Þjóðviljinn - 27.07.1963, Blaðsíða 7

Laugardagur 27 júlí 1963
ÞlðÐVILIINN
I
— Mamma. sagði Danni,
— viltu gefa mér hund. —
Mamma hans leit á hann. —
Danni, sagði hún, — Hvað
baðstu mig um í síðustu
viku? Og hverju svaraði
ég? — Ég bað um hund og
þú sagðir nei — svaraði
Danni. — Og í vikunni þar,
áður baðstu mig líka um
hund. og hverju svaraði ég?
— Þú sagðir nei — sagði
Danni.

— Danni minn. mér þyk-
ir það leiðinlegt, en húsið
okkar er svo lítið að við
getum ekki haft hund. —
sagði manna hans Danna.
— En ég er búinn að finna
svo gott nafn á hund, hanr
á að heita Klói.
— Hættu nú að suða
sagði mamma hans Danna,
Og Danni heyrði á röddinni
að nú var þolinmæði hennar
þrotin. Pramhald.
Heimboiið
Það var einu sinni líti.
stúlka, sem svaf alein í stóru
herbergi. Stundum vaknaði
hún á nóttunni og leiddist að
SÓTI
pað var þriðjudag einn í á-
gúst. Allir voru uppi á engj-
um. Við, vinkona mín og ég.
vorum búnar að fá loforð um
að fá að ríða á Sóta heim,
þegar bróðir minn færi heim
með heyhestana, og vorum
við nú heldur en ekki upp
með okkur.
Svo var nú lagt af stað
Bróðir minn var á undan, en
við á eftir. En við vorum nú
fljótt leiðar á að tölta á eft-
ir og báðum bróður minn að
lofa okkur að fara á undan.
en hann var nú ekki alveg á
því, og notaði nú tækifærið
til að stríða okkur. Okkur
fannst tíminn lengi að líða.
en loksins komum við að
hlöðunni, sem var skammt
frá bænum. Bróðir minn fór
svo að velta böggunum inn,
en við áttum að fara með
Sóta heim og ætluðum nú
heldur en ekki að láta hann
spretta úr spori. Við tíndum
okkur sinn puntstrávöndinn
hvor og slógum eins og við
gátum í síðu klársins. En þá
tók nú ekki betra við. Hann
tók viðbragð og hentist aí
stað, og við ultum báðar af
baki. En sem betur fór,
meiddumst við ekkert. En
við fórum nú samt báðar að
háskæla. Við stauluðumst
samt á fætur og fórum heim
með Sóta. Nú er búið að
slátra Sóta fyrir löngu.
R.V.
Skrítla
Einkunnaspjald Georgs var
nýkomið heim, og því miður
var útkoman af prófinu mjög
léleg, svo að foreldrar hans
voru allt annað en ánægjuleg-
ir á svipinn.
„Ég er alveg að missa þol-
nmæðina vfir háttalagi þínu.1, 2 3 4
sagði faðir hans. „Hvemig
stendur á því, að Hans litli,
sem er miklu yngri en þú. er
alltaf efstur, en þú neðstur?"
Georg litli leit á föður sinn
því næst á móður sína og sv<
aftur á föður sinn og sagð
svo:
„Þú verður að taka það mec
i reikninginn. pabbi. að Hans
litli á líka alveg sérstaklegp
vel greinda foreldra".
!
I
I
Hve lengi ertu að svara
þessu rétt?
Hve lengi ei'tu að svara
Þessu réttu?
1. Hvenær eru sólstöður
(lengstur dagur)?
2. Hver samdi lagið við þjóð-
sönginn okkar?
3. Hver orti þetta ljóð: Nú
andar suðrið sæla vindum
býðum —?
4. Hver samdi leikritið Fjalla-
5. Hvaða ár tók fyrsti inn-
lendi ráðherrann við völd-
um hér á landi og hvað hét
hann?
6. Hver ræktaði fyrstur kar
töflur hér á landi?
7. Hvort fer hraðar, ljósið eðr
hljóðið?
8. Hver mælti þessi orð: —
Þeim var ég verst er és
• ’nní mest —?
Myndir frá lesendum
geta ekkert gert nema snúið
sér upp í hom og reynt að
sofna aftur.
Eina nóttina vaknaði hún,
settist upp í rúminu og
horfði á tunglið sem skein
glatt inn um gluggann. Þá
kom snögg vindhviða, og
náttjakkinn fauk af henni.
Og i stað þess að lenda á
rúminu fauk hann út um
gluggann, svo telpan fór
fram úr rúminu ’ og út að
glugganum til þess að reyna
að ná í náttjakkann sinn. En
hvemig sem hún reyndi,
heppnaðist henni ekki að ná
honum. Þá klifraði hún út á
sylluna fyrir utan gluggann
og baðaði þar út öllum öng-
um tJI að ná honum, en það
varð til þess að hún datt
niður í garðinn. Jakkinn var
hvergi sjáanlegur. Laufið af
trjánum bærðist i golunni og
tunglið skein, og annað var
ekki að sjá. Telpan stóð
þarna dálitla stund og vissi
ekki vel hvað hún átti að
gera. Allt í einu heyrði hún
fótatak og faldi sig á bak við
tré, til þess að sjá hver þar
væri á ferð. Sá. sem fram
hjá gekk hlaut að vera bréf-
beri, þvi að hann var með ein-
kennishúfu á höfðinu, en
það skrítna var, að hún sá
bara húfuna og ekkert ann-
að. Þetta er auðvitað ósýni-
lesur maðiir bugsaðí telnar
— Hann er eflaust með bréf
til mín — hugsaði hún og
gekk út á stíginn svo hann
gæti géð hana, og þegar hann
kom spurði hún hvort hann
væri með bréf til hennar.
— Já, ég er einmitt með
bréf til þín — sagði póstur-
inn, og rétti henni ósýni-
Iegt bréf, Síðan hélt hann á-
fram ferð sinni. Gallinn á
ósýnilegu bréfi er sá, að það
er alveg ómögulegt að lesa
það. Telpan hafðj áhyggjur
af því að geta ekki lesið
það. sem í bréfinu stóð svo
hún ákvað að tala við bez.ta
vin sinn, en það var götu-
viti við hornið á stræúnu,
sem hún bjó við. Þangað
hljóp hún. og hélt fast utan
um ósýnilega bréfið, það
mátti alls ek’ki detta, því
bað er ekki auðvelt að finna
^'vnileg bréf á sötunni
— Góði götuvitl, — sagði
hún, — viltu hjálpa mér að
lesa þetta bréf —■ í sama bili
varð bréfið sýnllegt, og hún
las: Telpa Utla, það á að
vera vei7.1a í kastalanum I
kvöld, vilt þú koma í veizl-
una? — Þetta var allt og
-umt. það sfóð hvergi frá
hverjum bréfið var, eða
hvar kastalann væri að
finna. Telpan þekkti alla
staði í nágrenninu, og vissi
a* bar va- ensinn kastali
Sem sagt, það var enginn
kastali é jörðinni þarna ná-
lægt, en það var ekki þar
með sagt að hann gæti ekki
verið einhversstaðar svífandi
í loftinu. Svo hún tók það
ráð að klifra upp i tré til
bess að sjá betur yfir. Og
viti menn! Þama yfir trjá-
foppunum var járnbraut. og
ein lestin var einmitt að
leggja af stað. Hún hoppaði
inn i einn vagninn og lestin
baut af stað, bátt í loftinu
o g nam staðar á næstu
brautarstöð, og þar fór hú„
úv. vflmimnr' Framb

7
HvÍt
Mjallhvít og Þyrnirós eftir Helenu Hjaltadóttur, Suðurlands-
bjraut 90.
Mýs í túni efti* Laufeyju Sigurðardóttur Bjargarstíg 15.
Caman og alvara
Skota nokkurn og konu
hans, sem hét Anna, langaði
ákaflega mikið til þess að
fljúga, en vildu vitanlega ekki
þurfa að borga allt of mikið
fyrir það. Þau fóru að semja
við flugmann einn, sem sagð-
ist taka 200 kr. fyrir 10 mín-
útna flug. — Það er allt of
mikið, sagði Skotinn, ég skal
borga þér 100 kr, fyrir 15
mínútur, en alls ekki meira.
Þeir þrefuðu nú lengi um
verðið. Að lokum tók flug-
manninum að leiðast þetta og
sagði: — Jæja, ef þið stein-
þegið og látið ekkert í ykk-
ur heyrast, hvað sem á geng-
ur, meðan við erum uppi, þá
skal ég fljúga með ykkur fyr-
ir ekkert, en annars verðið
þið að borga 200 krónumar
refjalaust.
Skotinn gekk að þessu. Svo
settust þau öll upp í flugvél-
ina og flugið hófst. Flugmað-
urinn lék nú allar þær listir
sem hægt er að leika með
flugvél í loftinu og hlífðist
ekki við.
Þegar 15 mínútur voru liðn-
ar, lenti hann aftur og sagði
við Skotann:
— Það heyrðist aldrei svo
mikið sem uml til þin, þú
skuldar mér þessvegna ekkert.
— Það er rétt, sagði Skot-
inn, en það lá nú samt við, að
mér fataðist einu sinni.
— Hvenær var það? spurði
flugmaðurinn.
— Það var þegar Anna féll
útbyrðis.
★
Það var um miðja nótt í
janúarmánuði og leiðinda-
veður. Gamli Adam hafði
verið veikur í nokkrar vikur
og nú var honum að stór-
versna. Hann bjóst ekki við
að lifa af nóttina. Hann vakti
því konu sína og bað hana að
ná í lækni. María klæddi sie
skyndi og var brátt ferðbú
i
\
I
k
!
— María, umlaði gamli
maðurinn, ég býst alveg eins
við að verða dauður, þegar
þú kemur aftur. Vertu sæl.
góða mín.
María fór að kjökra, kysst
bónda sinn ástúðlega og gekk
fram að dyrunum. Þá nam hún
staðar, gekk svo að rúminu
aftur og sagði við bónda sinn:
— Heyrðu vinur minn! Ef
þér finnst, að þú munir ætla
að skilja við á meðan ég er
í burtu, þá reyndu að slökkva
á kertinu áður, svo að það
logi ekki yfir engu.
F
Þegar þrælastríðið stóð i
Norður-Ameríku, var einu
sinni ungur liðsforingi á ferð
og mætti gömlum svertingja
sem hann fór að spjalla við
Svertinginn var svo snjall i
svörum, að liðsforingjanum
datt í hug að reyna á þolrif-
in í honum og sagði:
— Heyrðu, góðurinn minn.
þú veizt, að stríðið milli okk-
ar og Suðurrikjanna er aðal-
lega háð vegna ykkar, svert-
ingjanna.
— Jú, svo er sagt. sagði
svertinginn.
— Þig langar til þess að
verða frjáls maður, er ekki
svo?
— Ég býst við því.
— Hvers vegna ert þú þá
ekki með í stríðinu?
Svertinginn klóraði sér lengi
í höfðinu.
— Heyrðu, sagði hann að
lokum, hefur þú ekki oft séð
hunda fljúgast á um bein?
— Jú, oft og mörgum sinn
um.
— Já. en hefurðu nokkur
tíma séð beinin fljúgast á?
Fyrsti skóladagurinn.
— Hefurðu nú lært nokku
í skólanum fyrsta skóladaginr
Ástríður?
— Nei, ekki ég, en kennslu
konan. Ég sagði henni, hvem-
ætti að stafa orðið hundur
I
i
í
------------------ SÍÐA 7
Englendingar
veiSa minna
Júlímánuður i ár var sá lé-
legastj sem runnið hefur yfir
fiskveiðibæina við Humberfljót
í Englandi í 12 ár. Gildir það
jafnt um Grimsby og Hull.
í Hull var landað rúml. 84.000
kittum minna magni en i sama
mánuðj í fyrra og verðmæti
ans var '51.000 sterlingspund-
um minna.
f Grimsby minnkaði aflinn
um 51.000 kit og verðmætið um
149.000 pund.
Veiðidagafjöldi á fjarlægum
miðum hækkaði einnig nokkuð.
Islandsmet
■eða ekki?
Guðmundur Si^urðsson, R-
vík, hefur sent Þ.ióðviljanum
svofellt bréf:
„Fyrir nokkru sá ég frétt í
Þjóðviljanum úr fsafjarðar-
sýslu þess efnis að Gíslamir
hefðu tekið úr greni tíu yrð-
linga, og var þess getið að hér
mjrndi vera um íslenzkt met
að ræða hjá villtu refapari,
Það má upplýsa að svo er
ekki, því að ég sem þessar lín-
ur rita hitti í greni í Hnappa-
dal vorið 1944 tíu yrðlinga, og
ennfremur minnir mig að Jón
heitinn Guðmundsson í Ljár-
skógum hafi látið þess ein-
hversstaðar getið að hann hefði
hitt hjá villtu refapari 10 yrð-
linga.
Til viðbótar þessu langar
mig að láta þess getið, að mér
finnst ekki að refir í Isafjarð-
arsýslu hafi mikið afhroð gold-
ið, því að áðurgreint vor, 1944,
drap ég 49 tófur alls, yrðinga
og fullorðin dýr.
Guðmundur Sigurðs
Njálsgötu 41.“
Bandariskur
ísbrjótur við
hafrannsóknir
Einn af stærstu isbrjótum
bandaríska flotans, Edisto, hélt
frá Keflavík í gærkvöld eftir
tæpra tveggja sólarhringa við-
dvöl Jiar í höfninni.
Skipið mun í sumar vera við
hafrannsóknir í hafinu norður af
fslandi, milli Noregs og Græn-
lands, en margir visindamenn
eru um borð, haffræðingar og
fiskifræðingar. Hingað kom Ed-
isto frá Kulusuk og Angmagsa-
lik á Grænlandi, en þar aðstoð-
aði það skip sem flytja birgðir
til bækistöðva Bandaríkjanna á
Austur-Grænlandi. I haust mun
ísbrjóturinn halda aftur til þessa
aðstoðarstarfs.
Áhöfnin á Edisto er 240 manns,
skipherrann heitir Norval E.
Nickerson. Skipið er rúmlega
þúsund brúttólestir að stærð,
smíðað árið 1947.
Laus
embætti
Héraðsiækn isembættið í Suð-
ureyrarhéraði hefur verið aug-
lýst laust til umsóknar og er
umsóknarfrestur til 15. nsesta
mánaðar.
Þessu embætti er slegið upp
í síðasta Lögbirtingablaði, en
þar eru fleiri stöður auglýstar
lausar, m.a. verkfræðingastöður
þær sem áður hefur verið get-
ið hér í blaðinu.
Þá eru auglýstar nokkrar
kennarastöður og skólastjóra-
stöður, m.a. við bama- og ung-
lingaskólana á fsafirði, bama-
og unglingaskólann í Ólafsvík,
bamaskólann i Suðureyri. Súg-
andafirði, og skólastjóra- og
kennarastaða við heimavistar-
skólann að Laugarlandi, Þela-
mörk, Eyjafirði.