Þjóðviljinn - 15.07.1962, Blaðsíða 11

E R 1 C H KÁSTNER
eða
„Ágætt. Þegar góði maðurinn
var búinn að kveðja prinsessuna,
ákvað litli skálkurinn að hella
hann fullan. Því að ræningjarnir
gerðu sér vonir um að góði mað-
urinn myndi ljósta upp ráðagerð-
um prinsessunnar, þegar hann
væri orðinn ofurölvi. Náunginn
með rangstæðu eyrun hitti sem
sé af tilviljun góða manninn aft-
ur. Og þeir gengu saman á verts-
húsið. En nú kom það í ljós, að
góði maðurinn gat þo.lað
meira brennivín en litli skálkur-
inn. Og þannig vék því við að
hreinhjartaði og góði maðurinn
skilaði ræningjanum heim í
verustað hans. Veitingafólkið var
ekki viðstatt, vegna þess að það
var ekki til, heldur var þetta
ræningjabæli. Maðurinn sem
opnaði dyrnar, sá með hvíta
skeggið og dökku gleraugun, var
ræningjaforinginn sjálfur. Og í
öllum herbergjum biðu menn
hans í felum. — Hugdjarfa góð-
mennið skilaði af sér blekfull-
um ræningjanum og hélt heim-
leiðis. Orsökin til þess að hann
skyldi sleppa heill og lifandi frá
þessu, var fyrst _cg Jremst sú að
ræningjaflokkurinn þúrfti , ennþá
á honum að halda, aúk þesájsem
svona góðir menn hafa í ævintýr-
unum stei'ka verndarengla“.
Kúlz gamli ,. sat í stólnum og
mátti ekki mæla. Munnurinn á
honum var hálfopinn og gráa yf-
irkeggið skalf.
„Daginn eftii'“, hélt Struve á-
fram, „afhenti prinsessan , fagra
góða manninum dýrgripinn, sem
ræningjaflokkurinn vildi ræna.
Sumir ræningjarnir sáu það.
Skömmu. síðar birtist þjófurinn
með skrýtnu eyrun og þeir leit-
uðu að hentugum klefa. Þeir sett-
ust að sjálfsögðu ekki inn í klef-
ann sem góði maðurinn stakk
upp á, heldur í annan klefa, þar
> sem maður með rautt nef sást
í glu.gganum. Það var engin
furða. Því að maðurinn með
rauða nefið var í sama ræningja-
flokki og þjófurinn með skrýtnu
eyrun. Og það voru ekki aðeins
þessir tveir menn sem voru í
þeim flokki, heldur allir menn-
irnir í klefanum sem þóttust
ekkért þekkjast og kofna hver
úr sinní áttl‘.
„Þetta ‘niégíð hér ekki. segja!“
KúTz gal rheð erfíðismunum stun-
ið héss'u Uop. Eh ‘þ’egar Struve
h-rfði 'á hann Tariga stund með
sam'úð og 'vináttu í sviþhum.
þá drúoti hatin höfði eins og
hann skammaðist sín.
lÍTrlgf" TnnðtuiTfn ' hélt -.wiTttýr--
inu' áfrnm. ..Þeir hftfðú fierl á-
!' ætlunÁÁ^ilnnin var eijki' svo .af-
leit. Því aö hún byggðist ú
traustum grunni. Á vammleysi
góða mannsins. Einn úr hópnum
lók tollvörð. Þeir onnuðu tösk-
ur sínar og bannig gat hann stol-
ið dýrerinmim úr töskunni án
þess að góða manninn grunaði
neitt. Þeir urðu ekki órólegir fyrr
en hann fór úr klefanum, vegna
þess að hann var svangur. Þeir
höfðu réyndar dýreripinn. En ef
góði. maðurinn opnaði nú töskuna
Sma nð bcim fiaryerandi og upp-
eötvaði. þjófnaðinn? Eins og all-
ir menn af þeirra satiðahúsi voru*
þeir við hinu versta búnir. Rán
og morð eru náskyld. En góði
maðurinn sneri aftur til klefans
og var vingjarnlegur við þá
eins og fyrr. Hann vissi sem sé
ekki fvrr en hann reis á fætur
og ætlaði að ná í vindla í.tösku
sína, að þeim brá í brún. Hann
mátti ekki opna töskuna fyrir
nokkurn mun! Þsss vegna ruku
þeir allir upp til handa og flýttu
séi' að bjóða mann'num vindla
og si'garettur. Og vegna þess að
hann var svo góður maður, þá
varð hann beinlínis snortinn yfir
þessar.i hugulsemi.“
Óskar Kúlz slátraramejsfari
frá Beriín sat í hnipri. Hann
var sótrauður í framan.^g ,þnyf-
arnir lágu á hnjám honum eins
og hamrar. . ...
„Lengra er ævintýrið ekki í
svipinn,“ sagði Struve. „En því
er ekki lokið enn.“
„Jú!“ Kúlz reis á fætur. „Æv-
intýrið er á enda!“ Hann þr’eif
stafinn sinn og stikaði án þess
að segja fleira í áttina aö stig-
anum.
Unga 'fólkið, . hprfði -forviða á
eftir garnla, lótléga manninum.
Svo spruttú þau ba-ði á fætur
samtiímis og hlupu á eftir hon-
um.
„Hvert. eruð þér að fara?.“
spurði írena Trúbner kvíðafull.
Hann ýtti henni, hranalega frá
sér: „Niður í klefann minn!!“
„Og hvað viljið þér þangað?“
spurði Struve.
„Jafna sakirnar við þá, sagði
gamli maðurinn. „Eg skal drepa
þessa þorpara. Með berum hönd-
unum. Sleppið mér.“
„Nei,“ svaraði ungi maðurinn.
„Þótt svo ég þyrfti að slást við
yður hér á þilfarinu og þótt mér
líki mjög vel við yður. Og jafn-
vel þótt það kosti okkur sjúkra-
hússvist báða tvo. Eg sleppi
yður ekki inn í klefann í þessu
hugarástandi.
Herra Kúlz, þessi gæfi maður,
lyfti handleggnum til að berja
manninn sem hét Rudi.
Þá tók írena Trúbner sér
stöðu á milli þeirra og sagði:
„Pabbi Kúlz. Hvað genguf eig-
inlega.að yður? Eg hýlt þér æfl-
uðuð að hjálpa mér.“
„Ollu eru , takmörk. sett,“ ur.r-
aði ;hann. „Nema , .auðyitað,
heimsku minni.“ Svo lýt hann
handlegginn píga og sagðj við
herra Struve: „Eg bið mikjllega
afsökunar.1'.
„Ekkerf að ’afsaka.“,
Ungfrú Trú'þner tók ■ undír ,
handlegginn . a ’ æstri þenjpunni
og hálfdrö hani). yfir að legú-
stólnum. „Þér getið hvort sem
er ekki drepið alla rseningja.“
„Nei, bara þessa í klefanum.“
Rudi Struve fór að hlæja. Svo
sagði hann: „Það má kallast
smekkvísi að berjast með tíu
fingrum við tíu skammbyssur.“
Hann ýtti góðmenninu niður í
stól.
Þau sátu þögul drykklanga
stund. írena Trúbner benti í átt
að siónde'Tdarhringnum. Þýzka
ströndin kom T 1 i ós.
„Það er óhugsandi,11 sag’i
Kú’z eftir nokkra stund. „Eg
get ekki verið áfram hjá þessum
þorpurum. Það kemur ekki til
mála. Eg fer úr lestinni í
Warnemunde. Annars verður
slys.“
NÍUNBI KAFLI
í Warnemunde hafði lestin
ek’ð uppúr feriunni. Og nú ók
hún eins og vera bar um járn-
brautarlest,-milli akra og engja,
framhjá þorpum og nautgripa-
hjörðum. Farþegi sem hefði
sofnao eftir brottför frá Kaup-
mannahöfn og ekki vaknað fyrr
en nú, hefði átt bágt með að
átta sig á hvort hann væri enn
staddur í Danmörku eða kom-
inn til Mecklenborg. Landslagið
er svo undur líkt, að það er laf-
hægt að villast á þvi
í, lýLEFA á .pðnj fayrými. vn.r
h $ ípfe egéi a ð u r ááungi nniif
... &
T
LANDS MO T

um, útflutning Evrópulanda. Þeir
ráétfdu afleiítingar heinasstyrjé
aldarinnar. Þeir ræddu um það
að fyrri kaupendur.'varnings frá
Evrópu hefðu nótfært ser árin
Sem Evrópa var að gera sjálfs-
morðstilrauninn. ÁðraT'heimsálf-
ur höfðu byggt upp eigin iðnað
og orðið sjálfum sér nógar.
Ménnirnir tveir ræddu hæt't-
urnar s'em voru því samfara að
Evrópa ýrði að flytja inn hrá-
efni, án þéss að hafa markað
fyrir útflutingsafurðir sínar,
nema kannski helzt reiðufé.
Þá gekk smávaxinn maður
frai'nhjá úti á ganginum. Maður
seni einkenndist af eyrum : sem
sát'u býsria háft á höfðinu. Hann
gerði ekki svo mikið sem líta
inn í klefann.
En þó var eins og áhugi hvít-
skeggs dofnaði. Hann hafði ekki
lengur eins mikla samúð með
verzlunarviðskiptum Evrópu. Að
lokum reis hann á fætur, tautaði
eitthvað til afsökunar og fór
fram á ganginn.
í enda vagnsins stóð litli ná-
unginn og horfði út um glugg-
ann á fagra þýzka landslagið,
eins og hann væri í leiðslu.
Hvítskeggur stikaði til hans.
„Eg var búinn að segja ykkur
að þið ættuð alls ekki að koma
hingað,“ hvíslaði hann gparpur.
j,Eg get svo sem farið aftúr,“
sagði sá litli.
j.Hvað er að?“
:,Kúls er horfinþiÚjHílyþyTíT;!
„Er það víst?“ ’jy,'1
,,Já, ef hann steridúríekki: úppi
á eimvagninum En við gátú'm
ekki verið að leita þar\“ ,ÍH
„Vertu eþki með þessa fimm
apija brandára."
..Einkaritari Steinhövels er
lílca horfinrii"
t)<Vt
Hópreið hestamariria ínn á sýningarsvæðið fer fram í
dag kl. 14.30.
Kl. 10.00 verða sýíidir mestu góðhestar landsins.
Sýnriar verða íþróttir á hestum.
Úrsliíahlaup á skeiði og stökki hefjast kl. 18.30.
Komið og sjáiö spennandi keppni, um hæztu verðlaun
sem greidd hafa verið í lcappreiðum á fsiandi.
: ’.í,-
framkvæmdAnefnbin.
-I
Beinhvítir — brúnir — svaríir.
MIKID ÚRVAL
MARKAÐURJNN
Laugavegi 89.
Loka ð
SKRIFSTOFAN VERÐUR LOKUÐ
mánudaginn 16. þ.m.
TOltSTIÖBINN, Ainarhvoli.
Útvarpiö í dag:
8.30 Létt morgunlög.
9.10 Morguntónleikar: — a)
Thamar, sinfónískt ljóð eft-
ir Balakirev. b) Dietrich
Fischer-Diskau syngur lög
eftir Hugo Woif við ljóð
eftir Eichendorff; Gerald
Mcore leikur undir. , c)
Strengjakvartett nr. 12 eftir
Milhaud. d) Píanósónata í
B-dúr eftir Schubert.
11.00 Messa í Réttarholtsskólan-
um í Reykjayík. Séra
Gunnar Áfnason. Organ-
leikari: Jón G. Þórarinss.
14.00 Miðdegistónleikar: Frá tón-
listarhátíðipni í Björgvin í
vor. a) Sinfónískir dansar
op. 64 eítir Grieg. b) Frau-
enlieþe únd - Lefóen. lagafl.
,. :pftir Schúmann. c;) Konsert
í G-dúr fyrir fiðlu, selló,
; .píanó og hljómsveit^ eftír
Beethoven.
lT.OOjJFæfeysk, guðsþjónusta, —
(Hljóðrituö í .Þórshöfn). •
Í7.3Ö; Bárnatími.,;§^0^0.)’:
a) Sendibréfum svaráðj' b)
Geiturnar þrjár. ‘ieilsefC' fyr-
ir lítil börn. c) Sígildar sög-
ur: Kynning og upphaf
nýrrar framhaldssögu.
18.30 Heiðbláa fjólan mín fríða:
Gömlu lögin sungin og
leikin.
20.00 Semiramide, óperuforleikur
eftir Rossini.
20.15 Því gleymi ég aldrei: Fjór-
ar stuttpr frásögur. a) Þið
ætlið, állair aft sol'a / eftir
Guðnýju Sveinsdóttur, ísa-
firði (Anna Guðmundsdóttir
■leikkona í'lytur). b) Árin
1882 og 1883 / eftir Guðjón
Asgeirss., Kýrunnarstöð-um
(Thorolf Smitíi 1-réUamaður
i'lytur). c) Ein króna silfurs
eftir - Eliiiu Þorsteinsdóttur
frá Dyrhólum (Jóhanna
Norðfjörð leikkona flyturþ
d) 1 villu eftir Sólveigu
Stefánsdóttur frá öndólfs-
stöðum (Jóhanna Noröfjörð
flytur einnig).
20.40 Kórsöngur: Karlakórinn
Þrestir í Hafnarfirði syng-
ur. Söngstjóri: Jón ísleifs-
son. Einsöngvarar: Einar
Sturluson og Pálmi Ágústs-
son. Píanóleikari: Fritz
Weisshappel.
21.20 Frá Grænlandi: Jónas Jón-:
asson staddur þar vestra
með segulbandstækið.
23.30 Dagskrárlok.
Utvarpið á morgun:
13:00
15:00
18.30
20,00
20.20
‘•«1
20.40
21.00
21.30
22.10
22.25
22.10
22.55
Við vinnuna: — Tónleikar.
Síðdegisútvarp.
Lög 'úr kvikmyndum.
Um Uaginn og veginn (H.
Hjörvár rithöfundur).
Einsöngur: Margot Guillea- 1
úrne syngur lög eftir Moz-
art. Við píanóið: Fritz
Neymeyer.
Strákurinn fró Stolckseyri, ;•
sem varð biskup í Björgvin :
og barón í Rósendal,; fyrsta ::
erin’di (Árni G. Eylands
sendiráðsfulltrúi).
Tónleikar: Hollywocd Bowl j
hljómsveitin leikur. Stjörn- ,
endur: Felix Slatkin og
Miklos Rozsa.
Útvarpssagan: Skarfaklett-
ur eftir Sigurð Helgason.
Búnaðarþáttur: Af strönd
meginlandsins (Gísli Krist-
jánsson ritstjóri).
Kammertónleikar: Kvintett “
op. 57 eftir Sjostakovitsj
(Höfundurinn og Beethoven
kvartettinn leika).
Danslög.
Dagskrárlok.
Sunnudjjtgur 15. júlí 1962 — ÞJÖÐVILJINN — Q Jj