Þjóðviljinn - 16.07.1965, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 16.07.1965, Blaðsíða 10
JQ SÍÐA — ÞJÓÐVHJINN — Fostudagrar 1& JúH 1365 kastalinn EFTIR HARRY HERVEY saman. Það er ekki staðurinn sem skiptir máli — eða atvinn- an — það erum við sem erum aðalatriðið .... — Jæja, greip hún fram í reiðilega. — En þú hefur at- vinnu hér — og ég er hér — hvers vegna í ósköpunum þarftu þá endilega að fara til Hond- uras? Annars skal ég segja þér það, hélt hún áfram í skyndi. — Það er vegna þess að flugið er þér meira virði en ég. — Það er ekki satt. — Af hverju geturðu þá ekki verið hér kyrr? Jock skalf frá hvirfli til ilja; augu hans lýstu sárri örvænt- ingu. — Ég hef gert mitt bezta, Hárgreiðslan Hárgreiðslu og snyrtistofa Steinu og Dódó Laugavegi 18 III hæð (lyfta) SÍMI: 24-6-16 P E R M A Hárgreiðslu- og snyrtistofa Garðsenda 21 SÍMI: 33-9-68 D Ö M U R Hárareiðsla við allra hæfi TJARNARSTOFAN Tjarnargötu 10. Vonarstrætis- megin. — Sími 14-6-62 Hárgreiðslustofa Austurbæjar Mana Guðmundsdóttir. Laugavegi 13 simi 14-6-58 | Nuddstoían er á sama stað Amanda, sagði hann hljóðlega. — En það er tilgangslaust. Ég get ekki lengur afborið þessa andlausu skrifstofuvinnu. í hvert skipti sem póstflugvélin flýgur yfir, finnst mér ég vera lokaður inni í búri. Ég er flug- maður. Það er köllun mín — ég verð að hlýða henni. Og ég sé enga ástæðu til þess, aðþúhafir neitt við það að athuga. Eða að þú viljir ekki fylgja mér. 31 Hún var ung, hún var særð og hrædd og vildi ekki hlusta á skynsamleg rök. — Ástæðan er einfaldlega sú að ég vil vera hér, sagði hún. — Hér er heimili mitt. Hér eru vinir mínir. Hví skyldi ég gefa það allt upp á bátinn? Allt var svo gott þangað til þetta sím- skeyti kom. En þá ertu strax reiðubúinn til að kollvarpa öll- um okkar áætlunum. Og það fyrir ótrygga og óljósa framtíð. Það er ekki rétt af þér, Jock. Þú ert eigingjarn. Ég sleit trú- lofun minni vegna þess að ég elska þig. Þú segist elska mig .. jæja, hvers vegna geturðu þá ekki fært þessa fórn — mín vegna? Hún leit undan í skyndi; hún þoldi ekki að horfa í augu hans; hin þögla bæn sem hún las úr þeini var næstum búin að veikja hana í ákvörðun hennar. — Við högum okkur ósköp kjánalega bæði tvö, sagði hann. — Við höfum enga ástæðu til að rífast. Af hverju getum við ekki rætt rólega um málið og reynt að sctja okkur inn í sjónarmið hvors annars — — Ef satt skal segja, Jock, greip hún fram í, — þá heimt um við hvort um sig að hitt breyti um lífsvenjur. Ég held að ég hafi rétt fyrir mér. Þú held- ur að_ þú hafir það — — Ég er búin að reyna þínar lífsvenjur, sagði hann. Orð hans og raddblærinn gerðu henni ljóst að hún var búin að tapa. Hann myndi fara, hvað svo sem hún segði eða gerði. _ — Ég fer ekki með þér til Honduras, endurtók hún þrjózkulega. Stolt hennar var meira en svo að hún gæti látið undan. Hann gekk nær henni og neyddi hana til að horfast í augu við sig: — Er þetta þá þitt síðasta orð? Það var eins og hjarta henn- ar ætlaði að bresta, þegar hún ságði: — Já. Hann starði á hana — gat með engu móti skilið hana. Hún vonaði, að ekki væri hægt að lesa sálarkvalir hennar úr and- litssvip hennar. Andartak stóðu þau þannig — mcð ásökun í augnaráðinu, en hvorugt gat látið undan. — Jæja — þá er víst ekki meira um það að segja, sagði hann og rauf þannig kveljandi þögnina. — Þú fierð þá? Spurningin kom ósjálfrátt; hún vissi svafið fyrir. — Löngu eftir að dyrnar höfðu lokazt á eftir honum, stóð hún í sömu sporum í óhugnanlega hljóðri stofunni. Síðustu orð hans ómuðu fyrir eyrum henn- ar: — Ég skrifa þér frá Hond- uras. Mér er alveg sama hvern- ig þér er innanbrjósts þessa stundina — þetta er ekki endan- leg kveðja. Við tvö — þú og ég — við getum kvaðzt eins oft og vera vill; okkur verður aldrei alvara. Hún var alein í húsinu; þjónustufólkið átti frí og Jess- ica og Toppy voru í veizlu. Hún var fegin því; hún hefði ekki getað talað við neinn — ekki í svipinn. Hún varð að hugsa, hugsa. En til hvers var að hugsa? Hann var farinn og það var ekki um annað að ræða en láta hann fara — eða fara sjálf með honum. Hún var miður sín af örvílnun. Nokkru seinna — kannski eftir klukkutíma, eða þá fáein- ar mínútur — hringdi síminn. Hann hringdi og hringdi í sí- fellu. Loks hætti hann. Skömmu seinna byrjaði hann aftur; hún lyfti tólinu og lagði það á borð- ið. Hún gekk úr einu herberginu í annað. Hún reykti. Næstum óafvitandi bjó hún til kaffi handa sér og drakk það. Hún hélt áfram að reykja, þar til hana sveið í hálsinn. Svo hélt hún áfram að rápa um dimmt húsið. Allt í einu hugsaði hún: Af hverju ráfa ég svona fram og aftur; að hverju er ég eig- inlega að leita? Hún var að leita að símanum, fann hann og hringdi í númer Jocks. Hún heyrði hringinguna, sem var endurtekin hvað eftir annað. Hún skildi ekki af hverju hún sat þarna og beið. Það var tll- gangslaust. Hann var farinn. í næstu fimm ár sá hún hann ekki aftur. Áður en hann lagði af stað til Honduras, sendi hann henni símskeyti, þar sem hann bað hana einu sinni enn að koma mér sér. Nei, svaraði hún í öðru skeyti. Seinna fékk þún mörg bréf frá honum frá Honduras; hún svaraði þeim ekki þótt það væri hræðilega erfitt að stilla sig um það. Hverju gat hún svarað? —- Ég kem eða — Ég elska þig,-' en ég kem ekki. Fyrra svar/ð gat hún ekki gefið ho:num: hitt var innantómt og til einskis. Seinna skildi hún að hún hafði verið full af ungæðislegu stolti. Fyrst eftir brottför Jooks beindi hún öllum ásökunum sínum að honum; þegar tíminn fór að gera hana skynsamari, kenndi hún því um að þau skyldu ekki hafa gifzt strax og hann kom aftur frá Brasilíu; hefðu þau gert það, hefði hún kannski getað haldið í hann. En að lokum, þegar þráin til hans kvaldi hana og nísti, varð henni ljóst að hún átti einnig sinn hluta af sök- inni. Hún hefði að minnsta kosti átt að geta komizt að samkomu- lagi — hún hefði ekki þurft að segja honum upp fyrir fullt og allt. En nú var það um sein- an ____ Þegar svo langt var komi'ð, hafði hún ekkert heyrt frá hon- um í næstum heilt ár. Eftir ýmsum krókaleiðum hafði hún frétt að hann væri ekki lengur í Honduras — hvort það var vegna þess að honum hafði ver- ið sagt upp eða hann hafði sjálf- ur sagt stöðunni lausri, fylgdi ekki sögunni. Hún vissi ekki FLJÚGID mcð FLUGSÝN t-il NORDFJARDAR Ferðir alla virka daga Fró Rcykjavík kl. 9,30 Frá Ncskaupstað kl. 12,00 AUKAFERÐIR EFTIR ÞÖRFUM | I 4572 — Juan' veit, að mágar hans eru vafnir skuldum, og veit líka að þeir munu einskis svífast ef þeir halda að þeir geti grætt peninga. Hann sér ekki að Wu nálgast hann að aftan, en býr sig til vamar gegn Feng. Hann reiðir upp hnefann og gefur Feng á kjaftinn. >á lyftir Wu stafnum........... Enginn heyrir að bíll staðnæmist fyrir framan húsið. Rudy og Gabot heyra hávaðann að innan. ,,Fljótt, fljótt‘‘ hrópar gamli maðurinn! „Ef það er ekki þegar orðið of seint......“ Báðir hlaupa að dyrunum og hrinda upp hurðinni. m & m Danmörk • Sv/jb/óð - RúmeníaÚ Í 29.7. -19.8. 22 daga ferð g ™ /erð kr. 13.580 isa Fararstjóri: Gestur Þorgrímsson. FerSir, hótel, matur og- leiðsögn innifalin f verði. Aðeins morgunmatur í Kaupmannahöfn. Ferðir til Istanbul, Odessa, og innan lands gegn vægu aukagjaldi. Ferðamannagjaldeyrir. 300 sól ardagar á ári. Þægilegt Ioftslag. Nýtízku hótel og gott fæði. Tryggið ykkur far í töna. Cdýr- ustu Rúmeníuferðir sem völ er á. Örugg farar- stjórn. Höfum nú þegar sent yfir 50 manns. Ferðaáætlun: 29. júlí: Flogið til Kaupmanna- hafnar og dvalið þar 2 daga. 31. júlí: Farið með ferju til Malmö og flogið samdægurs tU Con- stanta og ekið, til Mamaia baðstrandarinnar við Svartahaf og dvalið þar í hálfan mánuð á hótel Doina. 14. ágúst: Farið frá Mamaia tU Constanta og flogið til Malmö en þaðan farið með ferju tU Kaupmannahafnar og dvalið þar 6 daga. 19. ágúst: Flogið til Islands. LA N DS9Nt FERÐASKRIFSTOFA Skólavörðusfíg 16, II. haað ! BYGGINGA VÖRUR ★ Asbest-plötur 'k Hör-plötur Harðtex Trétex Gips þilplötur Wellit-einangrunarplöfur Alu-kraft aluminpappír til húsa-einangrunar Þakpappi, tjöru og asfait lcopal pakpappi Rúðugler MARS TRADIN6 C0. H.F. KLAPPARSTÍG 20 SfMI 17373 Skipholfi 21 simar 21190-21185 Kaupiö COLMAN'S sinnep f nsestu matvörubúb D I efftir lokun i simo 21037 ■ 1 Auglýsið í ÞjóðvHjanum ■ 4

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.