, undrast hvernig hann getur tekið þessum fréttum — svona geðshræringarlaust. — Þrettándi kafli — Fyrsta þyrlan kom í Ijós nokkru eftir klukkan níu. Þeir höfðu verið á göngu í tæpan hálftíma og Boog stöðvaði þá samstundis og neyddi þá til að leggjast. Lauklaga bletturinn var ta-lsvert fyrir norðaustan þá, en hann ætlaði ekki að eiga neitt á hættu. Hann suðaði eins- og býfluga í leit að stað að setj- ast á. Tvisvar á e'nni mínútu stanzaði hún en hélt síðan áfram eins og óánægð, í suðausturátt, til hæðadraganna hinum megin við flatlendið. Boog horfði á hana fjarlægj- ast, pírði aftur augun í sólskin- ,inu. Jæja, svo. að þeir voru bún- ir að taka við sér! Hann hafðí' svo 'sem átt von á því. Þyrlan minnkaði niður í næstum ekki ekki neitt. Titrandi hitabylgjur virtust þurrka hana burt af himninum, en hann hugsaði: hún kemur aftur. Við eigum eftir að sjá meira af þessu skrípi. Og þær koma fleiri — allar gerðir og stærðir ..... Tveggja mánaða gamaþ ótti kviknaði að nýju, sá hinn sami og ha.fði hundeit hann í New Orleans og yfir fimm fy-lki, alla leið til Los Angeles. Handtak- ■jsi ; i igi ’ ii .‘liiii x an hafði byrgt hann inni og snú- ið honum upp í beizkju, en um leið og hann hafðj komizt yfir byssuna, hafði hann kviknáð á ný — jaínvei gert vart við sig fyrstu fagnandi andartökin, þeg- ar heili hans var ölvaður af gull- inu og valdinu. Alla nóttina hfði hann fylgt honum, aukizt í dög- un, Og þó var eins og hann hefði þurft að sjá þyrluna til að skilja endanlega hve dýrmætur tíminn var. „Jæja!“ hrópar hann. „Á fæt- ur. Áfram með ykkur ......... Upp nú!” Þeir voru of seinlátir, fannst hqnum. Hann sparkaði illskulega í Franklinn, óður af durgslegum sljóleika hans. „Þú líka, lögga.” Þeir hlýddu og ákváðu hrað- ann sjálfir enda gátu þeir ekki auk'ð hann; Hayden gekk fyrst- ur, síðan Franklinn, þá dreng- urinn. Þeir upphófu sömu til- breytingarlausu gönguna. „Vertu nærri hlíðinni, þú,” kallaði Boog til Haydens. „Reyndu ekkj að ráfa út á slétt- una.” Hann leit aftur fyrir si-g. 'Svo sagði hann við þá alla: „Hlustið þið nú á! Þetta var ekki síðasta flugvélin sem við sjáum i dag og þær e;ga eftir að koma nær. Þegar þær gera þaðj’ þá •Siwriið þið o’kkur skýli og fleygið ykkur niður — skilj- ið þið það? Ef einhver ykkar hristir sig, þá verður það i síð- asta skipti, sem ég er lifandi maður” Rödd hans var ógnandj, Og margítrekuð ógnunin fékk nýjan blæ. En viðbrögðin voru ekki meir.i en svo, að hann hefði get- að verið að tala við heyrnar- og mállausa þrenningu. Þeir röltu áfram neðanvið grýttar, kaktus- vaxnar hlíðarnar, og hann var rétt á hælunum á d^engnum. Jafnvel nú bjóst hartn við, að það myndi borga sig að fara greiðfærari leiðina en að byrja að klöngrast upp í hlíðunum. Enn áttu þeir langt ófarið — fjandans óraleið — og tíminn var óvinur hans. Flugvélarnar voru ekki ejna á- hyggjuefnið. Ef honum tækist að leynast fyrir þeim til sólar- lags, þá fengi hann frið um nótt- ina. En það var eng.'n leið að komast hjá hungri og þorsta máttleysi og sársauka — ekki einu sinni þegar þeir voru komnir yfir landamærin. Sérhver míla sem hann tapaði vegna varfærni, heimtaði sitt seinna meir. Eftir nokkrar mínútur fannst honum hann aftur heyra í flug- vél, en þótt hann sv.'paðist vand- lega um, sá hann ekki neitt. Og um leið og hann fór að bölva sjálfum sér fyrir móðursýkina, kom hann auga á þyrluna á leið útúr hitamóðunni. Hún var nær en í fyrsta skipti, en þó of langt burtu til að nein hætta stafaði af henni. Samt sem áður lét hann þá stanza og leggjast niður. Þeir lágu á grúfu og horfðu á vél- ina gegnurn blaðiausa runna- þyrpingu. Hún var lágt á lofti, svo sem í hundrað feta hæð, og það blikaði á stóra, lárétta spað- ana í sólskininu Hún stanzaði einu sinni, hékk eins og leik- iang í ósýnilegum þræði, áður en hún hélt ferð sinni áfram Bqog fylgdist með henni um leið og hann gaf hinum auga. Dimm- ar vélardrunurnar færðust sí- fellt nær. Hræddir fuglar flögr- uðu burt með vængjablaki. Þyrl- an kom urrandi nær og sólin bakaði bólgið trýnið á henni. Hún kæmi að fjallgarðinum svo sem mílufjórðung fyrir norðan þá. Boog sá það núna. í fyrstu hafði verið erfitt að átta sig á hvaða stefnu hún tæki, en nú var það auðséð. Hayden gægðist frambiá gödd- lieyrt og ekrlfaið Abdel Karcm Kassgm, höf$ingi . ;og försaBt&ráðh«jlí!a“ írak'sj héfur.' iekki'- förið,, |ót- mál án fjölda lífvarða síðan honum var sýnt banatilræði 1959. Nú fyrir skemmstu sneri hann við blað.'nu og tók upp háttu fyrirrennara síns, Har- un al Raschid, sem var kalífi á miðöldum. Kassem gekk einn um stræti Bagdad meðal fólksins og hjalaði við það, — tók sér far með strætisvagni og spjallaði við farþegana um fargjöldin og fleira. Næsta dag gaf Kassem fyrirskipun um að fargjöld innan borg- arinnar skyldu lækkuð um 25 prósent. ★ John F. Kennedy hét yfirmað- ur á hraðbáti frá bandaríska flotanum í síðustu heimsstyrj- öld. Báturinn var skotinn í kaf á Kyrrahafi árið 1943, og drukknaði þá meirihlutinn af skipshöfn Kennedys. Sjálfur var hann vel þjálfaður íþróttamaður og var m.a. í sundliði Harvardsháskólg. Sér- grein hans var baksund. En Kennedy vann það afrek eftir að bátnum var sökkt, að synda bringusund til næstu eyjar með annan mann á bakinu. Þetta þykir sérlega vel af sér vikið þar sem Kennedy hafði meiðzt í fótbolta nokkrum ár- um áður og hlaut auk þess áverka á baki þegar sprengjan hitti bátinn. Frá þessum atrið- um er skýrt í mörgum löng- um greinum í bandarískum blöðum um þessar mundir. Kennedy er nú íorseti Banda- ríkjanna. ★ Erich Mende, formaður hins svonefnda Frjálslynda demó- krataflokks í Vestur-Þýzka- landi, átti nýlega einkafund með André Smirnov, ambassa- dor Sovétríkjanna í Bonn. Mende lagði til í janúar að haldinn yrði sendiherrafundur fulltrúa Bonnstjómarinnar og, Sovétríkjanna. Mende lýstij einnig yfir stuðningi við þál tillögu Smirnovs, að haldinn j yrði fundur fulltrúa Sovét-j stjórnarinnar og fulltrúa allra i flokka í Vestur-Þýzkalandi., Frjálslyndi demókrataflokk- j urinn myndaði s.l. haust sam-i steypustjórn með Kristilegá / demókrataflokknum. Hefurj Adenauer nú lýst yfir mikilli! sneykslun vegna fundarj Mendes og Smimov. ★ Björn Sigurbjörnsson í Bún aðardeildinni hefur skipulagt það snjallræði að láta sá korni í jörð s.l. haust áður en frost. gerðu vart við sig, segir í síð- asta hefti af Búnaðarblaðinu. r Korninu mun aðallega hafa ! verið sáð norðanlands, en einnig í Gunnarsholti. Á nú að athuga hvernig kornið' stendur sig í þessum tilraun- um. Algengt mun vera að sá grasfræi á haustin fyrir norð- an, því þá notast því betur rakinn á vorin og grasið sprettur fyrr. Grasfræ lifa hinsvegar ekki af veturinn í jörð sunnanlands sökum um- hleypinga. Menn gera sér von- ir um að haustsáning á korni muni hraða sprettunni um eina til tvær vikur. Skreiðarframleiðendur Útf ly t j endur Viö erum meöal stærstu innflytjenda á skreiö til Nigeríu. Ágætustu meðmæli fúslega veitt áreiðanlegum útflytjendum. Ekkert er of lítiö fyrir hin frá- bæru sambönd okkar. Vörur yðar eru öruggar hjá okkur SnúiÖ yöur til Messrs. A.A. Momson & Company, 22a Lewis Street, P.O. BOX 270, Lagos, Nigería. West Africa. Símnefni: ,,MOMSON“ — Lagos. Laugardagur 10. febrúar 1962 — ÞJÓÐVILJINN — m

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.