Þjóðviljinn - 18.07.1964, Side 8

v\ SIBA
ÞJðÐVILIINN
Laugardagur _ 18. JtBl 1964
ef til vill endurvakið álit hans
og rétt við fjárhag hans næstu
tíu árin — og á móti var hann
reiðubúinn að láta í té það sem
honum var unnt. Ef Jack, fyrir
tilstilli Delaneys, gæti hjálpað
Holthjónunum gegnum frumskóg
hinnar ítalsk-bandarísku skrif-
finnsku og útvegað þeim munað-
arleysingja frá Livorno, mjmdi
hann hljóta þakklæti Holts að
launum. Jack hló með sjálfum
sér og hugsaði: Þetta kemur al-
veg heim við það sem Despiére
sagði. Delaney ann sér aldrei
hvíldar. Hann er með þréifi-
klæmar úti allan sólarhringinn.
Kannski ætti ég að fara fram
á kauphækkun. Andrus, hinn al-
máttugi leikari, kallaður til að
leysa vanda. þjóðfélagslegan, list-
rænan, áfengislegan.
Svo stimaði brosið á vörum
hans. Delaney hafði alltaf verið
að makka, satt var það, en í
stómm stíl og fyrir miklar hug-
sjónir. Þegar Jack þekkti hann
sem ungan mann, hefði hann
aldrei lagt sig niður við svo ó-
merkileg vöruskipti. Þrátt fyrir
allt yfirlætið. var Delaney í dag
að berjást fyrir lífi sínu, ogJjðrrn
vissi það og hélt dauðahaldi í allt
það sem kynni að geta bjargað
honum. Ojæja, ef það er þetta
sem hann hefur þörf fyrir eða
heldur að hann hafi þörf fyrir,
þá skal ég gera mitt bezta til
að útvega honum það. Og ef
hann hefur síðar þörf fyrir
meira. þá mun ég einnig gera
mitt bezta til að útvega honum
það.
Um leið og Jack •'skildi allt
þetta. skildi hann líka að það
var ekki aðeins vegna Delaneys
sem hann var í Róm, ekki að-
eins vegna hvatningar Delaneys.
Hann var þar einnig sjálfs sín
vegna. Delaney var hluti af beztu
émnum í lífi .Tacks, hinum á-
nægjulegu ámm fyrir stríðið,
þegar honum hafði þótt vænt
um Delaney á sama hátt' og
syni um föður. bróður um bróð-
ur. hermanni um féiaga sinn á
vígvellinum, þegar örlögin eru
samtvinnuð og byggiast á hug-
rekki, krafti og þreki hins að-
ílans. Með því að bjarga Delan-
ey. bjargaði hann hreinustu
myndinni af æsku sinni. Ef Del-
HÁRGREIÐSI AN
Hárgre;5sTu og
snyrtistofa STEINU og DÖDÖ
Laugavegi 18- IIT h. flyfta)
SlMI 24616
P E R M A GarSsenda 21
SlMI: 33968 Hárgreiðslu- og
snyrtistofa
Dömur! Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10 — Vonarstræt-
fsmegin — SlMÞ 14662
HARGRETÐSLUSTOFA
AUSTURBÆIJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13. — SlMI 146a’'
— Nuddstoía á sama staö.
aney drægist niður í svaðið, þá
færi Jack sömu leið. Ég skal
bjarga honum, hugsaði Jack,
þótt svo að það gangi af hon-
um dauðum. Ég veit ekki hvern-
ig ég á að bjarga honum. en ég
skal gera það.
Það verður nóg að gera þess-
ar tvær vikur, hugsaði hann,
um leið og hann gekk aftur af
stað áleiðis til gistihússins,
framhjá dimmum gluggum. læst-
um kirkjum, gosbrunnum sem
suðuðu á dimmum, yfirgefnum
torgum, framhjá hrundum must-
erum og molnuðum leifum af
múrveggjum, sem verndað höfðu
íbúa borgarinnar fyrir tvö þús-
und árum.
— Skemmtu þér vel, chéri,
hafði konan hans sagt á flug-
vellinum.
Þegar hann kom að gistihús-
inu, hikaði hann andartak fyrir
utan. Tveir lögregluþjónar gengu
hægt eftir götunni. framhjá inn-
ganginum, og Jack horfði á þá
hugsi: Hvernig á að segja á
ítölsku: — Kæru vinir, fyrr í
kvöld hótaði ungur maður að
drepa mig. Viljið þið gera svo
vel að koma upp með.mér og
gá undir rúmið mitt?
Lögregluþjónamir gengu áfram.
Andartak velti Jack fyrir sér
hvort hann ætti að fara á annað
gistihús um nóttina, svo að hann
gæti fengið nokkurra tíma svefn,
ótruflaður af þeirri tilhugsun, að
Bresach kynni að hafa upp á )
honum. Þá gæti hann tekið frek-
ari ákvörðun næsta morgun.
Þetta var freistandi tilhugs-
un. En hann hristi höfuðið gram-
ur, reiður sjálfum sér fyrir hug-
leysið. Hann fór inn í gistihúsið
og fékk lykilinn. Þar voru engin
boð til hans.
Þegar hann kom upptil lYr-
bergja sinna, fór hann inn án
þess að hika. Ljósin loguðu eins
og hann hafði skilið við þau.
Enginn var í dagstofunni. Hann
gekk um hin herbergin. Enginn.
Hann fór aftur inn í setustofuna,
læsti dyrunum. slökkti ijósið og
fór að hátta sig um leið og hann
gekk inn í svefnherbergið. Rúmið
var kalt þegar hann lagðist útaf
og hann skalf dálítið. Ef Delan-
ey hefði ekki einmitt hringt þeg-
ar hann gerði það. h’ugsaði hann,
hvar væri ég þá núna?
Hann lá kyrr og fann hvernig
smám saman hlýnaði undir á-
breiðunum, á rifnu lakinu. —
Hymen, O Hymenaeus. sagði
hann lágt út í myrkrið. Hann
lokaði augunum og beið svefns-
ins.
— 10 —
Þetta var óþægilegur morgunn.
Hann vaknaði seint, var með
höfuðverk og timburmenn eftir
áfengið kvöldið áður, og hann
varð að baða sig og klæða sig
í skyndi til að koma ekki of
seint í kvikmyndaverið. Niðri
voru engin skilaboð fró Veronicu,
og þegar hann kom útúr gisti-
húsinu og steig inn í bílinn hjá
Guido. kom hann sem snöggvast
auga á Bresach sem stóð og hall-
aði sér upp að búðarglugga hin-
um megin við götuna og starði
á hóteldymar. Að minnsia kosti
var það maður í úlpu. að því er
hann bezt gat séð gegnura um-
ferðina, maður sem stóð ógnandi
og beið.
Delaney beið ásamt ritara sín-
um í sýningarklefanum, óþolin-
móður og með blóðhlaupin augu
eftir svefnlausa nótt. — Fjand-
inn hafi það, Jack. sagði Ðelan-
ey um leið og hann kom inn. —
Við höfum engin tíu ár til að
Ijúka þessu.
Jack leit á úrið sitt. — Ég er
aðeins fimm mínútum of seinn,
sagði hann vingjamlega.
— Fimm mínútum, sagði Del-
aney. — Fimm mínútum. Byrj-
um þá. Hann gaf merki og það
varð dimmt í herberginu og
þama var Stiles enn á tjaldinu
og umlaði.
— Ég er kominn aftur, sagði
Stiles. — Mér var þetta um
megn. Ég hef verið óhamingju-
samur síðan ég fór frá þér.
Jack stundi.
— Sparaðu gagnrýnina. sagði
Deianey. — Hugsaðu heldur um
hvemig á að segja þessa setn-
ingu, svo að hann verði ekki
alveg eins og hálfviti.
Hann var hranalegur og stutt-
ur í spuna og Jack var feginn
því að hann hafði haft vit á því
daginn áður að vera ekki alltof
hreinskilinn um kvikmyndina við
Delaney. Eg verð að athuga
hvemig landið liggur, hugsaði
Jack, og segja álit mitt þegar
hið rétta tækifæri býðst. Ef það
býðst þá nokkurn tíma.
22
Þeir unnu að sama stutta at-
riðinu í heilan klukkutíma. æfðu
án þess að taka neitt upp. Jafn-
vel Jack þótti sín eigin rödd flöt
og óeðlileg þegar hann talaði
inn svörin. Delaney sat þama
án þess að aðstoða eða koma
með tillögur til úrbóta, urraði
aðeins og gaf sýningarmanninum
merki um að sýna atriðið einu
sinni enn og sagði við Jack: —
Reynum aftur.
Eftir fyrsta klukkutimann
fannst Jack allt sem hann sagði
vera orðið óskaljanlegt og frá-
leitt og óhugsandi að láta sér
'það um múnn fara við svipaðar
kringumstæður. Allt í einu sagði
Delaney: — Jæja. við skulum þá
reyna að^fá það á bandið. Og
Jack, reyndu svo í guðs bænum
að hugsa um það sem þú ert að
gera. Þetta er mikilvæg yfirlýs-
ing, þetta er ástarjátning — mað-
urinn hefur verið að hugsa um
þessa stúlku í tíu ár og nú hittir
hann hana af tilviljun í fyrsta
sinn. Hann má ekki taia eins
og hann væri að biðja um spag-
hetti í matinn.
— Bíddu andartak, Maurice,
sagði Jack. — Kannski heppnast
þetta alls ekki. Kannski er liðinn
alltof langur tími og ég hef ekki
Ieikhæfileika lengur. Ef ég hef
þá nokkurn tíma haft þá.
— Víst hefurðu það, sagði Del-
aney óþolinmóðlega.
— Já, en ef þú vilt fá einhvem
annan. sagði Jack, — þá hverf ég
hið bráðasta. Áður en við sóum
meiri tima frá þér og mér. Ég
get farið með síðdegisvélinni til
Parísar. þá verðum við kannski
allir glaðir og ánægðir.
— Vertu ekki svona andskoti
fljótur að gefast upp, sagði Del-
aney. — Eftir hálftíma vinnu.
Hver fjandinn gengur eiginlega
að þér? Hvar heldurðu eigin-
lega að ég væri staddur í dag,
ef ég styngi svona af frá öllu
saman?
— Ég vil bara að þú vitir, að
ég tek það ekki illa upp þótt þú
hættir við mig, sagði Jack.
— Heyrðu mig nú, Jack....
Maurice brosti hlylega og alúð-
lega til hans. — Þú ætlar þó
ekki að fara að verða hörunds-
sár? Drottinn minn góður, þú ert
eini leikarinn sem ég á fyrir vin,
einmitt vegna þess að þú brást
alltaf við öllu eins og maður,
ekki eins og vesöl........ Hann
þagnaði og brosti til ritarans sem
sat á bekknum fyrir aftan hann.
— Fyrirgefðu, Hilda, sagði hann.
— Ég var að því kominn að
segja ljótt orð. Niðrandi um kyn-
systur þínar. Hræðilega niðrandi.
Kann rúllaði r-unum upp á
ýktan írskan máta. Svo klappaði
hann á herðar Jacks. — Þetta
er alls ekki svo afleitt, Jack.
Þetta kemur áreiðanlega.
— Við skulum vona það. sagði
Jack. — En þótt það komi að
lokum, skiptir það þá nokkru
máli til eða frá? Þegar allt kem-
ur til alls, er þetta aðeins lít-
ill hluti af kvikmyndinni ....
Hann þagnaði. Þetta var ekki
rétti tíminn til að segja Delan-
ey að hann væri búinn að lesa
handritið mjög vandlega og sjá
það sem búið var að taka af
kvikmyndinni, og það væri margt
annað sem kæmi illa við hann
og þyrfti að breyta eða skera
burt og að áliti Jacks væri það
miklu þýðingarmeira en að hann
talaði inn hlutverk Stiles, hversu
vel sem það tækist.
— Það er alls ekki lítill hluti
af kvikmyndinni, sagði Delan-
ey. — Ég er búinn að segja þér
að hún stendur og fellur með
því. Og þótt það væri aðeins
lítill hluti, þá gæti það verið
það sem máli skipti um það
hvort þama væri listaverk eða
skítamynd. Þú veizt eins vel og
ég, Jack, að ALLT SKIPTIR
MÁLI. Hann talaði með ofstæki,
fullkomlega öruggur um að hann
hefði á réttu að standa. — Um-
hverfi á einum stað, ein lína,
ein hreyfing á mikilvægum stað
í tveggja tíma kvikmynd getur
eyðilagt allt. Eða bjargað öllu.
Þannig er nú einu 'sinni eðli
kvikmyndarinnar, Jack. Af
hverju heldurðu að ég liggi svona
yfir hverju einasta smáatriði ..
— Ég veit að þetta er satt
í stórum dráttum, sagði Jack og
hugsaði: Það er ekki að undra
þótt hann sé unglegur enn. Of-
stækismenn eldast ekki. — En í
þetta sinn....
— X þetta sinn og ævinlega,
drengur minn, sagði Delaney
endanlega. — Og nú skulum
við byrja upp á nýtt.
Þeir unnu í hálftíma í viðbót.
Jack lagði sig allan fram við
að gæða setningamar h'fi, en án
árangurs. 1 miðri setningu lyfti
Delaney hendinni og Ijósin voru
kveikt. — Þá er nóg komið í dag,
sagði hann.
— Þetta er ómögulegt, sagði
Jack.
— Það liggur við. Delaney
brosti vingjarnlega. Svo leit hann
rannsakandi á Jack. — Ertu leið-
ur yfir einhverju?
Jack hikaði. — Nei, sagði hann.
— Ég er ekki leiður yfir neinu.
— Þá ertu sæll, sagði Delan-
ey. — Hvað um hádegisverð?
Jack hikaði aftur. — Ég þarf
að hringja heim á gistihúsið
fyrst. Ég er hálft í hvoru upp-
tekinn.
— Jack hringdi heim á gisti-
húsið. Þar lágu skilaboð handa
honum. Signorina Rienzi borðaði
hádegisverð hjá Emesto á Piazza
dei Santissimi Apostoli. Hún
kæmi þangað klukkan eitt og
henni þætti mjög ánægjulegt ef
Signore Andrus vildi borða með
henni.
— Þökk fyrir, sagði hann í
símann og lagði tólið á. — Ég
er upptekinn, sagði hann við
Delaney.
Delaney horfði rannsakandi á
hann andartak og Jack velti fyr-
ir sér hvað hefði mátt lesa úr
andliti hans meðan hann talaði
í símann: gleði, andúð, ótta.
Delaney urraði, tók saman
blöð sín og þeir fóru saman út
í léttan úðann og þar biðu bíl-
amir tveir. — Jack sagði Del-
aney. — Talaði Holt við þig
í gærkvöld?
— Já, dálítið, sagði Jack.
— Geturðu hjálpað honum?
— Ég get hringt í nokkra
menn, sagði Jack.
Delaney kinkaði kolli ánægju-
lega. — Holt er ágætur, sagði
Delaney. — Það væri gott ef við
gætum hjálpað greyinu.
Jack minntist ekkert á þrí-
hyrnda kvikmyndafélagið. — Ég
skal gera það sem ég get, sagði
hann og bretti upp frakkakrag-
ann. Regnið var kalt.
— Þakka þér fyrir, sagði Del-
aney. — Honum fellur mjög vel
við þig. sagði hann. Hann sagði
að þú hefðir heitt hjarta, þegar
hann kom aftur að borðinu á
næturklúbbnum í nótt.
— Það má nú segja, sagði
Jack. — Ég er ósköp hjarta-
hlýr.
— Þau halda kokkteilboð í
kvöld. sagði Delaney. — Þau
báðu mig sérstaklega um að fá
þig til að koma.
— Ég skal koma.
— Ekki eins og f gærkvöldi,
Jack, sagði Delaney aðvarandi.
Tilkynning
Samkvæmt reglugerð um búfjárhald í Reykjavík, sem
staðfest var af félagsmálaráðuneytinu 9. þ.m., er sauð-
fjárhald, svínahald og hænsnarækt óheimil í Reykjavík,
nema með sérstöku leyfi borgarráðs.
Þeim, sem hyggjast sækja um slík leyfi, er ráðlagt að
senda umsóknir til borgarráðs hið fyrsta og eigi síðar
en 15. ágúst n.k. og greina þar tölu búfjár, sem um er
sótt, geymslustað og annað, er máli getur skipt.
Umsóknareyðublöð fást í skrifstofu borgarstjóra, Aust-
urstræti 16.
Búfé, sem haldið er án leyfis, verður tekið úr vörzlu
eiganda og hann látinn sæta ábyrgð að lögum.
Skrifstofa borgarstjórans í Reykjavík,
17. júlí 1964.
Áskriftarsíminn
er 17-500
Hringið í dag
buðin
Klapparstíg 26
Sími 19800
VDNDUfl
Siqw&órjónsson &co
'Udtvashæti 4-
yjlfl IMHlNPMDi w+ -j
m VORUR
Kartöflumús — Kokómalt — Kaffi — Kakó,
KRON - búðirnar.
FERÐIZT
MED
LANDSÝN
# Seljum farseola með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
* Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
F E RÐAS KRIFST OFAN
LANDSYN f
TÝSGÖTU 3. SlMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
Auglýsið / Þjóðviíjanum
*
i