Þjóðviljinn - 07.12.1965, Blaðsíða 10

|0 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN — Þríðjudagur 7. desemfter 1965;
— Af hverju er þetta slæmur
tími til að fara? spurði Carólína.
Hún vissi ekki hvað hún átti að
gera við anemónuna, svo að hún
stakk henni í hnappagat á káp-
unni sinni. Ég býst efcki við að
Fenella eða Harry þætti neitt
athugavert við það. Það yrði
jafnvel auðveldara fyrir þau, ef
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu o? Dódó
^augavegi 18 III hæð (lyftal
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMl 33-968
D Ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
rjarnargötu lf) Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62
Hárgreiðslustofa
Austurbæjar
María Guðmundsdóttir.
Laugavegj 13. sími 14-6-58.
Nuddstofan er á sama stað.
við færum öll.
— Ég var satt að segja ekld
að hugsa um Lyddonhjónin,
sagði hann. Ég var aðeins að
hugsa um sjálfan mig. Mér
finnst það slæmur tími til að
fara. þegar dálítið er rétt að
byrja hér sem ekki er nærri
búið.
— Nú skil ég ekki, sagði hún.
— Það geri ég ekki heldur.
sagði hann. Ég veit það eitt, að
þessi eldsvoði er mjög grun-
samlegur. Hugsið yður það —
bruni, önnur íkviknun út frá
bilaðri leiðslu — og ég hér.
Hvað haldið þér að fólk segi um
það?
— Þér eruð alltof viðkvæmur
í sambandi við þetta, sagði hún.
Ég fæ ekki séð að fólk ætti að
hafa neitt sérstakt um það að
segja.
— Ekki einu sinni þegar
Lyddon gefur því hugmyndina?
— En ég býst alls ekki við að
hann geri það. Hann virðist trúa
því statt og stöðugt að kviknað
hafi í útfrá ónýtri snúru í les-
lampanum hans og hann einn
eigi sökina, ef nokkrum er um
að kenna.
Hann brosti kynlegu brosi.
Mér þykir satt að segja örugg-
ast að vera nærstaddur svo að
hann breyti ekki þeirri sögu
sinni. En þá kem ég að því sem
ég ætlaði að tala um við yður.
Ég hef verið að velta því fyrir
mér, að þér ættuð að fara heim,
ungfrú Dyer. 1 gær stakk ég upp
á grískri eyju, en þér viljið ekki
hlusta á það, en þér hafið verið
veikar og þér eigið að hvíla yð-
ur og jafna yður, og ég get full-
vissað yður um það af eigin
reynslu, að næstu dagar verða
yfirmáta andstyggilegir. Hvers
vegna farið þér ekki aftur til
Lundúna?
Það var fráleitt, en hið eina
sem Carólínu datt í hug, þegar
hann sagði þetta, var að hann
vildi losna við hana. Hann vildi
að hún færi. Fyrst varð hún sár,
en svo fylltist hún reiði. Það
hefði ekki þurft mikið til aðhún
hleypti sér í æsing. Hún brann í
skinninu eftir að bretta upp ;
ermamar. Hendumar sóttu í að '
kreppast. Hún reyndi að slaka
á. Ef hún færi að rífast, þá
myndi hann ekki hafa hugmynd
um yfir hverju hún væri svona
reið. Og hún sjálf reyndar ekki
heldur. Auk þess langaði hana
til að tala um dálítið annað við
hann.
En fyrst leit hún í kringum
sig og þótt engin hætta væri á
því að til þeirra heyrðist inn í
húsið, hélt hún að það liti ef
til vill undarlega út að þau
stæðu þama alltof lengi. Enda
gæti hver sem væri komið og
truflað þau. Ég skal hugsa um
það seinna, sagði hún. Eigum
við fyrst að koma í göngu?
Hann gekk strax í áttina að
hliðinu. Ég vildi heldur að þér
hugsuðuð um það strax, sagði
hann.
— Ég er hrædd um að annað
sé mér ofar í huga, svaraði hún.
Þér munið eftir sögu frú Dew-
hurst um manninn sem hún
sagðist hafa heyrt til í húsinu
í gærkvöld.
— Ahaj sagði hanm eins og
hann. vissi á hverju væri von.
— Jæja, hvað finnst yður um
þetta?
— Harry hefur verið að tala
við yður, er ekki svo? sagði
hann. Hann er sannfærður um
að það hafi ekki verið neinn
maður.
— En þér haldið það, sagði
hún með ákefð. Þér eruð ékki
sammála honum.
Hann gekk áfram spölkom
áður en hann svaraði. Ég held
ég sé sammála honum, skiljið
þér. En ég er ekki viss um að
Harry trúi sjálfur því sem hann
er að segja. En hann vill að all-
ir aðrir trúi þvi.
— Haldið þér það vegna þess
að það er svo ólíkt honum að
nota ekki tækifærið til að gera
þetta ævintýralegt?
26
— Já, hann reynir að gera lít-
ið úr þessu á alla lund. En
kannski er honum þetta eigin-
legt, þegar eitthvað er raun-
verulega á seyði. Hvað sem því
líður ....
Hann þagnaði. Þau voru kom-
in gegnum steyptu hliðstólpana
og beygðu nú niður stiginn í
áttina frá þorpinu.
— Hvað sem þvi líður, hélt
hann áfram, fannst mér hann
vera hræddur. Töluvert hrædd-
ur.
— Já, samsinnti Carólína í
skyndi og skildi um leið að
henni hafði fundizt það sama.
— Kannski er það í fyrsta
skipti á ævinni, sagði herra
Sherwin. Ég held satt að segja
að Lyddon sé einn af þessum
undarlegu, óþroskuða mönnum
sem vita í rauninni ekki hvað
ótti er. Og nú veit hann etoki
hvað hann á að gera, annað en
það að telja sjálfum sér trú um
það að engin ástæða sé til að
óttast.
— Og haldið þér að svo sé?
sagði Caróh'na.
— Tja, mér finnst ekki óhugs-
andi, að Lyddon hafi loks tekizt
að hræða sjálfan sig með einu
af hugarfóstrum sínum — eða
kannski er hann orðinn hrædd-
ur við þau yfirleitt — ég á við
að hann sé hræddur við afleið-
ingar þeirra, ef hann lærir ekki
að hafa stjórn á þeim.
— En ef þetta eru ekki hug-
arfóstur, herra Sherwin. Hún
stanzaði og horfði á hann. Mun-
ið þér, þegar þér sögðuð við
mig, að það væri furðulegt, ef
jafngreindur maður og hann
hitti ekki einstöku sinnum nagl-
ann á höfuðið?
— Eruð þér með þessu að gefa
í skyn að þér haldið að ég sé
brennu vargur ?
— Nei, sagði hún óþolinmóð-
lega. Harry hefur reynt að
gera fleiri en yður tortryggilega.
— Því að ef svo væri, sagði
hann, þá dettur mér í hug, að
þér hafið ekki þolað geðshrær-
ingar undanfarinna daga og því
meiri ástæða er til, að þér farið
sem fyrst aftur til Lundúna.
Hún brosti stríðnislega. Þér
virðizt álfta Það eðlilegt að ann-
að fólk haldi að þér séuð
brennuvargur, en ef ég geri það,
þá hafa geðshræringamar rugl-
að mig í ríminu.
Sem snöggvast kom undrunar-
svifur á hann. Já, sagði hann.
Já, það er alveg rétt. Undir
eðlilegum kringumstæðum
myndi ég halda að þér hefðuð
til að bera heilbrigða skynsemi
SKIMTRYGGINGAR
ÚTGERÐARMENN.
TRYGGJUM HVERS KONAR SKIP OG ALLT,
SEM ÞEIM VIÐKEMUR
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIR"
jyNDARGÖTU^^EYKJAVfjC|j^íM^2T2^^2T26^
þórður
sjóari
— 4626 — Ibn Sakkras er undrandi, hrópai skipunarorð niður
í vélarrúmið, en enginn sinnir þeim neitt þar niðri. — Andartak
beinist athyglin frá Garnier og notar hann þá tækifærið til að
löðrunga þorparann. Einn hásetanna hleypur þegar til, grípur
Gamier og heldur honum föstum. ,,Þú skáLt fá að gjalda þessa
kjaftshöggs“, segir stýrimaðurinn. — Já, það er ekki um að vill-
ast. Hann er ofurliði borinn. En vélamar eru ekki lengur í gangi.
Skipið vaggar á öldunum . . . Sakkras hinn digri flýtir sér nið-
ur í vélarrúmið.
SCOTTS haframjöl er drýgra
SKOTTA
,,Nei, ég er alveg hætt barnagæzlunni .... Mér þykir vænt um
börn og vil helzt ekki að það breytist“.
PLASTMO
Ryðgar ekki
þolir seltu og sót
þarf aldrei að móla
Plost
þakrennur og
niðurfallspípur
fyrirliggjandi
Kuldajakkar, úlpur og vinnubuxur,
allar stærðir.
Terylenebuxur á drengi.
Góðar vörur á góðu verði.
Verzlun Ó.L.
Traðarkotssundi 3 — (móti Þ'joðleikhúsinuT.
Hið árlega
Jólakaffi
Kvenfél. „Hringurinn“ verður að Hótel Borg á
morgun, 5. des., kl. 2V2.