Þjóðviljinn - 25.04.1963, Blaðsíða 8

0 SlÐA
MÖÐVILIINN
Fimmtudagur 25. apríl 1963
Gleðilegt sunrar
WRE VFILL
Gleðilegt sumar
Iðnó — Ingólfscafé h.f.
Gleðilegt sumar
Gleðilegt sunrar
Guðmundur Þorsteinsson, gullsmiður
Gleðilegt sunrar
Húseigendafélag Reykjavíkur.
Gleðilegt sumar
Hótel Skjaldbreið.
Gleðilegt sumar
Happdrætti Dvalarheimilis aldraðra
sjómanna.
Gleðilegt sumar
Hraðfrystihúsið ísbjörninn h.f.
Gleðilegt sumar
:h/f:
Gleðilegt sumar
Samdnada •pertímidjukj^mdtlan
ilÆXAUXUKTK 7 - HYxW
Gleðilegt sumar
G. Skúlason & Hlíðberg, Þóroddsstöðum.
Gleðilegt sumar
Skóverzlun Lárusar G. Lúðvíkssonar.
Gleðilegf sumar
KIPAUTfiFBI* RIKISINS
Grímau lét ekki bugast þrátt
fyrír pyadiagar og dauðadóm
Dómsmorðið sem
Franco-stjórnin drýgði
er hún lét dæma and-
fasistann Julian Grim-
au til dauða og taka
hann af lífi hefur vakíð
harm og reiði hvar-
vetna í heiminum. Öll-
um erlendum lýðræðis-
sinnum sem viðstaddir
voru réftarhöldin ber
saman um pð þau hafi
verið hreinasti skrípa-
leikur, engar sönnur
voru færðar fyrir sekt
hans og hann fékk
ekkert tækifæri til að
bera hönd fyrir höfuð
sér.
Það er því deginum
Ijósara að hann var
drepinn fyrir það eitt
að vera eindreginn and-
sfæðingur Francos og
falangista hans. — í
Madrid var ekki mað-
urinn ’fyrst og fremst
dreginn fyrir rétt, held-
ur hugsjón hans, segir
ítalski lögmaðurinn
Fausto Tarsifano, sem
fór til Madridar á veg-
um ítalskra lögfræð-
inga og fylgdist með
málaferlunum.
Réttarhöld á þann hátt sem
lögfræðingar gera ráð fyrir, áttu
Sér alls ekki stað, sagði Tarsi-
tano í viðtali við fréttaritara
TASS-fréttastofunnar. Við slíka
málsmeðferð eru lagðar fyrir
réttinn gögn. sem sanna $ök hins
ákærða, og hann fær tækifæri
til að verja sig með aðstoð lög-
manna. Þetta átti sér ekki stað
í málamyndaréttarhöldunum yfir
Grimau.
— Til staðar var ekki eitt ein -
asta vitni, ekki eitt einasta skjal,
sem gat sannað glæp'i þá scm
hann var sakaður um. Málaferlin
voru harmsögulcgur skopleikur
Frumhugmyndir um réttvísina.
sem verndar manninn og frelsi
hans, voru fótum troðnar. Þetta
var dómsmorð, sagöi' Tarsitano.
Merki eftir pyndingar
— Ég er þrumu lostinn vegna
þess sem ég komst að raun um
í iMadrid, sagði hann.
— Ég sá Grimau. Á höfði hans
sáust greinilega merki eftir
pyndingar. Á enni hans var mik-
ill áverki. Brotnir handleggir
hans voru í umbúðum. Enda þótt
hann væri örmagna eftir með-
ferðina varð hann að standa
samfleytt í tvær klukkustundir
og svara spurningum „dómar-
ans“ með jái eða neii. 1 hvert
skipti sem hann reyndi að mót-
mæla álygunum var honum
skipað hranalega að þegja.
Þrátt fyrir yfirtroðslur „dóm-
aranna" hafði Grimmau kraft ti1
að lýsa yfir hástöfum: „Sextán
ára gamall byrjaði ég að beri-
ast fyrir frelsun verkalýðsins —
ég er, var og verð kommúnisU
þar til ég dey....“, þegar hér
var komið var hann yfirgnæfðiu
Drepinn vegna
kommúnisma
Lögmenn frá ýmsum lýðræðis
ríkjum sem viðstaddir voru réti
arhöldin reyndu að ná fundi
Grimaus til að veita honum
samstöðu sína, en yfirvöldin
komu í veg fyrir það, sagði
Tarsitano.
— Um leið og yfírheyrslum
var lokið var Grimau færður
aftur í klefa sinn. Tilkynnt var
að dómur myndi ekki kveðinn
upp fyrr en eftir tvo sólarhringa
Fyrst þegar næstum allir höfðu
yfirgefið réttarsalinn upplýstist
að " dómur hafði þegar verið
kveðinn upp — og það var
dauðadómur yfir Grimau.
Dauðadómur þcssi var kvcðinn
upp enda þótt engin gögn væru
lögð fram sem styddu ákærurft-
ar á hendur Grimau þcss efnis
að hann hefði gcrzt scktir um
glæpi á tímum borgarastríðsins.
Það er því deginum tjósara að
Grímau var drepinn einungis
vcgna þess að hann var etnn af
helztu forystumönnum spánska
kommúnistafl., segir Tarsitano.
Svar Francos
1 ijósi þessarar yfirlýsinga’
frá óvilhöllum lögmanni sem
viðstaddur var réttarhöldin er
svar Francos til Krústjoffs ein-
ræðisherra meira en meðal-
hræsni.
1 bréfi sínu seglr Prattco að
hann geti ekki breytt dauða-
tómnum yfir Grimau vegna þess
að hann hafi verið dæmdur af
„réttmætum dömstóli" og hafi
haft „tækifæri til að verja sig“.
Franco segir ennfremur að rétt-
urinn hafi verið „sannfærður“
um að Grimau hafi drýgt glæpi
á tímum borgarastrfðsins og
kemur að lokum fram með bá
fullyrðingu að „glæpir“ Grimaus
verði „fordæmdir um allan
heim þrátt fyrir áróður þann
sem hafður er f frammi þessa
stundina".
Reynt að pynda
hann til sagna
Julian Grimau Garcia varð 52
ára gamall. Hann var meðlimur
miðstjórnar spænska kommún-
iátaflokksins fró 1954. í borgara-
stríðinu barðist hann í lýðveldis-
hernum gegn Franco og var um
skeið lögreglustjóri í Barcelona.
1 nokkur ár dvaldist hann í út-
legð en hélt aftur til Madridar
eftir heimsstyrjöldina. 1 nóvem-
bermánuði síðastliðnum handtók
falangistalögregian hann og flutti
til aðalbækistöðva öryggi^lögregl-
unnar, Direccion General de
Seguridad í Madrid. Þar var
hann pyndaður á hroðalegasta
hátt í þvi skyni að reyna að fá
hann til að Ijóstra upp um fé-
laga sína. Það eina sem böðlarn-
ir höfðu upp úr krafsinu var,
svohljóðandi yfirlýsing:
„Ég Julian Grimau, fæcídur I
Madrid 18. febrúar 1911, sonur
Enriques og Maríu, Iýsi því iyfír
að ég er meðlimur miðstjórnar
spánska kommúnistaflokksins, og
að ég er staddur í Madrid til að
framkvæma hlutverk mitt sem
kommúnisti. Madrid, hinn 8.
nóvember. Julian Grimau."
Varpað út um
s-Iugga
tr
Carabanchel-fangelsið þar sem Grimau var tckinn al lífi
Eitt sinn gerðist' það að
Grimau missti meðvltund eftir
að fangelsisböðlamir jiöfðu bar-
ið hann með gúmmfkýjfum sín-
um. Lögreglumennirnir héldu
að þeir hefðu orðið (honum að
bana með barsmíðunum og vörp-
uðu honum út um gltigga á bak-
hlið hússins til að láta líta svo
út sem hann hefði framið sjálfs-
morð.
En Julian Grimau lifði fallið
r Hann særðist hirisvegar illa
höfði, báðir handlgggir hans
“im fingur brotnuðu. Hann
“ar fluttur til fangelsissjúkra-
hússins Yeserias f Madrid. Þar
lá hann í marga daga milli
Framhald S 12 síða