Þjóðviljinn - 04.08.1962, Blaðsíða 11

ERICH KÁSTNER:
eða
ÆVINTÝRI SLÁTRARANS
dag, Og til að gera langa sögu
stutta, iþá hef ég aldrei á ævi
minni komið þangað. Það má
vera að það sé ljóður á ráði
mínu. En þó varla svo, að hægt
sé að taka mig fastan þess
vegna“.
,,Þér voruð þá heima hjá yð-
ur i gær?“
,Nei“, svaraði -herra Struve.
„Það er röng á'lyktun. Ég var
hvorki í Kaupmannahöfn né
heima“.
..Þáð var slæmt“, sagði fuli-
trúinn. „Jff þér hefðuð verið
heima hjá yður í gær, hefði ég
getað sent yður þangað aftur.
Hvar voruð þér í gær?“
„í Bautzen".
,_Hvar þá?“
,,f Bautzen í Saxlandi. Bautz-
en er mjög hrdfandi bær. Gaml-
ir borgarmúrar og turnar Þér
ættuð við tækifæri að svipast
um í Bautzen".
„Með ánægju", sagði fulltrú-
inn. „Ég þakka yður fyrir á-
bendinguna. Þér voruð sem 'sé
i Bautzen í Saxlandi?11
„Við skiljum hvo.r annan“,
svaraði Struve kurteisislega.
,Má ég biðja ý.ður að segja
mér nafnið á gistihúsinu ,sem þér
swáfuð í? Ég panta 'strax sím-
tal við Bautzen. Ég fæ staðfest
að þér hafið verið þar. Og þér
eruð frjáls maður“.
Struve þagði.
„Eða eruð þér kannski bún-
ir að gleyma nafninu !á gistihús-
in-u?“ spurði ful’itrúinn háðskur
í bragði.
,,Nei. En ég gisti alls ek'ki í
Bautzen. Ég fór til ba-ka undir
nóttina. Ég hafði nefnilega gert
mér flánýta von u-m að fá að
sofa út í íbúðinni minni í Ber-
lín. Ef ég hefði haft hugmynd
Laugardagurinn 4. ágúst:
12.55 Óskalög sjúklinga (Ragn-
heiður Ásta Pétursdóttir).
14.30 í umferðinni (Gestur Þor-
grímsson).
14.40 Laugardagsiögin.
15.00 Fréttir.
16.30 Vfr. — Fjör í kringum fón-
inn: Olfar Sveinbjörnsson
kynnir nýjustu dans- cg
dægurlögin.
17.00 Fréttir. — Þetta vil ég
heyra: Báldvin Pálsson
; ; kauprqaílu^ y,el|jc_s#- pidtjici
18.00 Lög fyrir fehðafólkið.
18.55 Titkynningar.
19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 1 vinar stað, smásaga eftir
Francois Coppée í þýðingu
séra Gunnars Árnasonar. —
Helgi skúlason leikari les.
20.30 Hljómplötusaín (Sveinn
Einarsson fil. kand).
21.15 Leikrit: Óli plukkari eftir
Inge Johansson. Þýðandi
Þorsteinn ö. Stephensen. —
Leikstjóri: Indriði Waage.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög.
24.00 Dagskrárlok.
• • > M ...'&ú liJ •Vi«i<-íí.>ív>
,};;)iini,,< Wiov' ;
um að eftir kluikkutima yrði ég
rifinn upp úr rúminu og fluttur
til yðar, þá hefði ég -srvo sannar-
lega verið -um kyrrt í Bautzen-1.
, Þér eruð óh-eillakráka“ sagði
fulltrúinn.
„Ég þekki það“, svaraði
Struve. ,.Það er ekkert við því
að gera. Það er sjaldan ein bár-
an stök“.
„Hvað -heita kunningjar yðar
eða viðskiptavinir í Bautzen?“
spurði embættismaðurinn ,.Ein-
hver hlýtur að vera þar sem
getur sannað m-ál yðar“.
Herra Struve var orðinn hálf-
van-dræðálegur.
,Fjandaikornið“, hrópaði full-
trúinn. ..Þér hafið þó varla far-
ið að flaekjast til Bautzen til
þess eins að gi-sta þar ekki!“
„Nei“.
„Eða æt-luðuð þér bara að
horfa á borgarmúrana gömlu og
turnana?"
,.Nei. Ég .fór til Bautzen til
að tala við nokikurn“.
„Hvað heitir sú manneskja?"
,_Afsakið, herra fulltrúi. Það
er ekki manneskja, það er
dama!“ Hann strau-k sér um
ljósan iubbann. „Bautzen hefur
nefni'lega leikhús. Og leikkona
við þetta leiikhús var mér eitt
sinn mjö-g náikomin. Þá var hún
ekiki í Bautzen. Hún hefur ekki
verið þar fyrr en í ár. Ég fór
þangað til að tala við hana.
Eftir leiksýninguna tók ég mér
stöðu við leiksviðsdyrnar og
beið hennar. Og hún kom“.
„Getur það verið?“ greip full-
trúinn fram í
„En áður en mér tækist að
vekja nægiLega á mér athygli.
rétti hún öðrum kahlmanni arm-
inn. Ég vildi ekiki trufla. Þau
leiddust i burt. Og ég rölti á
brautarstöðina".
,.Það er ósköp að vita þetta“
sagði fulltrúinn. „Svona ekki-
fjarvistarsönnun er ek'ki á
hverju strái“. Hann hugsaði sig
um og.spurði svo: „En í fyrradag
voruð þér í Berlín?"
Struve létti og hann svaraði:
,,í fyrrada.g? Já!“
..Ágætt. Hvert er simanúmer
yðar? Við hringjuim í bjónustu-
stúó'kuna yðar“.
, Mér þykir Iþað leitt. Ég hef
enga þjónustustúlku. íbúðin
miín er svo lítil. . .“
Fulltrúinn greip fram í: „Konan
sem hreinsar hjá yður, hvar á
hún heima? Ég sendi lögreglu-
þjón þangað. Eða er i'kannski
■^gginn spm hreinsa’r Vijá, yðúr,
herra Struv.e?“
„Ju,' auðvitað Én hún kémur
ekki nema tvisvar í viku. Og i
’fyrradag kom hún ekki“.
„Kæri, herra Struve. Ég er
víðfrægur fyrir þþlinmæði. Og
þess vegna spyr ég yður í
íyllstu ró: hj-á hverjum viljið
þér að ég leiti -upplýsinga?"
,Ég veit svei mér ekki h-vern
ég ætti að benda á. Ég hef ver-
ið heima að staðaldri upp á
síðikastið“.
„Og alltaf einn?“
„J.á, einmitt", svaraði Struve.
t!.. >n-. ís ,iju |jyi
'■OfcSaJ'-'i.ó.af;;rdí:3y? jjjl.-irut (n
„Ég hef nefniilega verið að skrifa
partitúru fyrir 60 -hljóðfæri.
Það er þrælavinna. Og þegar
ég var búinn að þvi, fór ég
U
„Til Bautzen“ sagði fulltrú-
inn
..ALveg rétt. Hvað hafið þér
eiginlega á móti Bautzen“.
„Næstum ek-kí neitt“, svaraði
fulltrúinn. S-vo reis -hann á fæt-
ur. krossla.gði handleggina og
spurði: „Herra Struve, h-var er
miniatúran?“
„Hvaða miníatúra?“ spurði
hinn undrandi.
„Hafið þér aldrei heyrt neitt
um Hinrik VIII?“
„Jú, jú. En hvað kemur það
Bautzen við. herra fulltrúi?"
,,Og um Önnu Bo’.eyn?“
, Jú, auðvitað".
Fuilitrúinn beygði sig nær hon-
um. „Og um Holbein yngri?“
„Jú, jú, ég hef heyrt um hann
liika“. viðurkenndi Struve.
„En míníatúruna, sem Holbein
málaði af Önnu Boleyn og Hin-
riki áttunda var gefin, hana
kannizt þér ekki við?“
,Nei, hana kannast ég vissu-
lega ekki við. Þegar a’lt ke-mur
tiil alls, þá er ég ekki listfræð-
ingur, herra minn! Ég er tón-
listarmaður".
„Það var og!“
„Mér finnst einihvern veginn
sem þér hafið engan áhuga á
því að ég skuli hafa verið í
Bautzen!“ Struve virtist dá-
lítið sár. „Á hipn bóginn er rpér
það alveg óskiljanlegt hvað
mímatúra af hálshöggnum, eiisk.
u-m kvenmanni kemúr Kaup-
mannahöfn við. Og h-vers vegna
þér leggið áherzlu á, að ég hafi
ekki verið í Bautzen heldur í
Kaupmanna'höfn. Viljið þér ekki
gera mér þann greiða að útskýra
þetta nánar“.
„Nei “ s-varaði fulltrúinn ,,Ég
hef fengið nóg af þvd fyrst u-m
sinn að vera í návist yðar“.
Hann þrýsti á hnapp. Lögreglu-
þjónn kom inn.
„Farið burt með herra Struve“,
Skipaði fulltrúinn og gekk út
að glugganum.
FIMMTANDI KAFLI
EFTIR viðkom-una i Gransee
fyilltust nokkrir féiagar úr Keilu-
klúibb Rostock frá 1896 up-preisn-
arlhug, o.g Storm, sem yfirleitt
fylgdi húsbóndanum að málum,
varjama sinnis.
„Eftir hverju ertu eigin-lega
að bíða?“ spurði hann tauga-
óstyhkur. , Hver.su lengi eigum
við ennþá að kvaka bilasöngva
og leika hááfvita; í sveitaþorp-
unum? Láttu ■ heldur Paulig
þenja sig svo’ítið á a-kstrin-um.
Við getum náð piltinum og skot-
ið no-kkur göt á hjólbarðana hjá
honum. Sivo tölkum við af hon-
um tlolbeininn og. skilju-m hann
eftir ve.l vafin hjá móður nátt-
úru. Snæri erum við með. Við
búum til úr honum finan vafn-
ing og skiljum hann eftir á
afskekktum kornakri. Og við
verðu-m komnir til Berlínar áð-
ur en hann finnst“.
,.Bravó!“ hrópaði Filip Áchtei.
„Mér er að verða óglatt af öll-
um þessum þjóðvisu-m. Maður
verðúr svo skelfilega þyrstur af
að syngja þær".
Prófesso.r Horn var annarrar
skoðunar ,,f>ið megið ekki
gleyma, að búið er að gera lög-
reg’unni aðvart“, sagði hann.
„Skemmtiferðalag er aldrei
hættulegt. Af hverju eigum við
að -fara að skjóta með skamm-
byssum úti í náttúrunni? í
Berlirj her ekki nærri eins mik-
ið á-'Meinu^ skot!hvellum“.
.,,Og hvað mú", spurði Karsten,
„ef iþjúfurinn ekur bílnum alls
ekki tif bílageyms'iunnar hjá..
Stettin brautárstöðihWi.' Háim er
nú eldri en tvævelar. Ef hann
skilur bílinn einlhver.s staðar
eftir og stingur af? Hvað eig-
um við þá til þragðs að taka?“
Prófessor Horn athugaði
landakortið nákvæmlega. Eftir
nokkra umbngsun sagði ham:
„Laggo! Ef við eram ekki búnir
að ná honum fyrir Óraníuborg,
þá bíðum v.ið þangað til í Ber-
lán“.
Það glaðnaði yfir þeim keilu-
bræðrum. „Paulig, stígðu á
benzínið", hrópaði einn.
Bílstjórinn lét ekki sitt eftir
liggja.
,,En þið megið ekki skjóta
nema í dekkin“_ skipaði bílstjór.
inn. „Ekki í manninn sjálfan.
Þið vitið að ég hef óibeit á
slíku“.
Herra Achtel setti fyrirlitning-
arskeifu á munninn. „Þú ættir
að koma þéf;, upp; skrifstofu",
sagði hann. „Þá gætirðu stjórn-
að leiðöngrum okkar símleiðis,
Eða með ábyrgðarbréfi'*.
„Eí þið bara vissuð hvað mér
þætti það ánægjulegt“. sagði
húsbóndinn. , En því miðúr er
ekiki óhætt að skilja ykkur eft-
ir eina sturidinni lengur. Við
gætum hagnazt helmingi meira,
af ég þyrfti ekki lika að. vera
barnfóstra fyrir yiklkur“. ’
„Fæddur ba-kliðsdáti“, tautaði
g’.imukappinn.
Prófessor Horn sneri sér-'viðj
„Hvað varstu að. segja?“-
Hinn. dró hausinn niður á ’mjtó ■
herðanna. „Ekki neitt“, ságði'
hann.
Langferðabíllinn frá Rosto.ck
Finkbine hætti
M Svíþjóðarför
LOS ANGELES 3/8 — Frú
Sherry Finkbine, bandaríska kon-
an sem pantað hafði sér flugfar
til Svíþjóðar þar sem hún ætl-
aði að láta eyða fóstri sínu sem
hún óttast að fæðist vanskapað
hætti við Svíþjóðarförina, en
mun hafa í hyggju að fára til
Japans í sömu erindagerðúm, en
þar er einnig tiltölulega auðvelt
að fá leyfi til fóstureyÚiBgár'.
Framhald af 3. síðu.
ið. vel saman, en eins og fyrr
segir er erfitt að dæma um
'hvers þetta lið er megnugt, til
þess var mótstaðan of veik.
Dómari var Haukur Óskars-
son og dæmdi vel þennan auð-
velda og prúómannlega leik. Á-
horfendur voru um 4000.
Eins og fyrr segir er vonandi
að þetta samband haldis-t áfrarh
og gæti komið til greina aði
brey-ta um fyrirkomulag, hváð
úi"valið snertir og t.d. taka úr-
va'l úr annarri deild, o-g síðah
þegar það reyndist ekki nægi-
lega sterkt væri tími til kom-
inn að senda fram B-landsiið*...
það gæ-ti gefið beztu leikmönn-
um annarrar deildar aukið
verkefni í framtíðinni.
Þannig gæti þetta samstarf
orðið til þess að bæta.í krral*-
spyrnuna hjá báðum, ijc* lúæte
vel ef við gætum orðið til þess
að hjálpa frændum okkar £
þessu ef ni.
Frímann.
— ---.
-■ 'v A <$• ■ '< — .^c.v
Hermenn SÞ í Katsnga
hafa sett upp vegatálmanir eins og þá sem sést hér á
myndinni ,eftir að Tshombe hafði ögrað þeim mcð þvi
að láta 2.000 menn úr einkaher sínum fara með alvæpni um götur EliSabcthvilIc.
iyI • ’o
i
'iR
' - Eaugaivdagui). 4.- - ógúst 1962 -^-. ÞJÓÐV-ILJJNN.—— H
.iugé
KVII'UP,. í!Cl‘
Uíc