Þjóðviljinn - 16.08.1962, Blaðsíða 11

E R1 C N K ÁS T N E R

eða
ÆVINTÝRI SLÁTRARANS
laasti þjófaflokkinn inni í ifoúð
sinni. Á þann hátt kicwn hann
tvennu til leiðar. Hann losnaði
við keppinautana. Og auk þess
gekk hann að því sem vísu, að
við myndum lenigi vel halda að
eftirlífcingin væri fruimmyndin.
Þannig fákk hann tíma til að
nálgast hana; ók heim til frú
Kulz og stal í ró og næði frurn-
myndinni sem hékk þarna á
veggnum í mesta sakleyisi".
„En hvemig gat þessi. . . .
ungi maður vitað“, Ypiurði ung-
fi'ú "Truibriér,' ,,að’ hin mínda-
túran væri heima hjá herra
Ku’.z? Ungi maðurinn var löngu
farinn frá Wamemúnde, þegar
ég gaif herra Kúlz etftirlákinguna,
sem ég taldi vera. Mér finnst
þetta alt mjög friálieitt“.
Fulltrúinn hafði afhugaisemdir
hennar að engu. „Hann hefur
einfaldlega haft beppnina með
sér. Eimhvers staðar hlaut hin
miíníatúran að vera. Og einu
megið þér ekki gleyima: þjófar
erú oft Reppnári en heiðarlegt
fól!k“.
Kúlz slátrarameiistari tautaði:
„Þessar eildfu kenningar“. Svo
sökkti hann sér aftur niður í
þungar hugsanir.
,,Það sem einfcaritari minn
lagði til málanna“, sagði herra
Steinihövel, „finnlst mér allþungt
á metunum. Mér virðist sem
oklkur sé enn ókunnugt um ýmsa
hluti“.
,.Kenningar“, tautaði Kúlz
gamli. „Eintómar kenninigar”.
Allt einu stóð hann á fætur og
gekk til safnaranis. ,.En eitt er
satt og víst. Miníatúran er horf-
in! Herra Steinhövel, ég skulda
yður hálfa milljón. Enginn and-
mæli. f banikanum á ég sex þús-
und mörk. Þau enu yðar eign.
Aulk þess er fyrirtæki mitt yðar
eign. Það gengur ekiki sem verst.
Það er vel istaðsett. Við hjón-
in flytjum heim til bamanna“.
Fastir liðir eins og venjulega.
13.00 Á fi’ívaktinni.
15.00 Síðdegisútvarp.
18.30 Öperulög.
20.00 Vísaö til vegar: Um Eyja-
fjöll (Jón Gissurarson
sk'ólastjóri).
20.20 Atriði úr < Utskúfun Fausts
eftir Berlioz. — Nicolai
Gedda, Rita Górr og Gérard
Souzay syngja með kór og
hljómsvéit Parísaróperunn-
ar- — André Cluytens stj.
20.40 Þýtt og endursagt: Maude
Gcnne; síðari hluti (Sigur-
laug Björnsdóttir kennari).
21.15 Aría og tíu tilbrigði í
ítölskum stíl eftir Bach. —
Rosalyn Tureck leikur á
píanó.
21.35 Úr ýmsum áttum (Ævar R.
Kvaran leikari).
22.10 Kvöldsagan: Jacobowsky og
ofurstinn.
22.30 Harmonikuþáttur: Henry J.
Eylands annast þáttinn. —
Kristinn S. Kristjánsson á
Akureyri leikur.
23:00 Dagskrárlok.
,.í hamingju bænum!“ hrópaði
gamli, snyrtilegi listaverkasafn-
arinn og bandaði frá sér hönd-
um í örvæntingu. „Hvað í ósfcöp-
unum á ég að gera við fcjötbúð- ,
ina yðar?‘‘
„Þér um það“, svaraði Kulz,
„Seljið fyrirtækið! Ég hef aldrei
sfculdað neinum neitt alla mína
ævi. Þannig vil ég hafa það. Ég
hef ekki eirð ‘ í mínum beinum
lengur, meðan ég á buxnatölu
sem ég þarf ekki nauðsynlega að
nota. Allt sem ég á, er yðar
eigri- frá ödeginum í dag. Tvenn-
föt fæ ég kannsiki að hafa sjólf-
ur. Þau eru efcki mátuleg á yð-
ur hvort sem er. Við göngum frá
þessu sfcriflega. við fyrsta tæki-
færi“. Hann lét aftur fallast nið-
ur í stólinn og tck vindil upp úr
hylfcin.u með skjálfandi höndum.
,,Þér eruð ekki með réttu
ráði“, isagði herra Steinhövel, ,,í
fyrsta lagi hélduð þér. að þetta
væri eftirlíkingin. Og í öðru
lagi fiáum við frummyndina aft-
ur. Er ekfci avo, herra lögreglu-
fulltrúi?“
,,Auðvitað“. gagði embættís-.
maðurinn hifcandi.
„Þér trúið því ekki einu sinni
sjálfur“, sagði Ósfcar Kúlz. „Ef
þessi ungi maður er í rauninni
þjófur, þá sjáið iþér aldrei Hol-
beininn yðar aftur. Það getið
þér krossað yður up.p á“.
„Þér virðizt ekki gera yður
'hóar hugmyndir um lögreg!una“,
skaut fulltrúinn inn í.
Herra óskar Kú’z heyrði alls
ekki þessa athugasemd, heldur
kinkaði hann fcolli til safnarans
gamla. „Við göngum seinna frá
þessu skriflega“, endurtók hann
alvarlégur S bragði.
í MiEIRA en kluikkutíma ó;k tón-
skáldið Str.uve í hjólför gamla,
nauðrakaða herramannsins. Bíl-
stjórarnir tveir höfðu fljótlega
skilið, að þetta var ékki neinn
venjulegur skemmtiakstur. Eink-
um varð öðrum bílstjóranum
Ibað óhugnanlega ljóst. Þegar
hann ætlaði loks að stanza til
að spyrjast fyrir hjá farþega
islínum um það, bvers vegna hon-
um væri sigað gegnum ótal að-
algötur og hliðargötur án nokk-
urs takmarks, isá 'hann i spegl-
inum að óikunnugi maðurinn tók
upp úr vasa Sínum skammbyssu,
bjó hana undir brúkun o,g beindi
henni síðan að leðurjafcka hans
á þann hátt sem ek'ki varð mis-
skilinn.
Þegar a!lra mest liggur við,
eru orð óbörf. — Bílstjórinn á-
kvað að spyrja einsikis freikar
og um fram allt að 'stöðva efcki
bílinn. Hann steig á benzínið
og þaut fyrir næsta horn.
í bílnum sem á eftir fór, gekk
iþetta ögn notalegar fyrir sig.
Tóínskóldið Struve fann eftir
mik'a leit nótnablað. Hann reif
örkina niður í smómiða og með
.blýantsstubb krotaði hann í flýti
ó' seðlana sem þarna urðu til.
Á; vhyerj^m, ,|e^jystó|, sami texti
og,; ; hann -var svahljóðandi:
„Stöðvið ifrax ’eigubíl IA 27875!.
Fanþeginn éftirlýstur ■ glæpamað-
Ur. í Holbein-þjófnaðinum“.
Til hvers umferðarlögreglu-
iþjóns sam þeir fóru fram'hjá,
fleygði Struve'. svona seðli. Lög-
regluiþjónn á1 Steintorgi fékk
lögreglusveit sinn miða. Inni-
hald hans var símað til viðkom-
andi hverfisstöðvar. Fu’.ltrúinn
bar pímaði til aðalstöðvarinnar.
Fulltrúinn sem þar réði mólum,
gaf nauðsyn’.eg fyrirmæli. Og áð-
ur en leið á löngu voru fjöl-
margar vélhjólasveitir lögregl-
unnar komna.r á íerð um Berlín
í leit að leigubíl IA. 27875.
Við Gedúchtniskirkjuna tók
próíessor Horn eftir fyrsta lög-
regluibifhjólinu. Það stóð við
Rankestræti oig maðurinn í hlið-
arvagnínum benti á leiguibí’.inn.
„Akið áfram“, hrópaði prófess-
or Horn.
..Það er rautt ljós“, svaraði
bíl'Stjórinn.
Pr.ófessor Horn lvfti skamm-
byssunni og þrótt fyrir rauða
ljósið þaut leigubíl'.inn inn í
Tauentzienstræti.
. Rudi Struve spratt upp í. sín-
um bíl. „Á eftir honum“, hrópaði
hann flaumósa. „Á eftir hon-
um“.
Eltingaleikurinn hé’.t áfram.
O’g'á eftii ieiguþiílúnilrh tveim.
ur þaut bifhjólið með lögreglu-
þjónunum í;
Bí’.flautur öskruðu.
Fótgangandi fólk starði undr-
andi á eítir halarófunni. Einlka-
bílar juku íerðina oig reyndu að
fylgjast með. Allt var í uppnámi
á götunum.
Fyrir framan „Verzlunarhús
Vesturbæjar" rfanzaði fyrir
leigubállinn. Fanþeginn þaut út
og hljóp skreflangur inn gegn-
'Um anddyri vöruhússins. Hinn
leigubilstjórinn hemlaði sömu-
leiðis. „Bíðið hérna“, hrópaði
Rudi Strurve og elti flóttamann-
inn. Við innganiginn rakst Struve
á lögregluiþjónana sem voru
komnir af biflhjólinu. ,.Komið“,
hrópaði tónskáldið og stakk sér
með skaphita miklum út í flaum
viðgkiptavinanna.
Prófessor Horn var horfinn.
„Lokið öllum útgöngudyrum“,
sagði Struve o.g stikaði uPP stig-
ann.
GESTIRNIR voru í þann veginn
að kveðja fulltrúann, þegar
ihverfisstöðin á Steintorgi hringdi
og las textann á seðlinum, sem
varðaði leigu'bílinn IA 27875.
Fulltrúinn hafði annazt það
sem með þurfti. Bifhjólasveitir
voru sendar út. Auk þess var
settur vörður á aðalvégina burt
úr borginni. Meira var ekki
hægt að gera í svipinn.
Nú sátu gestirnir þrir aftur
á stólum sínum og störðu með
eftirvæntingu á símann.
„Kanmski verður 'heppnin með
okkur“, saigði lögreglufulltrúinn,
„og við náum í unga manninn.“
„En hver í ósköpunum er að
elta bilinn hans?“ spurði garnli
listaverkasafnarinn vahtrúaður.
..Hver stendur fyrir þessum und-
arlega eltingaleik með pappárs-
miðum?“
Embættismaðurinn yppti öxl-
um. „Ég hef ekfci hugmynd um
það. Kannski eru það keppinaut-
arnir sem ætla að koma honum
i hendur ofcfcar. En kannski, er
það láka einlhver hjálparmaður
hans, sem ætlar að leiða okkur
á g’.apstigu. Hver veit það?“
Kúlz slátraraineistari sagði:
„E.f dæma má eftir kynnum mín-
um af unga manninum, þá hefur
hann sjáMur dreift seðlunum.
’Hann snýr á ofckur rétt einu
isinni! Þegar þeir haía upp á
bilnum, Jxá or annaðhvort eng-
inn í ihonum eða einhver blá-
saklaus maður. — Enda eigum
við það 'skilið. ;Við tókum ^heið-
'árll’gt 'análit ‘tíaifs "go.tt o£ ^ftt,'
og nú sendir hann ofc'kur aulun-
um reikninginn“. Hann greip
báðum höndum um höfuðið.
„Hvílífcur erkiþrjótur. Han's
vegna hef ég létzt um fimm pund
a tveim dögum. Lítið þið bara
á“. Hann togaði.í vestið sitt.
Herra Steinhörvel brosti. „'Er-
uð þér enn staðráðinn í að iáta
mig hafa sláturhúsið yðar?“
„Fyrirtæki mitt er vðar eign“,
sagði Kúlz gam’.i. ,.Og bankabók-
in mán líka. Gerið við það. hvað
sem yður isýnist. Ég er búinn
að vera. Ég flvt með Emilíu
heim til barnanna mihna og að-
stoða í verzluninni“.
Síminn hringdi.
Þau horfðu full eítirvænting-
ar á fulltrúann sem anzaði.
Skyldi bíllinn vera fundinn?
Sky’.du þeir hafa klófest þjóf-
inn?
„Það er til yðar. herra Kúlz“,
sagði íulltrúinn. „Konan yðar
vill tala við yður“.
Ku’.z tók- tólið. „Hvað er það
Emiláa?“ Allt í einu roðnaði
hann, hrópaði: „Nei“ og skellti
tólinu a.
Þau hin horfðu forvitnislega
á hann.
„Er það nú píp“, sagði hann.
„Hér er bálf milljón - í. húfi, og
svo spyr •fconan.imlín1, .hvort ég
ko.mi bráðum heim í matinn!“
Það var foarið að dyrum.
yíirlögregluþjónni gekfc inn í
herbergið og tó'k sér stöðu. „Bréf
til herra Steinbövels! Það var af-
hent rétt í þessu“.
Listaverkasafnarinn fók við
bréfinu. Lögneglulþjónninn fór
út aftur. Herra Steinhövel opn-
aði uimslagið, las tilskrifið og
rétti íulltrúanuni það síðan án
þess að mæla orð. Hann ías það
líka og rétti það orðalaust til
írenu Trúbner og herra Kúlz.
,,Svei, svei“, hrópaði Óskar
Kúlz. „Þessa . sfcrift þekk'i ég.
Með þessu hrafnasparki skrif-
uðu þjófarnir unga manninum
bréf. Á ferjunni. Og seinna sjálf-
um mér, þegar þeir skiluðu aft-
ur fö’sku míníatúrurmi.íí Warne-
múnde. í fyrrinótt“. Hann sneri
sér að ernfoættismanninum. ,.En
hvernig geta þessir hundar skrif-
að bréf ennfoá? Ég hélt þeir
væru undir lás og slá“.
„Við höfum ekki náð nema
hluta aí hópnum“, sagði fulltrú-
inn.
165 fiskimenn
eru taidir af
SEÚL 15/8 — Óttazt er um af-
drif 165 kóreskra fiskimanna sem
voru að veiðum á 22 báturn þeg-
ar fellibylurinn Opal var á ferð-
inni fyrir viku, og er lítil von
til þess að nokkur þeirra komi
fr'am úr þessu.
Kreistenn hælis
LONDON 13/8 — Lögfræðingur
Bandaríkjamannsins Roberts
Sdblens skýrði frá þvi í dag
að hann hefði enn ekki gefizt
upp í baráttu sinni fyrir því
að skjólstæðingur hans fái hæli
sem pólitískur flóttámaðúr,
Brez’ka innanríkisráðuneytið bof-
ur þó ákveðið að framsel.ia
Soblen t-il Bandarífcjanna, en þar
bíður hans lifstíðar fangelsi fvr-
ir njósnir.
Lcigfræðingurinn hefur áfrýjað
ákvörðun innanríki'sráðuneytis-
ins og verður Soblen ekki flutt-
ur úr landi fyrr en yfirvöldiri
hafa fjallað um áfrýjunina.
Yfirvöldin hafa gefizt uPP við
að neyða ísraelska f’.ugfélagifS
E1 A1 til að flytja Soblen. Sobi-
en er gyðingur að ætt o,g bönn-
uðu yfirvöldin í ísrael fiug-
félaginu að tafcast flutningana ái
hendur vegna eindreginna mót-
mæla almennings.
Soblen er 62 ára að a’.dri og
þjáist af hvítbliæði. Læfcnar
fullyrða að hann ,eigi . aðeinS
tæpt ár eftir.
Venusarför
í vændum
ADELAIDE 13/8 — Bandaríkja-
menn munu að öllum likinduui
gera tilraun til að skjóta eld-
flaug til Venusar í næstu viku.
Frá þessu skýrði einn meðlim-
anna í bandarísku geimrann-
sóknarstjórninni í dag.
21. júlí síðastliðinn var gerá
tilraun til að skjóta e’.dflaug til
Venusar. Sú tilraun fór út um
þúfur, þar sem eyðileggja varð
flaugina eftir skamnia ferðl
vegna gaúa.
Hin nýja eldflaug. Mariner II.
mun verða 100 til 140 daga á
leiðinni til Venusar. Geimskotið
verður að fara fram fyrir 10,
september, því að úr því fjar-
lægist plánetan jörðu.
Powers vill skilnað
MILLEDGEVILLE, Bandaríkj-i
unum 15/8 — Gai’y Powersj
bandai’íski njósnaiánn sem skot-
inn var niður yfir Sovétríkjun-
um, en látinn laus í febrúar, he£-
ur sótt um skilnað frá konu sinni
sem hann sakar m.a. um
drykkjuskap.
Zorin farinn heim
GENF 15/8 — Valerian Zorin,
varautanrfkisráðherra, sem verið
hefur aðalfulltrúi Sovétríkjanna
í afvopnunarviði’æðunum í Genf
hélt þaðan heimleiðis í dag. Em-
bættisbróðir hans Kúsnetsoff
hefur tekið við af hcnum.
+
Við þökkum af alhug ö’llum þeim, er sýndu vináttu
við fráfall Jóngeirs D. Eyrbekks.
Sólborg Sigurðardóttir, Sigrún Eyrbekk.
Hugheilar þakkir til allra þeirra sem sýnt hafa okkur
samúð og vinarhug við andlát og jarðarför konu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGURBORGAR PÉTURSDÓTTUR
Þórarinn Gíslason, Jóhanna Þórarinsdóttir,
Pétur Þórarinsson, Margrét Þórarinsdóttir,
Ingolf Abrahamsen og barnabörn.
....' .... i ........... i , ... i
Fimmtudagur 16. ágúst 1962 — ÞJÓÐVILJINN — m