Þjóðviljinn - 14.03.1962, Page 11

dældarhögg.
Ég lyfti kylfunni, reyndi að
hugsa um hægri olnbogann og
sló í kúluriáw
Sviss — heyrðist í sandinum.
Ég hafði ekki komið við kúl-
una. Ég sió aftur.
Sviss *— klikk — heyrðist þá,
og kúlan þaut upp úr sand-
náminu.
En smellurinn sem ég hafði
heyrt stafaði ekki frá kúlunni.
Hljóðið hafði verið hvellara og
harðara, eins og þegar málmur
slæst í málm. Ég rótaði í sand-
inum með kyifunni.
Járnið hafði siegizt í signet-
hringinn hans Sveins, • hringinn
sem hafði alltaf verið mér
þymir í aúgum.
En hringurinn lá ekki þarna
einn.
Hann var á hendinni á hon-
um. sem stóð nú útúr sandnám-
inu við átjándu holuna á golf-
vellinum í Bogstad.
Ég stóð þarna drykklanga
stund eins Qg í leiðslu, vissi
hvorki í þennan heim né ann-
an.
Það gufaði uppúr rakri gras-
flötinni fyrir ofan sandnámið.
Sólin var farin að verma og
blái liturinn á himinhvelfing-
unni varð skýrari. Þrastahópur
flögraði framhjá og ég hugsaði
sem snöggvast að þeir hefðu
sjálfsagt verið að gæða sér á
mórberjum.
Ég vissi ekki hvað ég átti
að gera. Fyrstu andartökin var
eins og áfalliú breiddi blæju yf-
ir- huga minn, svo að allt varð
óljóst, og eins og í draumi.
En svo greiddist úr hulunni
og ég vissi. að ég var glaðvak-
andi.
Sem snöggvast varð mér hugs-
að 'til strákanna m.'nna fimmtán
í 5. bekk. Strákarnir sem höfðu
með réttu gizkað á að ég væri
ve.ikari fyrir stúlkunum í bekkn
um en þeim sjálfum. Þessir
fimmtán, heiðarlegu, héralegu,
feimnu og yfirlætisfullu strákar,
sem höfðu ekki hugmynd um
hvers konar menn þeir yrðu
með tímanum og reyndu því að
líkja eftir ölium manngerðum í
e'nu. Gat verið að þeir hefðu
gért þetta — að þetta væri
allt saman grimmilegt spaug?
En jafnvel strákarnir í 5. bekk
myndu vita hvar draga ætti
mörkin. Og þetta var of langt
gengið.
Það sást ekki nokkur ljfandi
maður á ferli.
Sandnámið var eyðilegt —
tómt og aflagt. Ég stóð í sand-
Ég hugsaði sem svo, að það liði
á löngu þar til þe.'r kæmu að
átjándu holt. Ef þe;r lékju á
venjulegan hátt, tæki það næst-
um hálfan þriðja tíma fyrir þá
að komast þangað. Þá væri lög-
reglan búin að vera lengj á
staðnum.
„Ég verð við sandnámið milli
sautjándu og átjándu holu,“
sagði ég við þjálfarann. „Vilj'ð
þér senda lögregluna þangað
þegar hún kemur.“
Hann spurði einskis. Hann var
einn hinna fáu, aðdáunarverðu
manna sem geta tekið v:ð skila-
boðum án þess að spyrja hvers
vegna. Þess vegna vissi ég lika
að hann væri fær um að koma
ókomnum golfleikurum burt af
vell'num.
Svo stóð ég á brúninni a
sandnáminu og beið e.ftir lög-
reglunni.
Hún kom í tveim bílum og
til allrar hamingju án lögreglu-
flautu. Ég ve;t ekki hvernig
þei-r hafa ekið um bæinn, en
hér uppfrá óku þe:r hratt en
hljóðlaust inn á bílastæðið
nokkur hundruð metra frá mér.
Sjö gráklæddir menn voru
komnir út eftir andartak. Þjálf-
arinn benti og svo komu þeir
gangandi í átt til mín.
Þá sá ég að einn þeirra var
Karl-Jörgen Hall. Hanh hafði
þá verið lögreglufulltrúinn sem
var á vakt þegar ég hringdi.
Hann var jafn grannur og veiga-
lítill að sjá og hann hafði ver-
ið þegar við lásum saman und-
ir próf fyrir mörgum árum.
Móðir mín var vön að segja að
inum ems og þegar ég hafði hann værj með röntgenaugu
slegið i go.lfkuluna. Kylfuna
hafði ég í hægri hendi. Ég leit
í kringum mig.
Það var eins og smáskriða
hefði fallið frá brúninni á saridh
náminu og þangað sem Sveirin
lá. Sporin mín lágu í skáhöllum
boga niður til mín. Það voru
margar rákir í sandinn neðst í
skriðufárinu. En það lágu líka
spor upp frá staðnum þar sem
ég stóð.
heyrt og
13.00 „Við vinnuna".
17.40 Framburðarkennsla í dönsku
og ensku.
18.00 Útvarpssaga barnanna;
„Licitin að loftsteininurp" eft-
ir Bernhiard Stokke; X. (Sig-
urður Gunnarsson þýðir og
ies).
20.00 Varnaðarorð: Friðgeir
Grímsson eftirlitsmaður tal-
ar um öryggi á vinnustöðum.
20.05 Tónleikar: Wal-Bcrg hljóm-
(tfveitin lcikur létt ög.
20.20 Kvödvakar a) Lestur forn-
rita: Eyrbyggja s.aga;, XIII.
(Helgi Hjövar , »ibhöfundur)T'
b) Islenzk _tónlist:_ Lög eft-
ir Pál Isölfssóm c) Dr. Sig-
urður Nordai ...prófessor les
gamlar qg. nýjar þjóðsögur I.
21.15 Föstuguðsþ.iónusta, í út-
varpssal (Prestur: Séra Ing-
ólfur /«stmarsson. Organ-
leikari: Jón G. Þórarinsson.
Félagar í kirkjukór Bústaða-
.sjóknár. syngja. — 1 lokin
les séra Sigurður Stefánsson
vígslubiskup úr passíu'sálm-
unum).
22.10 Erindi og tónleikiar: Dr:
Róþert A, Ottósson söng-
smálsHtjóri minnist hljóm-
sveitatrstjórans Brunos
Walters ðg kynnir tónverk,
sem hann stjórnaði flutn-
ingi á.
23.40 Dagskrárlok.
Ég beygði mig niður og þreif-
aði eftir slagæð sem ekki sló.
Það var fráleitt sem ég gerði,
en ég tók handfylli af sandi
og breiddj úr henni yfir dauða
höndina. Það var eins og ég
þyldi ekki að horfa á hana
slanda upp úr sandinum, — það
var höndin á Sveini og hún var
stirð og dauð. Ég lagðí frá mér
kylfuna og svo gekk ég uppúr
sandnám'nu. Ég gekk tif baka
sömu leið. þannig að sporin
lágu yfir min fyrri spor.. Mér
datt allt í einu í hug kylfupo.k-
inn hans Sveins. Ég fór að
velta fyrir mér hvar hann væri.
En ég hætti fljótt að hugsa um
það, lögreglan yrði að ráða
fram úr því.
Svo gekk ég yfir að golfskál-
anum. Vöilurinn var ekki lengur
e:nkavöllur minn, Edenslundur-
inn. þar sem hægt var að íhuga
og finna frið í gullnu morgun-
iósj undir ópalhimni. Hann var
bara grænir venjulegir grasreit-
ir undir bláum, heiðskírum
riimni og vegurinn lá bara að
golfskálanum og símaklefanum.
Núrilerið var 42 06 15, Rann-
Iðkbárlögreglan í Osló. Þetta
númer kom öðru hverju fyrir í
kvöldfréttum útvarpsins. Ég
kunn’i það utanað.
Svb hringdi ég til lögregl-
unnar.
Annar þjálfarinn sat í fata-
geymslunni. Ég sagði honum að
það hefði orðið slys og bað
hann að stöðVa þá golfleikara
sem kæmu og segja þeím að
aka til borgarinnar aftur. Það
voru þegar nokkrir bílar komn-
ir og hann sagði að það væru
komnir tíu eða tólf menn út á
völlinn.
„Láttu þá eigá sig,“ sagði ég.
„Það er Sveinn Holm-Svensen
útgerðarmaður,“ sagði ég. „Hann
liggur grafinn í sand.'num þarna
fyrir neðan. Hann er dáinn.“
Þeir sneru sér við og horfðu
niður í sandnámið.
„Sporin sem liggja niður að
kylfunni þarna, eru sporin mín,“
sagði ég. „Ég á líka kylfuna.
Ég ætlaði að slá upp kúlu og
sló í... ég sló í.. . höndina á
honum.“
„Af hverju í ósköpunum haf-
íð þér ekki grafið hann upp
maður?“ sagð; einn af mönn-
unum. Hann hélt á lítilli svartri
tösku. Læknirinn, hugsaði ég.
„Athugið hvo.rt hann er dá-
inn,“ sagði Karl-Jörgen Hall.
Læk/?irinn gekk niður í sand-
námjð. Hann fór sömu leið og
ég hafði farið og gekk við hlið-
ina á sporunum mínum. Svo
færði hann kylfuna og aftur sa
ég í höndina á Sveini uppúr
sandiríúm. Læknirinn þréifaði á
henni.
„Hann er dáinn. Rjgor mortis
er kominn fyrir mörgum
klukkutímum."
„Það þarf að loka golfvell'n-
um öllum.“ sagði Karl-Jörgen
Hall við einn lögregluþjónanna.
„Hringið á fleiri menn.“
Og svo fór allt af stað.
Ljósmyndarinn var sá fyrsti
sem kom. Vélin hans blossaði
án afláts. Hann stóð á gras-
brúninni og tók myndir niður í
sandnámið og hann stóð niðri
í . sandnárnlnú og tók myndir
þar. Svor fór næsti maður niður.
Hann tók upp kylfuna mína og
var með hanzka á höndunum.
Fingraför, hugsaði ég. Og í
fyrsta skipti flaug mér í hug,
að kannski yrði ég grunaður.
Fleiri bílar óku jnn á bíla-
stæðið. Mér farinst allt mora í
gráklæddum mönnum. Svo
grófu þeir Svein upp. Aftur
þlossaði my.ndavélin ljósmyndar-
ans. Mér fannst þeir vera heila
eilífð 'að þessu. Mig langaði
mest til að snúa mér undan, ef
ekki hefðu verið alljr þessir
gráklæddu menn. En ég vildi
Anastas Mikojan, varaforsætisráðherra Sovétríkjanna, er ný-'
kominn heim til Moskvu úr heimsókn til lýðveldanna í Vest'-1
ur-Afríku. Mikojan þykir góður erindreki ríkis síns þar sem
hann kemur fram erlendis. Hann er sagður hafa verið léttur,
í skapi í Ai(a^uf<jjjHnnii og var honum tekið með kostum og
kynjum. Myndin er tekin við komuna til Ghana. Nkrumah og'
fleiri taka á móti Mikojan að þjóðlegum sið — með söng og
dansi — og Mikojan bregður á leik ásamt hinum.
* * ■ *
★ ★ * * ★ *
Janios Quadros, fyrrverandi
Brasilíuforsetij kom s.l. föstu-
dag til Santos í Brasilíu eftir
langa útivist. Var honum vel
fagnað. Quadros boðaði að
hann væri reiðubúinn að hefja
aftur þátttöku í þjóðmálum,.
Búizt er við að hann muni
keppa um ríkisstjórastöðu í
Sao Paulo eða reyna að ná
kosningu til fulltrúadeildar
þjóðþingsins.
Benny Goodmann, hinn gam-
alkunni bandaríski jazzleikari,
fer ásamt hljómsveit sinni til
Moskvu innan skamms. Good-
mann ætlar að halda hljóm-
leika í stórborgum Sovétríkj-
anna. Heimsóknin er á grund-
velli samnings Sovétríkjanna
og USA um menningarsam-
skipti ríkjanna. Bandarísk yf-
irvöld neita hinsvegar stöðugt
hinum fræga kór Rauða hers-
ins .um leyfi til að heimsækja
USA og syngja íyrir Banda-
ríkjamenn.
★
■: t ■ ★ '*•'
Claudio Sanchez Albornos.
heitir nýr forsætisráðherra
spænsku útlagastjórnarinnar,
sem til þessa hefur haft aðset-
ur sitt í París. Þar sem bæði
forsætisráðherrann og forseti
útlagastjórnarinn'ar, Luiá Jim-
enez de Asua, eru prófessorar
við háskólann í Buenos Aires,
flytur útlagastjórnin aðsetur
sitt þangað. Sérstök fram-
kvæmdanefnd útlagastjórnar-
innar verður áfram 'staðsett
í París til að annast brýn mál-.
efni stjórnarinnar í=Evrópu.
Brezk blöð skýra frá því að
Margrét prinsessa, kona Ant-
ony Snowdons lávarðar, hafi
nýlega verið v'ðstödd vígslu
skólaheimilis fyrir afvega-
leiddar stúlkur í East End i
London. Prinsessan lét við
það
sér
tækifæri
nokkrar
kynna fyrir
fyrrverandi
vændiskonur. Fylgdarlið Már- ^
grétar segir að hún hafi rætt
við þær „með samúð og
skilningi", og hafi samtalið
verið langt og ánægjulegt. I
Sonja Hcnie, fyrrv. skauta-
snillingur og kvikmyndaleifc;
kona. hefur ákveðið að gefa
norska ríkinu málverkasaln
si.tt.. Þetta er hið veglegasta ‘
safn. málverka. og tpetið„4
nær 200 . milljónir ísl. k.róna,
En frúin lætur ekki þar við
sitja. Ásamt eiginmanni sín-V
um, norska útgerðarmannin-i.
um Niels Onstad, ætlar hun
að láta byggja safnhús yfir
málverkin fyrir um 100 millj-
ónir ísl. króna. Verður það
í grennd við Osló.
Eiginmaður minn og faðir okkar
SIGURÐUR JÓHANNESSON,
skipstjóri frá Flatey,
er lézt að heimili sínu, Víðimel 37,' 6. þ.m., verðúr jarð-
sunginn fimmtudaginn 15. marz kl. , 10,30 frá Fossvogs-
kapellu. Blóm og kransar vinsamlega. afbeðnir,., en þeir,
sem vildu minnast hans, beðnir að láta Slysavarnafé-
lagið eða Dvalarheimili aldraðra sjómanna njóta þess.
Athöfninni verður útvarpað.
Halldóra Jónsdóttir
Björgúlfur Sigurðsson
Jón Júlíus Sigurðsson.
; í
Miðvikudagur 14. marz 1962"— ÞJÓÐVILJINN —