Þjóðviljinn - 14.10.1966, Blaðsíða 8

g SlöA — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 14. október 1966.
X
í H U S I
AAÓÐUR MINNAR
Eftir JULIAN GL0A6
lyktin af kolunum var römm í
nösunum.
Þau stóðu þegjandi og önduðu
að sér þessari lykt.
— Okkur verður ekki kalt í
vetur, nei, sagði Charlie Hook
að lokum.
— Hvað pantaðirðu mikið?
spurði Elsa.
— Eitt tonn, telpa mín —
heilt konunglegt tonn af svört-
um gimsteinum.
— Við höfum aldrei fengið
meira en sex hundruð kíló áð-
ur.
— Jæja — og ég þori að veðja
að þið hafið fengið frostbólgu
öll saman.
— En við höfum ekki efni á
— byrjaði Elsa.
— Ætli þú getir ekki látið mig
um það, ha? Charlie Hook brosti
til hennar og hún kom ekki með
frekari mótmæli. Hún fann líka
að þetta var fallegur og bjartur
dagur.
— Jæja, sagði Charlie Hook
og hallaði undir flatt. — Hvað
segið þið um éinhvem leik? Til
að hressa upp á blessaða blóð-
rásina, ha?
— Síðasta! sagði Willy.
— Síðasta? Allt í lagi — hver
er hann?
— Þú! sögðu þau í kór. — Þú
ért hann Charlie.
— Ha, ég? Hann hló.
* — Charlie er hann! söng Jim-
inee.
Charlie Hook gekk skref áfram,
og börnin þustu í allar áttir.
Charlie Hook gekk hægt, hrifeti
höfuðið og tautaði: — Og hvem
á maður að taka? Einhvern Iít-
inn og feitan eða einhvern lang-
an og mjóan?
Börnin mynduðu stóran hring
umhverfis hann.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍM3 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMl 33-968
D Ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
rjarnargötu 10. Vonarstrætls-
megin - Sími 14-6-62.
— Charlie getur ekki náð í
mig!
— ... Get ég það ekki, ha?
Og 'ég sem er með augu í hnakk-
anum! En hann rölti hægt áfráni.
En allt í einu snerist hann á
hæli og eldsnöggt eins og slanga
þaut hann sömu leið til baka.
Díana hafði verið á hælunum á
honum. Hún hljóðaði af hlátri
og hljóp af stað. Ljósa hárið
flaksáðist um axlir hennar þeg-
50
ar hún þaut yfir flötina. Hún
var fljótust að ’hlaupa af þeim
öllum, en hún hafði ekki við
Charlie Hook. Hann var næstum
búinn að ná henni, þegar hún
snarstanzaði og sneri sér við
og brozti um leið og hann kom
við hana.
Honum tókst ekki að stanza í
tæka tíð og rakst á hana svo
harkalega að hún valt um koll.
Hún þreif í handlegginn á hon-
um og dró hann með sér, svo
að hann datt yfir hana. Börnin
biðu eftir grátnum. Andartak
lágu Charlie Hook og Díana al-
veg kyrr, svo reis hann upp á
annan olnbogann. •— Þú hefur
ekki meitt þig, er það? spurði
hann.
Díana lá á bakinu og horfði
á hann. Hárið á henni breiddist
yfir hrímhvítt grasið. Hún lok-
aði augunum og byrjaði að
hlæja. Bömin stóðu kringum
þau og horfðu á. Hlátur telpunn-
ar var hljómtnikill og rólegur.
Húbert fannst hann aldrei fyrr
hafa heyrt hana hlæja á þennan
hátt. Hún opnaði augun aftur
og himinninn speglaðist í þeim.
Með gullslitað háfið slegið í all-
ar áttir, blá augun og opna lóf-
ana skellihló hún að flótta sín-
um.
Charlie Hook brosti út að eyr-
um. Hann bar höndina upp að
hliðinni á henni, færði hana upp
í handarkrikann og fór að kitla
hana. Hlátur hennar varð hávær-
ari og ofsafengnari, þegar hún
færði sig undan. Hún settist allt
í einu upp — Þ%ð er ég sem er
hann, sagði hún. Brosandi leit
hún í kringum sig. Charlie Hook
brölti á fætur og börnin hörfuðu.
í næstu andrá voru þau öll
komin á harðahlaup með hvíi og
skrækjum og Díönu á hælunum.
Willy sem hljóp í áttina til
hússins, hrasaði og datt. Hann
leit upp með andlitið albúið til
að reka upþ’ átakanlegt gól, en
áður en hann gat komið upp
hljóði. tók Charlie Hook undir
hendurnar á honum og lyfti hon-
um hátt upp í loftið. — Nú get-
or1 hún ekki náð þér! og hljóp
í áttina að hofinu og setti Willy
upp á fjalirnar sem komu í stað-
inn fyrir þak.
Willy stóð þarna undrandi,
vissi ekki hvort hann ætti að
hlæja eða gráta. En þegar hann
leit niður á hlaupandi börnin,
stappaði hann niður fætinum
sigri hrósandi. — Ég er kóngur-
inn í höllinni sinni! hrópaði
hann.
Díana var næstum búin að ná
Dunstan, leit um öxl og kom
auga á Willy sem stóð uppi á
þakinu eins og hani. Eitt af öðru
sneru börnin sér við unz þau
stóðu öll í dreifðum hring og
horfðu á yngsta bróður sinn. Og
litli drengurirm tók þögn þeirra
sem aðdáun.
— Ég er kóngurinn í höllinni
sinni, hrópaði hann í gleði sinni.
— Niður með yljkur leiðu þorp-
arar!
— Hofið, sagði Díana og
hrukkaði ennið vitund.
Dunstan kreppti hnefana og
gekk skrefi nær. Svo stanzaði
hann.
Kolakarlinn var einmitt að
ljúka við að taka annan sekk-
inn. Hann rétti úr sér sem
snöggvast og kom auga á Willy.
— Hæ, sagði hann. — Þú þarft
vængi til að komast þarna upp.
— Ég er með vængi, hrópaði
Willy til áheyrenda sinria. — Ég
er engill.
Hlátur Charlie' Hook ómaði í
morgunloftinu. Kolakarlinn hló
lágum, suðandi hlátri.
Börnin litu á kolakarlinn og
síðan á Charlie Hook, og það
var undrun í svip þeirra. Svo
brostu þau varfærnislega.
— Þú getur ekki náð mér Dí-
ana. Ég er kóngurinn í höllinni
sinni! Willy hoppaði. upp og nið-
ur á hálflausum fjölunum.
Díana hljóp að hofinu og lyfti
handleggjunum til að ná í legg-
ina á Willy. Hann dansaði frá
henni. — Ebebe! Þú getur ekki
náð í mig! Hún tyllti sér á tá
og teygði úr hvítum handleggn-
um eins langt og hún gat, en
náði samt sem áður ekki í tif-
andi fæturna á miðju þakinu.
— Hún er eins og L-Iísa í
Unðralandi, sagði Jiminee.
Eins og töfraorð leystu þessi
orð Jiminees börnin úr fjötrun-
um og allt í einu fóru þau að
skellihlæja. Þau þutu fram, ■—
kölluðu: Lísa! Lísa! og umkringdu
hofið. Þau hoppuðu upp og
reyndu að .finna handfestu á
votum, sléttum fjölunum og
runnu niður aftur. Þau börðu
hnefunum í veggina og andar-
dráttur þeirra barst upp til
Willys eins og mjúk ský.
Bakvið þau, án þess að þau
yrðu þess vör, heyrðist ómurinn
af samtali fullorðnu mannanna.
WiUy hlakkaði fyrir ofan þau,
glaður og sigrihrósandi. Þau gátu
ekki náð í hann og reyndu það
ekki lengur. Þau börðu með
hnefunum í plankana, slógu takt-
inn í sigursöng Willys.
— Ég er kóngurinn í höllinni
sinni. Niður méð ykkut leiðu
þorparar!
Ofaná gröf mömmu dansaði
Willy í takt við þau.
Höggin og hrópin rufu kyrrð
laugardagsmorgunsins. Á ann-
arri hæð hjá Halbert var glugga-
tjaldið dregið til hliðar og and-
lit horfði niður í Hook-garðinn.
Stundarkorn var andlitið kyrrt
í glugganum. Svo seig tjaldið
fyrir aftur.
Hátt uppi í loftinu var silf-
urgráa skýið loks horfið.
30
Dunstan sat á hækjum sínum
fyrir framan arininn og sá
hvernig Húbert bögglaði samán
pappírinn og stakk honum inn
á milli rimlana. Yngri bróðirinn
vann kerfisbundið. Hver bréfmiði
var beyglaður saman unz þeir
urðu álíka stórir. Síðan lagði
hann litlu trépinnana í kross,
svo að logarnir kæmust upp á
milli þeirra.
Dunstan reis á fætur og tók
eldspýturnar af arinhillunni og
rétti Húbert. Húbert leit á hann
sem söggvast. — Þakk fyrir,
sagði hann. Hann kveikti á eld-
spýtu og bar að blaðapappírnum.
— Ætlarðu ekki að leggja kol-
in á? spurði Dunstan.
— Ekki strax, sagði Húbert.
— Fyrst verður að hitna dá-
lítið, svo að kolin geti tekið við
eldinum. Hann teygði sig eftir
kolaskúffunni og valdi úr nokkra
litla kolamola. Hann hélt á þeim
í lófanum og beið þess að kvikn-
aði í spýtunum. Hann kunni
ekki beinlínis vel við það að hafa
Cgntineníal
Útvegum eftir beiðni
flestar stærðir hjólbarða
á jarðvinnslutæki
Önnumst ísuður og
viðgerðir á flestum stærðum
Gúmmmnnusfofan h.f.
Skipholti 35 — Sími 30688
og 31055
■ ■■iiiimii .■ ■■
þórður
sjóari
4870 — Þrátt fyrir uppdrætti Þórðar reyndist það ekki auðvelt
að finna keppendurna. Það er komið mikið rok og regnskúrir
skyggja á útsýnið — Það verður heldur varla hægt að ná loft-
skeyfasambandi við skúturnar. „í þessu veðri hafa bæði Stanley
og Fred meira en nóg að gera. Þeir þurfa ekki aðeins að halda
réttri stefnu heldur einnig að hugsá um hraðann. Trúlega hefur
enginn tíma til að hugsa um talstöðvarnar. Ég get ímyndað mér,
að. aðrir hlutir séu þeim nú mikilvægari".
S KOTTA
— Láttu eins og þú sjáir þá ekki. Þeir biðu úti þangað til við
- / borguðum!
Sendisveinn óskast
fyrir hádegi. — Þarf að hafa hjól.
ÞJÓÐyiLJINN — SímilT-50(L
FRA RAZNOEXPORT, U.S.S. R.
2-3-4-S og 6 mm. Aog B GÆÐAFLOKKAR
MarsTrading Company hf
Laugaveg 103 . sími 1 73 73
Kona óskast
til blaðdreifingar í miðbænum.
Upplýsingar í síma 17-500.
ÞJÓÐVILJINN.