Þjóðviljinn - 04.07.1964, Side 10

10 St*A
ÞIÖÐVILIINN
Laugardagur 4. júlí 1964
um ár eftir ár og hann hafði
næstum sitt eigið nafn á vörun-
um. — Ég þori að veðja að
þetta er hann, sagði hann skraek-
róma.
Hann fór inn í svefnherbergið
og horfði á myndina af konu
6inni og bömum. Myndin var
tekin í Alpafjöllum í skíðafríi og
öll fjölskyldan brosti í sólskin-
inu uppi f fjöllunum. Þyrlan
hafði hrapað niður í snjóskriðu
og stanzað á stalli í þrjú þúsund
metra haeð, í henni sátu hinir
látnu f fínum stellingum. reiðu-
búnir til að láta mynda sig.
Hann sat á rúminu og horfði
á símann og hugsaði sem svo
að hann gaeti tekið tólið og sagt:
— Ég fer með vélinni klukkan
tólf í kvöld eða morgunvélinni
eða einhverri flugvél. En hann
hreyfði ekki símann.
Hann háttaði, hengdi fötin
vandlega upp (bölvaðir lygaramir
sem auglýstu þessa ferðatöskur,
sem fötin gátu ekki krypplazt i).
Hann lá nakinn rnilli rekkjuvoð-
ama í myrkrinu og sagði . xið
s.lálfan sig: Morgunn. morgunn.
Hann hugsaði um rauðu skóna
og rauðu þýzku hendumar sem
tóku á líruseðlum og holdi. Svo
sofnaði hann.
— 4 —
Nautið öskrar í stíu sinni. en
forsetinn. með svarta grímu og
vefjarhöt, kemur fram á leik-
vanginn og segir. að nautið sé ó-
hæft. Mannfjöldinn reynir að
hella yfir hann benzíni. Af ein-
hverri óljósri ástaeðu er geysi-
þýðingarmikið að koma nautinu
útúr stíunni án þess að það
fari út á leikvanginn. Tveir hvít-
klæddir varðmenn reka hvíta kú,
sem er yxna í orði kveðnu, inn
í ganginn. sem er uprílýstur með
glerkrónu. framan við inngang-
inn að stíu tarfsins. Kýrin verð-
ur hrædd og streitist á móti og
spymir í ganginn. Hvítklæddu
verðmennimir stimpast við hvítu
kúna til að koma henni í gimi-
legar stelb'ngar. sem agn fyrir
framan stíuna. Nautið öskrar
undan fótum beirra. Kýrin baul-
ar. fvrst sem tenór. síðan kontra-
alt. kastar til höfðinu. sárbænir
llósakrónuna. Forsetinn. sem
ennbá er svart.klæddur. birtist.
óskaddaður. löglega kosinn og
HÁRGREIÐSLAN
Hárgre:ðs1u og
snyrtistofa STETNU og DÓDO
Laugavesi 18. ITT h flvfta)
SÍMT 84616.
P E H M A Garðsenda 21
SlMI: 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dömurl Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10 — Vonarstræt-
ismegin — SlMT • 14662
HARGRETÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
fMaría Guðmundsdóttirl
Laugavegi 13. — SÍMT
— Nuddstafa á sama stað.
opnar dymar að stíu nautsins.
Tarfurinn birtist, svartur með
kryppu á hryggnum, gleið hom,
eins og bylgja sem fls^ðir yfir
sand. Froðan, löðrið, fyrsti varð-
maður sogast í röstina, stunginn,
troðinn undir, ekki lengur hvít-
ur.
Eftir ríki mannsins tekur við
rýki dýranna. Tarfurinn horfir
á kúna, hvíta og sárbænandi,
sem er yxna, kýs dauðann frem-
ur en æxlun, spymir við fótum,
rekur homin í hvíta. skelkaða
lendina, sem er svo gimileg und-
ir öðrum kringumstæðum. Hvíta
kýrin er ekki lengur hvít, hún
stendur ekki uppi lengur, lendin
er ekki lengur hrædd, hún sár-
bænir ekki lengur. Tarfurinn
stendur hjá henni og hann
dreymir undir glerkrónunni.
Þá kemur röðin aftur að
manneskjunni. Annar varð-
maðurinn, sem er hvítklæddur
þýtur fram ganginn, framhjá
stíunni, þar sem ég er falinn,
stend í hnipri bakvið lokaðar
jámdyr, við hliðina á manni
sem snýr andlitinu frá mér og
ég hef nafn hans á vörunum.
Fótatak varðsmannsins í gang-
inum er sargandi,- einjs og þegar
stálbursti dregst .við rírumbu. Úr
hálsi hans heyrist hljóð. Einsog
vatn gompist niður rör. Varð-
maður númer tvö flýr inn í stíu
við hliðina á minni stíu og lok-
ar dyrunum, meðan hann andar
þungt eins og í rigningu. Nautið
gengur að dyrunum og horfir á
hurðina án allrar reiði. Svo brýt-
ur það niður hurðina. Úr .næstu
stíu heyrast þau hljóð sem
vænta mátti, há, skerandi og
hróp á Jesú inni milli, meðan
nautið vinnur það verk sem það
er þjálfað til.
Svo er varðmaður númer tvö
alveg jafnhljóður og verkamað-
ur númer eitt, jafnhljóður og
hvíta kýrin.
Tarfurinn kemur aftur fram
í ganginn í daufri birtu, hann
hnusar kýrlega af dyrunum að
stíunni. þar sem ég stend í
hnipri við hliðina á manninum
sem snýr andlitinu frá mér. Ég
halla mér upp að jáminu án
þess að draga andann og sé báð-
ar hliðar á hverri spumingu og
á hverri hurð. Hinn maðurinn
stendur stífur og hreyfingarlaus.
Tarfurinn ákveður að líta svo á
sem skómir fyrir utan dymar
séu þýðingarlaus atriði og snýr
sér við til að leita annarra
skemmtana. En maðurinn sem
snýr sér undan, getur nú ekki
lengur staðið þögull og hreyf-
ingarlaus. Hann hreyfir sig, hann
gerir hávaða, hann stynur. Ég
hnippi fast í hann til að aðvara
hann, vísifingur minn hverfur
upp að hnúa milli fjórða og
fimmta rifja hans. Tarfurinn
stanzar, snýr aftur að dyrunum-
uppgötvar mannaþef hinum
megin við jámið. Tarfurinn
ræðst á hurðina. Það marrar í
henni, en hún dugar. Tarfurinn
ræðst á hana aftur og aftur.
Hom springa, neistaflug stend-
ur í allar áttir, hurðin stynur,
hljóðfallið vex, verður óþolandi,
rykið er eins og regn, hávaðinn
eins og ýlfur í þotu. Ég kasta
mér á hurðina með öllum mínum
þunga, hold að jámi og skelf
við hverja árás. Veina án orða.
Hinn maðurinn situr á gulum
hálminum í stíunni og snýr and-
litinu burt.
Hurðin stenzt.
Tarfurinn hörfar ögn. ihugar
þetta.
Svo byrjar hanr, að hoppa upp,
ljón með hom, finnur, metnaðar-
gjam, jámgemsa, klaufimar
komast hærra í hverju stökki,
hom hans loga eins og blys
i opinu fyrir ofan dymar. Loks
kemur hann framloppunum upp
á hurðina. Þar hangir hann og
fyllir upp í bilið milli hurðar-
innar og þakbjálkanna. Hann
horfir niður á mig og hinn
manninn sem snýr nú bakinu að
og horfir á bakvegg stiunnar.
Tarfurinn horfir hugsandi nið-
10
ur, með mildum, örlagaþungum
augum, og ég veit að nú er kom-
inn tími til að skemmta sér, tími
fyrir söng og dans og hlátur.
Ég fer inn á mitt sviðið, inn í
miðja stíuna, og meðan ég horfi
góðlátlega á tarfinn sem búinn
er að greiða aðgöngumiðann sinn
og á aðeins gott skilið, fer ég
að dansa og syngja: einn, tveir.
þrír og dálítið hopp, hneigja sig
og rétta nýtízkulegt, klassískt.
Petruschka. SVanavatnið, höfuðið
á mér dingTar til og frá, svitinn
bogar, tónlistin ómar útúr mér,
trumbur, fiðlur, hom, þríkantur,
meðan tarfurinn virðir mig fyrir
sér með skýrlegum áhuga, eins
og í þoku hangir hann á hom-
unum í sperrunum og framlapp-
imar liggja snyrtilega fram á
hurðina ofanverða, svalir fremsta
röð.
Ég er að syngja viðlagið í
,.Wa1king My Baby back Home“
í þriðja sinn, þegar ég tek eftir
því að maðurinn fyrir aftan
mig er búinn að snúa sér við
og snýr ekki andlitinu lengur
burtu. Ég verð að sjá andlitið
á manninum, ég verð að segja:
— Ó, vinur, deyðu ekki með and-
litið frá mér .... og í andartaki
draumsins lít ég burt frá þakk-
látum áhorfendum, mildum aug-
um tarfsins, til að sjá andlit fé-
laga míns.
Þá hreyfir tarfurinn sig, hurð-
in nötrar....
Þetta er draumur hinnar
rómversku nætur.
Hann vaknaði.
Það var dimmt og hljótt í her-
berginu og ekkert ljós barst inn
um rifurnar á hlerunum eða
meðfram gluggatjöldunum. Tjöld-
in blöktu mjúklega í hægri golu.
Hann lá milli lakanna. kaldur
af svita eftir drauminn, í dauð-
ans greipum. Hann hafði hugboð
um, að hefði draumurinn haldið
áfram andartaki lengur. hefði
hann séð andlitið á manninum,
* og það hefði verið andlitið á
fyllibyttunni, sem hafði barið
hann fyrr um kvöldið. 1 öðru
herbergi í Róm lá fyllibyttan og
hraut, brosti í svefninum. ánægð
með afrek dagsins.
Af hverju naut? hugsaði Jack.
Ég hef ekki verið á Spáni í þrjú
ár.
Hann settist upp og kveikti
Ijósið og leit á klukkuna á borð-
inu hjá rúminu. Klukkan var
kortér yfir fjögur. Hann tók
sígarettu og kveikti í henni.
Hann reykti lítið og það voru
mörg ár liðin síðan hann hafði
reykt um miðja nótt, en hann
varð að gera eitthvað við hend-
umar á sér. Hann var hissa á
því að hann skyldi ekki vera
skjálfhentur, þegar hann hélt á
eldspýtunni.
Hann sat á rúmstokknum, berir
fætur hans strukust við hótel-
gólfteppið og hann var að hugsa
um drauminn og honum fannst
hann ennþá vera f návist dauð-
ans. Hann náði mér ekki í þetta
sinn, hugsaði hann. Hann nær
mér næst.
Hyrnda Tjónið, mundi hann.
hvíta kýrin.
Eitthvað í herberginu. Það var
ekki hægt að vera einn með því
klukkan fjögur að nóttu og síga-
retta var ekkert vopn gegn því.
Hann leit á símann og honum
datt í hug að hringja til konunn-
ar sinnar í París. En hvað ætti
hann að segja við hana? — Mig
dreymdi svo illa, mamma,
mamma. mig dreymdi svo illa í
rómversku vöggunni minni, og
næst nær tarfurinn í mig.
Hann hugsaði um ringulreið-
ina á ítalska símakerfinu og há-
værar, gremjulegar raddimar á
símstöðinni í París og um hina
óvæntu hringingu í íbúðinni á
Ie qual og um konuna hans. sem
þurfti að fara fram úr rúminu
og út í anddyrið, þar sem sím-
inn stóð, hrædd og ringluð í
kaldri morgunskímunni. Hann
hætti við að hringja.
Hann horfði á krypplað rúm-
ið og hugsaði um svefn. Svo
hætti hann við að reyna að
sofa.
Walter Bushell, hugsaði hanp,
Carrington, Carr, McKnight.
Myers, Davis. Swift. Tlenski, Car-
lötta Lee. Kvikmyndin í gær-
kvöldi hafði verið nafnakall vfir
fortíðina og hann stóð andspæn-
is nöfnum sem höfðu verið horf-
in úr huga hans. andspænis
manneskjum og röddum sem
voru dauðar eða búnar að vera
eða heimsfrægar eða horfnar
sjónum.
Næturvörðurinn hvísTar nafna-
þuluna á slitið segulband.
Fyrst hetjumar, þeir sem
höfðu fómað öllu ....
Carrington. Klæddur svörtum
fötum, með svart bindi, heim-
spekilegur, eins og dómari.
Dauður í Berlín fyrir mörgum
árum, meðan verið var að taka
útiatriði í kvikmynd sem hann
lék í (það stóð í öllum blöðum —
og það kostaði átján daga nýjar
upptökur og aukaútgjöld upp á
sjö hundruð og fimmtíu daTi).
Hávaxinn. stillilegur, sendiherra-
legur maður, hvíthærður með
arnamef, rómverskur í útliti,
sem hafði verið vinsæll leikari
og hafði alla ævi þurft að berj-
ast við drykkjuhneigð sina og
hafði verið elskhugi margra
þekktra fegurðardísa í þrjátíu ár
og hafði dáið í fanginu á klipp-
ara í hótelherbergi i endur-
byggðum rústum („Kysstu mig,
Hardy“. í blóðuga skipssjúkra-
húsinu við Trafalgar), meðan
hann sat uppi í rúmi sínu og
hrópaði á stúlku sem hann hafði
þegar hann var tvítugur, og síð-
FERÐIZT
MEÐ
LANDSÝN
© Seljum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LAND SVN n~
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
VÖRUR
Kartöflumús — Kokómalt — Kaffi — Kakó.
KRON - búðirnar.
Vélskólinn
Vélstjóranám hefst 1. okt. n.k. Umsóknum um skóla-
vist skal skila fyrir miðjan ágústmánuð. Inntökuskilyrði:
Fjögurra ára iðnnám ctg próf frá Iðnskóla. Utanbæjar-
menn geta sótt um heimavist. Umsóknareyðublöð fást
hjá húsyerði Sjómannaskólans eða á Víðimel 65.
Gunnar Bjarnason, skólastjóri.
LOKAÐ
vegna sumarleyfa
dagana 1 1. júlí til 3. ágúst.
Múlalundur
Ármúla 16. — Reykjavík.
Auglýsið í Þióðviljanum