Þjóðviljinn - 31.08.1962, Blaðsíða 7

(MÖÐVILJINN
Utgefandi Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaílokkurinn. —
Ritstjórar: Magnús Kjartansson, Magnús Torfi Ólafsson, Sigurð-
ur Guðmundsson (áb.) — Fréttaritstjórar: ívar H. Jónsson, Jón
Bjarnason. — Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja:
Skólavörðustíg 19. — Sími 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr.
55.00 á mánuði.
Uraski ptingurinn
¥jað ber ennþá stöku sinnum við, að Alþýðuflokkur-
* inn minnist gamalla stefnumála sinna. Á fyrstu
árum flokksins, meðan hann var og hét, barðist hann
skeleggri baráttu, og sá arfur entist honum jafnvel
allt fram að síðasta áratug til baráttu
gegn mestu óhæfuverkum afturhaldsins, svo sem gerð-
ardómum í kjaradeilum, gengisfellingum og öðru þess
háttar. Jafnvel Gylfi Þ. Gíslason hélt fjálgar ræður
fyrir nökkrum árum, þar sem hann lýsti a'llsherjar-
banni á almennan söluskatt, — að maður nú ekki
tali um gengisfellingu, — vegna þess að engar ráð-
stafanir ríkisvaldsins bitnuðu harkalegar' á launþeg-
um en þessar.
Fn margt hefur breytzt hin síðari ár og aldrei hafa
verið gerðar hatramari árásir á kjör almennings í
landinu en í tíð núverandi ríkisstjórnar. Og allar eiga
þessar árásir sammerkt d því, að þar er um að ræða
aðgerðir, sem eru í algerri andstöðu við hagsmuni
vinnandi fólks og áður hafa hlotið hina ströngustu for-
dæmingu — hjá ýmsum núverandi foringjum Alþýðu-
flokksins. En nú eru það einmitt foringjar þess flokks,
sem fremstir standa í fjaridáflokki alþýðustéttanna.
Og skýringin á þessum annarlegu umskiptum er aug-
ljós: Alþýðuflokkúrinn lifir nú skuggatilveru sem
fósturbarn ihaldsins, og þess eru mörg dæmi, að slík
fósturbörn verði algjörir umskiptingar í öllum hátt-
um sínum. Þau sörglegu örlög hafa hent Alþýðuflokk-
inn.
Þó er sú staðreynd enn sorglegri, að Alþýðuflokks-
foringjarnir virðast una þessum örlögum vel. Samt
fá þeir óyndisköst við og við, en ekki er það vegna
þeirra hugsjóna, sem Alþýðuflokkurinn hefur nú lagt
fyrir róða. Nei, það er þegar íhaldið lítillækkar þá
pg tekur frá þeim bein og bitlinga. Þannig æpir vesa-
jjngs Alþýðublaðið í gær: „Fjandmaður opinbers rekst-
urs félck starfið!11 og er þar átt við, að eitt Grýlubarn
íhaldsins 'hafi hrifsað stöðu framkvæmdastjóra við
Bæjarútgerð Hafnarfjarðar frá einum foringja Al-
þýðuflokksins þar í bæ. — En það virðist ekki hvarfla
að Alþýðublaðinu, að mestu fjandmenn opinbers rekst-
urs sitja nú.í stjórnarstólum á íslandi með stuðningi
og fyrir fulltingi umsikiptinganna í Alþýðuflokknum.
Er ekki kominn tími til þess fyrir Alþýðuflokkinn að
snúa baki við þessum „fjandmönnum opinbers rekst-
■urs“, — eða er það þegar orðið of seint að dómi for-
ystumanna flokksins?
Afleiðing „Viðreisnar44
|%að kemur æ betur í ljós, hve „viðreisnarstefnan" er
* andstæð hagsmunum alls vinnandi fólks í landinu.
Samþykktir bændafunda bæði norðanlands og sunnan
eru nýjasta dæmi þess; en bændur telja hag sínum
nú svo komið eftir undangengna „viðreisn“ núverandi
stjórnarflökka, að þeim sé nauðugur einn kostur að
grípa til sölustöðvunar á afurðum sínum, ef þeir fái
ekki nauðsynlega lagfæringu. Viðbrögð málgagna rík-
isstjórnarinnar við samþykktum bændafundanna eru
táknræn. Þau eru fólgin 1 hótunum um valdbeitingu,
ef bændur ékki falli frá kröfum sínum. — „Viðreisnin“
hefur leikið bændur svo grátt, að þéir telja nauðsyn
að stórhækka verð afurða sinna. En jafnframt hefur
„viðreisnin“ skert kaupgetu almennings svo stórlega,
að stórhækkað verð búvara myndi hafa hinar alvar-
legustu afleiðingar fyrir neytendur. Þannig er „við-
reisnin“ að kippa grundvellinum undan því mikiívæga
samstarfi, sem verið hefur með bændum og neytend-
um hin síðari ár. Til þess að koma í veg fyrir að svo
vérði, þurfá'Vinnandi stéttir til sjávar og sveita að sam-
einast urÚ að hnelkíkja núverandi stjórnarstefnu, og
treysta enn frekar það samstarf, sem verið hefur um
þessi mál. — b.
MálfríSur Einarsdóttir ritar um
Charles Baudelaire
Nú eru bráðum liðin 100 ár síðan
útíör Baudelaires var gerð í
París. Tryggðavinir hans vildu
að þetta yrði merkileg útför,
með fjölda viðstaddra, og þeir
ætluðu sér að tala fagurt mál
honum til vegs og dýrðar,
hreinsa nafn hans af lasti, láta
skáldfrægð hans, sem svo lengi
hafði staðið á, byrja að lýsa.
Þeir báðu Sainte-Beuve að
koffla og halda ræðu, hann
bar því við að hann
væri gamall og hrumur,
þeir vonuðu að Gautier, sem
skrifað hafði langan formála
fyrir ljóðabókinni, með mikl-
um íburði og skrúði, mundi
koma. Hvorugur kom og það
var sagt að Gautier væri svo
líkhræddur og lífhræddur, að
hann nefndi aldrei dauðann,
hvað þá að hann slægist í lík-
fylgd, og hefði flúið frá París
til þess að geta verið afsak-
aður. Og þegar farið var að
tala yfir opnum moldunum, fór
að rigna, svo þessar tæplega
hundrað sálir, sem tekizt hafði
að merja saman, urðu hræddar
um silkihattana sína og svörtu
fötin, og fóru að tvístíga í óða-
önn, en veslings Asselineau,
sem átti margt fallegt ósagt,
missti máls af hryggð og reiði,
og varð að hætta. Tvístraðist
þá hópurinn undrafljótt í helli-
rigningunni, en ihinir þrír
tryggðarvinir hins látna Asse-
lineau, Banville og Verlaine
undu hið versta við.
Og þetta var maðurinn sem
hafði vonað að nafn sitt mundi
lenda farsællega úr hafi ald-
anna til þess að blása mönn-
um draumi í brjóst, (þegar
kvöldar) — stórskip knúið
hvössum stormi.
Sú varð raunin á. Þetta
skáld, sem ekki fékk inntöku
í akademíuna, sem var hund-
eltur af skuldheimtumönnum,
og verk hans metin á tæpa
tvöþúsund franka að honum
látnum,. hann er nú metinn
jafn hinum fremstu af fi-akk-
neskum skáldum á nítjándu
öld, og svo er komið að þeir
sem gerzt mega þekkja, teija
hann einn af tveimur eða
þremur hinum fremstu. Ljóða-
bókin hans, sem óvirt var með
ljótum orðum, og nokkur
kvæði bönnuð, og hún öll,
er nú kölluð vera til-
valin til kvöldlestrar í stað
bænabóka og guðsorðabóka,
enginn þykir kunna góð skil á
bókmenntum, sem ekki kann
skil á þessu skáldi, áhrifa hans
gætir víða, en samt veit ég
ekki til að þau hafi komið fram
hér á landi svo bragð sé að.
Charles Baudelaire fæddist í
París 9, apríl 1821. En þó að
allmargar heimildir séu um ævi
þessa manns, svo að af þeim
má auðveldlega gera mikil
ritverk, auk þess sem skáld-
skapur hans, yfrið Ijós, þó myrk-
ur sé, og ofurhreinskilinn, þó
slunginn sé, lýsir höfundi sín-
um svo vel sem orð fá gert —
þá mundi ekki öllum hægt um
að sjá sem í einni sjónhend-
•ingu öll rök, sem að honum
hníga, hið vofeiflega undraskin,
sem yfir honum bjarmar,
skynja hroll þann, sem enginn
iþekkti fyrr, — le frisson nou-
veau — og gera þetta öðrum
ljóst, það tekst ekki nema þeim
sem það er gefið.
Af æviatriðum skáldsins eru
þessi helzt:
*
Foreldrar hans voru hinn
aldurhnigni Francois Baudelajre,,
menntamaður í stíl átjándu
aldar, kennari og húsgengiil
hjá tignarmönnum, fágaður í
háttum, fjölfröður og listhneigð-
ur, og kona hans Carolíne, fædd
í Englandi og alin þar uppj
ágætlega gefin, en svo um-
komulítil, að hún var nauð-
beygð til að giftast þessum
gamla manni. Hjá þessum for-
eldrum átti barnið gott, meðan
þau lifðu bæði, en það stóð
ekki lengi, því Francois Baude-
laire andaðist þegar sonurinn
var sex ára. Annan son átti
hann af fyrra hjónabandi, og
lifði hann yngra bróður sinn,
-<S>
Karlakór Reykjavíkur
efnir til happcíirœttis
Karlakór Reykjavíkur hefur
nú í sumar ráðizt I að koma
upp húsnæði fyrir starfsemi
sína og fest í þessu skyni kaup
á tveim hæðum í nýju húsi við
Freyjugötu. Kórinn efnir til
happdrættis til að standa
straum af kostnaði og er vinn-
ingurinn Opel-Rekord fólksbíll
að verðmæti 170.000 kr. Hver
happdrættismiði kostar 25 krón-
ur.
Af starfsemi kórsins ella má
nefna það, að stjóm hans hef-
ur samþykkt að beita sér fyrir
stofnun Söngskóla, sem einkum
yrði , það hlutverk ætlað að
þjálfa ungt fólk til starfa í hin-
um fjölmörgu kórum víðsveg-
ar um land. Laugardaginn 8.
sept næstkomandi stendur
Karlakór Reykjavíkur fyrir
fjölbreyttri útiskemmtun í Ár-
bæ. Einnig skal þess getið, að
kórinn hyggst efna til söng-
keppni fyrir ungt fólk næsta
vetur og verður skýi't nánar
frá henni síðar.
• Skildi eítir
myndavél í bíl
Ungur Þjóðverji, sem hér
er á ferð, varð fyrir því óláni
að glata forláta Weltamynda-
vél. Hann var á gangi á leið
til Þingvalla í fyrradag og
var kominn langleiðina, er
hann fékk far með gráum
Chevrolet fólksbíl með R-
númeri. Hann fór út úr bíln-
Um á' Þingvölluih, en 'sakn-
'aði myndavélárinnar skömmu
síðar. Bíllin mun hafa verið
' á leið til Selfoss og er bíl-
stjórinn beðinn að hafa sam-
band við lögregluria í Reykja-
vík ef myndavélin hefur orð-
ið eftir í bílnum.
en aldi-ei urðu þeir neitt sam-
rýmdir.
Enn átti bai’nið gott, nokkra
hríð, í húsi þessu í fögrum
garði, þar sem Marietta fóstra
hans og dáindi annaðist störfin,
en Caroline, móðirin, horfði nú
fi'am til gleðiríkari daga, enda
stóð ekki á því að sú von rætt-
ist, því hennar bað fyrr en
varði 'ungur og glæsilegur mað-
ur, Aupick hersihöfðingi, og þótti
henni þá sem hún hefði himin
höndum tekið, og æ síðan með-
an þau lifðu bæði. En ekki varð
þeim barna auðið í hjónaband-
inu.
Þetta gat Karl litli aldrei að
fullu fyrirgefið, því honum þótti
Iþað lýsa ótryggð við minningu
föður síns. Og nú kom hinn
fyrsti skuggi, en ekki hinn síð-
asti.
Hann var ungur settur til
mennta, og sást ekki annað en
hann yndi sér vel og kæmi sér
vel, auk þess sem námið var
honum leikur, en öðruvísi sagð-
ist honum samt frá síðar. Átján
ára gamall varð hann stúdent,
og nú hófust nýir tímar. Af há-
skóíanámi varð lítið, og því
minna af því sem móðir hans
og stjúpi höfðu fyiriihugað hon-
um, að komast rakleitt til hæstu
metoi'ða í þjóðfélaginu, en stjúp-
anum hefði verið innan handar
að stuðla að því. Hinsvegar
þróaðist nú með honurri sá á-;
: setnip^ur að verða rithöfundur
i og skáíd, o$. úað hejt hélt hann.
Þó mun óhætt að segja, að ekki
hafi komið ifram nærri allt það
sem í honum bjó, því hug-
myndafjöldinn var ótæmandi,
og enduirminningar sínar segir
hann í kvæði vera svo margar
sem væri hann þúsund ára.
Ekki var Aupickhjónum þessi
ásetningur vel að skapi, og hófst
nú sundurþykki á heimilinu,
sem jókst, unz það ráð var tek-
ið, að senda þennan glataða
son í langfei'ð til mjög fjarlægs
lands, Indlands, í þeirri von að
annaðhvoirt sæi hann að sér eða
kæmi ekki aftur. En aidrei
komst hann alla leið, því Iþegar
kom að eyjunni Mauritius, voru
skipverjar búnir að fá nóg af
þessum óskemintilega farþega,
og voru fegnir að losna við
hann í larid, en svo heppinn
var hann að komast á gott
heimili hjá frönskum hjónum,
og þar k.ynntist hann Dóróþeu
hinni fögru, vinnukonunnþ sem
hann orti um síðar, og aldi-ei
gat hann gleymt né hætt að þrá
þessa fjarlægu, ilmríkít para-
dís.
En aftur kom hann til Frakk-
lands að hálfu ári liðnu, og
hafði ekki bætt ráð sitt, heldur
tók hann að leggja lag sitt við
skáld og rithöfunda, svo sem
þá Honore de Balzac og Théo-
phile Gautier, svo hinir fræg-
ústu séu nefndir,; og um líkt
leyti' batzt hann konu, sem var
svertingi í aði'a ætt, Jeanne
Duvalj'Og er svo sagt að um
hana . hafi . ihann ort fegurstu
ástaljóðín, en það var öilum
mörinum ráðgáta, að . honum
skyldi -sýnast-hún fríð.
■I'IJKHI

i g) — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 31. ágúst 1962
Stuttu seinna var honum út-
hlutað föðurarfirium, 75.000
frönkum, og tókst þá ekki bet-
ur til en svö, að eftir tvö til
þrjú ár þótti móður hans ekki
annað ráðlegrá én táka af hon-
um fjárráð til þess að bjarga
því sem bjargað varð af arfr
inum.
Þáð var einmitt á þessum ár-
um, sem Baudélaire lagði drög
áð mestöllurn ófax'rtaði sínum
síðar á ævinni, heilsuleysinu,
skuldunum, ópíumnautninni,
sem hann gat svo ekki vanið
sig af, iðjuleysinu, og því sem
af þessu spratt, hugarstríði og
leiðindum, hefði ekki svona far-
ið, kynnu að vera til 12 bindi
eða tvisvar tólf, í stað rúmiega
eins, af ritverkum eftir hann,
hann hefði fengið inngöngu í
akade.míuna, verið tignaður í
lifanda lífi og fengið hina veg-
legustu útföi', en úr því svona
fór, gafst honum það að verða
engu skáldi líkur — nema einu.
Ekki er mér kunnugt um
lestur hans, né hver skáld hann
tignaði, áður en honum kom
fyrir augu undarleg saga af
svörtum ketti, en höfundui'inn,
hinn amei'íski Edgar Poe, var
þá gersamlega óþekktur í Frakk-
landi. Þá var sem eldingu lysti
niður í sál Baudelaire, hann
varð undarlega gagntekinn af
þessum skáldbróður sínum og
þótti sem hann hitti þarna fyr-
ir andlegan tvíburabróður sinn.
Tók hann svo til við að læra
ensku, eingöngu til að geta skil-
ið rit Poe’s, og hann þýddi
margt af þeim á frönsku, og er
sagt að þetta hafi verið hið
eina verk sem hann gekk að
af kappi \g atorku.
★ ★ ★
Löngu síðar á ævinni kynnt-
ist hann tónverkum Wagners,
og kom þá hið sama upp, hann
varð heillaður, og þótti sem
hann fyndi sjálfan sig þarna
fyrir, eins og í hitt skiptið.
Það var ekki fyrr en árið
1857, sem ijóðabókin Les Fleurs
du Mal kom út. Hún átti fyrst
að heita Les Lesbiennes, Kon-
urnar í Lesbos, en hiaut nú þetta
nafn og hefur ekki annar bók-
artitill orðið frægari. En það er
undarlega erfitt að koma hon-
um yfir á íslenzku, líkiega af
því að við eigum ekki þessa
hugmynd. Stephan Georgeþýddi
bókina, og kaliar hana Die
Blumen des Bösen, á ensku
kallast hún Flowers of Evil, á
dönsku Syndens Blomster, og
er það gölluð þýðing og rangur
titill. Og leiði ég minn hest frá
því að ráða þessa gátu að sinni.
Ekki var bókin fyrr komin
fyrir almenningssjónir, erí upp-
hófst mikið ramakvein og sið-
ferðisvandlæting, Figaro heimt-
aði þegar í stað að klám þelta
og guðlast væri bannað, og var
það gert, bókin gerð upptæk, og
þarf ekki að orðlengja það hví-
líkui' hnekkir þetta var skáld-
inu, virðingu hans og öllum
farnaði. Það voru einkum sex
kvæði, sem svona glæpsamleg
voru talin, og voru hart dæmd
í dóminum, en frá uppkvaðn-
ingu hans og þangað til honum
var hrundið og öll ummæli í
honum dæmd dauð og ómerk
og vitlaus, liðu 90 ár.
Upp frá þessu seig á ógæfu-
hlið fyrir skáldinu, jafnt og
þétt, sjúkleiki hans elnaði og
dró hann að lokum til dauða,
Jeanne Duval varð sjúk af of-
drykkju og eiturlyfjaneyzlu, og
óþolandi í sarnbúð, og að lok-
um skildu þau að fullu, og nú
voru skuldir hans orðnar svo
óbotnandi, að engin leið var að
iosna, en Ancelle, fjárhaldsmað-
urinn, ósveigjanlegui' og harður,
og jókst af þessu fullur fjand-
skapur með þeim.
Ég verð að fara fljótt yfir
sögu, hvemig hann sótti um
inngörigu í akademiuna og var
hafnað, um það sem honum og
Alfred de Vigny fór á milli af
þeim sökum, en það var gott
eitt, og má segja að þetta hel-
sjúka þjóðskáld hafi einna fyrst-
ur manna orðið til að sjá, hvað
í bókinni bjó, en hana las hann
á banasænginni.
Að síðustu, þegar fokið var í
flést skjól, og skuldheimtumerín-
irnir ætluðu hann lifandi að
drepa, flýði Baudelaire til Belg-
íu. Þessi ævikafli varð einna
ömurlegastur, og fáa hitti hann
þar, sér til nokkurrar ánægju,
nerna tvo, Felicien Rops, sem
seinna varð frægur listamaður,
og gerði hann myndskreytt tit-
ilblað að kvæðunum sex, sem
bönnuð voru í Frakklandi, og
fornvin sinn einn, Poulet-Mal-
assis.
Baudelaire dó í París 31. á&*
úst 1867, og hafði þá hvorki
auðnazt að fuligera það verk,
sem fyrir honum hafði vakað
ævilangt, né öðlazt nándarnærri
þá viðurkennin'gú, sem honum
bar, hverskyns harmar og böl
hlóðust því meira á hann sem
lengra leið á ævina. Ég þykist
vita, að það sé óviðfelldið þeim
sem fram úr skarar, og finriur
að hann gerir það, að vera sett-
ur á bekk með miðlungum, eða
fyrir aftan þá, enda biður
Baudeiaire guð þess, að sér
megi auðnast að yrkja þau
kvæði, sem sannað geti honum
sjálfum, að hann sé ekki síztur
allra manna, standi ekki neðar
en þeir, sem hann langar ekki
til að líkjast.'
Rúmu ári fyrir dauða hans
barst honum samt hin fyrsta
fullkomna viðurkenning. Hún
kcm frá hendi tveggja gersam-
lega óþekktra yngismanna. og
birtist grein þeirra í tímariti,
sem hét Artiste. Þessir tveir
menn hétu Stéphane Mallarmé
og Paul Veriaine, og ætti ekki
að vera þörf á að kynna þá
frekar. Þetta má heita uppháf
að skáldfrægð, sem ekki dvín,
en - hefur farið vaxandi í þau
nærri 100 ár, sem síðan eru
liðin, svo nú eru taldir tveir
eða þrír, sem standi honum
jafnfætis í Frakklandi á 19. öld,
enginn( framar.
BOBBY FISCHER ásakar sovézka skákmenn:
Þeir höfðu af mér sigurinn meö
brögðum
Fyrir Curacao-niólið var
Bobby, sem er 19 ára gamall,
búinn að lýsa yfir að hann
væri sjálfur tvímælalausft sterk-
asti skákmaður í heimi og
myncli því auðvitað v|inna mót-
ið og leggja Botvinnik heims-
meistara að velli í einvíginu
sem á cftir færi. Úrslit í Cur-
acao' urðu hinsvegar þau að
Petrcsjan frá Sovétríkjunum
varð efstur og næstir landar
hans Keres og Geller, en Bobby
Fischer varð að Iáta sér nægja
fjórða sætið.
Samantekin ráð
Úrslit þessi hafa ekki haggað
við sjálfsáliti hins unga skák-
méistara, heldur komið inn hjá
horium þeirri hugmynd að sov-
ézku skákmennirnir hafi með
sainanteknu.m ráðum rænt hann
sigrinú.m. Bobby sakar þá. um
að láta . af ! ráðnu.m hug sitákir
sín í milli. fara. þannig. að einr
hver úr þeirra hóp sé öruggur
um sigur.
Sovézkur skákmaður hefur
vísað þessum sakargiftum á bug
sem rógi ungs ofláta sem ekki
hafi enn iært að tapa með
sæmd.
Snýr baki við FIDE
Bobby er svo viss í sinni sök,
að hann hefur lýst þvi yfir að
ekki komi til mála að hann
taki framar þátt í nokkru. skák-
móti á vegum FIDE, en svo er
Alþjóðaskáksambandið nefnt
eftir u.pphafsstöfunum í nafni
þess á frönsku.
Það þýðir ekki að teflá þár
sem FIDE kemur nærri, segir
Bobby, „því að ef. rnaður byrj-
ar illd er manni haidið niðri
upp frá því, og ef maður byrj-
ar veí; er maður dreginn niður
seinna“.
Bobby heldur því fram, að úr-
slit flestra skákanna milii sov-
ézku skákmannanna í Curacao
hafi verið umsamin fyrirfram
•cg oftast hafi þeir teflt- til jafn-
teíli.s .innbyrðis. Máli sínu til
sönnu.nar .vitnar . hann einkum
í skák mllli Petrosjans og Ker-
esar. Að dómi Bandaríkja-
mannsins átti Petrosjan opna
vinningsleið í þessari skák, en
hann samdi um jafntefli.
Bobby Fischer hefur leyst frá skjóðunni
og kunngerf hvað því veldur að hann verður
ekki heimsmeistari í skák í þessari atrennu.
Það stafar ekki af því að uppi séu skákmenn
honum snjallari, slíkt tekur Bobby ekki í mál,
heldur af því að ótuktar sovézku skákmenn-
irnir á kandídatamótinu í Curacao gerðu sam-
særi gegn honum og felldu hann frá efsta
sæti með brögðum.
Dómararnir eins
Það voru ekki sovézku skák-
mennirnir einir sem stóðu að
sámsærinu gegn Bobby Fischer
í. Curacao. Starfsmenn mótsins
voru. þeim samsekir, segir hann.
Sovézku skákmönnunum var
látið haldast uppi að þverbrjóta
mótsreglu.rnar, segir Fischer.
Þeir spjölluðu saman meðan
skákir stóðu yfir, könnuðu stöðu
Bobby og útlistuðu hana. Bobby
kveðst margsinnis hafa mót-
mælt þessu framferði við dóm-
arana, en þeir hafi haít mót-
mæli' sín áð engu. n
Sovézkt svar
Skömmu eftir að bandarísk
blöð birtu ásakanir Bobby, var
þeim svarað í blaðinu Sovétskji
Spcrt í Moskvu. Þar skrifaði
A. Provitsj, sem verið hefur
skákdómari á alþjóðlegum mót-
um, að bandaríski skákmeistar-
inn reyndi nú að hefna ósigurs-
ins í Curacao með rógi um
sovézku keppinaútana sem þar
urðu. honum yfirsterkari. Pro-
vitsj vitnar í u.mmæli Bobby í
blaðaviðtali á síðasta ári, þar
sem hann kvaðst öllum öðrum
skákmeisturum fremri, og segir:
„Piltu.rinn frá New York fékk
að finna það af eigin reynslu
að tii eru. líka í Sovétríkjun-
um menn sem kunna að tefla
skák og það er ekki heiglum
hent áð fást-við þá“.
Reshevsky lætur ti.1 sín heyra
1 frásögn af ásökunum Bobby
Fischers á hendur sovézkum
Bobby Fischer
skákmci'sturum segir New York
Times, að svipaðar raddir hafi
áður heyrzt meðal bandarískra
skákmanna, en Bobby hafi orð-
ið fyrstur þeirra til að bera
sovézkum keppinautum sínum á
brýn að þeir hjálpist að með
brögðum að halda niðri skák-
mönnum frá öðrum löndum.
Samuel Reshevsky, sem var
langfremsti skálunaður Banda-
ríkjanna þangað til Bobby kom
fram á sjónarsviðið, vildi ekk-
ert scgja beint um sakargiftir
landa síns. Hins vegar kveðst
hann álíta að núverandi fyrir-
komulag keppni um heims-
riicistaratignina sé „ranglátt og
komi ójafnt 01001!“. Skipulagið
er svo hliðhollt sovézkum skák-
mönnum að engir aðrir hafa
sigurmöguleika, segir Reshev-
sky.
Föstudagur 31: ágúst 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (7