Þjóðviljinn - 22.03.1963, Page 10

10 SÍÐA
HÓÐVILIINN
Föstudagur 22. maxz 1063
Garnet hallaði sér að honum og
strauk íingrunum gegnum hrqkk-
ið hár hans. Oliver var svó
sterkur og traustur. Að lokum
brosti hún til hans.
— Jæja, Oliver, ef það er eitt-
hvað sem ekki kemur mér við,
þá verður það svo að vera.
— Þakka þér fyrir. Garnet,
sagði hann. Hann var mjög al-
varlegur á svip. — Veiztu, að þú
ert yndisleg kona? spurði hann
og kyssti hana aftur.
Þegar hann sleppti henni og
hélt áfram að pakka, gekk Garn-
et til dyra.
— Ég elska þig. Oliver, sagði
hún, — og ég treysti þér. En
það er dálítið sem ég verð að
gera. Ég kem til baka eftir
nokkrar mínútur.
— Þú ert þó ekki að fara út?
andmælti hann. — Það er niða-
myrkur.
— Það er glampandi tungls-
Ijós. Ég ætla að athuga, hvort
ég get ekkj útvegað Florindu
einhverja hjálp. Bannaðu mér
ekki að gera það. þvi að ég
fer samt.
Hann skildi víst að henni var
alvara, því að hann gerði ekki
annað en yppta öxlum þegar
hún fór út.
Hárgrelðslan
P E R M A. Garðsenda 21,
sími 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfl.
TJARN ARSTOF AN,
Tjamargötu 10. Vonarstræt-
ismegin Sími 14662.
Hárgrejðslu- og snyrtistofa
STEINU OG DÓDÓ,
Laugavegi 11. sími 24616
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72
Sími 14853.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsc'óttir)
Laugavegi 13 simi 14656.
Nuddstofa á sama stað.
-
3 V...
22997 • Grettisgötu 62
Garnet flýtti sér þvert yfir
hlaðið. Þar höfðu karlmennim-
ir safnazt saman umhverfis bál-
in. Það var næstum fullt tungl
og mjög bjart. Hún heyrði rödd
Silkys: — Nei, gott kvöld frú
Hale! Eruð þér að leita að ein-
hverjum?
Silky hafði sprottið á fætur og
hann hneigði sig af mikilli
kurteisi. Hann var oftur orðinn
fínn og strokinn, það var snú-
ið upp á yfirskeggið og hárið
var vandlega greitt.
Gamet nam staðar. — Hef-
urðu séð John Ives, Silky? Eða
rússneska vininn hans?
*— Nei, ég veit ekkert hvar
hann er.
—• Hann er þarna yfirfrá að
glápa á tunglið, frú, sagði einn
af hinum náungunum í hópnum.
— Það er að segja Jahn. Rúss-
inn er þar ekki
Hann benti og Gamet sá
John. Hann lá á bakinu með
hendurnar undir hnakkanum og
horfði upp í himininn. Hún
þakkaði þeim fyrir og gekk til
hans. Þeir höfðu ekki sagf
henni hvað Risinn væri að að-
hafast, en hún gekk að því vísu
að hann væri einhvers staðar
með stúlku. Hún hafði heyrt
mikið talað um hve stúlkurnar
væru hrifnar af honum.
John reis upp á annan oln-
bogann þegar hann heyrði hana
koma og stóð síðan á fætur í
skyndi.
— Get ég gert nokkuð fyrir
þig, Garnet?
— Já, sagði Garnet. Hún stóð
andartak og horfði upp til hans.
Andlit hans var magurt og al-
varlegt. Hún hefði ekki getað
séð að augun í honum voru
græn. hefðj hún ekki vitað það,
en henní fannst þetta vera
köldustu augu sem hún hafði
nokkum tíma horft í. Það fór
hrollur um Garnetu En hún
varð að tala.
Hún sagði: — John, viltu
hjálpa Florindu?
Endaþótt hún sæi ekki svip
hans greinilega. var hún ekki í
vafa um, að beiðni hennar hafði
komið honum á óvart. — Hjálpa
henni? spurði hann. — Hvað
viltu að ég geri?
Garnet skalf. Hún hafði far-
ið út yfirhafnarlaus og kvöld-
loftið var svalt. John spurði:
— Hefur Charles komið skikk-
anlega fram við þig?
— Charles? Hann hefur varla
virt mig viðlits.
John brosti. — Ef hann ger-
ir bað. þá svaraðu honum.
— Ó, John, sagði hún óþolin-
móð. — Ég kom ekki hingað
til að tala við þig um Charles.
— Nei. það er alveg rétt. Þú
minntist eitthvað á Florindu.
Hann var ekki með neinar vifi-
lengjur. — Mér þykir leitt, að
hún skuli vera veik, Garnet.
En ég skil ekki til hvers þú
ætlast af mér. Ég er enginn
læknir.
— Ég býst við að þú munir
segja að það komi þér ekki
við. sagði hún.
— Það er líka alveg rétt,
svaraði hann rólegur.
— Ég er á öðru máli. sagði
Gamet.
John svaraði ekki. Hann stóð
með appelsínu sem hann hafði
tínt af einu trénu, fleygði henni
upp í loftið og greip hana aft
ur. /
Gamet leitaði að orðum til að
koma honum í skilning um hvað
hún átti við. — John, sagði hún
biðjandi. — Florinda hafði sín-
ar ástæður til að vilja komast
til Kalifomíu, Ég veit ekki hverj-
ar þær em. Hún hefur ekki
sagt mér það og ég mun aldrei
spyrja. Ænei, sagði hún, þegar
hann ætlaði að grípa fram i
—• Ég veit hvað þú ætlar að
segja. Þú ætlar að spyrja hvað
það komi mál við þig og ég ætla
að segja þér það.
John brosti glaðlega til henn-
ar og það vottaði fyrir aðdáun
£ svip hans: •— Þú ert skrambi
einbeitt þegar þú vilt fá ein-
hverju framgengt. er ekki svo?
— Það er víst. Viltu hlusta
á mig?
— Ég get ekki annað. Haltu
bara áfram.
Hún talaði lágt og með ákafa.
—- John, ég veit ekki heldur,
hvers vegna þú komst til Kali-
forníu. Og ég mun aldrei spyrja
þess. Ég get líka verið afskipta-
laus um annarra hagi. En leyfðu
mér að segja þér eitt: Þar fyrir
, er ekki nauðsynlegt að koma
fram við an'nað fólk eins og
dauða trédrumba. Mér finnst að
þú og Florinda — og annað
fólk sem eins er ástatt um —
fólk sem kom hingað eitt síns
liðs — ætti að reyna að skilja
hvert annað. Vegna þess —
vegna þess, John, að þið skiljið
einstæðingsskap hvers annars!
Nú horfðj John á hana. Hann
stóð með sppelsínuna og velti
henni milli handanna eins og
hún væri einhver furðugripur.
— En hvað viltu að ég geri
í sambandi við Florindu. Garn-
et? spurði hann loks. — Að ég
giftist henni? Það vil ég ekki
gera Qg ég vil ekki heldur
taka við henni á sama hátt og
Penrose
Garnet fann, að hún eldroðn-
aði. — Það hefur mér aldrei
dottið í hug, hrópaði hún.
— Ég veit það. Ég biðst af-
sökunar.
— Ég átti við það, sagði
Garnet, — að kannskj væri til
einhver staður þar sem hún gæti
verið þangað til henni batnaði.
Þar sem fólk væri gott við
hana.
John sagði ekkert nokkra
stund. Hann tók utanaf appel-
sínunni. Loks sagði hann:
— Þú heldur að hún geti
bjargað sér þegar henni er
batnað?
—• Ó, John, það veiztu að hún
getur Florinda hefur alltaf
bjargað sér. Hún hefur aldrei
haft neinn að leita til, hélt
Garnet áfram með ákefð. — Ég
vona að ég ljósti ekki upp neinu
leyndarmáli, en ég verð að koma
þér í skilning um þetta. Faðir
hennar yfirgaf móður hennar,
og móðirin var heimsk volu-
skjóða. Þetta hefur Florinda
reyndar ekki sagt mér. en hún
sagðj mér þó nóg til þess að
ég gat dregið mínar ályktanir.
Móðirin sat alla ævina og barm-
aði sér og beið eftir manni sem
gæti greitt úr vandkvæðum
hennar.
— Ekki beinlínis manneskja
að þínu skapi. sagði John dálít-
ið íbygginn.
— Nei, það er satt og víst. En
Fiorinda er skynsöm og hún er
hugrökk Qg hún vill ekki vera
neinum til byrði lengur en nauð-
synlegt er. Gerðu það fyrir mig
að hjálpa henni, John.
Hann brosti. — Þú ert mála-
fylgjumanneskja. Nú, jæja.
— Ætlarðu að gera það? hróp-
aði hún fegins hugar.
— Já, sagði John. — Vegna
þess að ég er alltof mikill auli
til að segja nei. Hún verður til
mikilla óþæginda og ég á eftir
að óska þess að ég hefði aldrei
lofað þessu. En andaðu rólega.
Ég skal stinga henni á einhvern
góðan stað.
— Æ. þakka þér innilega fyr-
ir! hrópaði hún. Hann svaraði
ekki og hún rétti fram hönd-
ina — Góða nótt.
John tók í hönd hennar.
— Góða nótt. Og góða ferð.
Gamet undraðist sjálf hversu
leitt henni þótti að heyra hann
segja þetta. Henni féll orðið
betur við John en hún hafði
gert sér Ijóst. Ferðalagið hafði
kennt henni að meta meira þrek
en mildi. En hann gat lí'ka ver-
ið mildur. hugsaði hún með sér
og rifjaði upp þegar hann hafði
haldið henni meðan Texas
brenndi sár hennar. — John,
sagði hún lágróma. — Hvenær
hitti ég þig aftur?
— Einhvem tíma í vetur. Ég
kem til að kaupa nautgripi af
Charles fyrir ranchóið mitt.
— Ég hlakka til að hitta þig
aftur. sagði hún.
— Ég hlakka líka til að hitta
þig, sagði John. Hún dró að sér
höndina og ætlaði að fara. en
þá bætti hann við: —• Gleymdu
ekki því sem ég sagði við þig.
— Hverju?
— Ef Charles er ekki góður
við þig, þá segðu honum að
fara til fjandans.
— Heldurðu að ég geti það?
spurði hún. Henni fannst hún
verða svo ósköp lítil þegar hún
hugsaði um Charles.
— Þú? sagði John, Hann hló
stuttaralega. En svo stóð hann
þöguli andartak Qg horfði fast
á hana og henni fannst hann
þurfa að segja hennj eitthvað.
En John vildi ekki skipta sér
af því sem honum kom ekki við.
Hann yppti öxlum og sagði:
— Mér þykir leitt að þú skulir
fara aftur næsta ár, Gamet. Þú
ert sköpuð til að lifa í þessu
landi.
Hann sneri sér snöggt við og
gekk burt. Gamet fór aftur heim
að húsinu. Hún velti fyrir sér,
hvort það gætj verið rétt eða
eintóm ímyndun, þegar henni
fannst i myrkrinu að John hefði
horft á hana með svo innilegri
vináttu að hann hefði verið að
því kominn að rjúfa hina venju-
legu þögn sína um málefni ann-
arra.
24
SKOTTA
Ranchóið þeirra Charles og
Olivers lá í norðvestur, átta
dagleiðir í burtu. Garnet hafði á-
kveðið að taka upp baráttuna
við Charles og hún byrjaði þeg-
ar næsta morgun. Hún burstaði
hárið þar til glóði á það og
klæddi si-a í dökkgræn reiðföt
Get ekki tekið þig á ballið,
Andréssína var að vinna
við svolítið og missJ
stóreflishlut ofan á löppina.
Svona er að vera skyldu-
ræklnn við vinnuna
Geturóu sagt mér Rap, hvað
var Andrés frændi að gera,
þegar hann meiddi ság í
löppinni?
O, — það var hræðilegt.
Ilann sparkaði svo fast í
fótboltann
Nei, — ertu ekki búinn að pissa undir þig.
Hefurðu ekki rænu á að fara á klósettið.
STÚLKUR
í REGNBOGANUM fáið þér Pascale nyloií-
sokka 30 den. Verð aðeins krónur 33,00.
FE RMINGARGJOF
KODAKcresta
MYNDAVÉL Kr. m._
FLASHLAMPI Kr. 210.-
Hans Petersen h.f.
Sími 2-03*13 Bankastræti 4.
Húseign
á Hellissandi
er til sölu nú þegar, einbýlishúsið Berg-
hóll með lóð, vel byggt, 4 herbergi og eld-
hús.
Semja ber við Hjört Jónsson hreppstjóra
Hellissandi og Inga R. Helgason löcrfræð-
ing, Reykjavíi-