Þjóðviljinn - 12.07.1964, Qupperneq 10

10 SIÐA
þeir koma í fyrramálið og hengja
mig; eða: ég er Júbal Early, sem
ríð umhverfis hersveitir sam-
bandshersins á svörtum gæðingi.
Ég er rómverji. hugsaði hann,
og Jesús er nýfæddur og nýbúið
að krossfesta hann, þótt ég fái
að vita hvorugt meðan ég lifi.
Eg er nýbúinn að matast og
vindurinn frá Appennínafjöllum
er vetrarþungur og ég hef drukk-
íð fullmikið af víni og hlustað
á Aþenubúa leika á flautu með
undirleik pilts með lýru. Þögnin
og myrkrið fyrir framan þrep
öldungaráðsins era enn kær-
komnari fyrir bragðið. Það er
sagt að' Ágústus sýni sig á morg-
un og það verða háðir leikir
og skilmingaþrællinn með netið
og trékvíslina verður látinn berj-
ast við ljón frá Afríku. öskur
rándýranna heyrist núna, þótt
þau séu lokuð inni í hellum und-
ir gólfinu á Colosseum. Maðurinn
með netið og trékvíslina er kyrr
þessa stundina-, hann er að gera
við netið sitt, ganga úr skugga
um að hnútamir haldi. slípa
kvíslina sína löngu og hugsa um
ýiðureign morgundagsins.
Hann heyrði fótatak skammt
ymdan og sá móta fyrir tveim-
ur lögregluþjónum undir- gotíi-
ljósi. Lögregluþjónarnir stönz-
uðu og horfðu á hann og Jack
gat séð af tortryggnissvip þeirra
að þeir gáfu honum gætur. biðu
þess að hann gerði e’tthvað af
sér, klifraði yfir girðinguna,
beygði sig niður eftir marmara-
stykki eða styngi fornaldar-
pottbroti í vasann.
Lögregluþjónarnir gerðu hann
að bandaríkjamanni, sviptu
hann rómverska ' borgararéttin-
um. Það hvíldu á honum augu;
hann var ekki lengur utan
heimsins; það voru aftur gerðar
til hans kröfur; hann átti á
hættu að verða gripinn og þurfa
að segja hver hann væri. Glamr-
ið í vagnhjólum breyttist í fjar-
lægt hvískur, ljónin kyrrðust og
hellar þeirra lágu opnir í tungls-
ljósinu á nöktum Ieikvanginum;
fjarlæg tónlist kom út af bar.
það var gramófónn sem lék
„Trumpet Rag”. Engar flautur,
engar lýrur. því að augu lög-
regluþjónanna hvíldu á honum
og Vespurnar hóstuðu á götun-
um. Kristur og Neró höfðu verið
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofa STEXNU og DÓDÖ
Laugavegi 18. III h. (lyfta)
SÍMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21
SÍMI: 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa
Dömurl Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10 — Vonarstræt-
ismegin — StMl: 14662
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsd.'*h.
Laugavegi 13 - 3fM' -Hj.V-
— Nuddstofa á sama stað
11 dauðir í næstum tvö þúsund ár
, og næturvindurinn einn, sem
kom frá fjöllunum fyrir norðan,
. var hinn sami.
■ Jack hélt áófram meðfram
1 múrnum og horfði á ójafnar
steinflugumar (blóð, ilskór.
bronshjól). Lögregluþjónamir
gáfu honum gætur og hugsuðu:
Við náum honum seinna, ef það
er eitthvað athugavert við hann.
Hann var búinn að fá nóg,
náði í leigubíl og ók heim á hó-
telið aftur. Hann gekk þvert
yfir götuna frá hótelinu að
blaðatumi og keypti þar parísar-
útgáfuna af Tribune og leit á
marglita staflana af enskum
bókum . sem lágu meðfram ein-
um vegg blaðasölunnar. Ein
bókanna vakti athygli hans, því
að hún virtist svo látlaus og
stillileg innanum litskrúðugt
kvenfólk og karlmenn með
byssur. sem auglýstu þær bók-
menntir sem voru á boðstólum
á ensku í Róm þetta árið. Hann
tók upp þessa dökkleitu bók og
sá að það vom ljóð Catullusar,
þýdd af enskum höfundi. Eftir
draumana á Fomm, þótti Jack
Catullus hæfilegt lesefni og hann
borgaði fyrir bókina og fór inn
á gistihúsið.
Þegar vörðurínn fékk honum
lykilinn varð hann dálítið von-
svikinn yfir því að ekki skyldu
vera nein skilaboð til hans.
Ojæja, hvað um það, hugsaði
hann. í nótt læt ég mér Catull-
us nægja. Hann sat í setustof-
unni, búinn að fara úr jakkan-
um og skónum og losa flibbann
og var að lesa: — Sjá, hvar ung-
mennin koma. Léttum skrefum
hlaupa þeir og ei til einskis.
hlustið! Gott er að heyra þá
syngja. Hymen O Hymenaeus Hy-
men, kom hér, O Hymenaeus! þeg-
ar síminn hringdi. Hann lét hann
hringja tvisvar og naut þess að
hlakka til að heyra röddina sem
hann vonaðist eftir. Svo greip
hann símann og sagði: — Halló?
—r Herra Andms. sagði karl-
mannsrödd.
— Já.
Þér þekkið mig ekki, sagði
röddin. — Ég heiti Robert Bres-
ach. Gtuð þér talað við mig
andartak? Röddin var kurteis-
leg, bandarísk og virtist i ung-
um manni.
Jack leit á úrið sitt. Klukkan
var yfir tólf, — Má það ekki
bíða þangað til í fyrramálið?
sagði hann.
— Ég er vinur herra Despiére,
sagði maðurinn, — og satt að
segja ’er þetta mjög áríðandi.
Jack andvarpaði. — Nú jæja.
sagði hann. — Það er herbergi
númer 654.
Hann lagði gramur tólið á.
Það var alveg eftir Despiére að
eiga vini sem heimtuðu að fá
að koma inn á hótelherbergið
til manna klukkan tólf að nóttu.
Jack Tagði Catullus inn í svefn-
herbergið. Hann kunni ekki al-
mennilega við að láta bókina
liggja opna á borðinu. sem einu
bók í herbergihu, fyrir utan
Baedeker vegvísir frá 1928 sem
hann hafði rekizt á í bókakompu
við Signu og tekið með, ef hann
kynni að hafa tíma til að skoða
si.E um. Ef maðurinn var glögg-
ur og segði Despiére frá Catull-
usi, myndi Despiére sjálfsagt
ÞiðÐmnifN
SunmxÆagur 12. Júli 1934
halda að Jack hefði viljandi lát-
ið hana liggja frammi til að hafa
góð áhrif á hugsanlega gesti.
Það var barið að dyrum og
Jack gekk fram og opnaði. Há-
vaxinn maðúr í khakilitri úlpu
stóð fyrir utan.
— Komið inn. sagði Jack og
vék til hliðar, svo að maðurinn
gæti komizt inn litla ganginn og
inn í stofuna. Jack lokaði dyr-
pnum og gekk á eftir honum
inni í stofunni sneri maðurinn
sér við og stóð augliti til aug-
litis við Jack. Hann var ungur
með stuttklippt, skolleitt hár og
hann var mjög fríður á þennan
sama holdskarpa, beinabera hátt
og Steven sonur Jacks. Hann
stóð og horfði á Jack undarlegu
augnaráði gegnum umgerðarlaus
gleraugu og svipur hans var
jjungur og spenntur og augun
alvarleg og blá.
— Ég ætla að drepa yður,
Andrus. sagði hann.
Hann sagði eitthvað annað,
hugsaði Jack sem stóð og brosti
til ljóshærða piltsins í úlpunni,
en það var alveg eins og hann
hefði sagt: Ég ætla að drepa
yður.
— Hvað sögðuð þér? spurði
Jack.
Pilturinn var með hendumar
á kafi i úlpuvösunum. Nú tók
17
hann þær upp. I hægri hendi
hélt hann á hníf. Það heyrðist
smellur og Jack sá langt og
ljótt blaðið úr þungu, andstyggi-
legu stáli endurspegla ljósið
frá ljósakrónunni. Hönd drengs-
ins skalf og spegilmyndin í hnífs-
blaðinu skalf. Hann sagði ekki
neitt, heldur stóð bara þama
í miðri stofunni. hár og fyrir-
ferðarmikill í þykkri úlpunni,
með hörkulegt andlit og augun
starandi á andlit Jakcs með
svip sem var næstum biðjandi.
Það var þetta, hugsaði Jack,
það var þetta sem það táknaði
— bardaginn, blóðið. draumur-
inn, hugboðið, sú tilfinning.. að
hafa fengið aðvörun, éndur-
■vakning hinna dauðu. Hnífurinn
. vgr undirrót. hessa alls..
— Burt með þennan fjandans
hníf. sagði Jack hranalega.
Dyrnar bakvið hann sem lágu
út í ganginn, voru lokaðar, og
hversu snar sem hann væri í
snúningum, myndi pilturinn geta
náð til hans áður en honum
hefði tekizt að opna. Og dym-
ar opnuðust inn.
Ungi maðurinn stóð kyrr, að-
eins dálítill titringur hnífsins í
hendi hans sýndi geðshræringu
hans. Munnurinn var örlítið op-
inn og hann dró andann með
dálitlu soghljóði. Hann reyndi
að anda rólega. Ekkert annað
hljóð heyrðist. Lokaðir glugg-
arnir. gluggatjöldin, sem dreg-
in voru fyrir, þungar hurðirnar
og þykkir múrveggir gamla gisti-
hússins útilokuðu hvet hljóð.
Ef ég hrópaði á hjálp, hugsaði
Jack, ef ég gæti haldið piltin-
um í skefjum fáeinar mínútur,
bá væri næstum engin von til
þess að neinn heyrði til mín.
I nokkrum kvikmyndum sem
hann hafði leikið í fyrir langa-
löngu höfðu komið fyrir svipuð
atriði — Jack. óvopnaður, aug-
liti til auglits við mann með
hníf sem tlaði að drepa hann.
1 kvikmyndunum hafði Jack
alltaf sloppið með því að gera
snöggt áhlaup á úlnlið morðingj-
ans eða fleygja lampa í hann
eða velta um borði og myrkva
herbergið. Þegar hann horfði á
þessi atriði á tjaldinu eftirá,
þótti honum þau yfirleitt býsna
sennileg. En það sem gerðist nú
í nótt myndi ekki koma á kvik-
mynd seinna, og hnífurinn með
titrandi Ijósglömpunum var úr
stáli og ekki úr gúmmf og yrði
ekki ýtt til hliðar með hreyf-
ingu höfundar kvikmyndáband-
ritsins.
— or Vn'ír>9 cmirAí Rrpíj-
ach. — 17” u•*' ’---~ FTpnri
hentí 1 *■'*'..' " ■""■Korginu..
rvkV+! .... ' '
Izonnfl" ■ 1 ‘ ‘
— Hvar -agöj Jack.
-- Pavni' ' ” míg.
sasði RrescV’ Eo »r ekki kom-
inn hingað til þess að láta
blekkja mig. Hann hafði djúpa
barytónrödd með þægilegum.
hreinum hljómi, sem var illa
fallin til þess að bera fram
hótanir.
— Nei, sagði Jack. Hún er ekki
þama inni.
— Eruð þér að Ijúga að mér?
— Gáið að því sjálfur, sagði
Jack léttum rómi. Hann vissd að
hann mátti ekki láta piltinn sjá
að hann væri hræddur.
Ungi maðurinn horfði tvílráð-
ur á svefnherbergisdyrnar. Það
fóru viprur um munninn og
Jack sá vöðva hnyklast i kjálk-
anum. Andlit hans var magurt
og beinabyggingin áberandi og
þríhyrndir skuggar í vöngunum.
— Ágætt, sagði Bresach. Hann
steig skrefi nær Jack. — Þér
getið farið á undan.
Jack hikaði andartak. Hér í
dagstofunni. þar sem aðeins loft-
ið var á milli hans og Bresachs,
var hann ofurseldur hnífnum. í
svefnherberginu gæti hann ef til
vill látið rúmið verða á milli
þeirra, ranglað sakleysislega i
átt að lampa eða jafnvel náð í
þunga leðurtöskuna sem stóð á
töskugrind og notað hana fyrir
skjöld eða vopn. Hann sneri sér
við og gekk rösklega inn f svefn-
herbergið með Bresach á hælun-
um.
Það var aðeins kveikt á nátt-
lampanum og herbergið dimmt.
Skugginn var skorinn sundur af
hvítu ljósinu úr baðherberginu
sem barst gegnum hálfopnar
dymar. Um leið og Jack gekk
inn í svefnherbergið sá hann
annað skástrikið úr rauða V-
inu sem Veronica hafði skrifað
á spegilinn yfir vaskinum. Jack
gekk frá baðherbergisdyrunum og
að stóm skápunum sem þöktu
einn herbergisvegginn. Bresach
var rétt á eftir honum.
— Stanzið, sagði Bresach.
Jack stanzaði. Rúmið var ekki
á milli þeirra Bresach, en leður-
taskan var rétt hjá honum. og
ef Bresach réðist á hann, var
hugsanlegt að hann gæti náð í
töskuna í tfma. Bresach stóð hjá
tvíbreiða rúminu, sem nú var
búið að búa um undir nóttina
og teppin dregin frá í þrýhyrning
öðrum megin. Tveir koddar lágu
hlið við hlið.
— Það var þá hérna sem það
gerðist, sagði Bresach. Hann kom
við rúmið með hnénu. Hann reik-
aði örlítið og höfúðið dinglaði dá-
lítið til meðan hann talaði og nú
fyrst var Jack Ijóst, að pilturinn
hafði drukkið. — Áttuð þér góð-
an dag. herra Andrus? spurði
hann hrartalesa oa sveiaði annað
munnvikið niður á við. — Hún
er góð í rúminu, hún Veronica
litla, ha? Meða ofsalegri hreyf-
ingu dró hann tepoin til hliðar
með hnífnum. — Einmitt héma,
í bessu rúmi, endurtók hann. —
Hér í þessu rúmi. Augu hans
fvlltust tárum og í stað þess að
gera Jack rólegri. urðu tárin
til bess að honum fannst ungi
maðurinn hæt.tulegri en áður. —
Það er lítandi á hana í rúminu,
ha? sagði Bresach — Veronica
með útglennta fætur.
— Hættið þessu. sagði Jack án
bess að gera sér von um að orð
hans hefðu nein áhrif á unga
manninn. — Hvað gagnar að tala
svona?
— Það getur gagnað töluvert,
sagði Bresach. Nú hreyfði hann
hnífjnn í tilgangsleysi til að und-
irstrika orð sín. — Ég vil fá
skýra mynd af þessu. nákvæm-
lega hvað kemur fyrir hana. Þeg-
ar þér gerðuð það. hvíslaði hún
bá: — Ó. guð!? Ha, gerði hún
það? Er það fíflalegt af mér að
segja yður að það gerir hún
alltaf með mér? Hann brosti af-
skræmdu brosi gegnum tárin. —
Það er þetta kabólska uppeldi
hennar. Að blessa sambandið.
Brosið og tárin sameinuðust
í þvinguðum blátri. — Gerði hún
bað? sagði hún — Ó guð?
— Ég vil ekki tala við vður.
sagði Jack ákveðinn. — Fyrr en
bér felið hertnan hníf.
— Ég fel hnífinn þegar ég er
búinn að liúka mér af. Bresach
sveiflaði hnffnum ofsalega. — Og
ég veit hvar ég ætla að geyma
hann. Hann hevgðí sie áfram og
strauk hendinni hlfðlega yfir
krypplað lakið.
— Einmitt hérna, hvíslaði
hann. — Einmitt hérna. Hann leit
upn og horfði með hláum. út-
erát.num augunum á Jack. —
Stakk hún tungunni inn í eyrað
Frá ÆFR
Skrifstofan er opin alla daga kl. 10—12.30 og
þriðjudaga og fösttudaga kl. 17—19.
Félagsheimili ÆFR er opið mánudags-, þriðjudags-
fimmtudags- og föstudagskvöld kl. 20.30—23.30.
Ferðalög eru farin einu sinni í viku út í „bláinn“
á miðvikudagskvöldum.
Sími Æskulýðsfylkingarinnar er 17513.
Athugið ennfremur: Félagsgjöldin eru fallin í
gjalddaga fyrir árið 1964.
Við höfum alltaf nóg við vinnukraft að gera í ým-
isskonar störf. — Komið í Tjarnargötu 20 og hafið
samband við skrifstofuna.
Áskriftarsíminn
er 17-500
Hringið í dag
buðin
Klapparstíg 26
Sími 19800
VÖNDIIB
f
m || r
ODYR U II
SfáwýórJÓttsstm &co
VÖRUR
~~ ' -wí?r A**.f**
Kartöflumús — Kokómalt — Kaffi —& Kakó-
KRON - b ú ðir n a r .
FERÐIZT
MEÐ
LANDSÝN
• Seljum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LAND S V N t
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
Auglýjið i Þjóðviljanum
#