Þjóðviljinn - 07.12.1965, Blaðsíða 6

0 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 7. desember 1965.
Bandaríkjamenn hafa nú gert teiknimynd af Bítlunum og þykir
vel hafa tekizt. Þeir kumpánar eru sagðir þvæiast hver fyrir
öftrum á listilegasta hátt og kcppast við að segja brandara, en
bak við þetta allt hljómi þekkt og vinsæl Bítlalög. Myndin er úr
teiknimyndinni og ekki er því að neita: Þeir Iíta vel út.
Spanskreyrinn enn
í gildi / skólum!
Allt virðist nú benda til þess,
að spanskreyrinn verði enn
langa hríð viðurkenndur sem
agatsski í dönskum skólum.
í,Spanskreyrsnefnd'“ hefur und-
anfarið starfað á vegum
menntamálaráðuneytisins og
meirihluti nefndarmanna vill
ekki banna þessa tegund lík-
amlegrar refsingar í skólum
landsins. Segir í ályktun nefnd-
armeirihlutans, að ekki megi
banna spanskreyr í skólum
vegna þess, að „hætta sé á því,
að nokkur böm muni reyna að
ögra kennaranum, í fullvissu
þess, að ekki megi „hreyfa“
við þeim“.
Minnihi. nefndarinnar, undir
forustu þingmannsins Wilhelm
Dupont, sem tekið hefur mál
þetta upp, er hinsvegar á öðru
máli. Nú er það ékki í öllum
skólum landsins, sem spansk-
reyrinn er leyfilegur,' og f
Kaupmannahöfn var hann
bannaður fyrir u-m það bil 15
árum. Þar sem hann er í fullu
gildi, má lögum samkv. slá 3
högg á afturendann. Nefndin
segir frá því, svona í framhjá-
hlaupi og sem í réttlætingar-
skyni fyrir afstöðu sinni að
þetta „agatæki“ sé mjög lítið
notað í dönskum skóhim, og
sumir skólamir eigi ekki einu
sinni spanskreyr!
Þjóð verji se/ur Kín verjum
bundurískur flugvélur!
Vestur-þýzki vcvpnakaupmað-
urinn Hansjoachim Seidens-
ehnur selur um þessar mundir
bandarískar flugvélar til Indó-
nesiu og Kínverska alþýðulýð-
veldisins. Auk þess ætlar hann
að semja við kínversku stjórn-
ina um sölu á 160 lesta hrað-
bátum frá Vestur-Þýzkalandi.
Seidenschnur þessi er alþekkt-
ur vopnasali og hefur nýlega
rætt viðskiptamál við tvo indó-
nesíska hershöfðingja í Bang-
kok. — Og þaðan liggur svo
leiðin til Peking.
Það er vestur-þýzka blaðið
„Frankfurter Allgemeine Zeit-
ung“, sem frá þessum viðskipt-
um skýrir, og virðist hér feng-
inn einn vitnisburður þess, að
bissnes sé bissnes, jafnvel þótt
rauðu djöflarnir í Kína eigi í
hlut. Eftir ýmislegum króka-
leiðum hefur Seidenschnur
tekizt að komast hjá ákvæðum
Atlanzhafsbandalagsins, sem
banna vopnasölur ti-1 sósíalist-
ísku ríkjanna.
Oriög konu...
Síðari hluta dags, þann 22.
október, voru gefin sam-
an í hjónaband 24 ára gamall
vélfræðingur og 23 ára göm-
ul kona, nýsloppin úr einu
Lundúnafangelsinu. Hjóna-
vígslan fór fram í kyrrþey
að ósk brúðarinnar — nú-
verandi frú Levermore, sem
betur er þekkt undir nafninu
Christine Keeler. Það var
þessi sama Christine Keeler,
sem með sambandi sín.u við
Profumo hermálaráðherra
gerði ihaldsstjóm Macmillans
einum ráðherranum fátækari
og vakti a'lheimsathygli á
siðspillingu enskrar yfirstétt-
ar. I þann tíð voru ensk blöð
yfirfull af Christine Keeler,
,„símavændisstúlkunni“ og
„glæfrakvendinu“. Nú segja
þessi sömu blöð, að frú Lev-
ermore sé „hamingjusöm",
sjái ekkert nema eiginmann
sinn, fari sjaldan út, en sinni
húsverkum og langi til að
eignast börn . . .
Hvernig er þessi kona í raun
og veru?
Enda þótt hún hafi orðið
fræg að endemum, er líf henn-
ar að nokkm svipað og þús-
unda kvenna annarra í V-
Evrópu og Ameríku.
Bamæska Christine Keeler
leið í ömurlegum heimi ~fá-
tækrahverfanna. Faðir henn-
ar yfirgaf móður hennar
skömmu eftir að barn þeirra
fæddist. Ein og yfirgefin, fé-
laus og með barn til að ann-
ast og hirða um, fann frú
Keeler hæli í ónýtum strætis-
vagni, sem skilinn hafði verið
eftir til að grotna niður á
bökkum Thamesárinnar. 15
ára gömul fékk Chnstine
vinnu sem fyrirsæta. Sextán
ára gömul hitti hún banda-
rískan flugmann. Þeim fædd-
ist barn, flugmaðurinn hafði
sig skjótlega á braut og
bamið dó. Ekkert fé, engin
vinna. Christine lenti á göt-
unni. Það eru fleiri konur en
hún, sem hafa orðið fyrir
svipuðum örlögum: Franska
söngkonan fræga, Edith Piaf,
segir í endurminningum sín-
um frá því, að sautján ára
Keeler
að aldri hafi hún gerzt götu-
skækja eftir að hafa misst
bæði mann sinn og bam,
heimili og atvinnu.
A” rið 1959 lauk svo sultar-
dögum Christine Keeler.
Einn daginn var hún tekin
heim til Stephens Wards,
tízkulæknis, sem aflaði
skemmtikvenna fyrir yfirstétt-
arvini sína og kunningja.
Eins og fram kom síðar við
réttarhöldin, var Christine að-
eins leikfang hinna ríku og
mestur hluti þess fjár, sem
hún aflaði á þann hátt, hvarf
í vasa dr. Wards.
Haustið 1963 undi einn
helzti aðdáandi hennar, John
Profumo, sér í friði og spekt
í garði sínum sem ilmaði af
blómum. Á þeim tíma hentu
virðulegir borgarar fúleggjum
í Christine og hrópuðu að
henni ókvæðisorðum, þegar
hún var flutt í fangelsi.
Christine býr nú í Berkshire
með eiginmanni sínum.
Hún sagði við blaðamenn:
„Ég þrái það heitast, að
gleyma því liðna og byrja
nýtt líf, sem venjuleg hús-
móðir. Ég bið þess, að fólk
lofi mér nú að lifa í friði. Ég
hef breytt um hárgreiðslu til
þess að fólk þekki mig ekki,“
Að sjálfsögðu er fortíð frú
Levermore henni ekki til
neinnar sérstakrar sæmdar.
En það má vera hverjum
manni ljóst, að það er ekki
við hana eina að sakast um
það, hvert líf hennar hefur
verið til þessa.
Patterson
Patterson
dóleiddur
viku fyrir
bardagann!
Frá því hefur nú verið skýrt,
að Floyd Pattcrson hafi verið
dáleiddur fyrir keppni sína
við hnefaleikameistarann Cass-
fus Clay. Sá heitlr .Tohnny
Alladin, sem dálciðsluna
framdi. Alladin hcfur skýrt
svo frá, að hann hafl haft
Patterson til umsjár rúmlega
vikutíma fyrir keppni. Hann
bætir því þó við, að Patterson
hafi ekki verið undir dáleiðslu-
áhrifum, þegar hann mætti
Clay í hringnum!
Ný mynd eftir Thorvaldsen
var uppgötvnð í Leningrad
í Listasafninu í Leningrad hefur nýlega verið gerður
merkilegur fundur. Það hefur komið í ljós, að marmara-
brjóstmynd af konu, sem safnið á í eigu sinni, er gerð
af Berthel Thorvaldsen sjálfum. Fram til þessa hafa
menn ekki vitað, hver listamaðurinn var, sern gert hafði
myndina. Svo var það listfræðingurinn Zinaida Zarets-
kaja, sem komst að hinu sanna í málinu, en hún er sér-
fræðingur í höggmyndalist Norðurlanda. (— Novotis)
Þessi umrædda brjóstmynd
sýnir tmga konu klædda blússu
með stuttum ermum, hárið er
vafið upp og lokkar falla um
kinnamar. Talið hafði verið, að
myndin ætti að sýna Elísabet
Mihajlovna, dóttur Mihails
stórfursta, sem aftur var son-
ur Páls keisara fyrsta.
Samanburður.
Þegar Zinaida Zaretskaja tók
að rannsaka þetta mál, bar hún
fyrst vandlega saman marm-
aramyndina og málmstungu-
mynd af Elísabetu Mihajlovna.
— Þeim svipaði ekki saman!
Svo bar hún marmaramyndina
saman við aðrar myndir, m.a.
af móður Elízabetar Mihajl-
ovna, sem hét Jelena Pavlovna.
Og nú hafði listfræðingurinn
heppnina með sér, myndunum
svipaði verulega saman.
Talin glötuð.
En það sem kom listfræð-
ingnum á rétta sporið var það,
hve mjög svipaði saman tækni
og gerð þessarar marmara-
myndar og hinnar þekktu
myndar Thorvaldsens af Oster-
man-Tolstoj, sem einnig er að
finna í Listasafninu í Lenin-
grad. Zinaida Zaretskaja sá
það af skrá yfir verk Thor-
valdsens, að 1829 hafði mynd-
höggvarinn gert gipsmynd af
Jelenu Pavlovna, dóttur Páls
Friðriks, sem var prins af
Wurtemberg. Sú mynd hefur
svo verið fyrirmynd af marm-
aramyndinni, sem talin var
glötuð.
Næsta skrefið.
Næsta skrefið var svo það
að bera saman marmaramynd-
ina og ljósmynd af gipsmynd-
Thorvaldsen
irmi, sem fengin var frá Thor-
valdsens Museum í Kaup-
mannahöfn. Og þar með var
vissan fengin og ágizkanimar
höfðu fengizt staðfestar. Zina-
ida Zaretskaja skýrir svo frá,
að Jelena Pavlovna hafi oft-
lega ferðazt erlendis heilsu
sinnar vegna og meðal annars
oft dvalið í Róm. Thorvaldsen
bjó einnig um þessar mundir
og starfaði í borginni eilífu, og
frá þeim tíma er marmara-
myndin í Leningradsafninu.
GULLKJ OLURINN
eftir DESMOND BAGLEY hefur selzt upp
á skömmum tíma, hvar sem hún hefur komið út, enda
segir hinn fádæma vinsæli ALISTAIR MACLEAN um
hana að hún hafi alla höfuðkosti spennandi skáldsögu og
standi meðallagsbókum Iangt um framar. Höfundurinn
hafi til að bera „frábæra skarpskyggni, tæknilega hugvit-
semi“ og „nákvæma sérþekkingu“ á sjómennsku.
GULLKJÖLURINN er bezta jólabókin handa þeim, sem
unna spennandi og ævintýralegum sögum.
LESIÐ GULLKJÖLINN -- GEFIÐ GULLKJÖLINN
—SUÐRI—
Tyrkja til
vandamál
Fjöldaflutningur
Svíþjóðar orðið
Svíþjóð hefur nú fengið nýtt innflytjendavandamál.
Samtímis því sem sænsk yfirvöld reyna að leysa þann
vanda hvemig snúast skuli við fjöldainnflutningi Júgó-
slava í landið, hefur flóð af Tyrkjum skapað nýtt vanda-
mál. Undanfama þrjá-fjóra mánuði hafa eitthvað um
1.000 Tyrkir ratað veginn til Svíþjóðar og að sögn yfir-
valdanna koma til landsins tíu Tyrkir að meðaltali á dag.
Líkt og flestir Júgóslavam-
ir hafa Tyrkirnir flestir aðeins
ferðamannavegabréf og far-
miða aðra leiðina. Þeir halda
það, að þeir fái góða vinnu,
en reyndin er sú, að þeir verða
að bíða nokkra mánuði og
standa frammi íyrir óþægileg-
um húsnæðisvandamálum
A síðustu mánuðum hafa
nokkur þúsund Júgóslavar lagt
leið sína til Svíþjóðar, og þess-
ir óskipulögðu mannflutningar
urðu þess valdandi, að Torsten
Nilsson, utanríkisráðherra Svia,
sá sig neyddan til þess er hann
heimsótti Júgóslavíu, að hvetja
þarlenda menn til þess í sjón-
varpi og ötvarpi að koma ekki
til Svíþjóðar fyxr en þeir hefðu
fengið atvinnuleyfi og vissu
fyrir húsnæði.
Tyrkir.
Straumurinn aí Tyrkjum er
nú orðinn svo mikill, að sænsk
yfirvöld hafa séð sig nauðbeygð
til þess að hefja upplýsinga-
starfsemi í Tyrklandi um for-
sendur þess að flytjast til Sví-
þjóðar. Flestir þeir Tyrkirj er
til landsins koma, lenda í þeim
atvinnugreinum, þar sem lægst
eru launin, svo sem á veitinga-
stöðum og hótelum, en þriðji
hluti starfsmanna í þeim at-
vinnugreinum er nú útlend-
ingar. Engu að siður h#tur
þeim að Ifka visön vel, þvi'
stöðugt koma fleiri og fleiri.