Þjóðviljinn - 13.08.1964, Blaðsíða 10

1*
HðÐVILJINN
Fimmtudagur 13. ágúst 1964
mönnunum, sem sé heiðarleika,
vísdóm, réttlætiskennd oghlýðni
við reghirnar. Þegii. máninn er
nýr halda þeir niður að fljót-
unum þar sem þeir hreinsa sig
hátíðlega ng haða sig og halda
síðan aftur' inn í skóginn eftir
þennan hátt.
Þeir óttast smánina og para
sig aðeins að næturlagi og í
leynum, og eigí sameinast þeir
strax hjörðinni á eftir, heldur
baða sig fyrst í fljótinu.
Hugsið um fílana, Andrus,
verið blygðunarsamur, hreinsið
yður, Bresach."
Jack starði agndofa á blað-
snepilinn með rauð^- skriftinni.
Það var þá Bresach sem háfði
verið að læðast fyrir utan dyrn-
ar, hugsaði hann. Hann er geð-
veikur, hann er vís til alls. Að-
eins geðveikur maður myndi
koma að dyrum annars manns
klukkan þrjú að nóttu til að
afhenda boðskap ai 'hessu tagi.
Hann braut bréfið vandlega
saman og stakk því í vasann.
Það kostaði hann töluvert átak
að opna dyrnar fram í ganginn.
| Og þó voru dagarnir bærileg-
ir. Það voru næturnar sém erf-
iðara var að sleppa lifandi frá.
— 15. —
Hann beið í veitingahúsinu til
klukkan hálfþrjú og borðaði há-
degisverð og sat og hímdi yfir
kaffinu en Veronica sýndi sig
ekki. Hann fór af veitingahús-
inu og heim á hótelið aftur, en
þar voru engin boð til hans.
Honum gramdist þetta og sem
snöggvast datt honum í hug að
gleyma henni og fara upp 'og
reyna að fá sér hkmd. Hann var
alveg örmagna eftir nóttina á
undan og upptakan hafði verið
óþægileg og þreytandi. Delaney
hafði skammazt og talað 111-
girnislega um útlit hans. Ham-
ingjan góða hafði hann sagt,
ef þú vakir og svallar alla nótt-
ina, hvernig geturðu þá búizt
við að leysa starfið sómasam-
lega af hendi?
Hann hafði gripið fram i fyr-
ir Delaney og reynt af fremsta
megni að beina ,huganum að
hlutverkinu. en hann hafði með
engu móti getað hrist af sér á-
hrif næturinnar. Hann vissi að
hann var svefnþurfi. en hann
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18. m. h. Oyfta) —
^ÍMI 23 616.
P E R M A Garðsenda 21. —
SÍMI: 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D ö M U R I
Hárgreiðsla við allra hæfl —
TJARNARSTOFAN. — Tiarnar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SÍMI: 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — (Maria
Suðmundsdóttir) Laugavegj 13.
— SlMI: 14 6 56. — Nuddstofa á
«ama stað.
vissi líka að harin myndi ekki
geta sofnað fyrr en hann hefði
reynt að finna Veronicu.
Hann gaf Guido upp nafnið
á hótelinu sem hann hafði fylgt
Veronicu á kvöldið áður. Guido
hlaut að hafa fengið góðan há-
degisverð, því að hann var ræð-
inn og í essinu sínu. þótt Jack
hefði helzt viljað sitja og dotta
í aftursætinu.
— Frakkland, sagði Guido og
þaut með ofsahraða i átt að
rauðu ljósi og steig bremsurnar
í botn andartak áður en hann
ók á gamlan mann sem var að
ganga yfir götuna. Frakkiand —
það var landið. Hann talaði
frönsku, sameiginlegan tengilið
þeirra. Þeir eiga gott. Frakkarn-
ir. Þeir hafa allt. öll auðævi
jarðar, alla málma, allar falleg-
ustu konurnar. Og þar er engin
offjölgun. Það er þeirra mesta
lán. Þeir takmarka barneignirn-
ar. Það er ekki eins og hér í
þessari- fráleitu ítölsku útungun-
arvél, þar sem kvenfólk okkar
elur daglega tuttugu búsund at-
vinnuleysingja í viðbót.. Nei. í
Frakklandi verða þeir meira að
segja-að-flytja* inn' verkamenn.
Hann hristi höfuðið yfir þessum
ótrúlegu dásemdum. fi.d hugsa
sér þvflíkt land. Maðurinn er
konungur: Hann stundi þungan.
Ég hefði átt að verða þar kyrr.
Þegar herdeildin mín fór þaðan.
hefði ég átt að hafa vit á að
gerast liðhlaupi og verða þar
eftir. Seinna hefði ég getað
látið handtaka mig og gerzt
franskur rikisborgari. Sælustu
daga ævi minnar dvaldist ég fyr-
ir utan Toulon. Kapteinninn
okkar var svindlari og hann
leigði okkur kvenmanni sem-
hann var skotinn í og átti' vín-
yrktubú og yið unnum á vín-
ekrunum allt vorið og sumarið.
Kvenmaðurinn sem átti vínyrkju-
búið og kapteinninn okkar eisk-
aði. var hefðarkona. Veslings
börn. þið tapið striðinu og bráð-
um falla margir ykkar —
drekkið eins mikið vín og þið
getið núna. Vínið þarna á
ströndinni er þungt og sterkt og
hún skildi vel að við þurftum
oft að sofa undir olífutrjánum
begar heitt var og hún kvartaði
aldrei við kapteinínn. Ef mað-
ur kemst ekki hjá því að vinna,
sagði Guido spaklega, þá er
alltaf bezt að vinna hjá hefðar-
fólki.
Guido hafði sagt Jack aðhann
fengi sextán hundruð lírur á
dag. en aðeins þá daga þegar
hann vann fulla vinnu. Það voru
um það vil tveir og hálfur doll-
ar á dag og hann hafði þrjú
börn á framfæri, en skyrtan
hans var alltaf hrein og ný-
strokin á morgnana, hann var
með þokkalegt bindi, skórnir
hans gljáðu og hárið var ný-
klippt.
Hann ók upp á ítölsku. Um
leið og hann var setztur undir
stýri var hann sannfærður um
að allir aðrir ökumenn væru
huglausir hálfvitar og allir fót-
gangendur liðugir eins og fjalla-
geitur. og hann þandi græna
Fíatinn eins og hann frekast
gat að eyðum í umferðinni og
á móti öðrum bflum. í trati'rti
þess að hinir ökumennirnir
mymdu hemla i skelfiBgts eða
stínga af. Haam <5fe með fuBum
hraða á móti öllum vegfarend-
um, jafcvel einfættum mörmum
á hækjum og gömlum konum
með ungbörn eins og hann væri
sannfærður um að þeim tækist
fyrir kraftaverk að víkja úr
vegi á siðustu stundu. Hann
hafði sagt Jack frá því með
hreykni að öll þau ár sem hann
hefði setið við stýrið hefði hann
aldrei svo mikið sem skrámað
stuðara á öðrum bil. Eins og
ýmsar aðrar fráleitar kenningar
£ Italíu, virtust kenningar Guid-
os að mestu standa fyrir sínu.
— Þegar ég les blöðin, hélt
Guido áfram, og ég les um
vandræðin sem Frakkland á í.
tekur mig það ákaflega sárt.
Einkum í Algier. Ég er hryggur
vegna þeirra, og mér þykir það
leitt, því að í ítölsku blöðunum
er augljóst að blaðamennirnir
hugsa sem svo: Okkur var
sparkað burt úr Afríku, við höf-
um haft okkar Mussolini, nú er
röðin komin að ykkur, ykkar
Mussolini er á leiðinni. Nú get-
um við kennt ykkur.
— Þessa stundina þótti Jack
miður að Guido skyldi nokkurn
tima hafa lært frönsku.
— Þeir geta ekki sigrað í Alg-
ier. hélt Guido áfram. 1 starfi
sínu hafði hann nægan tíma til
að lesa öll blöðin og íhuga á-
standið í heiminum. Það er
skæruhernaður og sá sem ætl-
ar að sigra í skæruhernaði verð-
ur að vera reiðúbúinn að
beita ógnunum til að tortíma
43
öllu. Frakkarnir nota að sjálf-
sögðu ógnanir, en þeir eru of sið-
menntaðir til að stíga' skrefið
til fulls, svo að þeir tapa auð-
vitað. Aðeins Þjóðverjar eða
Rússar gætu ekki tapað. En
hver vildi óska þess að hann
væri Þjóðverji eða Rússi?
— Eruð þér í nokkrum stjórn-
málaflokki? spurði Jack með á-
huga gegn vilja sínum.
Guidö Mó dátt. Ég vinn nótt
og dag. sagði hann. Hvenær ætti
ég að hafa tíma til að vera í
stjórnm álaflokki ?
— -Já, en þér greiðið þó at-
kvæði ?
— Jú, auðvitað. sagði Guido.
— Hvaða flokk kjósið þér þá?
— Kommúnistaflokkinn, sagði
Guido án þess að hugsa sig um,
Auðvítað. Ef maður vinnur fyrir
sextán hundruð lírum á dag,
hvaða flokk er þá hægt að
kjósa? Bíllinn stanzaði fyrir um-
ferðaljósi og hann sneri sér að
Jack. Án þess að vílja móðga
neinn. sagði hann kurteislega.
Og það er reyndar vottur um þá
virðingu sem ég þer fyrir yður,
monsieur Andrus. að ég skuli
segja yður það. Þegar aðrir
Amerfkanar spyrja mig hvern ég
kjósi, segi ég alltaf konungs-
sinnana. Það lítur út fyrir að
Ameríkönum líki það betur. En
þér hafið átt heima í Frakklandi.
Þér skiljið Evrópu þótt þér séuð
ríkur Amerfkani. Það er erigin
ástæða til annars en segja yður
eins og er.
Hann fór aftur að aka. Við
næsta ljós sneri hann sér aftur
við. Auðvitað er ég ekki komm-
únisti, sagði hann. Ég kýs bara
til að láta í Ijós fyrirhtningu
mína.
Þegar þeir komu að hóteli
Veronicu, fór Jack inn í anddyr-
ið og átti hálfpartinn _yon á því
að sjá næturvörðinn sitja þar
enn og spegla sig og dást að
sinni eigin fegurð. En það var
þá virðulegur gamall maður í
einkennisbúningi sem stóð nú
þakvið afgreiðsluþorðið. Hann
talaði hvorki ensku né frönsku
og hið eina sem hann sagði í sí-
fellu, þegar Jack nefndi nafn
Veronicu, var: La signorina e
partita.
Jack kunni ekki nógu mikið
í /ftölsku til að i'á frekari upp-
lýsingar, en þýzkur prestur sem
kom niður stigann rétt f þessu,
fékk samúð með honum og sagð-
Ist tala ögn f ensku og bauðst
til að túlka.
— Ég skildi það. sagði Jack
rið prestinn, að Signorina Rienzi
er farin. Viliið þér gera svo vel
að spyrja hvort hún hafi skiiið
eftir heimiiisfang sem hægt er
að skrifa tíi?
Hann sá að vörðurinn hristi
höfuðið þegar presturinn var bú-
inn að þýða spurninguna.
— Spyrjið hann hvenær hún
hafi farið, sagði Jack.
' — Alla diecil sagði vörðurinn.
— Klukkan tíu, sagði Jack við
prestinn. Það skildi ég. Hann
var orðinn þurr í kverkunum.
Spyrjið hann hvort hún hafi far-
lð ein eða hvort karhnaður hafi
verið með henni.
Presturinn þýddi þetta yfir á
þunga þýzk-ítölsku. Nú virtist
þessi yfirheyrsla vera farin að
fara í taugarnar á verðinum og
hann fór að krota á kort sem
lágu á horðinu. Si, sagði hann.
— Spyrjið hann hvort hann
viti hvernig maðurinn hafi litið
út. Var það ungur Ameríkani
með gleraugu og í grænleitri
úlpu?
Þegar presturinn þýddi spurn-
inguna, leit vörðurinn kuldalega
á Jack. Það leyndi sér ekki
hvert álit hans var á rosknum
utlendingum sem eitu ítalskar
jómfrúr af þvílíkri ákefð. Hann
ávarpaði prestinn og rödd hans
varð æ f.iandsamlegri.
— Vörðurinn segist hafa ann-
að gera en gefa lýsingar á gest-
um i albergoinu, sagði prestur-
inn. Svo hringdi síminn og
vörðurinn fór að tala við þann
sem var í hinum endanum. Jack
beið andartak; svo vissi hann
að ekki var meira uppúr þessu
að hafa. Hann þakkaði prestin-
um, sem brosti hlýlega til hans
til að sýna að hann væri hjálp-
semin uppmáluð og hann væri
ekki vitund gramur Jack fyrir
að hafa unnið stríðið, og Jack
gekk út á litla torgið framanvið
hótelið. þar sem Guido stóð og
fágaði ljóskerin á Fíatnum með
tusku.
Jack sat í herbergi sínu allan
daginn og bölvaði sjálfum sér
fyrir að hafa ekki neytt Veron-
icu til að láta sig hafa heimflis-
fang vinkonunnar, þar sem hann
gerði ráð fyrir að hún væri nú
niðurkomin. Enginn hringdi í
hann allan daginn og þegar
klukkan var farin að nálgast
sex, var hann sannfræður um
að eitthvað hræðflegt hefði kom-
ið fyrir hana. Hann las enn einu
sinni hið brjáiæðislega bréf sem
Bresach hafði stangið undir
dyrnar hjá honum um nóttina,
og hrollur fór unvhann af skelf-
ingu. Honum þótti það ekki spá
góðu að Bresach skyldi nú forð-
ast hann. Ef ég hef ekkert heyrt
frá henni síðdegis á morgun,_ fer
ég til lögreglunnar. ákvað hánn.
Um nóttina vaknaði hann
hvað eftir annað við síma sem
hringdu. En þegar hann opnaði
augun, var hliótt f herherginu
og engar klukkur hringdu.
Um morguninn vissi hann p/
hann yrði að finna Bresach. En
eina fólkið sem hann gat fmynd-
að sér að vissi hvar Bresach
ætti heima, voru Veronica og
Jean-Baptiste Despiére. Og Ver-
onica var horfin og Despiére var
í Algier á óþekktum stað í leit
að ógnum. Áður en Jack fór í
kvikmyndaverið fór hann niður
í anddyrið og leitaði í sima-
skránni yfir Rómaborg án þess
að búast við miklum árangri.
Þar var enginn Bresach. Hann
hafði ekki átt von á þvi heldur.
I kvikmyndaverinu kom dá-
lítið honum á óvart. Fyrirvara-
Iaust var hann allt í einu róleg-
ur og öraggur og stóð sig með
mestu prýði í þeim atriðum sem
hann talaði inn.
— Andinn hefur komið yfir
þig, drengur minn, sagði Delán-
ey hrifinn. Þú ert prýðilegur. Ég
var einmitt búinn að segja þér
að þú þyrftir almennflegan næt-
ursvefn. var það ekki?
— Jú, sagði Jack. Þú sagðir
það.
Síðdegis fór hann f sendiráðið
til að athuga hvort nokkur þar
vissi hvar Bresach ætti heima
eða hvort hann hefði gefið þeim
upp heimilisfang. eins og ætlazt
er til af þeim Bandaríkii.mönn-
um sem búa lengur en þriá
mánuði í Róm. En hann gerði
sér ekki miklar vonir um upp-
lýsingar þar. Bresach var ekki
þannig maður að hann myndi
nenna að eltast við bandariska
sendiráðið.
Þegar hann kom út úr sendi-
ráðinu, rakst hann á Kern. Kern
var klæddur dökkgráum f"tum
og eins og vanalega leit hann
SKOTTA
,,Ég var ástfanginn . . . það var þessi ó> kna, eilífa ást sem var-
ir , . . . í TlU DAGA í sumarfríinu".
YONDUÐ
IÐNSKÓLINN
í REYKJAVÍK
Innritun fyrir skólaárið 1964 — 1965 og námskeið
í september, fer fram í skrifstofu skólans dagana
20. til 27. águst kí.10 — 12 og 14 — 19, nema laug-
ardaginn 22. ágúst.
Námskeið til undirbúnings inntökuprófum og
öðrum haustprófum hefjast þriðjudaginn 1. sept-
ember.
Við innritun skal greiða skólag'jald kr. 400,00 og
námskeiðsgjöld kr. 200,00 fyrir hverja námsgrein.
Nýir umsækjendur um skólavist skulu leggja fram
prófvottorð frá fyrri skóla og námssamning.
Skólastjóri.
FERÐIZT
MEÐ
LANDSÝN
• Seljum farseðfe með flugvélum og
skipum
Greiðsíuskiímáíar Loftleíða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ YIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LAND5YN ^
T:"SGÖXU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — KEYKJAVÍK.
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
\