Þjóðviljinn - 03.08.1962, Side 11

ERICH KÁSTNER
eða
ÆVINTÝRI SLÁTRARANS
þeir á blöðuim. Maðurinn sem
;sat við bliðina á bílstjóranum,
blés í barnalúður úr blikiki. Á
•hliðarnar á bílnum var skriíað
■með ifcrít að þarna vtæri á ferð
Kei'iuklúbbur Hostock frá 1896.
Fariþegarnir veifuðu blöðrum sín-
uim, sungu ferðasöngvá hlóu
dátt og ikölluðu f jörlegar athuga-
semdir til kvenna og barna sem
istóðu uncteandi meðfram veg-
lunum.
Gjá, svona skemmtiferðir eru
svo sem engin nýlunda.
Reyndar var það dálítið ó-
venjuCegt, að í Ihvert sinn sem
isíðustu húsin í þorpunum yoru
að baki, þagnaði hávaðinn og
g'.eðsikapurinn snögglega eins og
þrýst ihefði verið á hnapp. Menn.
irnir í bíinuim þögðu, horfðu ó-
lundarlega fram fyrir isig, sátu
og diottuðu.
Vildu þeir ek.ki rjúfa kyrrð
og friðsæld skóga og engja?
Höfðu þeir taiumlhald á gieði
sinni til að ihræða ekki veiði-
dýrin?
Þessu v.ar öðru yi'si farið. Það
var engin ástæða fyrir farþeg-
ana að vera ánægðir. Á kyrr-
látum iþjóðvegunum misstu þeir
gleði isína og þeir urðu fúlir og
gremjulegir.
Maðurinn sem leit út eins og
glíímumaður, sagði við Filip
, Aohtel: „Þú getur hæglega sipar-
'að þér pappirsnefið. Nefið á
sjá’.fum ■ þér er nógu ferlegt“.
Herra Aehtel svaraði: „DáHtið
uppgerðarlegra er það þó. í dag
vil ég heldur að lögreglan telji
mig félaga í Keihifclúbbnum í
Rostock en fastagest á heilsu-
hælinu í Plötzensee“.
,Bara .sætin væru ekki svona
hörð“, umlaði Storm. „Maður
getur fengið botnlan.gabóígu af
iþessu“.
„Taktu oikkur þér til fyrir-
rnyndar", sagði Karsten, ,,og
seztu ek'ki endilaga á botnlang-
ann ‘
Bak wið bílstjórann sem einn-
ig var klúbbfélagi, sat prófessor
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 Við vinnupa: .Tónleikar-..
18.30'Ýmis þjóðlög. ■ ... .....
18.45 Tilkynningar.
■ 19,20‘Veöurír. — 19.30 FréUir.
20.00 E£st á bau.gi.
20.30 Frægir hljóðfæraleikarar;
VIII: Serkin pianóleikari.
21.00 Upplestur: Róisa B. Blöndals
les frumort ljóð.
21.15 Útvarp frá Laugardalsvell-
inum í Reykjavík; síðari
hálfleikur landsleiks Is-
■lendinga og Færeyinga. —
(Sigurður Sigurðsson lýsir).
22.20.,Tónaför um víða veröld: —
Spánn (Þorkell Helgason og
Ólafur Ragnar Grímsson).
23.00 Dagskrárlök.
Hprn. Hann var ek'ki lengur með
neitt skegg, var skínandi nauð-
rakaður og horfði istöðu.gt á
landakort sem hann var með á
hnjánum og áttaði sig á stað-
háttum. Allt í einu hrópaði
hiann: ,Varið ykkur við erum
að koma að þorpi! Ég ætla að
biðja ykkur að vera ö'gn fjör-
u.gri í þetta sinn. í Neustelitz
var engu líkara en þið væruð
að koma frá jarðarför".
Keilubræðurnir settu upp
pappanefin og skeggin, ræsktu
sig vandlega og sungu að ráði
Stormians kunna þýzka þjóðvísu:
„Kom út í iðgrænan Skóg, af
inniisetum er komið nóg“. Þeg-
ar minnzt var á ,,setur“ var
herra Achtel svo argur, að hann
söng ramfaliskt.
Þeir voru komnir iað þorpinu.
Þo.rpsbúar dokuðu við og horfðu
forvitnir á gestina. Börnin
hlupu imeðfram bílnum í von um
að ná sér í blöðrur. Og grímu-
búnu tulkthúsakandídatarnir létu
söng sinn óma út í sumarylinn,
svo að unun. viar á að hlýða.
Þá stöðvaði bílstjórinn bílinn
allt í einu. Fariþegarnir slengd-
ust hver um annan þveran.
„Hvað er nú?“ ispurði ihús-
bóndinn.
,_Ungi maðurinn okkar er að
taka benzín“.
Farþegarnir voru allt í einu
orðnir hljóðir.
„Viljið þið ihunzkast til að
vera kátir undir ein.s“, urraði
prófessor Horn ógnandi.
'Hinir urðu saimistundis hiá-
værir og glaðir. Umlhverfis lang-
ferðabílinn flykktuist karlar,
fconur og börn. Þar varð mikið
hrafnaþing. Fólfc horfði forvit-
íð út um glugga sína. Uxafcerra
tróðst fraimhjá 'langferðabílnum.
Annar uxinn vildi efciki fara
len.gra. Fáeinar blöðrur stigu
upp í loftið. Börnin skríktu og
slógust af fögnuði. Svínið minnti
á þjóðhátíð.
„Hús'bóndi". sagði Storm litli.
„Af hverju situr strákurinn efcfci
í bílnuim?“
, Pauli'g ætlar að atihuga hvað
er á seyði?“
Bílstjórinn fór útúr bílnum o?
rölti áleiðis að benzínstöðinni
til að afla sér upplýsinga.
venjan að hafa það með leigða
bíla á þessu svæði“.
;..í. Berlín á hann að skila báln.
um íná Gransee til Kiemast“,
sagði bífstjórinn. . Þág er bíla-
geymsla við Stéttinar brautar-
stöðina".
'Prófessor Horn brosti ánægju-
lega. „Prýðilegt. í Gránsee
stönzu.m við eina mínútu. Ég
hrin°í enn einu sinni til Grau-
mann.3. Hann á að set.ia. .inenn á
v'irð við hilaigeymsluná i Bér-
Jín. Ungi imaðurinri ofcfcar er
fastúr i gildrunni'1.
,.Já, jafnvel þótt lösreglah
sprengi upp kei’ufclúbbinn ofck-
ar fyrst“, sagði Karsten þung-
búinn_
Herra Aohtel gaf honum oln-
bogasfcot milli rifjanna. Hinir
sungu, jóðluðu og veifuðu.
Þorpsbúarnir veifuðu til þeirra
Hfca. Vé'.virfcinn við benzíntank-
inn heilsaði að hermannasið
og brosti út að -e.yrum. Börnin
■sem hlaupið höfðu meðfram
bi’.num, gáfust upp. Þau voru
lafmóð af að hlæja og hlaupa.
Langferðabillinn hvarf í ryfc-
skýi.
Lítil stú'fca hafði náð sér í
rauða b’.öðru og vagaði alsæl
heimleiðis með hana. — Þannig
hefur aillt sínar góðu hliðar.
Á MEÐAN var verið að yf-it-’'
heyra herra Rúdolf .Btriu^ sejn
átti heima í. Cháldauénburg,
I-íinir voru taugaóstyrkir og
meðan þeir voru að spauga við
þorpsbúa, var ýmislegt ,sem
leitáði í húgarfh. Hv'ar var 'uh'gí
ma^úrinn sem þeir voru að
veíia eftirför? Hafði riofckuð
.fcornið fyrir .hann? Af hverj-u
kbm Ihann ekiki til bafca fyrst
hann fór útúr bílnum? Hvern
fjandann átti þetta að þýða?
Loifcsins fcom Paulig, bilstjór-
inn, aftur til þeirra. Hann brölti
í isk.yndi upp í sætið sitt, steig
á benzínið ög þaut af stað. Á
meðan tilikynnti hann: „BíHinn
var tefcinn á leigu. Ungi mað-
urinn skiptir hér á honum og
öðrum bil. f Gransee skiptir
hann aftur um bí-1.- Þannig - er
Gunnlaugur Blönctal
Framhalif áf'' 7,- síðu ;.
honum einum var fært, öörum ekki, og þannig ek- það með alla
úrvalsnillinga.
Holtzendo.rffstræti 7.
Struve var lítill og knólegur
náungi. Kvikur í hreyfingum og
með ljósan hár’ubba.
Lögreglufulltrúinn hélt á
eins konar snifckarablýanti
barði tiðum með honuim í borð-
ið og brosti með umburðarlyndi.
„Jæja, herra Struve“, sagði
hann. „Þér gerið yður væntan-
lega ljóst að ráða.gerð vðar hef-
ur mistefcizt. Léttið nú á sam-
vizku yðar_ Játnin.gin dregur úr
erfiði okfcar og refsingu yðar“.
Svo hallaði ihann 'sér aftur á bafc
eins p.g hann sæti í leikhúsi og
biði eftir hástigi leifcsins.
Herra Struve rak upp stór
augu. Sdðan hann haíði verið
dreginn fram úr rúminu árla
morguns, hafði svo margt óskilj
anlegt komið fyrir hann, að
hann var ihættur að vera hissa
Á hinn bóginn lék honum auð-
vitað fqrvitni á að vita hvað
lögreglan vildi honum. Hann
hlaut að geta fengið það upp-
lýst. Hann tók því til mál's.
..Kæri, herra lögregilufulltrúi
ég væri yður innilega þafcfclát-
ur. ef þér vilduð tala dálítið
skýrar. Sjláið þér fil, ég vil svo
innilega gjarnan segja yður allt
sem þér viljið vita. Ef ég vissi
bara um hvað er að ræða. Væri
ökfci hægt að upplýsa það?“
Fu’.ltrúinn barði með snikk-
arablýantinum í gkrifborðið.
„Nauðsynlega náfcvæmni mun
ekfci ékorta, herra Struve“.
„Það gleður mig“.
,Á hvers vegum voruð þér
í Kaupimannahöfn?“
Herra Struve lyfti brúnum
undrandi á svip.
„Eða voruð þér einn um hit-
uná? Það er auðvitað hugsan-
legí lífca. Afsafcið að ég skuli
nefna þánn möguleifca á eftir“.
..Míkil ósköp“, gvaraði Struve
„Þér eruð sem ,sé þeirrar sfcoð-
unar að ég hafi verið í Kaup
mannahöfn?“
„Öldurigiis rétt. Ég er efcki
í neinum vaía um það“.
. Það er því miður misskiln-
íngur, herra fulltrúi".
„Þér voruð þá efcfci i Kaup-
mannaihöfn í gær?“
„Rétt -tij getið, Ég var efcki í
Kaupmannaihöfn i gær. Ég var
• ‘ekki-'i -KaupmannahÖfn í fyrra-
Gunnlaugur var enginn uppivöðslumaður né blaðaskrumari, það
var mjög fjarri eðli hans, enda þurfti hann þcss ekki við, verk
hans töluðu ailtaf og halda áfram að tala smu máli. Hann var
of mikill og of sjálfstæður listamaður til þess að láta skipa sér
fyrir verkum. Ég held, að Gunnlaugur hafi Iátið litlu máli skipía
hvað um verk hans var sagt og jafnvel þó reynt væri að hema ;
yfir glæsileik þeirra með þögninni. En þó gat honum sáirnað
þegar verið var að velja myndir á íslenzkar sýningar erlendis'
og verkum hans ýtt til hliðar, en litaprufur sem honum hugnaðist .
lítt að, teknar í staðinn.

Gunnlaugur Blöndal valr hlédrægur maður og fáskiptinn, sein-
tckinn og orðfár, en þó glettinn og gamansamur í sinn hóp, og
þó allt í hófi. Alltaf fannst mér Gunlaugur vera með fríðustu
mönnum sem ég sá, og hinn alvöruþrungni svipur breiddi ætíð
virðulega gloríu í kringum hann, cnda var hann eitt hið nicsía
prúðmenni sem maður gat fyrir hitt .
Eftir Gunnlaug liggur mikið ævistarf, alvarlegt og fagurt, og
v«rk hans hafa reist honum óbrotgjarnan minnisvarða. ■>'■
Svo kveð ég þig, kæri vinur og félagsbróðir, með virðingu óg
þökkum fy-rir þinn mcrka þátt i sköpun íslenzkrar myndlístar.
Ríkarður Jónsson.
„IJv
s
l'
■55 .-«5
ð er langlíCi?
o Lusiiaiiínin frjóva,
!efliȒg andans
Ég heíi lensi haft miklar mæiur á franska málaranum Renoir.
l-að er ekki aðeins hans afhurða leikni, sem hefur heillað^.migþ
heldur fyrst og fremsí ylur lifsnautnarinnar, sem geislar
hverju hans vtrki. !»Iér er ekki k.unnugt um að minn góði starfs-C '
bróðir Gunniaugur Blöndal hafi beinlínis orðið fyrir áhrifum' r
S
af Rcnoir t*g ekki er það að sjá á hans vininubrögðum, en samt
er það nú cinmiít þessí þáitui — „lífsnautnin frjóva”, sem eí
• .-■
sterkasti og fegursti þaíturinn í verkum hans.
. þ I
Eins og lagleikuin et aðaísmerki tónlistarmannsins, þannig yr
dráttleiknin aðalsiner!(i mynJIistarmannsins. Þetta aðalsmerkí
bar Gunnlaugur með prýði þegar hann með öruggum línum og.jV
formum gerði Iíkarasstúdíur sínar, Og nú, þegar formlaust nöldur-
'•æl, bloð. bloð og n-eira blóð. er höfuðcinkenni listtízkunnar,
• ■•'..' 'J A!
þá ylja sannarlega fonnfösf og fáguð verk Blöndals míns.
nMV.v ,Í29B>"
Það var í Kaupmannahöfn sumarið 1927 sem ég fyrst sá;sýn-
ingu á verkum Gttúnlaugs Blöndals, í litlum sýningarskála wð
Strikið. É° varð oýsná snortinn af þeirri sýningu. Þarna sat
lífsnautnin sjálf fegurðin, í hásæti. Þar átti við; „Þínir töfrar
tengja saman, tí/kan meðari sundur slær”.
Tveim ítrum siðar sýndi Gunnlaugur aftur í Höfn. Sú sýn-
ing glacldi mig jaínt og hin fyrri og svo valrð reyndin stðar.
Ásgeir Bjarnþórsson.

Um verzlunarmannahelgina fer
hin árlega Yestfirðingavaka fram
á ísafirði. Að venju verður
margt til skemmtunar, t,d. mun
landslið Færeyinga í knattspyrnu
Icika við Isfirðinga, og er þetta
annað sinn, sem færeysltir knatt-
spyrnumenn leika á ísafjrði. Að
þessu stnhi sér Knattsþyrnuráð
ísafjarðar um Vestfirðingavök-
una.
Dagskrá verður á þessa leið:
Laugardaginn 4. ágúst kl. 16 set-
ur Friðrik Bjarnason vökuna.
Hörður leifcur gegn Vestra í
handknattleik kvenna, I. fl. og
KR leikur gegn l.B.I. knatt-
spyrnu í 3. fl. Um kvöldið verða
dansleikir í Alþýðuhúsinu og í
I.O.G.T. húsinu.
.íþróttafólks frá íþróttaiiúsinu í
kirkju og verður hlýtt messu. Kl.
14 hefjast hátíðahöld á hand-
knattleiksvelli. Forseti bæjar-
stjórnar flytur ávarp. ..Gamlir
;drengir“ frá Súgandafirði og Isa-
jfirði leika handknattleik, og Jórt
A. Bjarnason sýnir aflraunir.
' Sígríðúr Gunnarsdóttir sýnir
Lafcrðba'tik“ og hljómsveit B,CL
leikur mílli atriða. Kl. 16 verðr
ur knattspyrna, landslið Færey-
inga gegn I.B.I. Kl. 20 KR gegrt
I.B.I. 3 fl.
Um kvööldið kl. 9 hefjast svo
dansleikir í I.O.G.T. húsinu og
að Uppsölum.
Sunnudag 5. ágúst hefst dag-
skráin kl. 10.30 méð skrúðgöfigu
Pan Amcrican-flugvélar komu til
Keflavíkur i morgun frá N.Y. og
London, og héldu áfram eftir
skamma viðdvöl til þessara sömu
bcrga.
Föstudsgur 3. áglist 1962 — ÞJÓÐVILJINN
(11