Þjóðviljinn - 23.07.1964, Síða 10

M B*9*
vll ég gera fyrir hana. Hún veit,
að ég get ekki lifað án hennar.
— Þvættingur, sagði Jack
hörkulega. — Hver sem er get-
ur lifað án hverrar sem er.
— Þetta er andstyggilegt. sagði
Bresach. Hann spratt á fætur og
fór að stika fram og aftur um
herbergið. — Andstyggilegt. Þetta
er kuldalegt. Tilfinningalaust.
Það er þetta sem er svo við-
bjóðslegt við menn á yðar aldri.
sagði hann. — Heldur vildi ég
deyja en verða svona kaldlynd-
ur og tilfinningalaus. Ef ég á
einhvem tíma eftir að verða
svona, þá vil ég heldur deyja
áður en ég verð þrítugur. Ég er
viss um að þér voruð ekki svona
þegar þér voruð ungur, þegar
þér voruð á mínum aldri. Ég hef
séð yður. Ég hef séð yður í kvik-
myndum. Áður en þér urðuð
svona spilltur.
Jack fylgdist með hverri
hreyfingu Bresachs, var um sig
þegar Bresach sat ekki lengur
f MMtéteum. Hann fann að hann
var aftur að byrja að reiðast.
Ein orsökin til reiði hans var sú.
sað Bresach hafði að nokkru rétt
fyrir sér — þeglfr hann var tutt-
ugu og fimm ára hefði hann
aldrei sagt að hver sem væri
gæti lifað án einhvers annars.
— Gætið þess hvað þér segið,
sagði Jack aðvarandi við unga
manninn. — Ég er reiðubúinn
til að hlusta á yður — þótt ég
viti ekki hvers vegna — en ég
hef ekki hugsað mér að láta
yður móðga mig.
— Hún var jómfrú þegar ég
hitti hana, sagði Bresach hátt og
orðin ultu hvert um annað. —
Það liðu fjórir mánuðir án þess
að ég reyndi svo mikið sem að
kyssa hana. Þegar hún flutti inn
f herbergið mitt, hugsaði ég:
Nú er lífið loksins einhvers
virði. Svo hittir hún yður og á
hálftíma takið þér hana frá mér.
Svona gamall skarfur eins og
þér, hvassti hann að Jack með
munninn skældan eins og venja
hans var þegar hann var í geðs-
hræringu. — Feitur. giftur....
Bresach sagði orðið — giftur á
þann hátt, að það var eins og
lýsing á einhverju ógeðslegu og
ónáttúrlegu. — Sjálfumglaður.
'Bkrifstofublók. Maður sem hafði
mikla hæfileika. merkilega hæfi-
HÁRGREIÐSLAN
Hérgre'Sslu og
snyrtistofa STETNU og DÖDÓ
Laugavegi 18. ITT h (lyftaí
SIMI 24616
P E R M 'A Garðsenda 21
SÍMI: 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa
Dömurl Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10 - Vunarstræt-
ismegin — SlMI' 14662
HÁRGRETÐSLOSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13. — SlMI 1465S
— Nuddstofa á sama stað.
leika og hafði ekki getu til að
nota þá. Maður sem gafst upp.
Maður sem situr allan daginn á
skrifstofu og reiknar út hvemig
hægt er að sprengja jörðina í
loft upp á mismunandi vegu.
— Mér finnst þér hafa býsna
þokukenndar hugmyndir um það
sem ég aðhefst hjá NATO, sagði
Jack. — En þér hafið kannski
lesið of mikið af blöðum.
— Og það sést allt saman í
andlitinu á yður, hélt Bresach á-
fram með ofsa og hélt áfram að
stika um herbergið. — Svikin.
spillingin, lostinn. Þér eruð ljót-
ur! hrópaði hann. — Þér eruð
Ijótur, gamall maður! Og hún
fór frá mér yðar vegna! Nú skal
ég segja yður eitt! hrópaði
hann ofsareiður. — Ég er falleg-
ur! Spyrjið hana sjálfur. spyrj-
ið hana hvort hún hafi ekki sagt
mér að ég væri fallegur!
Jack fór að hlæja; hann gat
ekki ráðið við það, vegna hinn-
ar óvæntu sjálfslýsingar Bres-
achs.
— Já, alveg rétt, hlæið bara,
sagði Bresach og stóð ógnandi
yfir Jack. — Það er ekki við
öðru að búast af manni eins og
yður. Allur heiðarleiki — allar
sannar lýsingar eru yður til
ama, og þá hlæið þér. Þessi
kokkteilveizluhlátur. vínstúku-
hlátur, diplómatahlátur, hlæið
bara þessum þvælda hlátri. Einn
góðan veðurdag kafnið þið allir
í ykkar eigin hlátri.
— Þér eruð ekki með réttu
ráði, sagði Jack rólega. — Ég
held' þér ættuð að koma yður
út.
— Hverju hafið þér lofað
henni? spurði Breach. Hann var
náfölur í andliti nema á kinn-
beinunum voru tveir rauðir díl-
ar og sem snöggvast velti Jack
fyrir sér hvort hann væri veik-
ur. hvort hin raunverulega á-
stæða til þess að hann kom til
Rómar, væri berklaveiki. Keats
á banabeði í herberginu við
Spænska stigann. máluðu ensku
konurnar sem töluðu alltof fjör-
lega við teboðin. þar sem þær
voru órafjarri hinum lifshættu-
legu Lundúnavetrum og hóstuðu
taugaóstyrkar í vasaklúta sína.
— Hvað gáfuð þér henni eigin-
lega inn við þennan hádegis-
verð? hrópaði Bresach. — Hvaða
brögðum beittuð þér? Hvað gerð-
uð þér — helltuð þér hana fulla?
Hvað gáfuð þér henni — pen-
inga. skartgripi? Hvaða lygar
sögðuð þér henni? Sögðuzt þér
ætla að skilja við konuna yðar
og giftast henni og fara með
hana til Ameríku?
— Við skulum fá þetta á
hreint, sagði Jack hörkulega og
reis á fætur. — Ég hef ekki sagt
neitt við hana og ekki gefið
henni neitt. Það flögraði ekki
einu sinni að mér að gimast
hana. Ef bér eruð svona ólmur
í, að fá að vita sannleikann. þá
er hann sá .... að hún lagðist
upp í til mín óbeðin. Ef þér
viljið endilega fá að vita það,
sagði Jack og gekk nær unga
manninum í von um að losna
við hann f eitt skipti fyrir öll.
— þá kom hún alveg af frjáls-
um vilja, Og með áfergju!
Bresach starði á hann, svo
réðst hann allt i einu á Jack.
Högg hans var viðvaningslegt og
ÞlðÐVILIINN
Jack brá við ósjálfrátt og sló
Bresach á kjammann. U mleið
og Jack greiddi höggið, hélt
hann viljandi aftur af sér til að
verða ekki of harðhentur við
Bresach. En jafnvel þetta linku-
lega högg var of þungt fyrir
unga manninn. Hann datt ekki,
en reikaði. tók höndunum fyrir
andlitið, reyndi að halda jafn-
væginu og slangraði afturábak.
Hann hallaði sér upp að veggn-
um undir einni koparstungunni
frá Rómaborg miðalda, hvíldi
vangann að veggnum og hann
var afskræmdur í andliti.
— Guð minn góður, sagði Jack
meðan hann stóð og horfði á
hann og ákammaðist sín fyrir
það sem hann hafði gert. yfir
vamaraðgerðum sínum sem
höfðu yfirbugað hinn aðilann.
Bresach stóð kyrr i þessum
undariegu stellingum upp við
vegginn, samanhnipraður, sneri
baki að Jack og tók óhugnan-
leg andköf.
— Fyrirgefið, sagði Jack.
Hann snerti þykka úlpuna í axl-
arhæð. — Ég ætlaði ekki.
— Þér eruð svo hamingjusam-
! ur. hvislaði Bresach inn í vegg-
inn án þess að færa höfuðið burt
frá kalkinu. — Þér hafið allt.
Ég hef ekkert. Hún er yður eins-
kis virði. Þér gimizt hana ekki
einu sinni. Það eru tíu þúsund
stúlkur í Róm. Fallegri stúlkur.
Af hverju látið þér mig ekki
hafa hana aftur?
26
Þessa stundina á návist hins
hins þjáða, unga manns sem
hann hafði barið, fannst Jack
sem hann vildi fúslega gefa hon-
um Veronicu aftur ef hann gæti.
Eða segjast minnsta kosti ætla
að reyna að senda hana heim
aftur. Þessa stundina hafði hann
ekki minnsta áhuga á Veronicu.
Það var bara þegar hún var hjá
honum, við hlið hans með dá-
lftið ósvffnisleg augun og þenn-
an kæk að kasta til hárinu og
sleikja munnvikið. strjúka hönd
hans með mjúkum fingrum sín-
um, að hann þráði hana. Ef
hann sæi hana ekki aftur, hugs-
aði hann, myndi hann gleyma
henni á tvermur dögum. Þessa
stundina var hann fyrst og
fremst gramur henni. vegna þess
að hún hafði flækt honum inn í
þessi leiðinda vandræði með
Bresach. En auðvitað gat hann
ekki sagt það, hvorki við hana
né hann. Og hann gat ekki sagt
heldur, hversu göfugur sem hann
vildi vera, sagt við Bresach að
hann gæti fengið stúlkuna sína
aftur. Eftir allt það sem Veron-
ica hafði sagt um Bresach við
hádegisverðinn. var erfitt að
gera sér i hugarlund að hún
færi aftur til hans. Það er ýmis-
legt, hugsaði hann hryggur í
bragði, sem jafnvel hinir allra
örlátustu gtta ekki gert að gjðf.
— Viljið þér meira að drekka?
spurði Jack dauflega og kom
aftur við öxlins> á Bresach.
Bresach rétti úr sér, svo sneri
hann sér við' og stóð augliti til
auglitis við Jack. Vinstri vang-
inn var rauður og þrútinn. — Ég
vil ekki þiggja neitt af yður.
hvíslaði hann. — Ég gerði skyssu
í dag. Mikla skyssu. Ég hefði
átt að taka hnífinn með mér.
Hann bretti upp frakkakrag-
ann og gekk útúr herberginu.
Jack andvarpaði og néri hnúana
á hægri hendi. Hann hafði fund-
ið dálítið til sem snöggvast, en
höggið hafði ekki verið meira
en svo að öll óþægindi voru lið-
in hjá. Hann gekk að gluggan-
um og horfði niður i þrönga,
rómverska götuna, þar sem
stóð Alfa-Romeo og öskraði eins
og ljón í leit að bráð fyrir rauðu
ljósi og stúlka í framreiðslubún-
ingi flýtti sér eftir gangstéttinni
með þrjá bolla af svörtu kaffi
á silfurbakka.
Hann hugsaði um. hvort hann
ætti að fara út og skilja eftir
boð handa Veronicu um að hann
hefði verið kallaður burt. Svo
flaug honum i hug að þessar á-
ætlanir hans um að draga sig
í hlé stæðu kannski í einhverju
sambandi við lokahótun Bres-
achs, og næstum bamaleg
þrjózkuleg tilfinning, þegar hætta
var annars vegar. varð til þess
að hann ákvað að vera kyrr og
bíða eftir henni.
— Þú Ijóti. gamli maður, uml-
aði hann og orð Bresachs rifjuð-
ust upp fyrir honum. Forvitnis-
lega gekk hann að stóra speglin-
um yfir aminum og horfði á
sjálfan sig. Það var farið að
skyggja og spegilmyndin af and-
liti hans var dularfull og
skuggaleg. Andlit hans var
raunamætt, hugsandi, markað
rúnum reynslunnar, gamall mað-
ur. Hann leitaði i andliti sínu
að sviksemi. kaldhæðni, sjálfum-
gleði. Nei, hugsaði hann, Bres-
ach lýgur. Eða þvi sem næst.
Hann var kannski öllu heldur að
spá hvemig andlitið gbeti orðið
í framtíðinni ef ekkert væri að
gert.
Ojæja þá, sagði Jack við sjálf-
an sig. þá gæti ég mín.
— 12 —
— Þegar maður hefur verið
þrjá daga á Italíu og horft á1
þessi Miðjarðafhafsandlit, sagði \
bandariska tónskáldið. — þolir
maður ekki lengur að horfa á
bandarísk andlit. Þau eru eitt-
hvað svo óbökuð. Hann var gest-
ur Akademíunnar í ár og að þvi
er Jack bezt mundi hafði hann
samið ágæta tónlist. Jack fannst
einhvem veginn að maður, sem
samdi svo góða tónlist. ætti að
vita betur og segja ekki slikt og
bvilí'kt.
Með whiskýglas i hendinni
ráfaði Jack aftur að bamum,
sem reistur hafði verið í öðrum
enda stóra, rauða silkisalarins í
Palazzo Pavini, sem nú var full-
ur af vinum Holthjónanna. vina-
vinum, fólki sem vann við kvik-
mymdir Delaneys, hópi af vænt-
anlegum kvikmyndastjömum, —
blaðamönnum. sendiráðsfólki,
tveimur írskum prestum frá
Boston, hópi af menntaskóla-
stúlkum í Evrópuferð, þrem,
fjórum bandarískum. fráskildum
konum, sem bjuggu í Róm af
því að lífeyririnn entist betur í
ítalíu, blaðafulltrúa frá einu
flugfélaganna og tveimur flug-
mönnum í félagsskap franskra
flugþema, hópi af enskum og
ameríekum læknum sem voru í
Róm á læknaþingi um bein-
skemmdir. hinu vanalega sam-
safni af ungum, vel búnum Itöl-
um, sem samanlagt áttu töluvert
af titlum (úrkynjuðu greifamir
hans Holts) og snemst krlngum
tvær fallegustu skólastúlkumar
og gerðu að gamni sinu við þær.
en litu með yfirlæti á aðra í
samkvæminu, áköfum manni frá
Chicago, sem var að verða sköll-
óttur og eagðist vera fjármála-
ráðunautur bandarískra fyrir-
tækja sem vildu eiga viðskipti
við Evrópu og var álitinn vera
í leyniþjóirustunni, tveim. þrem
ítalsk-bandarískum náungum er
voru fulltrúar storu kvikmynda-
félaganna í Róm og voru snill-
ingar í að skipta peningum og
útvega gistingu á hótelum og
m
Klapparstíg 26
Sími 19800
o
BILALEIGAN BÍLLINN
RENT-AN-ICECAR
SÍM1 18833
(^oniuí (^ortina
’ercuriý C^ömet
úsia-jeppa.t'
Zphyr 6
£
BÍLALEIGAN BÍLLINN
HÖFÐATÖN 4
SÍM1 18833
Fimmtudagur 23. júlí 1964
Skrá yfír umboðsmenn
Þjóðviljans útí á landi
AKRANES: Ammundur Gislason Háholti 12. Sírni 1467
AKUREYRI: Pálmi Ólafsson Glerárgötu 7 —• 2714
BAKKAFJÖRÐUR: Hilmar Einarsson.
BORGARNES: Olgeir Friðfinnsson
DALVÍK: Tryggvi Jónsson Karls rauða torgi 24.
"YRARBAKKI: Pétur Gíslason
GRINDAVÍK: Kjartan Kristófersson Tröð
HAFNARFJÖRÐUR' Qófns Bertelsen
Hringbraut 70 Simi 51369.
HNÍFSDALUR: Hel^í R-’örnsson
HÓLMAVÍK: Ámi E .Tónc-cnn Klukkufelli.
TlUSAVÍK: Arnór Krist''ár>cc;on
HVERAGERÐI: Verzlunín Rnx'kíafoss h/f.
HÖFN, HORNAFIRÐT' Þor=temn Þorsteinsson.
TSAFJÖRÐUR: Bókhlaðan h/f.
KEFLAVÍK: Magnea Aðalgeirsdóttir Vatnsnesvegi 34.
KÓPAVOGUR: Helga Jóhannsd. Ásbraut 19. Sími 40319
NESKAUPSTAÐUR: Skúli Þórðarson.
YTRI-NJARÐVÍK: .Tóhann Guðmundsson.
ÓLAFSF.TÖRÐUR- Sæmundur Ólafsson.
ÓLAFSVÍK: Gréta Jóhannsdóttir
RAUFARHÖFN: Guðmundur Lúðvíksson.
BÚÐAREYRI. REYÐARFIRÐI: Helgi Seljan.
SANDGERÐI: Sveinn Pálsson, Suðurgötu 16.
SAUÐÁRKRÓKUR: Hulda Sigurbjörnsdóttir,
Skagfirðingabraut 37. Sími 201.
SELFOSS: Magnús Aðalbiamarson. Kirkjuvegi 26.
SEYÐISFJÖRÐUR: Sigurður Gíslason.
SIGLUFJÖRÐUR: Kolbeinn Friðbjarnarson,
Suðurgötu 10. Sími 194.
SILFURTÚN, Garðahr:. Sigurlaug Gfsladóttir, Hof-
túni við Vífilsstaðaveg.
SKAGASTRÖND: Guðm. Kr. Guðnason. Ægissíðu.
STOKKSEYRI: Frímann Sigurðsson, Jaðri.
STYKKTSHÓLT.IUR: Erl. Viggósson.
VESTMANNAEYJAR: Jón Gunnarsson, Helga-
fellsbraut 25. Sími 1567.
VOPNAFJÖRÐUR: Sigurður Jónsson.
ÞORLÁKSHÖFN: Baldvin Albertsson.
ÞÓRSHÖFN: Hólmgeir Halldórsson.
Nýir áskrifendur og aðrir kaupendur geta snúið sér
beint til þessara umboðsmanna blaðsins.
Sími 17-500.
FERBIZT
MEÐ
LANDSÝN
0 Seíium farseðia með fíugvélum og
skipum
Greiðsfuskilmálar LofHeiða:
• FLOGIÐ STRAX - FÁRGJALD
GREITT SÍÐAR
# Skipuleggíum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LA N D S V ISI
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVfK.
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
Auglýsið i Þjóðviijanum
)
{