Þjóðviljinn - 05.07.1966, Blaðsíða 8

StÐÁ SOÖBVHiJINN = Þríðjaáaau® a. Sðfi 3066
WILLIAM MULVIHILL
IFLUGVÉL I
HVERFUR|
en heitur og sveittur líkami O-
Briens, sem umlukti hana, elsk-
aði hana og vemdaði hana fyrir
hinni forsögulegu ógnamótt.
Þau voru tvö.
Sólin raeður ríkjum. Nakið
fjallið titrar í hitanum.
Brún fluga, gömul og skorp-
in skriður yfir brekku með
smáum steinflögum og sandi uppi
á fjallsbrúninni. Vaengimir ei»i
trosnaðir og slitnir, naestum
taettir af. Hún hleypur í ráð-
leysi yfir heitan steininn, baðar
vængjunum, lyftir sér aðeins frá
jörðu og dettur niður aftur.
Sporðdrekinn kemur auga á
hana og eltir hana. Humarklaem-
ar eru reiðubúnar, kviðurinn
baninn. Afturhluti langa kropps-
ins er skarpur, banvaenn brodd-
ur; óvinimir vita þetta og fara
varlega, því að áhrif eitursins
eru skelfileg. Flugan snýr sér
við og kemur of seint auga á
sporðdrekann — ófreskja birtist
fyrir augum hennar. Hún flýr,
en klæmar grípa hana, drepa
hana og bera hana upp að gráð-
ugum munninum.
Sporðdrekinn er saddur eftir
máltíðina. Hann bakar sig í sól-
inni, ánaegður, drottnari í dálitl-
um heimi. Brúnar flugur enu
sjaldgaefar; maurar og litlar,
rauðar fjallaköngulaer eru vana-
Jegri og ennfremur býflugur full-
ar af hunangi, sem hvíla sig á
Ieiðinni heim í leynda kúpu.
Nú deyr sporðdrekinn.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu osr DóJn
Laugavegi 18 III haeð (lyfta)'
SfMI 24-6-16.
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SfMI 33-968.
DÖMUR
Hárgreiðsla vig allra hæfl.
TJAKNARSTOFAN
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
Hárgreiðslustofa
Austurbæjar
Maria Guðmundsdóttir
Laugavegi 13 — Sími 14-6-58
Nuddstofan er á aama stað.
Ungur baviani teygir arminn
framundan steini, þrífúr skor-
kvikindið og lyftir því sprikl-
andi upp í loftið. Dularfúll eðlis-
ávísun segir honum að broddur-
inn geymi haettulegt eitur; fing-
umir sem minna á mannshönd,
halda með varúð um liðskiptan
kroppinn. Sporðdrekinn berst um
og reynir að n'á til loðnu hand-
arinnar með broddinumi Ef hann
hittir, getur hinn óvænti sárs-
auki gert bavíanann trylltan, svo
að hann hoppar fram af hengi-
50
flugínu. En hann kemur ekki
broddinum við. Bavíaninn beitir
hinni hendinni og rífur sjö öft-
ustu liðina aftan af dýrinu;
sporðdrekinn engist af sársauka.
Nú er hann vamarlaus. Bavian-
inn fleygir frá sér breddinum,
athugar feng sinn. rífur þessar
leiðinlegu klær af og étur hann
í einum munnbita.
Bavíaninn snýr sér við og
heldur til baka eftir fjallshryggn-
um í áttina að klettunum fram-
undan. Hann hefur skilið við
hópinn, en hann hefur fundið
mat, sælgæti; aldrei þessu vant
hafa sterku karldýrin ekki
hrundið honum frá og hann hef-
ur losnað við freku kvendýrin
sem gína yfir öllu handa ung-
unum sínum. Hann reikar upp
kambinn, hægt og rólega.
Á næsta andartaki er hann
dauður.
O'Brien hefur elt hann í meira
en klukkustund, hljóðlaus skuggi
sem læðist frá steini til steins,
enda þótt mörg hundruð metrar
séu milli hans og bráðarinnar.
Svo kemur sú stund að tilvér-
an verður ekki annað en nokk-
ur, svört, skökk strik í miðinu.
Hann hleypur af stað, byssan
slæst í öxliná á honum, hann
finnur ramman púðurþef, heyrir
hvellinn í kúlunni.
Kúlan hittir unga bavíaninn
í bakið. Hann tekur stökk upp
í loftið með brotinn hrygg, fell-
ur dauður niður á hallandi
steininn og rennur niður í djúp-
ið.
Loftið bergmálar af skelfing-
aröskrum varðanna. Flbkkurinn
flýr, titrandi af ótta við skotið.
Dauðinn er meðal þeirra og þeir
skilja það ekki.
Allt verður hljótt. Ekkert
hreyfist. Hitinn sendir iðandi
bylgjur yfir grjótið og steinhell-
urnar.
Grace Monckton sat fyrir
framan hellinn og hitar sér í
mórgunsólinni. O'Brien hafði far-
10 hurf meðan hún svaf; þegar
hún opnaði augun var hún ein
í heDinum og hún var hrædd.
Hún flýtti sér að bera eldinn
út fyrir og borðaði dálítinn
morgunverð.
O'Brien var einhvers staðar í
gilinu, þrekinn, hljóðlaus skuggi,
sem leitaði að einhverju til að
drepa, einhverju til að éta ....
Hún fleygði nokkrum viðarbút-
um á eldinn. Nú vt>ru þau hér
ein, hún og O'Brien, og þau yrðu
þama á svarta fjallinu að eilífu.
Þeim yrði ekki bjargað. Þau
yrðu hér alltaf, yrðu gömul og
dæju. * .
Þetta hafði verið augljóst frá
upphafi. Ef þau hefðu verið í
nágrenni við umheiminn eða
vatn hefði verið nærri, hefðu
verið kindur f gilinu eða naut-
gripir. Dýrin hefðu drukkið af
dýrmæta vatninu og bitið grasið;
þá hefðu verið þama spor eftir
hvítt eða svart fólk, merki um
búsetai, hjólför eftir vagna
flökkiifólksins, eitthvað sem
niinnii á menninguna. En þama
voru engin merki um mannaferð-
ir, ekkert sem gaf til kynna að
neinn hefði komið í gilið nema
búskmennimir, og það hafði ver-
ið fyrir langa, langalöngu.
Þeim yrði ekki bjargað. Það
gæti komið flugvél og orðið
tteirra vör. Vélknúinn leiðangur
gæti farið yfir óendanlega sand-
auðnina og fundið þau, en það
þyrfti ekki að verða fyrr en eft-
ir hundrað ár.
Hún fór inn í hellinn og drakk
það sem eftir var i einni vatns-
flöskunni. Hún tók e;tt tóma
strútseggið bg fór aftur út í sól-
skinið í áttina að tjöminni. Hún
ætlaöi að baða sig og sækja
vatn„
Hún stóð við tjömina og
klæddi sig úr.
Það var eitthvað sem hreyfð-
ist milli steinanna til vinstri við
hana. Maður. Hjarta hennar
hætti sem snöggvast að slá ....
villtur búskmaður .... hún sneri
sér við skelfingu lostin og tók á
rás, heviði sína eigin rödd hrópa
á O'Brien.
Mike Bain náði henni og greip
fyrir munninn á henni. Hún
hætti að berjast um, hræðslu-
svtpurrnn hvarf ér augantim.
Hann slepptí henni.
Hún stóð og kjökraði. Augun
voru full af gleðitárum. Mike '
var kominn aftur ... hann var
ekki dáinn, hann var ekki dá-
inn.
— Hvar er O'Brien? spurði
Bain. Röddin var þurrleg og
hvöss.
Hún gat ekki komið upp orði
hún þerraði tárin og reyndi af
hneppa að sér blússunni.
— Hvar er 0‘Brien?
— Oti að veiða, sagði Grace
Hvaðan kemurðu? O'Brien sagði
að þú hefðir farið frá hbnum op
ætlað að reyna að komast héðan
Við héldum að þú værir dáinn.
Bain tók um handlegginn á
henni og leiddi hana inn í skugg-
ann af stórum steini. Þar sást
ekki til þeirra.
— O'Brien stakk mig af,
Grace. Hann neyddi mig til að
halda áfram og bannaði mér að
snúa við. Hann miðaði á mig
með byssunni og sagðist skyldu
drepa mig ef ég kæmi aftur.
Hann gerði það sama við Smith.
Hann viðurkenndi það.
Hún trúði honum ekki. Hann
var óhreinn og örþreyttur og
röddin hálfbrostin; hann virtist
geta . lognazt útaf á hverri
stundu. Sólin hafði gert hann
sturlaðan.
— Fáðu þér sæti, Mike, sagði
hún. Við eigum dálítinn mat.
Þú þarft að hvíla þig, hvíla þig
vel og lengi ....
— Hann drepur þig næst, sagði
Bain. Og Gftmmelmann og mig.
Ef hann kemst að því að ég er
kominn aftur, þá skýtur hann
mig. Þess vegna beið ég eftir
þér héma, til að segja þér það.
— Glimmelmann er dáinn,
sagði hún.
— Dáinn?
— Hann er dáinn, sagði Grace.
Hann skar sig á spjótsöddinum
sem hann fann. Það var gamalt
eitur á honum.
— Með hverjum var hann?
Með þér?
— Nei. Hann fór með O'Brien
að leita að hunangi. I einu af
hinum giljunum.
— O'Brien er morðingi, Grace.
Hann drap Grimmelmann. Hann
reyndi að drepa mig. Hann rak
Smith út í eyðimörkina með
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 — Símar 31055 og 30688
4791 — Frú Hardy hefur miklar áhyggjur. Hvar er Bobby?
Skyldi bílstjórinn vita eitthvað? Hann hikar. Nei, eiginlega
ekki .... en .... jæja, hún hlýtur að komast að því fyrr eða
síðar hvort sem er .... sonur hennar er í félagsskap sem hann
vildi ekki að sín börn væru í. Móðirin er dauðhrædd. Hvernig
getur þetta verið ... sonur hennar .... hann Bobby litli henn-
ar .... Og þó, hún minnist hins og þessa .... Og hann ætti i
að vera kominn heim fyrir löngu .... Silky og Fisser eru orðnir
óþolinmóðir. Fjárinn hafi það; hér hafa þeir nú setið í tvo tíma
og strákfjandinn hefur ekki fengizt til að segja orð.
S KOTTA
— Ilmvatr.ið þitt er fínt tíl að dnepa flugiuri
FERÐIST MEÐ LANDSÝN.
Landsýn býður upp á alla hugsanlega ferða*
þjónustu innan lands og utan, með flugvélum,
skipum, fárnbrauíum og bifreiðum smáum sem
stórum, — sér um útvegun hótela og leigubif-
reiða hvort heldur er með eða án bílstjóra, —
útyegar leiðsögumenn fil lengri eða skemmri
ferða-, útvegar vegabréfsáritun og sækir um
gjaldeyri svo nokkuð sé nefnt.
Uf Landsýn býður upp á lægra verðlag méð hverju
/Ji ári og hagkvæm kjör, svo sem lánakjör Loftleiða
V/ — „Flogið strax — fargjald greitt síðar'*.
Takið ekki ákvörðun um ferðina án þess að leita
upplýsinga fyrst hjá Landsýn.
Intourist
i
te
LAN DSÖN t
FERÐASKRIFS
LAUGAVEG 54 - SÍMAR 22890 & 22875
T O F A ‘JJ
5 -BOX 465
LÍDURJAKKAR
RUSKiNNSJAKKAR
fyrir herra
fyrir drengi
Verð frá kr. 1690,00
VJDGfRDIR
LEÐURVERKSTÆÐI
ÚLFARS ATLAS0NAR
Bröttugötu 3 B
Sími 24678,