Þjóðviljinn - 03.08.1962, Side 4

rokkur, ullarkambur, snældur og stoltkar o.fl. (Ljósmynclirnar tók Ari Kárason).
1 Iðnskálanum má þessa
daga líta hemilisiðnað frá
heimilisiðnaðarfélögum á Norð
urlöndum og íslandi. Þar eru
margvíslegir hlutir til margra
nota og hefur hvert land sína
deild. ísland sýnir þó flest,
enda mun það venjan þegar
heimilisiðnaðarfélögin á Norð-
urlöndum halda sameiginlega
sýningu, að það landið, sem
að sýningunni stendur hafi
fjölbreyttast efni.
Fyrst getur að líta rokkinn,
snælduna og ullarkambana,
tog, þel og jurtalitað band,
hyrnur og sjöl sem unnin eru
úr togi eða þeli, samfellu og
önnur pils eins og eitt sinn
tíðkuðust, peysur og skjólföt
úr íslenzkri ull, veggteppi,
bæði eftir faglærðar konur,
listakcnur og aðrar; enn er
,í fyrsta salnum falleg silfur-
smíðí,.. smel'tivfnpa,- keramík
og útskurðar,
Nei sko, j eru þarna ekki
fuglar úr ýsubeini eins og
margir kunnu að gera hér áð-
u.r fyrr en fátítt er nú orðið
eftir að hægt var að fara að
kaupa leikföng í annarri
hverri búð.
Einnig er þarna vinna eftir
sjúklinga á Kleppi, ekki ó-
merkileg.
Ullarvinnan er yfirgrips-
mest.
Þegar íslenzku deildinni
sleppir vevður fyrir ckkur
salur Noregs og' er þar failegt
silfur, trévinna, saumur og
gler.
Þá Svíþjóð með létt og
smekklegt ,,hemslöjd“ frá hi.n-
um ýmsu héruðum.
Þvínæst Finnland. Þar get-
ur að líta teppi, og vegg-
teppi, bæði rúmábreiður. Þar
sem farið er að mestu eftir
gömlum mynztrum og þau
endurnýjuð frékar en stæld.
Sýnishorn af gamla mynztr-
inu er hjá nýja teppinu. Sum
teppin eru sérlega skemmti-
leg og ættu að vera okkur
íslendingu.m hvatning til að
vinna meira úr gömlum fyrir-
myndum. Þessi finnsku teppi
eru frá ýmsum héruðum og
sumar hugmyndirnar teknar
frá Löppum. (Margir sakna
þess að sjá enga keramík frá
Finnlandi, en hún er alltaf
hin fegursta).
Frú Hulda Stefánsdóttir
tók það fram í ræðu sinni á
heimilisiðnaðarþinginu sem
haldin var við opnun þess-
arar sýningar, að við eigum
að skapa hér mikinn og góð-
an ullarvefnað og hlutgengan
um öli lönd, en við verðum
að berjast til þess að hafa
uppi áróður fyrir því.
Þaö er gamall og nýr svip-
MSMMI
Sýnisliorn af finnskum vefnaði o.fl.
ur í Iðnskólanum; rokkurinn
cg kambarnir; það sem allir
eitt sinn kunnu að nota. Það
sem fyrst var kennt, áður en
kennt var að lesa og skrifa.
Eða jafnhliða:
wMímm.
Sýningargestir skoða íslenzka ullarvinnu, sjöl og þess háttar.
Fyrst þú ert lcomin á f jórða ár
fara áttu að vinna.
Þú átt að læra lis'tir þr.jár:
lesa, prjóna, spinna.
Sumt þarna heyrir u.ndir
listiðnað, annað heimilisiðnað,
þá er það sem fer á erlend-
an markað í keppni, ellegar
í lúristabúðina. Enn er það
sem fer á herðarnar á okkur
þegar kólnar í veðri og er
jafnþarflegt heimafólki og
ferðafólki. Svo eru skraut-
munir, armbönd og festar,
ýmislegt til heimilisnota und-
ir blóm á borð eða til að
hella úr gg geyma í (brenni-
vín eða rabarbarasaft).
Það eru margir sem standa
að þessari sýningu.
Þegar Halldóra Bjarnadótt-
ir, Arnheiður Jónsdóttir og
Stefán Jónsson, arkitekt, eru
spurð hver aðaiiega standi
fýi'ir. henni; skilst blaðamann-
" inom að hér leggi svo margir
hönd að verki að við sþurn-
ingunni fáist ekkert ákveðið
svar.
Sýningin stendur nokkra
daga og er sjón sögu ríkari.
SöifyncrbfliEinið
Framhald af 1. siðu.___
vegna í óðköpunum vár rokið
til að banna alla söltun ,,cut-
sáldar“, ef saitendur sjálfir vildu
ekki salta meira. Ef allur þankar
gangur meirihluta síldarútvegs-
nefndar er álíka rökrænn og
þessi staðhæfing Alþýðu.b’aðsins,
þá er satt að segja ekki von að
vel gangi í síldarsölumáiunum.
Eins og hjá SH
En það er án alls efa rétt hjá
Á'Jþýðublaðinu, að það eru salt-
endurnir í meirihluta síldarút-
vegsnefndar og gæðingar þeirra.
sem ráða söltunarbanninu. Bann-
ið er sett til þess að þeir geti í
næði loikið við sö’.tun á sérverk-
aðri síld og gíðan keppt við aðra
saitendur um söltun ,cut-síldar-
innar“, ef sem,st um sölu meira
magns. Líkast til hefur Vísi
aldrei ratast jafn satt á munn og
þegar hann jafnaði þessum
vinnubriigðum meirihluta síldar.
útvegsnefndar við spillinguna
hjá Sölumiðstöð hraðfrystihús-
anna! ■ t-
Hvar eru hinir
„frjálsu markaðir?“
Og svo er ástæða til þess að
beina nokkrum spurningum enn
einu sinni til stjórnarblaðanna.
Iívar eru nú hin ,,mik!u mark-
aðssvæði Vestur-Evrópu“? Og
hvers vegna gengur síldarútvegs-
nefnd vcrr að ná samn.ingum um
verð salísíldar á Rússlandsmark-
að heidur en t.d. Norðmiinnum?
Þetta eru spurningar, sem fróð-
-iegt væri að fá svör við hjá l
síldarúivegsnefnd og málgögn-
um ríkisstjórnarinnar.
Það er ekki nóg að fórna hönd-
um og hrópa: Rússar vilja ekki
kaupa* Við fánm ekki rsögii hátt
verð.
LÖGFRÆÐI-
STÖRF
hæstaréttarlögmaður og
löggiltur endurskoðandi,
endurskoðun og
fasteignasala.
Ragnar Olaísson
Sími 2-22-93.
REYKTO EKKI
í RÚMINU!

Húseigendafélag Reykjavíkur.
4) — ÞJODVILJU-.'N
Fí'studagur :3. ágúst 1962