Þjóðviljinn - 13.08.1964, Síða 10

mönmmum, sem sé heiðarleika,
vísdóm, réttlætiskennd oghlýðni
við reg-lurnar. Þeg t\i mamnn cr
nýr halda þeir niður að fljót-
unum þar sem þeir hreinsa sig
hátíðlega og baða sig og halda
siðan aftur' inn í skóginn eftir
þennan hátt.
Þeir óttast smánina og para
sig aðeins að næturlagi og i
leynum, og eigi sameinast þeir
strax hjörðinni á eftir, heldur
baða sig fyrst í fljótinu.
Hugsið um fíilana, Andrus,
verið blygðunarsamur, hreinsið
yður, Bresach."
Jack starði agndofa á blað-
snepilinn með rauS„ skriftinni.
Það var þá Bresach sem háfði
verið að lseðast fyrir utan dyrn-
ar, hugsaði hann. Hann er geð-
veikur, hann er vís til alls. Að-
eins geðveikur maður myndi
koma að dyrum annars manns
klukkan þrjú að nóttu til að
afhenda boðskap ai >>essu tagi.
Hann braut bréfið vandlega
saman og stakk því í vasann.
Það kostaði hann töluvert átak
að opna dyrnar fram í ganginn.
Og þó voru dagarnir bærileg-
ir. Það voru næturnar sém erf-
iðara var að sleppa lifandi frá.
— 13. —
Hann beið í veitingahúsinu til
klukkan hálfþrjú og borðaði há-
degisverð og sat og hímdi yfir
kaffinu en Veronica sýndi sig
ekki. Hann fór af veitingahús-
inu og heim á hótelið aftur, en
þar voru engin boð til hans.
Honum gramdist þetta og sem
snöggvast datt honum í hug að
gleyma henni og fara upp og
reyna að fá sér blund. Hann var
alveg örmagna eftir nóttina á
undan og upptakan hafði verið
óþægileg og þreytandi. Delaney
hafði skammazt og talað ill-
gimislega um útlit hans. Ham-
ingjan góða hafði hann sagt,
ef þú vakir og svaliar alla nótt-
ina, hvemig geturðu þá búizt
við að leysa starfið sómasam-
lega af hendi?
Hann hafði gripið fram í fyr-
ir Delaney og reynt af fremsta
megni að beina .huganum að
hlutverkinu. en hann hafði með
engu móti getað hrist af sér á-
hrif næturinnar. Hann vissi að
hann var svefnþurfi. en hann
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STEINU og DÖDÖ
Laugavegi 18. in. h. (lyfta) —
S|ÍMI 23 618.
P E R M A Garðsenda 21. —
SlMI: 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D ö M U R i
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN. — Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SIMI: 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — (Maria
Suðmundsdóttir) Laugavegi 13.
— SÍMI: 14 6 56. — Nuddstofa á
sama stað.
vissi líka að hann myndi ekki
geta sofnað fyrr en hann hefðd
reynt að finna Veronicu.
Hann gaf Guido upp nafnið
á hótelinu sem hann hafði fylgt
Veronicu á kvöldið áður. Guido
hlaut að hafa fengið góðan há-
degisverð, þvi að hann var ræð-
inn og í essinu sínu. þótt Jack
hefði helzt viljað sitja og dotta
í aftursætinu.
— Frakkland, sagði Guido og
þaut með ofsahraða í átt að
rauðu ljósi og steig bremsumar
í botn andartak áður en hann
ók á gamlan mann sem var að
ganga yfir götuna. Frakkland —
það var landið. Hann talaði
frönsku, sameiginlegan tengilið
þeirra. Þeir eiga gott. Frakkarn-
ir. Þeir hafa allt. öll auðævi
jarðar, alla málma. allar falleg-
ustu konumar. Og þar er engin
offjölgun. Það er þeirra mesta
lán. Þeir takmarka bameignim-
ar. Það er ekki eins og hér í
þessari- fráleitu ítölsku útungun-
arvél, þar sem kvenfólk okkar
elur daglega tuttugu búsund at-
vinnuleysingja í viðbót. . Nei. í
Frakklandi verða þeir meira að
segja- að- flytja- inn verkamenn
Hann hristi höfuðið yfir þessum
ótrúlegu dásemdum. Aö hugsa
sér þvílíkt land. Maðurinn er
konungur; Hann stundi þungan.
Ég hefði átt að verða þar kyrr.
Þegar herdeildin mín fór þaðan.
hefði ég átt að hafa vit á að
gerast liðhlaupi og verða þar
eftir. Seinna hefði ég getað
látið handtaka mig og gerzt
franskur ríkisborgari. Sælustu
daga ævi minnar dvaldist ég fyr-
ir utan Toulon. Kapteinninn
okkar var svindlari og hann
leigði okkur kvenmanni sem-
hann var skotinn í og átti vín-
yrkjubú og við unnum á vín-
ekrunum allt vorið og sumarið.
Kvenmaðurinn sem átti vínyrkju-
búið og kapteinninn okkar elsk-
aði. var hefðarkona. Veslings
böm. þið tapið stríðinu og bráð-
um falla margir ykkar —
drekkið eins mikið vín og þið
getið núna. Vínið þama á
ströndinni er þungt og sterkt og
hún skildi vel að við þurftum
oft að sofa undir olífutrjánum
begar heitt var og hún kvartaði
aldrei við kapteininn. Ef mað-
ur kemst ekki hjá þvf að vinna.
sagði Guido spaklega. þá er
alltaf bezt að vinna hjá hefðar-
fólki.
Guido hafði sagt Jack aðhann
fengi sextán hundruð lírur á
dag. en aðeins þá daga þegar
hann vann fulla vinnu. Það voru
um það vil tveir og hálfur doll-
ar á dag og hann hafði þrjú
böm á framfæri, en skyrtan
hans var alltaf hrein og ný-
strokin á morgnana, hann var
með þokkalegt bindi, skórnir
hans gljáðu og hárið var ný-
klippt.
Hann ók upp á ítölsku. Um
leið og hann var setztur undir
stýri var hann sannfærður um
að allir aðrir ökumenn væru
huglausir hálfvitar og allir fót-
gangendur liðugir eins og fjalla-
geitur. og hann þandi græna
Fíatinn eins og hann frekast
gat að eyöum f umferðinni og
á móti öðrum bílum. í trausti
þess að hinir ökumennimir
myndu hemla f skelficgu eða
stinga af. Hamn ók með fullum
hraða á móti öllum vegfarend-
um, jafnvel ednfættum mönnum
á hækjum og göínlum konum
með ungböm eins og hann væri
sannfærður um að þeim tækist
fyrir kraftaverk að víkja úr
vegi á síðustu stundu. Hann
hafði sagt Jack frá því með
hreykni að öll þau ár sem hann
hefði setið við stýrið hefði hann
aldrei svo mikið sem skrámað
stuðara á öðrum bíl. Eins og
ýmsar aðrar fráleitar kenningar
í ítalíu, virtust kenningar Guid-
os að mestu standa fyrir sínu.
— Þegar ég les blöðin, hélt
Guido áfram, og ég les um
vandræðin sem Frakkland á í.
tekur mig það ákaflega sárt.
Einkum í Algier. Ég er hryggur
vegna þeirra, og mér þykir það
leitt, því að í ítölsku blöðunum
er augljóst að blaðamennimir
hugsa sem svo: Okkur var
sparkað burt úr Afríku, við höf-
um haft okkar Mussolini, nú er
röðin komin að ykkur, ykkar
Mussolini er á leiðinni. Nú get-
um við kennt ykkur.
— Þessa stundina þótti Jack
miður að Guido skyldi nokkum
tíma hafa lært frönsku.
— Þeir geta ekki sigrað í Alg-
ier. hélt Guido áfram. 1 starfi
sínu hafði hann nægan tíma til
að lesa öll blöðin og íhuga á-
standið i heiminum. Það er
skæruhemaður og sá sem ætl-
ar að sigra í skæruhernaði verð-
ur að vera reiðúbúinn að
beita ógnunum til að tortíma
43
öllu. Frakkamir nota að sjálf-
sögðu ógnanir, en þeir eru of sið-
menntaðir til að stíga' skrefið
til fulls. svo að þeir tapa auð-
vitað. Aðeins Þjóðverjar eða
Rússar gætu ekki tapað. En
hver vildi óska þess að hann
væri Þjóðverji eða Rússi?
— Eruð þér í nokkrum stjóm-
málaflokki? spurði Jack með á-
huga gegn vilja sínum.
Gúidó hló dátt. Ég ‘vinn nótt
og dag. sagði hann. Hvenær ætti
ég að hafa tíma til að vera í
st j ómm álaf lokki ?
— Já, en þér greiðið þó at-
kvæði ?
— Jú, auðvitað. sagði Guido.
— Hvaða flokk kjósið þér þá?
— Kommúnistaflokkinn. sagði
Guido án þess að hugsa sig um,
Auðvitað. Ef maður vinnur fyrir
sextán hundruð lírum á dag,
hvaða flokk er þá hægt að
kjósa? Bíllinn stanzaði fyrir um-
ferðaljósi og hann sneri sér að
Jack. Án þess að vílja móðga
neinn. sagði hann kurteislega.
Og það er reyndar vottur um þá
virðingu sem ég ber fyrir yður,
monsieur Andrus. að ég skuli
segja yður það. Þegar aðrir
Ameríkanar spyrja mig hvern ég
kjósi, segi ég alltaf konungs-
sinnana. Það lítur út fyrir að
Ameríkönum líki það betur. En
þér hafið átt heima í Frakklandi.
Þér skiljið Evrópu þótt þér séuð
ríkur Ameríkani. Það er engin
ástæða til annars en segja yður
eins og er.
Hann fór aftur að aka. Við
næsta ljós sneri hann sér aftur
við. Auðvitað er ég ekki komm-
únisti, sagði hann. Ég kýs bara
til að láta í Ijós fyrirlitningu
mína.
Þegar þeir komu að hótelí
Veronicu, fór Jack inn í anddyr-
ið og átti hálfpartinn von á því
að sjá næturvörðinn sitja þar
enn og spegla sig og dást að
sinni eigin fegurð. En það var
þá virðulegur gamall maður í
einkennisbúningi sem stóð nú
bakvið afgreiðsluborðið. Hann
talaði hvorki ensku né frönsku
og hið eina sem hann sagði í sí-
fellu, þegar Jack nefndi nafn
Veronicu, var: La signorina e
partita.
Jack kunni ekki nógu mikið
í útölsku til að iá frekari upp-
lýsingar, en þýzkur prestur sem
kom niður stigann rétt í þessu,
fékk samúð með honum og sagð-
tst tala ögn í ensku og bauðst
til að túlka.
— Ég skildi það. sagði Jack
við prestinn. að Signorina Rienzi
er farin. Viljið þér gera svo vel
að spyrja hvort hún hafi skilið
eftir heimilisfang sem hægt er
að skrifa tfi?
Hann sá að vörðurinn hristi
höfuðið þegar presturinn var bú-
fnn að þýða spuminguna.
— Spyrjið hann hvenær hún
hafi farið, sag<K Jack.
— Alla dieci, sagði vörðurinn.
— Klukkan tíu, sagði Jack við
prestinn. Það skildi ég. Hann
var orðinn þurr í kverkunum.
Spyrjið hann hvort hún hafi far-
lð ein eða hvort karlmaður hafi
verið með henni.
Presturinn þýddi þetta yfir á
þunga þýzk-ítölsku. Nú virtist
þessi yfirheyrsla vera farin að
fara í taugamar á verðinum og
hann fór að krota á kort sem
lágu á borðinu. Si, sagði hann.
— Spyrjið hann hvort hann
viti hvemig maðurinn hafi litið
út. Var það ungur Arnerikani
með gleraugu og f grænleitri
úlpu?
Þegar presturinn þýddi spum-
inguna, leit vörðurinn kuldalega
á Jack. Það leyndi sér ekki
hvert álit hans var á rosknum
útlendingum sem eltu ítalskar
jómfrúr af þvílíkri ákefð. Hann
ávarpaði prestinn og rödd hans
varð æ fjandsamlegri.
— Vörðurinn segist hafa ann-
að gera en gefa lýsingar á gest-
um í albergoinu, sagði prestur-
inn. Svo hringdi siminn og
vörðurinn fór að tala við þann
sem var í hinum endanum. Jack
beið andartak; svo vissi hann
að ekki var meira uppúr þessu
að hafa. Hann þakkaði prestin-
um, sem brosti hlýlega til hans
til að sýna að hann væri hjálp-
semin uppmáluð og hann væri
ekki vitund gramur Jack fyrir
að hafa unnið stríðið, og Jack
gekk út á litla torgið framanvið
hótelið. þar sem Guido stóð og
fágaði ljóskerin á Fíatnum með
tusku.
Jack sat í herbergi sínu allan
daginn og bölvaði sjálfum sér
fyrir að hafa ekki neytt Veron-
icu til að láta sig hafa heimilis-
fang vinkonunnar. þar sem hann
gerði ráð fyrir að hún væri nú
niðurkomín. Enginn hringdi í
hann allan daginn og þegar
klukkan var farin að nálgast
sex, var hann sannfræður um
að eitthvað hræðilegt hefði kom-
ið fyrir hana. Hann las enn einu
sinni hið brjálæðisjega bréf sem
Bresach hafði stungið undir
dymar hjá honum um nóttina,
og hrollur fór um'hann af skelf-
ingu. Honum þótti það ekki spá
góðu að Bresach skyldi nú forð-
ast hann. Ef ég hef ekkert heyrt
frá henni síðdegis á morgun, fer
ég til lögreglunnar. ákvað hánn.
Um nóttina vaknaði hann
hvað eftir annað við síma sem
hringdu. En þegar hann opnaði
augun, var hljótt í herberginu
og engar klukkur hringdu.
Um morguninn vissi hann a/
hann yrði að finna Bresach. En
eina fólkið sem hann gat ímynd-
að sér að vissi hvar Bresach
ætti heima, voru Veronica og
Jean-Baptiste Despiére. Og Ver-
onica var horfin og Despiére var
í Algier á óbekktum stað í leit
að ógnum. Áður en Jack fór í
kvikmyndaverið fór hann niður
í anddyrið og léitaði í síma-
skránni yfir Rómaborg án þess
að búast við miklum árangri.
Þar var enginn Bresach. Hann
hafði ekki átt von á því heldur.
1 kvikmyndaverinu kom dá-
lítið honum á óvart. Fyrirvara-
laust var hann allt í einu róleg-
ur og öruggur og stóð sig með
mestu prýði í þeim atriðum sem
hann talaði inn.
— Andinn hefur komið yfir
þig, drengur minn, sagði Delan-
ey hrifinn. Þú ert prýðilegur. Ég
var einmitt búinn að segja þér
að þú þyrftir almennilegan næt-
ursvefn. var það ekki?
— Jú, sagði Jack. Þú sagðir
það.
Síðdegis fór hann í sendiráðið
til að athuga hvort nokkur þar
vissi hvar Bresach ætti heima
eða hvort hann hefði gefið þeim
upp heimilisfang. eins og ætlazt
er til af þeim Bandaríkjamönn-
um sem 'búa lengur en þrjá
mánuði í Róm. En hann gerði
sér ekki miklar vonir um upp-
lýsingar þar. Bresach var ekki
þannig maður að hann myndi
nenna að eltas* við bandáriska
sendiráðið.
Þegar hann kom út úr sendi-
ráðinu, rakst hann á Kem. Kern
var klæddur dökkgráum f"tum
og eins og vanalega leit hann
í ,
SKOTTA
Fimmtudagur 13. ágúst 1964
i
,,Ég var ástfanginn . . . það var þessi ó- kna, eilífa ást sem var-
ir , . . . í TlU DAGA í sumarfríinu“.
VQMDUÐ
FALLEG
ODYR
Skacþérjéiisson
IÐNSKÓLINN
f REYKJAVfK
Innritun fyrir skólaárið 1964 — 1965 og námskeið
í september, fer fram í skrifstofu skólans dagana
20. til 27. ágiíst kl.*Í0 — 12 og 14 — 19, nema laug-
ardaginn 22. ágúst.
Námskeið til undirbúnings inntökuprófum og
öðrum haustprófum hefjast þriðjudaginn 1. sept-
ember.
Við innritun skal greiða skólagjald kr. 400,00 og
námskeiðsgjöld kr. 200,00 fyrir hverja námsgrein.
Nýir umsækjendur um skólavist skulu leggja fram
prófvottorð frá fyxri skóla og námssamning.
Skólastjóri.
FERDIZT
MEÐ
LANDSÝN
• Seljum farseðta með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LA N D.SVN t
T 'SGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 405 — REYKJAVÍK
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
t

♦