Þjóðviljinn - 20.03.1964, Síða 10

2Q SlÐA
HÓÐVILIINN
Föstudagur 20. marz 1964
Sp. — Hm, hm. Er langt héð-
an til systur yðar?
Sv. — Svona tuttugu mínútur
í straetisvagni. Ég fer það oft.
Sp. — Þér hafið sofið hér í
nótt eins og venjulega?
Sv. — Já, auðvitað gerði ég
það. Ég var búin að segja yður
að ég var lasin; og hvað ætti
ég líka að vera að flækjast um
götumar? Frúin var svo væn að
færa mér heita mjólk og aspirín;
ég fór beint að sofa og vissi ekki
af mér fyrr en Vigga vakti mig.
(Það er óþarfi að fara ná-
kvæmar í framburð húsmóður
Maes. Innihald hans var þetta:
— Ég sagði Mae að fara snemma
í rúmið fyrst hún hafði verið
lasin og gaf henni glas af heitri
mjólk. Ég fór upp og sá að hún
var komin í rúmið klukkan hálf-
tíu og fékk hana til að taka inn
þrjá aspirínskammta. Ég sá að
hún gerði það og svo sagði ég
henni að ég skyldi sjálf sjá um
morgunverðinn. Og ég veit ekki
annað en hún hafi sofið alla
nóttina, þangað til þessi óvið-
komandi systir hennar vakti
okkur öll upp).
Sp. — Þér heitið Viktoría At-
kins?
'Sv. — Já.
Sp. — Ég býst við að þér haf-
ið heyrt. að föðursystir yðar dó
skyndilega. Við erum að leita
upplýsinga og ég vona að þér
viljið svara nokkrum spuming-
um.
(Ekkert svar).
Sp. — Hvenær sáuð þér
frænku yðar síðast?
HÁRGREIÐSLAN
HárgTeiðsin og
snyrtistofa STEINtJ og DÓDÖ
Langavegl 18 m. ti. (lyfta)
SfMI 8461«.
P E R M A Garðsenda 81
HfMI 33968. Hárgreiðslu- og
Mirrtlsleh.
Dnmnr! Hárgreiðsla "ið
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN.
Tjamargötn 10. Vonarstrætis-
msrfn. — SlMI 14662.
HARGREIÐSLOSTOFA
ACSTORBÆ.1AR
(Maria Guðmundsdðttir)
Laugavegi 13 — SfMI 14656.
— Nuddstofa 4 sama stað. —
| Sv. — f vikunni sem leið. Ég
| man ekki hvaða dag. frena man
það. Hún leit ágætlega út.
Sp. — Þér hafið ekki séð hana
i morgun?
Sv. — Nei.
Sp. — Hvað gerðuð þér í
morgun?
Sv. — Ég fór á fætur eins og
vanalega — klukkan sex — lag-
4
aði til niðri og skrifaði bréf til
frúarinnar. Ég skrapp út til
hennar systur minnar, sem hafði
verið veik. Henni leið betur og
ég flýtti mér heim aftur. Það er
allt og sumt. Af hverju eruð
þér að spyrja mig þessara spum-
inga?
Sp. — Var frænka yðar rík?
Sv. — Það veit ég ekki. Hún
var ekki fátæk, svo að ég viti
til.
Sp. — Ég býst við að hún hafi
ánafnað yður eitthvað í erfða-
skrá sinni?
Sv. — Ég kæri mig ekki um
að ræða slíkt, þegar gamla kon-
an er varla orðin köld.
Sp. — Samt sem áður —
Sv. — Siðað fólk talar ekki
um slíkt. Og svo ættuð þér að
muna að ég hef orðið fyrir
miklu áfalli, og þótt ég sé fús
til að svara sanngjömum spum-
ingum, þá vil ég ekki hlusta á
neitt blaður. Ethel frænka hefur
áreiðanlega gert það sem hún á-
ieit rétt og sanngjamt og annað
þurfum við ekki að vita.
Sp. — Já, auðvitað, auðvitað.
Jæja, þá er bezt að athuga,
hvort þetta er allt rétt hjá mér:
Þér fóruð á fætur — hvenær var
það nú? Einhvem tíma fyrir
sex, var það ekki?
Sv. — Klukkan nákvæmlega
sex. Og niður eftir svo sem tíu
mínútur.
Sp. — Já, já. Og svo löguðuð
þér til og lögðuð á borðið. Dróg-
uð gluggatjöldin frá, eða hvað?
Sv. — Ég man það ekki í
neinum smáatriðum: Ég hafði á-
hyggjur af systur minni. Ég fór
til hennar strax og ég gat
— nokkru fyrr en ég ætlaði mér.
Hétt fyrir sjö, held ég.
Það voru margar fleiri spum-
ingar og svör, en lögreglan
græddi lítið á þeim. Götulög-
regluþjónninn csm átti leið
framhjá húsi ttú Mulholland
hafði tekið eftir því einhvem
tíma nætur að dagstofutjöldin
vom ekki dregin fyrir eins og
vanalega. En þær upplýsingar
virtust ekki leiða til neins. Þrátt
fyrir ítrekaðar yfirheyrslur hafð-
ist ekki upp á neinum sem tek-
ið hafði eftir tortryggilegum
mannaferðum í Duke stræti þá
um morguninn. Símtalið varð
ekki rakið.
Irena lá undir grun um tíma,
en svo kom í ljós að annar
handleggur hennar var hálfvis-
inn og hún hefði ekki haft lík-
amsburði til að fremja glæpinn.
Hodson fulltrúi sjálfur var sann-
færður um sekt Viktoríu, en það
virtist ógemingur að sanna
glæpinn á hana. Bæði húsmóðir
hennar og ungfrú Meakin
mundu greinilega að þær höfðu
heyrt hana fara á fætur. og þótt
þær væru ekki vissar um hve-
nær hún hefði farið út, var ekki
nokkur vafi á því að það var
ekki fyrr en eftir sex, þegar
lögregluþjónamir stóðu yfir
volgu líki Ethelar frænku hálf-
tíma leið í burtu.
Að lokum erfði Viktoría 2.327
pund og 11 shillinga eftir
frænku sína og keypti. fyrir það
tóbaksverzlun og blaðsölu. Eftir
þrjú ár hafði hún hagnazt nægi-
lega til að kaupa hús og þessi
nýja velmegun var orsökin til
þess að henni var stefnt sem
kviðdómanda. Hún eyddi 7 shill-
ingum og 6 pensum í viðtal við
lögfræðing til að fá þær upplýs-
ingar að hún gæti ekki skorazt
undan skyldum sínum, og þéss
vegna stikaði hún í dómsalinn
þennan dag, hálfstúrinn en þó
með nokkum áhuga.
Hún hugsaði með sér og hugs-
anir hennar jöðruðu við kald-
hæðni, að það yrði býsna kynd-
ugt ef hún þyrfti að vera kvið-
dómari í morðmáli. Manneskja
sem kunni sitt handverk, að
dæma aðra sem kunni það ekki.
Því að hún reyndi aldrei að
gleyma því að hún hafði drepið
föðursystur sína og hún myndi
aldrei iðrazt þess. Eiginlega var
hún dálítið hreykin af því, þótt
hún myndi vel að hún hafði
stundum verið býsna skelkuð og
var öldungis viss um að hún
myndi aldrei reyna neitt slíkt
aftur.
Þetta hafði verið ofúreinfalt.
Það var auðvelt að stilla vekj-
araklukkuna. Jafnvel lögreglunni
hafði ekki dottið það í hug. Það
þurfti aðeins að vinda hana
hæfilega mikið og hún hafði æft
það margsinnis og haldið vasa-
klút utanum bjölluna. Hún hafði
fundið nákvæmlega hve marga
snúninga hún átti að vinda,
þannig að bjallan hringdi ná-
kvæmlega tuttugu sekúndur og
ekki lengur. Svo hafði hún stillt
klukkuna og farið. Hún hafði
viljandi verið dálítið óstundvís
næstu morgna á undan til að
vera viss um að frú Mulholland
mjmdi hlusta eftir hringingunni.
Og ungfrú Meakin var ömgg.
Stundum er örlítill munur á
hringingu sem hættir sjálf og
hringingu sem er stöðvuð. en
syfjuð kona heyrir ekki þann
mun og allra sízt að hún muni
eftir'að segja löggunni frá því.
Það hafði verið erfiðara að
hreyfa til húsgögnin. En bó
þurfti aðeins dálitla þolinmæði
og að sofa við lokaðan glugga
til að koma i veg fyrir dragsúg.
Kerti brenna á ákveðnum tíma:
notuðu rómverjamir þau ekki
sem klukkur eða eitthvað þess
háttar? Viktoria hafði vakað
margar nætur við að taka tím-
ann, merkja inn stundir, hálf-
tíma og stundarfjórðunga. Hún
notaði ekki þekkingu sína fyrr
en hún var alveg viss í sinni
sök og ekki skakkaði nema ör-
fáum mínútúm til eða frá. Og
eitt kvöldið dró hún niður
gluggatjaldið sitt og útbjó nokk-
uð sem líktist gildru.
Við nagla sem rekinn var í
gluggakistuna festi hún langan
enda af seglgami; hinn endann
batt hún í stólinn sem var því
nær eina húsgagnið í svefnher-
bergi hennar. Hún hallaði stóln-
um upp að rúminu. Ef gamið
slitnaði myndi hann detta á hlið-
ina í gólfið, með nokkrum háv-
aða en ekki tiltakanlega miklum.
Síðan gerði hún þríhymda
skoru í kertið á borðinu við
rúmið. Hún færði borðið undir
gamið, svo að gamið féll inn
í skoruna og lá upp að kveikn-
um, síðan tók hún tímann eftir
úrinu sínu og kveikti á kertinu.
Ef útreikningar hennar voru
ekki rangir, þá myndi loginn á
kertinu ná niður að skorunni
klukkan sex og mínútu síðar eða
svo myndi gamið slitna.
Útreikningur hennar var ekki
rangur; ofaná allt saman var
hún heppin. Fólk heyrir það
sem það býst við að heyra. Ung-
frú Meakin og frú Molholland
höfðu dag eftir dag heyrt vekj-
araklukku Viktoríu, heyrt hana
síðan hreyfa sig meðan hún
klæddi sig og ef þær lögðu eyr-
un við gátu þær heyrt hana at-
hafna sig í eldhúsinu niðri. Þeg-
ar þær heyrðu milli svefns og
vöku hin vanalegu byrjunar-
hljóð, gerðu þær fastlega ráð
fyrir að þær hefðu heyrt allt
hitt. Ef Hodson fulltrúi hefði
þráspurt þær báðar og strax
sama morgunin. hefði hann ef
til vill getað fengið þær til að
efast um að þær hefðu heyrt til
Viktoríu í eldhúsinu þá um
morguninn. Þótt fulltrúinn vissi
að hægt er að fá næstum hvaða
vitnisburð sem er, með því að
spyrja nógu lengi; þá lítur slik-
ur vitnisburður ekki sérlega vel
út fyrir rétti. Og þegar hann
spurði konurnar tvær spjörun-
um úr, þá sýndi hvorug þeirra
hið frábæra minni sem stundum
er sagt frá í leynilögreglusögum.
Þær mundu það eitt að allt hafði
gerzt með venjulegum hætti þá
um morguninn og sögðu eins og
var.
Það hafði þurft dálítið hug-
rekki til (það mundi Viktoría)
að halda áfram til Mae systur
hennar eftir ÞAÐ, í stað þess að
flýta sér heim. En strax og hún
kom heim, hafði hún farið upp
á loft, dregið upp tjaldið, búið
um rúmið, reist stólinn við, und-
ið vekjaraklukkuna og dregið út
naglann. Hún hafði sett nýtt
kerti í stjakann og látið loga á
því andartak. Hún hafði tekið
gamendana tvo og kertastúfinn
og fleygt í eldavélina í eldhús-
inu. Og þótt lögregluþjónamir
hefðu rannsakað herbergi henn-
ar. þá hefðu þeir ekki fundið
neitt.
Hún var að velta þessu fyrir
sér þar sem hún stóð í hópi
hinna kviðdómendanna, þegar
réttamitarinn ávarpaði hana.
— Ég sver við almáttugan
guð. hafði hún eftir honum, að
ég mun reyna af fremsta megni
og beztu samvizku að hlýða á
málstað Hans Hátignar, konungs-
ins og hins ákærða fyrir þess-
um rétti, og kveða upp réttan
Ég skal veðja að þessi tré Allt í lagi, sagaðu eitt Hérna fáöu þér eina brauð-
cru meira en tvö hundruð ára J-eirra niður og teldu hring- sneið, ég get ekki horft á þig
gömul. Hvaða vitleysa, ég __________ 2»a . . . Neiiii, sýáiö þið! þjást svona.
skal veðja hádegisverðinum
mínum að þau eru ekkf einu
sinni fimmtíu ára.
SKOTTA
Mér heyrðist ég heyra í bílnum hans Skúla . . . hann ætti að vera
kominn eftir FIMMTÁN mínútur.
20—50% verðlækkun
á kjólum, kápum, drögtum.
Fermingarkjólar verð kr. 795.-
Sumarkjólar verð kr. 595,-
Ullarkjóíar verð kr. 795.-
Síðdegiskjólar verð kr. 595.-
Enskar dragtir verð kr. 995.-
Enskar kápur verð kr. 995.-
MARKAÐURINN
Laugavegi 89.
Ms. ,Gullfoss'
fer frá Reykjavík laugar-
daginn 28. þ.m. til Ham-
borgar og Kaupmanna-
hafnar.
Einstakir farmiðar fást
ennþá í þessa ferð.
H. f. Eimskipaf élag íslands
SVEFNSÓFAR
- SÓFASETT
HNOTAN, húsgagnaverzlan
Þórsgötu 1.